Tíminn - 10.06.1960, Blaðsíða 6

6
Fremri röð frá vinstri: Lára Jónatansdóttir, Anna Gísladóttir, kennari, Helga Sigurðardóttir, skólastjóri, Adda
Geirsdóttir, kennari, Pálína Ragnheiður Kjartansdóttir. — Aftarl röð: Guðbjörg Guðmundsdóttir Kolka, Kristín
Andrésdóttir, Ingibjörg Þorkelsdóttir, Erla Bjarnadóttir, Anna Guðmundsdóttir, Anna Margrét Þorsteinsdóttir,
Rannveig Pálmadóttir.
Húsmæðrakennaraskóla Islands
slitið 1. júní s. I.
huainæSrakennaraskóla ís-
lands var slitið miðvikudag-
inn 1. júní, og voru forseta-
frú Dóra Þórhallsdóttir, dr.
Gylfi Þ. Gíslason, mennta-
málaráðherra og frú hans við-
stödd, ásamt skólanefnd, náms
stjóra húsmæðrafræðslunnar,
mörgum gömlum nemendum
skólans og fleiri gestum.
Ungfrú Helga Sigurðardóttir,
skólastjóri, flutti ræðu og lýsti
starfsferli skólans, en hann hófst
árið 1942. Fjórtán fyrstu árin var
skólinn til húsa í háskólabygging-1
unni, en 1956 varð hann að rýma|
það húsnæði og féll þá kennsla
niður í tvö ár, þar til að húsi því,
sem reist var sem bústaður
menntaskólarektors var breytt i
skólahús. Er nú nokið fyrsta náms-
tímabili í því húsnæði. Þakkaði
skólastj óri menntamálaráðherra
þá úrlausn, sem hann hefði veitt
skólanum með því að láta hann fá
svo ágætt húsnæði, en svo sem
var von og vísa jafn ötullar konu
og ungfrú Helgu, þá kvaðst hún
þegar ala drauma í brjósti um við-
byggingu við þetta hús, sem í yrðu
viðbótar eldhús og heimavist fyrir
utanbæjarnemendur.
Eins og að •undanfömu hefur
þessi námsmeyjahópur dvalið sum-
arlangt að Laugarvatni, lært þar
garðyrkju og haldið námsskeið fyr
ir ungar stúlkur. í vetur hafa verið
haldin tvö námsskeið, svo að alls
hafa verið 38 nemendur á mat-
reiðslunámskeiðum skólans þetta
kennslutímabil. Þar að auki hefur
70 hjúkrunarnemum verði kennd
matreiðsla sjúkrafæðis og nem-!
endur skólans hafa kennt mat-
reiðslu í skólum bæjarins undir
handleiðslu húsmæðrakennara til
að fá sem fjölbreyttasta æfingu í
kennslustörfum.
Fastur kennari við skólann, auk
skólastjóra, hefur verið ungfrú
Adda Geirsdóttir, en allmargir
stundakennarar, .sem sumir hafa
kennt öll starfsár skólans.
Skólastjórinn kvaðst hafa kynnt
sér kennslufyrirkomulag í ráðs-
konudeildum við erlenda hús-
mæðrasbóla, en hcr vantar víða
sérmenntaðar konur til ráðskonu-
starfa í heimavistarskólum, á
sjúkrahúsum og fleiri stofnunum.
Hefur hún rætt við menntamála-
ráðherra, að slík deild yrði stofn-
uð við HúSmæðrakennarastoólann
og taldi að ekki þyrfti að bæta við
nema einum föstum kennara til að
að það verði framkvæmanlegt.
Námsefni yrði í fyrstu hið sama
fyrir húsmæðrakennara og ráðs-
konur og gætu þá stúlkur, sem
kæmu í skólann, ákveðið sig eftir
að nokkuð væri liðið á námstím-
ann, hvora greinina þær legðu
heldur fyrir sig.
Á fundum, sem ungfrú Helga
hefur sótt erlendis, hefur verið
rædd breyting á kennslutilhögun
húsmæðrakennarskóla á Norður-
löndum, sem fela munu í sér leng-
ingu námstímans, en hún kveðst
telja hyggilegt að bíða um sinn
og sjá hvernig þær breytingar gef-
ist erlendis, áður en þær verði inn-
leiddar hér. Þá hefur og verið rætt
um háskólamenntun 'húsmæðra-
kennara á Norðurlöndum og einna
líklegast að henni verði svo háttað,
að sérstakar deildir við starfandi
háskóla kenni sína grein í hverju
landi.
