Þjóðmál - 01.06.2009, Blaðsíða 90

88 Þjóðmál SUmAR 2009
búðum . Þetta litist sér ekki á og myndi ekki
láta líðast á sinni vakt . Ráðlegt væri fyrir
búnaðarbankann að kippa að sér höndum
í þessu máli; gætu viðbrögð bankans raunar
haft áhrif á starfslengd bankastjórnanna .
Davíð minnti á að það hefði tekið skamma
stund að losna við Sverri Hermannsson og
félaga úr landsbankanum á sínum tíma .
Sólon sagði síðar í góðra vina hópi að hann
hefði svo sem ekki þurft að fletta upp orðum
forsætisráðherra til að ráða í merkingu þeirra .
Sagist hann aldrei, hvorki fyrr né síðar á
langri starfsævi í bankakerfinu, hafa fengið
viðlíka símtal og þetta .“
Sólon gerir athugasemdir við þetta í orð-
send ingu til DV: „Vegna þessa vil ég aðeins
segja að Davíð reyndi aldrei að hafa áhrif á
mig vegna út lána bankans . Hinsvegar get ég
sagt að ég var á móti því að bankinn lánaði
til verk efnis ins og var það ekki í fyrsta skipti
sem ég var andvígur að lána til verkefna
erlendis á vegum þessara aðila . Ef öll bók
Ólafs er jafn sönn og þetta atriði þá er ekki
mikil sagnfræði í bókinni!“
Heiti bókarinnar Sofandi að feigðarósi lýs ir
einnig hugmynd Ólafs um stjórn ís lenskra
peningamála í aðdraganda banka hruns ins .
Í lýsingu hans kemur hins vegar fram, að
eftir harða gagnrýni á bankana í árs byrjun
2006 fyrir ógagnsæi, slaka upplýs inga gjöf
og krosseignatengsl hefðu íslensk stjórn-
völd gripið til gagnráðstafana . Sam ráðs- og
viðbragðshópur hefði verið stofn aður með
þátttöku fulltrúa forsætis ráðu neytis, fjár-
málaráðuneytis, viðskipta ráðuneytis, seðla -
banka og fjármálaeftirlits . Snemma árs
2008 hefði hópurinn fengið Andrew Gracie
til liðs við sig, viðurkenndan breskan sér-
fræðing með starfsreynslu við gerð við-
bragðsáætlana hjá bank of England og
eiganda ráðgjafafyrirtækisins CMA (Crisis
Management Analytics) . Hann hafi teiknað
upp viðbúnaðaráætlun og með honum hafi
verið unnið að því að setja upp sviðsmynd ir
um það, sem kynni að gerast, ef allt færi á
hinn versta veg . Þá stofnaði seðlabank inn
Ólafur Arnarson er á metsölulista í bókaverslun minni á Selfossi þessa dagana og ástæða til að
óska honum til hamingju með það . Raunar mun
fátt yfirleitt vera gengnum útrásarvíkingum til ham-
ingju þessa dagana og því skal neyta meðan á nefinu
stendur .
bókin Sofandi að feigðarósi er málsvörn þeirra
sem komu Íslandi á kaldan klaka með glannaskap í
fjár festingum, vankunnáttu á reiknivélar og hroka-
fullri ófyrirleitni í samskiptum við aðrar þjóðir .
bók ar höfundur starfaði fyrir hrunið að eigin sögn
við spennandi verkefni fyrir baugsfyrirtækið landic
Property en á því gat ekki orðið framhald vegna þess
að bankakerfið hrundi . Það er von að maður sem
lendir í slíkri stöðu velti fyrir sér hvað það var sem
kippti stoðunum undan hans eigin afkomu og um
leið fjárhag heillrar þjóðar .
Og skýringin er auðfundin þó að allt sé hér haft
millum línanna . Davíð Oddsson er vanstilltur víga-
maður sem felldi bæði hagkerfið, bankana, krónuna
og fjárhag landsins í viðleitni sinni til að ná sér niður
á þeim sem hann lagði hatur á . Rakið er hvernig
slík haturspólitík hefur fylgt stjórnmálamanninum
Davíð Oddssyni allt frá því hann útilokaði menn frá
störfum í borginni fyrir það eitt að þeir höfðu kastað
í hann snjóbolta á Selfossi á sjötta áratug síðustu
aldar . DV, bloggheimar og vefurinn málefnin .com
verða við hliðina á bók Ólafs meinleysislegt fugla tíst
í garð seðlabankastjórans fyrrverandi .
Raunar viðurkennir höfundur að alþjóðleg eigna-
bóla, lánaofframboð í kjölfar 11 . september og
síðan fjármálakreppa hafi hér haft áhrif . En þau
áhrif eru samt í bók Ólafs öll rakin til þess að Davíð
Oddsson brást rangt við öllum uppákomum og beitti
einræðislegum tilburðum til að ná fram hégómleg um
markmiðum hefnda af einu eða öðru tagi .
Höfundur virðist ekki hafa átt aðgang að því sem
hann kýs að kalla náhirð og skrímsladeild Davíðs
Oddssonar . Það er reyndar tekið fram að nafngiftirnar
séu settar fram í gamni en líka nokkurri alvöru (sic) .
Aðgangur bókarhöfundar að heimildamönnum og
fjárhag Kaupþingsmanna, eigenda Glitnis, baugs og
fjölmargra annarra máttarstólpa samfélagsins er ólíkt
betri . Forretningar þessar voru að mati höfundar
glæsilegar allt til enda (bls . 11), vel stjórnað (bls . 22,
23, 27, 30 o .v .) og til hinstu stundar reyndu hinir
vösku bankastjórar Kaupþings að bjarga orðspori
Íslands . jón ásgeir bregst við kreppunni og „tók vel
á því“ en aðrir spila ekki með og því fer sem fer (bls .
30) .
Þegar kemur að ástæðum hryðjuverkalaganna
bresku fer höfundur marga hringi í röksemdafærslum
en slær því síðan óvænt föstu að Kaupþing hafi ekki
haft neitt með þetta að gera og ekki hinir stórfelldu