Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Blaðsíða 44

séðast á Bárðdælaafrétti. Hverfi þetta finnst ekki, þar sem sandfoks
gætir að ráði, og heldur ekki á raklendum svæðum. Gróðurbreiðan er
ekki jafn samfelld í þessu hverfi og þeim, sem áður er lýst, mosi er
alltaf mikill, svo að sums staðar er liáplöntugróðurinn svo strjáll, að
skammt er yfir í mosaheiði. Einkennistegundirnar tvær ríkja alls stað-
ar í gróðursvip, og flötur þeirra er einnig stærstur. Aðrar áberandi teg-
undir eru: Týtuh'ngresi (Agrostis canina), fjallasveifgras (Poa alpina)
og sums staðar þursaskegg (Kobresia myosuroides), enda stendur gróð-
urhverfi þetta mjög nærri þursaskeggssveitinni bæði í brekkum og
heiði. Algengar fylgitegundir eru ennfremur: Kornsúra (Polygonum
viviparum), klóelfting (Equisetum arvense), beitieski (E. variegatum),
brjóstagras (Thalictrum alpinum) og axliæra (Luzula spicata). Smá-
runnarnir grávíðir (,Salix glaucu), grasvíðir (S. herbacea) og krumma-
lyng (Empetrum hermafroditum) hittast allvíða og bendir það til
skyldleikans við heiðarlendið.
Tegundir eru allmargar og E% verulega hærra en A% og greinir
það hverfið fullkomlega frá heiðarlendinu, bæði runna- og mosaheiði.
H gætir mest af lífmyndunum, G er þó meira en í hinum túnvinguls-
liverfunum, og eins er Ch% verulega hærra. Greinir það þetta hverfi
bezt frá öðrum túnvingulshverfum.
Yfirborðið er oftast slétt, eða þá stundum fleytingsþýft og fremur
hallalítið. Ef hverfi þetta finnst í brekkum, er það ætíð neðst í þeirn,
þar sem betur er skýlt og jarðraki meiri en ofar, og tekur þá oft við
]mrsaskeggshverfi ofar í brekkunni. Stundum finnst hverfi þetta á flat-
lendi, þar sem vatn liggur á eða leikur um á vorin. Líkist það þá oft
jaðri að tegundasamsetningu. Snjódýpt ntun vera í meðallagi, en þó
dálítið breytilegt, og snjóþyngra er hér en í hverfi 32. Verulegt sand-
fok þolir liverfi þetta ekki. Það er eftirsótt beitiland, og má sjá þess
glögg dæmi, að sauðfé í afréttmn safnast á bletti þá, þar sent það er, og
rótnagar þá, eins og raunar öll þau gróðurhverfi, þar sem grös eru ríkj-
andi í gróðri.
Athugunarblettur VII, 7 er frá Kolmúladal á Bárðdælaafrétti. Þar
þekur gróðurhverfi þetta allstóran flata í grunnri dæld, sem leysinga-
vatn flýtur um á vorin en er fullkomlega þurr þegar kemur fram á
sumar. Einstaka fjalldraparunnar voru þar á víð og dreif. Stinnastör
virðist þekja öllu meira en túnvingull. Skriðlíngresi er alláberandi.
Blettir VIII. 1—2 og 5 eru allir í Gljúfurleit á Gnúpverjaafrétti.
1—2 eru á. lítt hallandi. gmnd. .og ber 2 nokkru hærra, enda var mosi
þar fneiri og gróður minna samfelld.iir. Þar var. stinnastör meira áber-
andi en túnvingull, og’ nokkurt krummalyng, enda var þar greinilega
42 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræui