Tíminn - 26.08.1961, Qupperneq 14

14
T f M I N N, laugardaginn 2S. ágóst 1961.
til voru þeir, sem grétu á
sLilnaðarstundinni, af því að
þeir litu svo á, að það ætti
við og væri síðasta skyldu-
kvöðin á heimilinu.
Þennan dag tvístraðist
Sjávarbakkaheimilið. Fyrst
komu sendimenn hreppstjór-
ans. Þeir voru tveir. Annar
.var yngsti sonur Ásmundar,
maður á fertugsaldri, Björn
að nafni. Var hann ógiftur,
og hafði alltaf átt heima hjá
foreldrum sínum. Hinn mað-
urinn var roskið hjú, sem
lengi hafði verið vinnumaður
á Sjónarhóli.
Systkinin þrjú, Ásdís, Ás-
mundur og Jóhann bjuggust
nú að heiman. Allir vissu, að
Sjónarhóll var góður sama-
staður. Hafði margt ungmenn
ið mannazt þar vel. Engu að
síður var systkinunum harm-
ur i huga, er þau bjuggust
brott. Öll komu þau upp í
nýja bæinn að kveðja Hall-
fríði. Hún gaf þeim öllum lít
inn grip að skilnaði. Ásdísi
spjaldofið styttuband, Ás-
mundi mórauða fingravettl-
inga og Jóhanni litaða sauð-
skinnsskó, brydda eltiskinni
með rósailleppum. Kveðjur'
þeirra allra voru hinar ástúð
legustu. Hallfríður fór út á
hólinn og horfði á eftir syst-
kinunum, er þau riðu út tröð
ina og tóku stefnuna yfir háls
inn. Björn var á undan; Ás-
mundur næstur, þá Ásdís,- en
Jóhann síðastur. Riðu þau
greitt og létu vinnumanninn
eiga slg, en hann rak lestina,
fimm reiðingshesta klyfjaða
farangri. Var það meira-_en
dót systkinanna, því að Ás-
mundur hreppstjóri átti mest'
allt innbúið á Sjávarbakka. |
Allt það, sem Ásrún gat ekki
haft eða kærði sig um.
Næst var komið eftir Sveinj
birni. Hann var þriðji elztur’
þeirra systkina. Hann var
allur með hugann við sjóinn,
og kveið því mjög að flytja
á bæ, sem var langt frammi
í dal. Hann þekkti vel fólkið,
og það var gott. Þár hafði
hann verið smali nokkur
sumur. En sjórinn, sem hann^
unni svo mjög, sást þar ekki, ■
nema gengið væri á fjöll. Og
úr langri fjarlægð.
Er hann kom að kveðja
Hallfríði. gaf hún honum ■
fallega brjósthlif, eins og þá
voru í tízku. Þá var Stína
sótt. Hallfríður gaf henni að
skilnaði prjónaklukku, hina
rlaulegustu flík.
Og loks var Hallur sóttur. |
Þá var og kominn Sigurður,* 1
faðir Hallfríðar, að sækja'
hana. Halli gaf hún nýprjón-
aðan ullartrefil með hekluð-
um kögurborða.
Sigurður var með fjóra
hesta undir reiðingi. Ásrún
var á hlaðinu, þegar hann
kom, og spurði hvað til stæði,
að koma með svona marga
reiðingshesta.
— Eg er að sækja dóttur
mína og farangur hennar,
sagði Sigríður.
— Eg geri ekki ráð fyrir,
— Óskar ánafnað'i okkur
hjónunum af innbúi Hall-
fríðar, sem hún gat ekki flutt
með sér vestur. Og til þess að
allt væri á hreinu, sendi hann
mér listann. Eg skal fara ná-
kvæmlega eftir honum nú.
— Eg er ekki lögfróð- en
bágt á ég með að trúa því,
að listinn nægi þér eins og
á stendur. Og ég leita réttar
míns.
Nú gaf Óskar sig í málið.
Áttu þau mæðginin orðaskipti
1 * III
BJARNl UR FIRÐI:
ÁST 1 í MEINUM
41
að hún sé með þann farang-
ur, að ekki nægi tveir hestar.
— Þá rek ég hestana lausa,
sagði Sigurðu.r. i
— Þú hlýtur að vita það,
að Hallfríður á ekki allt, sem
hún hefur undir höndum. Og
það, sem hún ekki á, líð ég
ekki að flutt sé brott.
— Auðvitað tek ég það eitt,
sem Hallfríður á. Heldurðu að
ég sé að koma hingað ráns-
ferð?
