Þjóðmál - 01.03.2013, Blaðsíða 56

Þjóðmál voR 2013 55
ljúka því með samningum . Vilji var til þess
að ganga til samninga af hálfu beggja aðila
og var samningum náð, báðum aðilum
til hagsbóta .37 Bréfið til eftirlitsstofnana
var því ekki sent af hálfu S-hópsins . Sama
dag og bréfið var ritað náðu aðilarnir loks
langþráðri sátt um sölu á hlutafé í VÍS .
Samkomulag um sölu var gert opinbert
daginn eftir eins og fyrr var lýst í þessari
grein . Landsbankinn virðist svo hafa tryggt
sér aftur hlutafé S-hópsins sem hann seldi
án umboðs með kaupunum sem tilkynnt
voru tveimur dögum síðar, sem virðist
benda til þess að bankinn hafi frá upphafi
haft ráðstöfunarrétt á hlutunum, þótt
annað hafi verið látið uppi .38 Þannig gat
hann skilað aftur hinum umdeildu hlutum
við nýtingu söluréttarins í febrúar 2003 .
IV .
Til þessa hafa menn helst haldið sig við þá skýringu á því af hverju Lands-
bank inn seldi VÍS-hluti sína að Halldór
37 Viðtal höfundar við Halldór J . Kristjánsson, dags . 15 .
febrúar 2013 .
38 Viðtal höfundar við Kristin Hallgrímsson hrl ., 28 .
janúar 2013 .
Ásgríms son hafi hótað Davíð Oddssyni
stjórn ar slitum ef Landsbankinn seldi ekki
S-hópnum hluta fé sitt í félaginu . Halldór
hafi jafnframt hóta ð að stöðva einka væð-
ingar ferlið og hafi Davíð farið eftir skip-
unum samstarfs manns síns í ríkisstjórn til
að forðast stjórnar slit .
Heimildirnar að baki þessari skýringu
eru, að því er best verður séð, þær sömu hjá
Sigríði og Birni . Í fréttaskýringu sinni vitnar
Sigríður annars vegar til þeirra „sem störfuðu
í miklu návígi“ við þá Halldór og Davíð og
hins vegar svokallaðra „Landsbankamanna“ .
Björn vitnar líka til „Landsbankamanna“
en einnig til ónafngreinds forystumanns
bankans . Björn hefur eftir þeim fyrrnefndu
að ótilgreindir „framsóknarmenn“ hafi
sett VÍS-sölu Landsbankans sem „skilyrði
fyrir því að einkavæðingin héldi áfram“ .
Þá hefur Björn eftir téðum forystumanni,
sem ætla má að hafi verið í forsvari fyrir
bankann í samningaviðræðum við VÍS, að
forsvarsmenn hans hafi séð fyrir sér „stöðug
illindi“ milli verðandi eigenda og S-hópsins
um framtíð VÍS . Með því að láta VÍS-hlutinn
fara til S-hópsins hafi „minni hagsmunum
verið fórnað fyrir meiri – ella hefði öll
einkavæðingin verið sett í uppnám“ .39
Þessi skýring stenst tæplega skoðun . Það
má heita sérkennilegt að þessi forystumaður
Landsbankans víki ekki einu orði að
fyrrgreindu umboðsbroti bankans sem
knúði á um að gengið var til samninga um
sölu, þar sem annar forystumaður hans, sem
jafnframt sat í stjórn VÍS fyrir hönd bankans,
Halldór J . Kristjánsson bankastjóri, hefur
aðra sögu að segja . Síðla árs 2003 greindi
Halldór t .d . frá ástæðum VÍS-sölunnar á
fundi með fulltrúum Ríkisendurskoðunar
sem þá unnu að samantekt upplýsinga vegna
skýrslu um verkefni Framkvæmdanefndar
um einkavæðingu, tæplega ári eftir að
39 Björn Jón Bragason, „Sagan af einkavæðingu
Búnaðarbankans“, bls . 106–107 .
T il þessa hafa menn helsthaldið sig við þá skýringu
á því af hverju Landsbankinn
seldi VÍS-hluti sína að Halldór
Ásgrímsson hafi hótað Davíð
Oddssyni stjórnarslitum ef
Landsbankinn seldi ekki
S-hópnum hlutafé sitt í félaginu .
Halldór hafi jafnframt hótað að
stöðva einkavæðingarferlið . . .