Þjóðmál - 01.06.2009, Blaðsíða 88

86 Þjóðmál SUmAR 2009
í þessum tölum væri tekið tillit til þess að
sparperur væru verulega mikið dýrari en
glóperur . Ekkert svar . Enda engin ástæða
til að ansa svona nöldri . Athugun leiddi í
ljós að 75 W Osram glópera kostar í Hag-
kaupum í Kringlunni 109 krónur . jafn-
sterk sparpera, einnig Osram (14W),
kostar hinsvegar 1 .299 krónur . Sparperan
er tæplega tólf sinnum dýrari . Þessa var
hvergi getið og tölvupósti ekki svarað . Þess
var hinsvegar getið að vegna þungmálma
í sparperum þyrfti að vanda til við urðun
þeirra, en þess var ekki getið að því hefur
verið haldið fram að of löng og mikil nánd
við ljós frá sparperum geti hugsanlega valdið
sjúk dómum . um það hef ég hinsvegar engar
vísindalegar sannanir . Kannski er þetta
eins og hver önnur blaðamennskulæknis-
fræði þar sem eitt er hollt í dag en næstum
banvænt á morgun .
Það eru vinnubrögð af þessu tagi sem Ól-
afur teitur Guðnason gagnrýnir svo réttilega
og markvisst í bókum sínum . Gagnrýni
hans á í langflestum tilvikum við sterk rök
að styðjast . Það er kannski þessvegna að
ekkert íslenskt dagblað eða ljósvakamiðill
hefur birt gagnrýni um bæk ur hans, svo ég
viti til . Sú þögn segir meira en mörg orð .
Í bókarlok er listi yfir mannanöfn . Gat
ekki betur séð en bókin væri prentvillulaus
og texti Ólafs laus við ambögur, læsilegur
og húmorinn ekki langt undan . á einum
eða tveimur stöðum vantaði orðabil, – smá-
atriði . Í uppsetningu hefði mátt greina betur
með leturbreytingum eða inndrætti milli
beinna tilvitnana og hugleiðinga Ólafs .
Ólafur teitur á heiður skilinn fyrir vand-
að og vel unnið verk . Þetta er bók sem allir
fjölmiðlamenn ættu að lesa .
Ólafur teitur segir á einum stað í bók-
inni: „Góð blaðamennska snýst að tölu-
verðu leyti um dómgreind .“ Það er mikið
rétt . Góð blaðamennska snýst líka um að
segja satt og gera engum rangt til .
Of þröng sýn á
bankahrunið
Ólafur Arnarson: Sofandi að feigðarósi, jPV,
Reykjavík 2009, 247 bls .
Eftir björn bjarnason
Síðasta vetrardag 2009 birtist fyrsta bók in um íslenska bankahrunið
Sofandi að feigðarósi eftir Ólaf Arnar-
son, sem var á sínum tíma framkvæmda-
stjóri þingflokks sjálf stæðismanna, síðan
að stoðarmaður Ól afs G . Einarssonar,
menntamálaráðherra . Þá hefur hann
unnið í london hjá Dresdner Klein wort
benson og lehman brothers, en sá banki
varð gjaldþrota um miðjan september
2008 . Ólafur starfaði hins vegar við
bankahrunið hjá landic Proprety, einu af
baugs-fyrirtækjunum . Þegar landic dró
saman seglin, ákvað hann að rita bók um
hrunið, sem yrði hvorki sagnfræðiritgerð
né hagfræðiúttekt . Markmið hans var að
skrifa sögu, sem „gæti gripið lesand ann
og haldið honum,“ eins og Ólafur segir
í formála . Hann ætlaði ekki að liggja
á skoðun sinni heldur láta „staðreynd-
irnar leiða mig og reyna því að vera trúr
þeirri atburðarás sem raunverulega átti sér
stað“ .
Í formála bókarinnar segir einnig:
„Eftir því sem ég kafaði dýpra undir
yfirborð bankahrunsins og aðdraganda þess
varð mér ljóst að ábyrgðin á bankahruninu
hvílir að vissu leyti á gömlum vinum
mínum og samstarfsmönnum . Þessa bók
var ekki hægt að skrifa öðruvísi en draga
það fram . Mér varð það glögglega ljóst að í
bankahruninu og aðdraganda þess fólst eins
konar upphaf að lokauppgjöri í örlagasögu
nokkurra manna, örlagasögu sem hefur
haft mótandi áhrif á íslenskt samfélag um