Félagsbréf - 01.08.1961, Síða 36

34
FÉLAGSBRÉF
inu stendur kampavínsílaska og tvö glös, annað þeirra er hálffullt, liann
fyllir það og drekkur út úr því.
Hann hefur nú byggt upp lokaþáttinn í aðalatriðum, og að öllu öðru
leyti en því, sem leikararnir sjálfir eiga eflir að útfylla.
Hann gengur inn í svefnstofuna, tekur silkiábreiðu af rúminu og breiðir
yfir stúlkuna. Því næst rannsakar hann liúsið. Undir borðinu finnur hann
bréfin utan af skömmtunum, Jieim stingur hann í jakkavasa sinn. Þá fer
hann fram í stofuna. Það er eins og hann grunaði, þar hefur hún koniið.
Á hann að afmá öll verksummerki ? Nei, hann á umfram allt ekki að
snerta nokkurn hlut, og það gerir Jiann ekki.
Hann tekur yfirhöfn sína og fer út. Nú á hann aðeins eftir að hitta veit-
ingaþjóninn — enn einu sinni.
Þunga vængjahurðin fellur aftur, og skellur á liæla veitingaþjóninuni.
Hann er frjáls maður. Að baki hans er veitingahúsið. Handstykkin hans-
liggja óhrein, ásamt borðdúkum og munnþurrkum og bíða næsla áfanga
þvottahússins.
Kaffikönnurnar standa lireinar og kaldar í kirfilegum röðum og bíð'a
næsta áfanga — morgunkaffisins.
Myrkur og tómleiki hvílir yfir veitingasölunum. Þeir minna á opnar gral-
ir. Þessir salir, sem fyrir stundu líktust einna helzt geggjaðri hópsál,-
drjúpa nú í auðn og umkomuleysi.
Veitingaþjónninn Jienur út brjóstið, dregur að sér svalt næturloftið, það
er honum allaf mikil nautn, Jiegar hann hefur verið lokaður inni allan
daginn.
Þegar hann er kominn út á götuna, gengur hann með hendur í vösum,
löturhægt á leið til hafnarinnar.
Hann hugleiðir atburði kvöldsins. Það hefur eiginlega ekkert iperkilegt
borið fyrir hann í kvöld, fremur en endranær.
Það skeður svo lítið umhugsunarvert í starfi veitingaþjóns, sem vinnui
í veitingahúsi í lítilli borg. Starfið verður vélrænt, og líkast því *>ð
hugsunin verði það einnig.
Sálin svo skelfilega undarleg og sljó.
En nú er veitingahúsið að baki honum.
Þegar hann hefur gengið spölkorn niður eftir götunni, ávarpar hann
ókunnugur maður.