Þjóðmál - 01.09.2012, Qupperneq 97

96 Þjóðmál haust 2012
á sér standa . Flestir í heiminum segjast vera
hamingjusamir og flest heimsins lönd fá á
bilinu 5 til 8 af 10 í einkunn fyrir hamingju .
Á því eru þó undantekningar,
t .d . náðu íbú ar í Dóminíska
lýðveldinu aðeins 1,6 í eink-
unn árið 1962 .
Ótalmargt annað for vitni-
legt kemur á óvart við lest-
ur inn . Svisslendingar eru að
mati höfundar einkar reglu-
samir og hrein látir . Það eina
sem hann sér í fljótu bragði
að hann eigi sameiginlegt
með Svisslendingum er dá-
læti á súkkulaði — en margt
bendir til þess að súkkulaði
sé einmitt hamingjuauk andi!
Katar er einstaklega furðulegt ham ngju land,
land hins eyðslusama Saud bin Mohammed
al-Thani, sem sagt er frá í upp hafi kafl ans .
Eric fer á kaffihús í höfuð borg inni Doha en
rekur í roga stans:
Ég rembist við að leita að borði . Það er allt
troðið á Starbucks . Einum of troðið mið-
að við að klukkan er aðeins þrjú á mið-
viku degi . Vinna þessir karlar ekki neitt?
Síðar kemst ég að því að þessir menn eru
vissulega í vinnu og að þeir voru einmitt
á bullandi launum meðan þeir gæddu sér
á latté . Þetta er það sem kallað er vofu-
starfsmenn eða menn sem mæta ekki til
vinnu en þiggja laun engu að síður aðeins
vegna ættartengsla sinna . (Bls . 134 .)
Í bókinni úir og grúir af skrýtnum fróð-
leiksmolum af þessu tagi .
Eric sækir Ísland heim og kynnist landi
og þjóð á dimmum og drungalegum
vetrardögum í miðju góð ær inu fyrir hrun .
Hann hittir óvenju glað lega listamenn fyrir
sinn smekk og undrar sig á íslensk um mat
og bragði hans . Honum þykir að vonum
sérkennilegt hvernig hægt er að halda í
ham ingjuna þegar bæði er kalt og nánast
alltaf dimmt .
Höfundur kemst m .a . svo
að orði um Ísland:
Það er land sem hefur eng an
rétt á að vera hamingjuríkt en
er það engu að síður . Ísland
hefur náð jafnvægi með réttu
hlutföllunum . Það er lítið
land en samt heimsborg-
ara legt . Það er dimmt og
bjart . Þjóðin er dugleg en
afslöppuð . Þar býr banda ríska
einurðin í farsælli sambúð
með evrópskri, félagslegri
ábyrgð . Menningin er lím ið
sem heldur öllu heila klabb inu saman .
Hún skiptir meginmáli . (Bls . 322–323 .)
Persónuleg nálgunin sem Eric beitir í texta
sínum getur verið vandasöm leið til að meta
hamingju þjóða . Með samtöl um við venjulegt
fólk laðar hann fram ein staklingsbundin
sjónarmið, sem þurfa ekki endilega að
hafa neitt með „þjóðar hamingjuna“ að
gera . Eftir samtal við Íslending nokkurn
dregur Eric t .d . þá ályktun að öfundarleysi
og sam vinnuhugur sé einn lykill íslenskrar
bjartsýni og lífs hamingju . Kannski á það
við um sam starfsvilja Íslendinga en öfundin
er nú sjaldan langt undan í þjóð félags um-
ræðunni .
Það eru engu að síður þessi samtöl við
„fólk ið í landinu“ sem gefa bókinni það
skemmti lega líf sem ekki væri í henni ef
hún væri aðeins fræðilegt rit, byggð á hug-
mynda fræðilegum grundvelli um tilurð og
afstæði hamingjunnar .
Hamingjulönd er mjög læsileg bók í
þýðingu Jóhanns Axels Andersen . Lesturinn
er fróðlegt ferðalag í huganum um mann-
lífið í fjarlægum og nálægum lönd .