Neytendablaðið - 01.06.2015, Blaðsíða 2

NEYTENDABLAÐIÐ
1. tbl. 61.árg. júní 2015
Útgefandi: Neytendasamtökin,
Hverfisgötu 105, 101 Reykjavík
Sími: 545 1200
Veffang: www.ns.is
Netfang: ns@ns.is
Ábyrgðarmaður: Jóhannes Gunnarsson
Ritnefnd: Hildigunnur Hafsteinsdóttir,
Jóhannes Gunnarsson, Þuríður Hjartardóttir
Umsjón með gæðakönnun: Hildur Sif Thorarensen
Yfirlestur: Finnur Friðriksson
Umbrot og hönnun: Lýðveldið
Prentun: Litróf – vistvæn prentsmiðja
Forsíðumynd: istockphoto
Upplag: 8.700 eintök, blaðið er sent öllum
félagsmönnum í Neytendasamtökunum
Ársáskrift: Árgjald Neytendasamtakanna er
5.300 krónur og innifalið í því er m.a.
Neytendablaðið, 4 tölublöð á ári.
Heimilt er að vitna í neytendablaðið í öðrum
fjölmiðlum sé heimildar getið. Óheimilt er þó að
birta heilar greinar eða töflur án leyfis neytenda-
samtakanna. upplýsingar úr neytendablaðinu er
óheimilt að nota í auglýsingum og við sölu nema
skriflegt leyfi neytendasamtakanna liggi fyrir.
Heimasíðan ns.is - aðgangur að læstum síðum:
Notendaorð: félagi
Lykilorð: bpa06
Leiðari 2
Fréttir frá NS 3
Reynslusögur 4
Frá ECC 5
Að prútta 6
Deilihagkerfið 8
Spjaldtölvur - gæðakönnun 12
Tryggingar 14
BPA 15
Reykmettaðar leiksýningar 18
Bílaleiga 19
Bíleigendur blekktir 20
Google í vondum málum 21
Fasteignarleitin 22
Efni
Blaðið er prentað á
umhverfisvænan hátt.
Gullgæsin krufin
Í fyrstu skiptin sem ég fór til London var ég fátækur námsmaður og
hafði ekki úr miklum gjaldeyri að moða. Það kom þó ekki mikið að sök
því borgin býður upp á alls kyns ókeypis afþreyingu. Þannig gat ég
staðið á Trafalgar og horft á Nelson, ráfað um Hyde Park og aðra
almenningsgarða, skoðað hallir og aðrar merkar byggingar (alla vega
að utan) og heimsótt fullt af lista-, minja-, vísinda- og sögusöfnum.
Alveg ókeypis. Ég geri ráð fyrir að öll þessi ókeypis afþreying nýtist
íbúunum sjálfum jafnt sem ferðamönnum. Af því að London tók vel á
móti mér í þessi skipti hef ég farið þangað aftur, aftur og aftur. Og í
einhver skipti m.a.s. með töluverðan gjaldeyri.

Í ljósi áhuga míns á deilihagkerfinu, sem ítarlega er fjallað um hér í
blaðinu, ákvað ég á dögunum að bjóða „sófavinum“ að gista hjá mér.
Fyrstu gestirnir voru ungt par frá Ítalíu. Þau höfðu tileinkað sér þann
lífsstíl að ferðast ódýrt og höfðu þannig ferðast um heilu heimsálf-
urnar. Þegar þau eldast, og hafa meira handa á milli, reikna ég með að
þau haldi áfram að ferðast, en þá kannski með umtalsverðan gjaldeyri
með í för. Þar sem íslenska vorveðrið í mars lék nú ekki beint við þessa
vini mína var lítið annað í stöðunni en að halda sig sem mest innan-
dyra. Ég ráðlagði þeim samt sem áður að skoða borgina úr Hall gríms-
kirkjuturni (kostnaður fyrir tvo rúmar 9 evrur miðað við gengi evru á
þessum tíma), þau gætu líka kíkt á Þjóðminjasafnið (20 evrur), farið á
hvalasýninguna (39 evrur), tekið rútu í Bláa lónið (118 evrur (þar af
aðgangur að lóninu 70 evrur)), tekið rútu um Gullna hringinn (127
evrur) eða strætó á Laugarvatn (37 evrur aðra leiðina). Þau supu svo
hveljur þegar ég sagði þeim að sennilega yrði aldrei svona „ódýrt“
aftur að ferðast um landið því hugmyndir væru um að selja inn á ferða-
manna staði. Ekki mikið um ókeypis afþreyingu sumsé.
Svo fór að lokum að „sófavinir“ mínir styttu ferð sína í annan endann,
eyddu síðasta deginum í að spila borðspil við okkur fjölskylduna, og
eru nú líklega að tjá sig á samfélagsmiðlunum um miður skemmtilega
reynslu sína af Íslandi.
Því er spáð að hingað komi tvær milljónir ferðamanna árið 2021 og
trilljón ferðamenn árið 2040, en það er ekki sama hvaðan gott kemur.
Á ferðaþjónustuvef Landbankans segir: „Ísland hefur markvisst verið
markaðssett gagnvart fólki á aldrinum 20-65 ára sem býr í þéttbýli og
hefur menntun og tekjur yfir meðaltali; fólki með menningarlegan
áhuga sem telur sig standa utan hjarðarinnar og nýtur þess að láta
koma sér á óvart.“ Á sama stað kemur fram að „meðal-Svisslendingur“
versli fyrir tvöfalt meira en „meðal-Svíinn“ sem eyðir aftur þreföldu á
við „meðal-Pólverjann“, sem er þá augljóslega ekki ákjósanlegur gestur.
Í skýrslu The Boston Consulting Group, sem gerð var 2013, er svo að
finna flokkun ferðamanna. Þar kemur fram að þeir ferðamenn sem við
viljum helst höfða til eru „older relaxers“ (sem eru þegar stór hluti
ferðamanna hér) og „affluent adventurers“ – enda eyða þessir hópar
meiru en aðrir. Bakpokaferðalangar og þeir sem ferðast á ódýran máta
(með lággjaldaflugfélögum og gista jafnvel á sófum) eru hins vegar afar
neðarlega á þessum lista.
Þegar þeir miðaldra, fjáðu ferðamenn sem nú sækja landið heim og eru
öflug innspýting fyrir efnahagslífið eru komnir að gullna hliðinu þurfum
við að endurnýja ferðamannahópinn. Og hverjir eru þá líklegir til að
koma? Það skiptir máli að taka líka vel á móti ungu bakpokaferðalöng-
unum, sem eru oft námsmenn og verða einhvern tímann fjáðir og mið-
aldra. Hvert skyldu þessir „sófavinir“ mínir fara þá? Og vinir þeirra og
ættingjar? Tja, kannski bara til London?
Hildigunnur Hafsteinsdóttir
NEYTENDABLAÐIÐ // JÚNÍ 2015 // LEIÐArINN2