Dagblaðið Vísir - DV - 11.10.2013, Blaðsíða 39

n Semanur vildi skilnað n Orhan svaraði með líflátshótun
S
emanur Sircasi sýndist
framtíðin ekki vera björt,
sunnudaginn 3. júní 2012,
þar sem hún var í íbúð sinni
og eiginmanns síns í Kreutz-
berg í miðborg Berlínar. Íbúð hjón-
anna var í fjölbýlishúsi, veggir
hússins ekkert nema veggjakrot og
þar sat hún þennan morgun, ásamt
börnum sínum sex, bar hið sjöunda
undir belti, og lífið einkenndist af
fjárskorti, ástleysi og löngu horfnum
lífsvilja.
Ástæða þessa mikla vonleysis
Semanur var ekki flókin. Þunga-
miðjan var eiginmaður hennar, Or-
han, sem á árum áður hafði verið
sagður kvennamaður mikill en væri
nú einungis sagður lausgirtur deli,
haldinn þeirri firru að hann væri
guðs gjöf til allra kvenna.
Þegar þarna var komið sögu bjó
Orhan hálfa vikuna með annarri
konu og lét ekki svo lítið að halda
því leyndu fyrir eiginkonu sinni eða
öðrum.
Til að bæta móðgun við mein-
gjörð þá hirti Orhan ekkert um
börnin sín og hafði ekki sýnt sig í
heila viku.
„Ég ætla að skilja við þig“
Semanur sat með hendur í kjöltu
sér, þá þrítug, margra barna móð-
ir, og sá að við þetta yrði ekki búið.
„Hvað hef ég gert til að verðskulda
þetta?“ spurði hún sjálfa sig. Nú var
tími til kominn að grípa til sinna
ráða og binda endi á hjónaband
hennar og þessa duslimennis.
Semanur ákvað að senda Orhan
smáskilaboð: „Ekki koma aftur. Ég
ætla að skilja við þig.“
Oft er siður bleyðimenna að
stjórna þeim sem minna mega sín
með ofbeldi og kúgun, ekki síst inn-
an veggja sinnar eigin staðfestu. Or-
han var þar engin undantekning
og vart hafði hann lesið skilaboðin
þegar hann fuðraði upp í reiði sem
hann veitti útrás með svarinu: „Ef
þú ferð frá mér, þá drep ég þig. Ég
mun skilja höfuð þitt frá búknum.“
Uppnám að næturþeli
Semanur var þungt í sinni þegar
hún kom börnum sínum í háttinn
þetta kvöld og ekki laust við að hún
beygði af þegar hún lagði höfuð sitt
á svæfilinn.
En það átti ekki fyrir henni að
liggja að hvílast þessa nótt því klukk-
an eitt vaknaði hún við miklar bar-
smíðar. Var þar Orhan mættur
og lét hann hnefana dynja á for-
stofuhurðinni og krafðist inngöngu.
„Opnaðu dyrnar. Opnaðu þær
eða ég drep börnin. Ég mun leggja
íbúðina í rúst,“ öskraði hann utan af
stigaganginum.
Börnin vöknuðu við háreystina,
risu upp við dogg í rúmum sínum
og nudduðu stírurnar úr augunum.
Æði virtist hafa runnið á Orhan og
hélt hann áfram að berja allt að utan.
Ljós voru kveikt í öðrum íbúðum og
gluggar voru opnir; nágrannarnir
þekktu vel til ofstopa Orhans.
Að endingu sá Semanur sér ekki
annað fært en að opna dyrnar fyrir
eiginmanninum sem var orðinn viti
sínu fjær.
Dauðaþögn
Upphófst þá mikill hávaði því und-
anlátssemi Semanur hafði ekki náð
að sefa reiði og ofsa Orhans. Hann
ruddist inn í íbúðina með öskrum
og skeytti skapi sínu á innanstokks-
munum. En skyndilega bættust ný
hljóð við hávaðann – Semanur virt-
ist vera að biðjast vægðar.
