Ægir - 01.04.2002, Blaðsíða 29

29
Æ G I R H E I M S Æ K I R S Æ P L A S T N O R G E
Breytingum ekki hrundið í framkvæmd
á íslenskum hraða!
Í sjávarútveginum á Íslandi verður mönnum tíðrætt
um útrásina, hvort heldur um er að ræða starf sjávar-
útvegsfyrirtækjanna íslensku á erlendri grundu eða
iðnfyrirtækja sem tengjast sjávarútveginum. Umræð-
an ber þess keim að hægt sé að yfirfæra íslenskar
vinnuaðferðir yfir á verkefni erlendis en eins og fram
kemur hjá Steinþóri, út frá reynslu Sæplastsmanna,
lærist Íslendingunum það fljótt að árangurinn kann
enn frekar að liggja í því að kynnast umhverfinu í
hverju landi og vinna út frá aðstæðum á hverjum
stað. Dæmi um þetta er að á Indlandi er talnakefið
allt annað en við eigum að venjast hér heima. Í Nor-
egi þurfti að takast á við ýmsar hefðir í vinnuum-
hverfi, vinnutíma og öðru sem frábrugðnar eru ís-
lensku vinnuumhverfi.
„Á Íslandi tala menn oft um að Íslendingar og
Norðmenn séu svo tengdar þjóðir að þær hugsi eins
og vinni áþekkt. Við rákum okkur fljótt á að hér í
Noregi eru menn hins vegar ekki vanir að vinna á
þessum íslenska hraða og við erum enn að læra að
vinna með norska þjóðfélaginu. Ég vil þó taka fram
að hér er ég ekki að tala um muninn á neikvæðan
hátt heldur fyrst og fremst að undirstrika þann um-
talsverða mun á þjóðfélögunum sem fólk heima á Ís-
landi gerir sér örugglega ekki grein fyrir að er til
staðar, þrátt fyrir frændsemina.
Allt er þetta mjög góður skóli fyrir okkur sem fyr-
irtæki í uppbyggingarstarfi á erlendri grundu og í
öllum tilfellum snýst þetta um að ávinna okkur
traust sem íslenska framsækna fyrirtækið Sæplast
sem er áhugavert að vinna með. Þannig viljum við að
fólk líti á okkur hér erlendis og ég finn til dæmis
ekki annað en fólk skynji það hér í Noregi að hingað
erum við komnir til að vinna með þessu fólki til
lengri tíma. Hér vinnur með okkur að Sæplast er
þekkt úr þessum sjávarútvegsgeira og er þar af leið-
andi að starfa á sama eða áþekku sviði og norsku fyr-
irtækin þrjú hafa verið á um áratuga skeið.”
Styrkur að deila starfseminni
út á markaðssvæðin
Framleiðslulega væri vel framkvæmanlegt að koma
allri þeirri hverfisteypuframleiðslu fyrir á Dalvík sem
nú er í verksmiðjunum í Noregi og því kann að vera
áleitin spurning hvers vegna Sæplast kjósi að byggja
upp framleiðslu, sölu- og markaðsstarfsstöðvar í
mörgum löndum í stað þess að kaupa upp keppi-
nauta og flytja starfsemina alla til Íslands. Steinþór
segir á þessu mjög einfalda skýringu sem glöggt
komi fram í sölubókhaldi Sæplasts.
„Við sjáum mjög skýra tengingu milli þess að þar
sem við erum með starfsstöðvar, hvort heldur er
verksmiðja eða söluskrifstofur, þar eykst salan. Hér í
Noregi erum við klárlega nær mörkuðum, getum
þjónustað okkar viðskiptavini betur, eigum meiri
tækifæri í vöruþróunarverkefnum fyrir okkar við-
skipavini og þannig mætti áfram telja. Í stuttu máli
er algjörlega ljóst í mínum huga að þetta er mun
skynsamari uppbyggingin en sú leið að færa fram-
Frá hráefni til fullunninnar vöru. Kurlið sem starfsmaðurinn
heldur á er steypt í hráefniskubbana sem hér sjást og þeir
síðan settir í sérstakar vélar þar sem til verða nótaflotholt.
Mynd úr framleiðslubæklingi
Sæplasts. Hér má sjá hvernig
fyrirtækið er að færa áherslu
sína yfir á fleiri svið en
sjávarútveginn. Skilgreining á
framleiðslulínunni er sú að
framleiða lausnir fyrir
matvælaiðnaðinn í heild.