Félagsbréf - 01.12.1958, Blaðsíða 28

26
FELAGSBREF
fara í ferðalag. Ég verð að finna einliverja leið til þess. Ég verð að
finna eittlivað sem er raunliæft. Ég verð nú með þetta það sem eftir
er ævinnar og ég verð að finna leiðir til þess að eyðileggja liana ekki
og líf liennar með því. Hún hefur verið svo góð og liún var ekki gerð
til þess að vera góð. Ég meina á þennan liatt. Ég meina góð upp á
hvern einasta dag og leiðinlega góð.
Hann heyrði liana koma upp stigann og tók eftir breytingunni í
göngulaginu þegar hún bar tvö glös og þegar hún hafði gengið tóm-
hent niður stigann. Hann lieyrði regnið á gluggarúðunni og fann
lyktina af beykihútunum í eldinum. Er hún kom inn í lierbergið
rétti hann heldur fljótt út hendina eftir glasinu. En svo fann liann
það, kalt og þvalt og kreppti liöndina utan um það og fann hana
snerta glasið með sinni eigin hendi.
— Þetta er gamli drykkurinn okkar sem við vorum vön að fá
okkur liérna útfrá, sagði liún. Campari og Gordons-gin með ísmolum í.
— Manstu þegar ég fékk ljónið mitt? Var það ekki dásamlegt
ljón? Ég get ekki beðið eftir því að fá að sjá það aftur.
— Ekki ég heldur, sagði hann.
— Fyrirgefðu.
— Manstu þegar við bönnuðum þessi orð?
— Ég var næstum því búin að segja það aftur.
— Veiztu, sagði liann, hvað við erum heppin að hafa komið hing-
að? Ég man það svo vel að það er mér bersýnilegt. Þetta er nýtt orð
og bráðum skulum við banna það. En það er í raun og veru unaðs-
legt. Þegar ég lieyri í regninu get ég séð það á steininum og á vatn-
inu í skurðinum og lóninu, og ég veit hvernig trén sveigjast í öllum
vindum og hvernig kirkjan og turninn eru í hvaða Ijósi sem er. Við
hefðum ekki getað lent á stað sem er betri fyrir mig. Hann er eigin-
lega alveg fullkominn. Við höfum góða viðtækið og ágætt segulbands-
tæki og ég ætla að skrifa betur en ég hef nokkru sinni getað gert.
Ef þú tekur þér nægilegan tíma til að læra á segulbandstækið þá
geturðu ritað orðin rétt niður. Ég get unnið mér hægt og ég get séð
orðin þegar ég segi þau. Ef það eru ekki réttu orðin þá heyri ég
þau ekki rétt og ég get sagt þau upp aftur og aftur unz ég fæ þan til
þess að hljóma rétt. Við gætum á ýmsan hátt ekki liaft það betra.
— Ó, Philip -—-
— Nú, fjandinn liafi það, sagði hann. Dimman er bara dinnna.
Þetta er ekki eins og myrkrið sjálft. Ég sé mæta vel að innan og
nú er hausinn á mér stöðugt að lagast og ég get munað og ég get vel