Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Blaðsíða 71
2. mynd. Peltigera canina (lítið minnkuð). Skófin er í rauninni ekki gljáandi, eins
og virðist á myndinni, heldur kemur gljáinn fram vegna þess, að myndin er tekin í
vætu. Askhirzlur eru nokkrar á myndinni og eru allar uppbrettar, svo að sér aðeins
á hvítt neðra borðið á þeim. (Ljósm. H. Kr.)
ig við þessa. P. leucophlebia er þó enn útbreiddari og er greinilega rnjög
algeng í öllurn landshlutuni. Þessar tvær tegundir voru lengi vel tald-
ar til sömu tegundar, P. aphthosa, enda eru mörkin milli þeirra ekki
alltaf skörp.
Peltigera canina (L.) Willd.
Stór skóf, 5—10 cm eða meira í þvermál, grá eða giábrún að lit,
efra borðið flosugt eða gráloðið, neðra borðið hvítt, oftast með hvít-
um æðum og hvítum rætlingum. Þessi skóf er dálítið íhvolf eins og
aðrar skófir þessarar ættkvíslar, þannig að hún verður lægri að innan-
verðu og hækkar til jaðranna. En yzta brún hennar er hins vegar oft-
ast niðurbeygð, og er það allgott einkenni til að þekkja hana frá P. ru-
fescens, sem annars er mjög lík henni. P. canina hefur líka breiðari
bleðla en P. rufescens. Hún er mjög algeng um allt land, bæði á lág-
lendi og á hálendi. Bezt þrífst hún í skugga, t. d. í kjarri, og þar verður
hún stórvöxnust, en einnig er hún oft á bersvæði og verður þá oft
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓm 60
L