RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Side 36

Pabbi og ég
Eftir Pdr Lagerkvist
Ég minnist þess, að þegar ég
var nálega tíu ára, leiddi pabbi
mig við liönd sér sunnudag einn
síðdegis, og við ætluðum út í skóg
að hlusta á fuglasönginn. Við veif-
uðum í kveðjuskyni til mömmu,
sem ætlaði að verða heima að mat-
reiða kvöldverðinn og gat því ekki
farið með okkur. Sólin skein glatt,
og við skunduðum af stað. Við
vorum ekki með neinn fjálgleik
yfir fuglasöngnum, eins og bann
væri eitthvað fínt og fágætt. við
vorum heilbrigt og skynsamt fólk,
pabbi og ég, bornir og barnfæddir
í nálægð við náttúruna; bún var
ekkert til að fjargviðrast yfir. Það
var aðeins vegna þess, að það var
sunnudagur, og pabbi átti frí. Og
við genguni eftir járnbrautinni,
sem enginn mátti annars ganga,
en pabbi var járnbrautarstarfsmað-
ur og liafði því leyfi til þess. Fyrir
bragðið komumst við rakleitt inn
í skóginn, en þurftum ekki að
fara neinar krókaleiðir.
1 einni svipan byrjaði fuglasöng' y
urinn og allt hitt. Inni í runnunum
34