Félagsbréf - 01.12.1958, Blaðsíða 20

18
FELAGSBREF
kringumslæður og kjör þessara
manna og líta á málavexti og at-
burði með þeirra augum.
Sagnaritun þessa lióf Hagalín
með Virkum dögum, ævisögu Sæ-
mundar Sæmundssonar skipstjóra,
norðlenzks hákarlaformanns, og
skömmu þar á eftir skráði liann
sögu Eldeyjar-Hjalta, og fleiri
fylgdu síðar.
Misjafnlega var spáð fyrir þess-
um sögum. Sumum fannst sem
slíkir menn væru heldur lítilmót-
legt söguefni, eða ævi þeirra, en
sá varð raunin á, að almenningur
tók sögunum tveim liöndum, enda
eru þær livort tveggja í senn, ágæt-
ur skemmtilestur og hin merkustu
heimildarrit um íslenzka menn-
ingarsögu.
Það var víst engin tilviljun
heldur, að Hagah'n valdi sér að
upphafi þessa tvo sægarpa fyrir
sögumenn. Slíkir menn hafa jafn-
an verið lionum mjög að skapi.
Karlmennskuliugurinn liarði,
stjórnsemin, liæfileikinn til að
koma skipi sínu lieilu í höfn, þó
að við ofurefli náttúruhamfara sé
að etja, djörf sigling með nægri
fyrirliyggju, æðruleysi í háska —
slík eðliseinkenni manna falla
Guðmundi Hagalín vel í geð, —
og voru þetta annars ekki ein-
kenni liinna vestfirzku sægarpa,
þeirra á meðal frænda og for-
feðra Hagalíns sjálfs, þeirra, sem
sóttu auð hafsins undir högg ill-
viðra, li'afíss og útlendra sjóræn-
ingja og sigldu með björg í bú sín
inn í þrönga firðina til lieimkynna
sinna í skjóli hárra fjalla, sem
lilúðu ungu lífi og skýldu fögr-
um gróðri.