Félagsbréf - 01.12.1958, Blaðsíða 53

Félagsbréf - 01.12.1958, Blaðsíða 53
FÉLAGSBRÉF 51 sérfróður, og einnig að gerast algerlega rauður og fyllilega sér- fróður? Auðvitað er það erfiðleikum bundið. Það verður vissulega mjög erfitt verk að komast jafnfætis um- heiminum á tólf árum, þar eð við þurfum að hefja baráttuna á menntunarstigi þjóðar okkar, sem ekki er mjög liátt, ef satt skal segja — á meðan við vinnum einnig að liugsjónafræðilegum breyt- ingum. En fyrsta skilyrðið fyrir því, að komast jafnfætis umlieim- inum á tólf árum, er að vera rauður. Og með liugtakinu rauður, er einmitt átt við liugsjónafræði samyrkjunnar“. Og greinarhöfundur heldur áfram: „Það er nauðsynlegt að liafa iniklum fjölda vísindamanna og sérfræðinga, sem eru algerlega rauðir og fyllilega sérfróðir, á að skipa á sviði tæknivísinda, menningar- og menntamála. í því umdæmi, sem fyrst tekst að framleiða vísindamenn og sér- fræðinga, sem eru algerlega rauðir og fyllilega sérfróðir, munu verða miklar framfarir, er stuðla munu að upphefð almúgans og falli borgarastéttanna“. Síðan lieldur greinarliöfundur áfram að útlista liugtakið „rauður“. Segir hann að það lýsi því markmiði, þar sem stjórnmálaviðhorf sér- hvers menntamanns sé í samræmi við liið sósíalska þjóðskipulag. Sem dæmi tekur talsmaður stjórnarinnar náttúrufræðingana meðal annarra og segir, að þeir verði að liafa sósíalska meðvitund, ástunda sósíalskan hugsunarhátt og starfsaðferðir, lielga sig þjónustu sinni í þágu fólksins og megi ekki skera sig út úr stjórnmálum. Heimspekinga segir liann þurfa að liafa sósíalska meðvitund á liáu stigi, annars verði þeir aðeins „háspekilegar afturgöngur“. Og félagsfræðingar eiga að vinna að rannsóknum á sínum sviðum, en „frá sjónarmiði Marxismans“. Bæta má við þessuin ummælum aðstoðar-áróðursstjórans Chou Yang, sem tekin eru úr ræðu, sem liann liélt nýlega um skyldur kínverskra ritliöfunda: „Rithöfundurinn skal kappkosta að verða einn af fjöldanum í hugsun og tilfinningu . . . Bókmenntirnar eiga að þjóna hagsmun- um hins vinnandi manns, bænda og verkamanna, vera sönn spegil-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Félagsbréf

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.