Helgarpósturinn - 26.03.1987, Blaðsíða 16

Fyrir skömmu var endursýndur
þáttur í Ríkissjónvarpinu þar sem
Jökull Jakobsson fjalladi um dul-
ræn efni. íþœttinum kom fram ung
kona sem talaði mikið um bók eina
merka sem hún leitaði gjarnan til
þegar hún átti erfitt með að taka
ákvarðanir. Stúlka þessi var Sigrún
Harðardóttir, fyrrum söngkona, nú-
verandi framkvæmdastjóri Sund-
sambands Islands og kvennalista-
kona. Bókin var Y-Ching, kínverskt
rit aldið mjög en fullt afeilífum vís-
dómi. Pað lá því beinast við að
spyrja Sigrúnu hvernig henni heföi
þótt þátturinn en hún missti því
miður afhonum. Þá var spurt hvort
hún styddist ennþá við bókina
góðu?
„Já, ég nota hana ennþá, en ekki
mikið. Þetta er bók sem ég ber
mikla virðingu fyrir. Ég spyr Y-Ching
bara þegar ég þarf verulega mikið á
að halda að vita hvað ég á að gera.
Ég nota Tarot-spilin meira hvers-
dags."
— Hvernig verkar þessi bók eigin-
lega?
,,Hún er eins og samviska manns,
hún er leiðbeinandi sem kennir
manni að haga lífi sínu betur. Hún
talar um ljósið innra með manni og
hvernig manni ber að rækta það svo
maður geti haft áhrif á örlög sín, sitt
Karma."
— Þú minntist áðan á Tarot-spilin,
hvenœr kynntistu þessum frœðum
öllum?
„Ég kynntist þessu árið 1972. Þá
var ég í Háskólanum og einn kunn-
ingi minn hafði farið til Bandaríkj-
anna og kom heim með Y-Ching
sem þá hafði verið þýdd á ensku.
Um sama leyti fór ég að kynna mér
stjörnuspeki og Tarot-spilin. Ég var
sex ár í stjörnuspekinni en þá fannst
mér hún vera farin að taka of mik-
inn tíma."
— Er einhver sameiginlegur þráö-
ur í þessu öllu?
„Já, það eru hinar svokölluðu
erkitýpur, sem Jung fjallaði svo mik-
ið um á sínum tíma. Jung var læri-
sveinn Freuds en á hippatímanum
var hann orðinn vinsælli en meist-
arinn. Hann fjallaði um Y-Ching í
einni af bókum sínum og þannig
barst hún tii Vesturlanda. Svo er það
líka það að undirmeðvitundin leiti
út í hendurnar, það er eins í Y-Ching
og Tarot-spilunum, þar er undir-
meðvitundin sett í samband við
hendurnar."
— En eitthvað hefur vakað fyrir
þér með þvi að stúdera þetta, varla
hefur þetta sprottið úr engu?
„Kannski kom þetta af því að ég
er berdreymin eins og amma mín og
líka af því að ég tel mig vera mjög
tengda náttúrunni. Ég lít á mig sem
einn lifandi hluta af náttúrunni, sem
er þessi jörð, og ég vildi vita hvers-
konar vera ég væri. Ég er ættuð að
vestan og í minni fjölskyldu er ann-
ar hver maður berdreyminn.
Draumarnir og dulspekin gerðu það
að verkum að ég lifði of mikið í
framtíðinni og átti erfitt með að lifa
í nútímanum. En það gengur betur
núna, áður var ég alltaf á undan. Ég
var t.d. fyrsta konan að ég held sem
gaf út plötu með eigin lögum og spil-
aði og söng á henni sjálf."
— Ertu hætt að syngja?
„Nei, nei. Ég syng allan daginn,
syng stöðugt, hinsvegar hef ég
aldrei nennt að syngja fyrir drukkna
íslendinga svo ég hef lítið gert að því
að troða mér áfram. Það er mér
sjálfri að kenna að ég heyrist ekki
meira. En ég er langt því frá hætt að
16 HELGARPÓSTURINN
syngja, hlífi bara flestum við því
nema fólkinu í blokkinni."
— Ég hef heyrt að þú hafir verið
mikil dellukelling í menntó.
„Það er ekki rétt. Þegar ég var í
menntaskóla komst ekkert annað
að en söngur og aftur söngur."
— Hvernig voru menntaskólaárin
á Akureyri?
„Hryllileg í einu orði sagt. Sko —
ég ólst upp í Frakklandi til tíu ára
aidurs. Móðir mín er bandarísk og
pabbi talaði við hana ensku. Þess-
vegna lærði ég ekki íslensku fyrr en
ég var 10 ára gömul, talaði bara
ensku og frönsku. Ég er menningar-
lega ekki íslendingur og það var
hræðilegt þegar mér var kastað,
barnungri, úr framandi menningu í
samfélag bændasona og -dætra. Ég
var eins og Marsbúi þarna, skildi
ekki neitt og gekk um í móðu. Ég
skildi ekki menningarbakgrunninn
en svo gerðist ég bóndi sjálf seinna
og þá skildi ég þetta betur. Það eina
sem ég man eftir skemmtilegu frá
þessum árum er söngurinn, allt hitt
var svart."
— Varla hefur þetta verið svona
ömurlegt allt, er það?
„Jú, jú. Ég var meira að segja rek-
in úr skólanum, látin vera utan-
skóla. Steindór skólameistari þoldi
ekki konur, hvað þá heldur söng-
konur, þessvegna rak hann mig. Eg
hækkaði hins vegar allar einkunn-
irnar mínar við það, enda var skól-
inn ömurlega lélegur á þessum ár-
um. Þetta var áður en kennarar
þurftu líka að vera manneskjur.
Þetta voru bara gamlir fúlir kallar
sem hlýddu yfir hundleiðinlegar
skræður"
— Hvað tók svo við eftir stúdents-
prófið?
„Ég starfaði sem söngkona í eitt
ár, kenndi síðan á ísafirði annað en
dreif mig svo í Háskólann í ensku og
frönsku og kláraði BA á tveimur
árum. Ég nennti ekki að hanga þar
lengur. Eftir að þessu lauk kenndi ég
einn vetur í MH en flutti svo vestur á
firði og gerðist bóndi."
— Hver var meiningin með því?
„Ég gerðist grasæta, þetta var
gamli hippadraumurinn að rækta
sinn mat sjálfur. Svo las ég bækurn-
ar um Findhorn þar sem þeir höfðu
náð ótrúlegum árangri í því að
rækta plöntur með aðstoð náttúru-
anda úr gróðurlausum sandi. Þetta
var mjög erfið lexía, þessi búskapur,
en þarna óx allur minn dularkraftur
og sambandið við tröllin í fjöllun-
um. Meðan ég bjó þarna gaf ég út
plötuna. Ég keyrði margoft 400 kíló-
metra á biluðum Skóda til að syngja
inná hana. Svo þegar hún kom út
var hún illa mixuð. Þetta var
kannski klikkun að einhverju leyti."
— Þú varst bóndi í tvö ár, hvað
gerðirðu svo nœst?
„Ég ákvað að læra ekki meira. í
staðinn fór ég í breska sendiráðið og
réðst að Brian Holt ræðismanni og
spurði hann hvar ég gæti komist í
skóla þar sem ég gæti lært að búa til
safnhaug. Hann skildi þetta strax,
enda góður Breti sem ræktar garð-
inn sinn.“
mynd Jim Smart
nsson
HP ræðir við
Sigrúnu Harðar-
dóttur dulspeking,
kennara, söngkonu
og kvenréttinda-
konu
sem
kallast gæti ævi og
störf.