Nokkrum nágrönnum var þá
nóg boðið og hringdu á lögregluna,
enda gátu þeir sem bjuggu gegnt
íbúð Semanur bæði heyrt öskrin
og séð þegar Orhan gekk í skrokk á
henni.
En skyndilega datt allt í dúna-
logn – dauðaþögn lagðist yfir fjöl-
býlishúsið.
Tíu mínútum síðar renndi lög-
reglan í hlað og hafði vart stöðv-
að bifreið sína þegar rödd ómaði
í næturrökkrinu og barst að ofan:
„Eruð þið að leita að mér? Jæja, hér
er ég.“
Nágrannar þyrptust nú út á
götu og beindu augum sínum upp
með fimm hæða húsinu. Þar mátti
greina skuggamynd sem bar við
næturhimininn – Ohran stóð þar á
þakbrúninni, öskrandi og veifandi
einhverju hnattlaga sem ekki var
hægt að sjá hvað var.
Stóð við hótun sína
Orhan stóð sigri hrósandi á þak-
brúninni og sem í sigurvímu
kastaði hann torkennilegum hlut
út í loftið og máttu þeir sem niðri
stóðu hafa sig alla við að fá hann
ekki í hausinn. Hluturinn skall á
gangstéttinni og blóð spýttist í allar
áttir og fólkið hrökk frá með skelf-
ingarsvip því um var að ræða höf-
uðið af Semanur.
Líflaus augun virtust beinast að
hverjum og einum áhorfendanna
þegar höfuðið rúllaði hægt eftir
gangstéttinni. Konurnar veinuðu
og karlmenn snéru sér undan –
Orhan hafði staðið við hótun sína.
Á meðal lögreglan hljóp upp
stigann fór Orhan niður í íbúðina
og var hann að lokum króaður af út
á svölum. Hann var vígreifur mjög
og reyndi að bægja lögreglunni frá
með blóðugum hníf, en varð að lok-
um að játa sig sigraðan.
Sundurhlutað lík
Inni í íbúðinni var lík Semanur og
hafði verið skorið í nokkra hluta.
Veggir og gólf, og jafnvel loftið, báru
ummerki þess óhugnanlega verkn-
aðar sem þar hafði verið framinn
skömmu áður.
Börnin sex, á aldrinum átján
mánaða til þrettán ára, hjúfruðu
sig saman í einu skoti íbúðarinnar
og gat lögreglan ekki annað en von-
að að þau hefðu ekki þurft að horfa
upp á óhugnaðinn.
Sjálfur virtist Orhan lítt snort-
inn, enda nokkuð ljóst að þar fór
ekki merkilegur pappír. Fólk sem
til hans þekkti sagði að hann hefði
ekki verið spar á ofbeldi gagnvart
Semanur og bæði sparkað í hana
og barið með krepptum hnefum ef
honum hugnaðist ekki framkoma
hennar – ekki síst ef hann hafði
neytt áfengis.
„Ég gat ekki afborið þá skömm
sem hefði fylgt skilnaði,“ var haft
eftir Orhan við handtökuna. Hann
bætti við: „Ég iðrast einskis.“ n
afhöfðuð í heift
Semanur Sircasi Vildi betra líf og bjartari
framtíð.
Orhan Ofbeldishneigður og lausgirtur
eiginmaður.
„Ég mun
skilja
höfuð þitt frá
búknum
Af vettvangi Lík Sem-
anur flutt úr íbúðinni.
39xxx xxx
gamalmenni dóu fyrir hendi Arnfinns Nesset, framkvæmdastjóra
dvalarheimilis aldraðra í Orkdal í Syðri-Þrændalögum í Noregi. Var hann dæmdur fyrir
morðin árið 1983 og afplánaði 10 ár af 12 ára fangelsisvist. Talið er að fórnarlömb hans
kunni að vera tæplega 140 alls.22