Helgarpósturinn - 26.03.1987, Blaðsíða 15

krafta. Hann kemur gjarnan fram
einn, með undirleikara sér til
aðstoðar, en hefur líka tekið þátt í
sýningum eins og Þórskabarett og
Sumargleðinni. Samkvæmt upp-
lýsingum frá Pétri Gudjónssyni,
rakara og umboðsmanni, kostar
það um 22 þúsund krónur ,,að fá
Ómar“. Það er auðvitað brúttó-
kostnaður fyrir atriðið í heild og
laun píanóleikarans. Magnús
Ólafsson, alias Bjössi bolla o.fl., er
á svipuðum nótum og Ómar.
Hann tekur 18—20 þúsund fyrir
atriðið, með undirleik.
Pétur Guðjónsson, sem er milli-
göngumaður fyrir ýmsa skemmti-
krafta, segir kostnaðinn yfir leitt
vera á bilinu 12 til 25 þúsund fyrir
hvert atriði. Ómar og Magnús eru
þannig greinilega í hærri kant-
inum, enda þekktir grínarar og
menn vita því nokkurn veginn að
hverju þeir ganga. Nýrri og
óreyndari andlit verða að kyngja
því að fá lægri upphæð.
Spaugstofan svokallaða tekur 35
þúsund krónur fyrir að skemmta.
Þar er um þrjá leikara að ræða:
Örn Arnason, Sigurd Sigurjónsson
og Karl Ágúst Úlfsson. Raunar
kalla þeir sig „Sama og þegið“, en
Spaugstofunafnið hefur loðað við
þá af orsökum sem of langt mái
yrði að útskýra hér.
Jörundur Guömundsson og
Júlíus Brjánsson hafa skemmt
saman í vetur. Þeir taka 25
þúsund krónur fyrir 25—30
mínútna dagskrá.
TÍSKAN TILTÖLULEGA
ÓDÝR
Skemmtikraftar gera ekki allir
út á hláturtaugarnar. Kempur eins
og Ríó tríó spila þó auðvitað ekki
neina sorgarsálma, þar sem þeir
koma fram. Þeir leggja hins vegar
meiri áherslu á tónlistina en
glensið. Heriegheitin kosta 40
þúsund krónur og vara í 40 mín-
útur, en að sjálfsögðu eru það þrír
aðilar sem sícipta þessu á milli sín.
Kjósi menn hins vegar frekar
mjúkar línur en tónstiga, er hægt
að fá tískusýningu upp á svið,
engu síður en grínara eða tóniist-
armenn. Kostnaður við sýningu
frá t.d. Karon-samtökunum er um
það bil eitt þúsund krónur fyrir
„innkomu" eða alklæðnað. Þessi
kostnaður skiptist þó á tvo aðila,
þ.e. verslunareigendurna sem selja
fatnaðinn og þá sem biðja um
sýninguna. Hvor aðili greiðir
nokkurn veginn helming.
DANSINN DYRASTUR
OG ÓDYRASTUR
Bæði dýrasta og ódýrasta verð á
skemmtikröftum var að finna hjá
danshópum. Dansstúdíó Sóleyjar
setur upp 3.500 krónur fyrir hvern
dansara í hverjum dansi, sem
venjulega tekur 4—5 mínútur. Þar
að auki verður að greiða fyrir
einn dans aukalega, en það fer
upp í ýmsan útlagðan kostnað við
sýninguna. Þannig kostar það t.d.
24.500 krónur að horfa á 6
dansara í nokkrar mínútur.
Það var svolítið annað uppi á
teningnum hjá Dansskóla Auðar
Haralds. Hjá henni er starfræktur
16 manna danshópur, sem æft
hefur u.þ.b. 8 mínútna dansatriði.
Fyrir þetta taka þau 15 þúsund
krónur, en einstaklingarnir í
hópnum fá reyndar ekki krónu í
eigin vasa. Peningarnir fara í
sameiginlegan sjóð. Og það sem
meira er, dansararnir þurftu að
greiða sjálfir helminginn af bún-
ingaverðinu, eða 6 þúsund krónur
hver.
Þetta var vissulega eina dæmið
sem rak á fjörur okkar, um
skemmtiatriði sem náigaðist það
að vera sjálfboðavinna, eða a.m.k.
gert mestmegnis fyrir ánægjuna
og tóman áhuga. Hins vegar tóku
margir skemmtikraftar það fram,
að þeir skemmtu að sjálfsögðu
stundum endurgjaldslaust, þegar
um væri að ræða gott málefni. Sé
tilefni samkundunnar ekki góð-
gerðarstarfsemi, er tæpast um
annað að ræða en taka upp pen-
ingaveskið — með bros á vör!
HELGARPOSTURINN 15