Skólanum hafa verið gefnir
tveir minningarsjóðir, minningar-
sjóður um Elínu Briem og Þor-
gerði Þorvarðardóttur. Minningar-
sjóður Elínar Briem veitti árlega
verðlaunapening fyrir hæsta próf-
einkunn í .skólanum og einnig hef-
ur sá sjóður styrkt kennara til
framhaldsnáms. Minningarsjóður
Þorgerðar hefur veitt tvo náms-
styrki. Nemendur, sem útskrifuð-
ust 1948, gáfu skólanum klukku til
minningar um látna skólasystur,
Rósu Þorgilsdóttur.
Formaður skólanefndar, frú
Karitas Sigurðsson, gaf skólanum
tvær silfurskeiðar, og nemendur,
sem útskrifuðust 1950 gáfu kaffi-
sett úr silfri.
Skólastjóri ávarpaði hina nýút-
skrifuðu nemendur, áminnti þær
um trúmennsku í starfi og benti á
að enn væru mörg óleyst verkefni
innan þeirra starfssviðs. „Verið
kröfuharðar við sjálfar ykkur í
orði og starfi, fylgið ætíð því, sem
þið vitið sannast og réttast, þá
mun ykkur vel farnast.“
Níu nemendur luku prófi, 5
fengu fyrstu einkunn, ein aðra
einkunn og 3 þriðju einkunn.
Hæsta einkunn og verðlaunapen-
ing fékk Anna Guðmundsdóttir,
en þrjár .stúlkur fengu verðlaun
fyrir góða frammistöðu í grasa-
fræði, sem Ingólfur Davíðsson,
grasafræðingur gaf. Þau verðlaun
fengu Pálína Kjartansdóttir, Guð-
björg Kolka og Anna Guðmunds-
dóttir.
Að lokinni ræðu skólastjóra tók
menntamálaráðherra til máls,
þakkaði skólastjóra og kennurum
vel unnin störf og sagði að skól-
inn hefði fyrir löngu átt .skilið
betra húsnæði, því hann fyllti
merkilegt sæti í skólakerfi lands-
ins. Talið er, sagði ráðherrann, að
60% af þjóðartekjunum renni um
hendur húsmæðra. Væri öllum
ljóst hve mikilvægt húsmóður-
starfið væri, ekki einungis fyrir
heimilishamingju og heimilis-
menningu, heldur og fyrir fjárhag
þjóðarinnar. Myndi það vera ein
beinasta leiðin til að auka nýt-
ingu þjóðarteknanna að bæta
menntun húsmæðra svo, að það fé
sem um hendur þeirra færi, nýtt-
ist sem bezt og væri æskilegt að
kennarar hefðu í huga hve mikla
fjárhagslega þýðingu störf hús-
mæðra hefðu í þjóðfélaginu, engu
síður en menningarlega.
Námsstjóri húsmæðrafræðsl-
unnar, ungfrú Halldóra Eggerts-
dóttir tók næst til máls og ræddi
m.a. að skortur væri á húsmæðra-
kennurum vegna þess, að starf
skólans féll niður um tveggja ára
skeið. Hún skýrði frá því að Nem-
endasamband Húsmæðrakennara-
skólans hefði viljað heiðra Helgu
Sigurðardóttur og minnast þess
merka starfs, sem hún hefði unnið
skólanum, með því að láta gera af
henni andlitsmynd, sem yrði eign
Skólans, og afhenti hún myndina.
Hefur Gunnlaugur Blöndal, list-
málari, gert hana.
Þakkaði skólastjóri þann sóma,
sem sér hefði verið sýndur með
þessari gjöf. Hefði sú vinátta, sem
gamlir (nemendur hefðu sýnt sér
fyrr og síðar, verið ómetanlegur
styrkur í starfinu.
Að skólauppsögn lokinni var
gestum veitt kaffi af mikilli rausn.
Skólastjórinn sagði, að • þegar
hefðu 11 stúlkur, sem uppfylla inn-
tökuskilyrði, sótt um skólavist
næsta haust. Ef að ráðskonudeild-
in tekur líka til starfa, þá verður
það vafalaust auglýst síðar.
S. Th.
TÍMINN, föstudaginn 10. júní.1900.
Mmniiigarorð:
Jens E. Níelsson
kennari
Hann lézt á .sjúkrahúsi í Reykja
vík hinn 26. maí s. 1. eftir upp-
skurð.
Jens fæddist að Flateyri við Ön-
undarfjörð hinn 7. júlí 1888, og
var því fuUra 72. ára að aldri er
hann lézt. Foreldrar hans voru
hjónin Níels Níelsson sjómaður í
Bolungavík, og Elísabet Bjarna-
dóttir.
Með Jens Níelssyni er að velli
hniginn mjög mætur maður, er
innt hefur af hendi merkilegt og
mikið lífsstarf, og ,sem fyrir sakir
hæfileika sinna og mannkosta
mun bera hátt í minningu þeirra
er honum kynntust.
Kynni okkar Jens hófust fyrst
að marki eftir að ég fluttist bú-
ferlum hingað til Bolungavíkur
árið 1935. Hann var þá kennari
við barnaskólann hér, og hafði svo
verið í nálega 20 ár. Auk þess stóð
hann mjög framarlega í félags-
málastarfi hér í kauptúninu, var
í stjórn verkalýðsfélags Bolunga-
víkur og Ungmennafélagsins, var
forustumaður um stofnun félags-
verzlunar hér á staðnum, og marg-
vísleg félagsmálastörf önnur innti
hann af hendi. Hann var alla tíð
mikill áhugamaður um bindindis-
mál, og veitti ásamt konu sinni
félögum Goodtemplarareglunnar
hér á staðnum forustu á meðan
þau áttu hér heimili. Mun hann
allt til síðustu stundar hafa starf-
að að þeim málum af miklum
áhuga og fórnarlund.
Á fyrstu árum mínum hér, átt-
um við Jens nokkur samskipti,
einkum um verzlunarmál og rækt-
unarmál. Mér er í minni hinn
prúði og háttvisi maður, er aldrei
skipti skapi á mannfundum, er
deUt var um mál, en kom oftast
með þá lausnina er öllum fannst
viturlegust, og jafnan var á sætzt
að lokurn, Jens var listaskrifari,
og mjög eftir.sóttur ritari á mann-
fundum. Honum var einkar létt
um að segja frá atburðum Ijóst og
skUmerkilega, og bera fundargerð
ir er hann hefur ritað, um frá-
gang allan og efnismeðferð —
langt af því er almennt gerist í
þeim efnum.
Haustið 1938 flutti Jens héðan
búferlum til Reykjavíkur. Fannst
þá vinum hans sem hér væri skarð
fyrir skildi, svo góður liðsmaður
sem 'hann hafði verið hér í hvers
konar félagsmálastarfi. En nú kom
í ljós e. t. v. enn skýrar en nokkru
sinni fyrr, hve traustum böndum
hann var tengdur við Bolungavík,
og hve fölskvalaus var löngun
hans tU að vinna sinni gömlu
heima byggð allt það gagn er hann
mátti. Var hann jafnan boðinn og
búinn til að greiða götu Bolvík-
inga og vinna að lausn þeirra mála
í Reykjavík, og mun aldrei hafa
þegið laun fyrir, önnur en þá gleði
er menn með hans eðlisfari hafa
af meðvitundinni um það að hafa
orðið að liði við lausn góðra mála.
Svo sem kunnugt er, háttar svo
um skipan almennra mála í landi
voru að útbyggðir landsins þurfa
um margt að sækja til Reykjavík-
ur. Þeim er þess vegna mikUs
virði að eiga á þeim slóðum menn,
er hafa vit og vilja til að fylgja
fram margvíslegum málefnum,
sem tU úrlausnar eru á hverjum
tíma. Fjarri fer því þess vegna að
menn eins og Jens Níelsson séu
glataðir sinni gömlu heimabyggð,
þótt þeir flytji búferlum tU
Reykjavíkur. Miklu fremur má líta
á þá sem þýðingarmifcla sendi-
herra sinnar ættarbyggðar. Svo
var um Jens Níelsson að þessu
leyti, og á ég persónulega margs
að minnast, og margt að þakka
honum í þessum efnum.
Jens var forgöngumðaur um
stofnun Bolvíkingafélagsihs —
Átthagafélags Bolvíkinga í Reykja
vík, og formaður þess í mörg ár.
Hefur það félag látið sér annt um
málefni Bolvíkinga á ýmsa lund.
M. a. var fyrir forgöngu þess stofn
aður minningarsjóður um séra Pál
Sigurðsson fyrrverandi sóknar-
prest hér, sem hefur að markmiði
fegrun Hólskirkju og umhverfis
hennar. Mun Jens hafa átt þarna
drýgri hlut að, en n-okkur einn
maður annar, og annast aUt imdir-
búningsstarf að .stofnun sjóðsins.
Á síðustu dvalarárum sínum í
(Framhald á 13. síðu).
Helga SigurSardóttir, skólastjórL