— Nei, Sigurður. Það held
ég ekki. Eg veit, að þú ert
vandaðri maður en bvo. En
þessi farangur, sem þarna
stendur við nýja bæinn, er
að miklu leyti frá mínu heim-
ini, smíðaður hér eða keypt-
ur fyrir peninga búsins.
— Það vill svo vel til, sagði
Sigurður, — að ég hef lista
frá Óskari heitnum Gunnars-
syni, yfir muni þá, sem Hall-
fríður á hér.
— Hvenær fékkstu þann
lista? Hefur Óskar skrifað
hann sjálfur.
— Já, Óskar hefur skrifað
hann. Og hann sendi mér
hann með Hallfríði, er hún
heimsótti okkur foreldra sína,
rétt áður en hann lagðist
banaleguna.
— Eg á bágt með að trúa
þessu. Hver var tilgangur-
inn?
.
um stund. En það, sem þeim!
fór á milli, verður ekki fært
i letur.
Óskar fylgdi Sigurði heimj
að nýja bænum og hjálpaði
honum að búa upp á hestana,
og gætti þess vandlega, að
ekkert væri skilið eftir í bæn-
um, sem mátti flytja. Komst
farangurinn á hestana.
Hallfríður hafði gert nýja
bæinn hreinan, enjDrátt fyfir
það, þvoði hún gólfið að skíln
aði og sópaði hvert skot og
kima.
Að endingu tyllti hún sér
á rúmstokkinn og sat þar þög
ul og alvarleg nokkra stund
eða þar til faðir hennar lét
hana vita, að allt væri tilbú-
ið. Þá reis hún hægt úr sæti
og gekk frá hverri hurð og
læsti og fékk Óskari útidyra-
’-kilinn.
Systkinin voru öli úti við.
Hún gr/ því kvatt, hau þar.!
óskari rétti hún silfurnál,
sem hún hafði fyrir einu ári
keypt af umferðasala, er fór
um sveitina, og seldi ýmsa fá-
séða og eftirsótta skartgripi.j
Hafði nál þessi verið alldýrj
og þótti fögur. Átti Óskar
hana alla ævi. Lýð gaf hún1
lítinn skeiðarhnif, sem einn-J
ig var keyptur af umferðar-1
salanum, og Sæunni litlu'
snotra perlufesti.
Svo hljóp hún heim í bæ-
inn til að kveðja Ásrúnu.
Ásrún lá undir sæng í rúmi
sinu. Hún hafði lagzt fyrir,
eftir að síðasta barnið kvaddi
hana. Hún var mjög þrútin
í andliti og grátbólgin.
Hallfríði brá, er hún sá út-
lit húsfreyjunnar.
— Eg er komin til aö kveðja
big, sagði hún.
— Já, þú ert komin til að
kveðja. Hætt við Ameríku.
Býst kannske við meiri vinn
ingum hér. Farðu vel. Og Ás-
rún rétti fram höndina.
— Vertu sæl, Ásrún, sagði
Hallfríður. Líði þér vel.
Svo gekk hún hnarreist út
úr herberginu. Hún vissi að
sönnu, að hún hafði brotið
af sér við þesSá konu. En
henn ivar ekki unnt að beygja
sig fyrir Ásrúnu. Kuldi henn-
ar var svo áberandi og eins
nístandi háðið, sem lá í rómn
um. Því varð aðeins mætt
með fullum búnaði.
Sem betur fór var ekkertj
af börnum Óskars viðstatt j
kveðju þeirra. Sama mann-'
inn, föður barnanna hér,
höfðu báðar elskað. Þess
vegna var skilnaðarstundin
slík.
Þegar Hallfríður reið upp
götuslóðann, sem lá að háls-
brúninni, varð henni hugsað
til dagsins, er hún flutti að
Sjávarbakka. Veðrið var furðu
líkt. En nú var það ekki Óskar j
— heldur faðir hennar —
sem fór fyrir lestinni. Faðir
hennar teymdi nú ekki einn
hest. heldur fjóra í halarófu,
og alla klyfjaða. Hún hafðij
meiri heimanbúnað nú enj
þá. Og í minjasjóð hennar
hafði safnast mikil og dýr-
keypt feynsla. Það veganesti
myndi lýsa upp framtiðina
og móta hana alla. Og hún
bað guð þess í hljóði, að hann
fvrirgæfi sér mistökin og
iéti gott spretta upp úr jarð-
vegi hinnar dýru reynslu.!
Og hið fegursta, sem hún átti!
í ást og kærleika, yrði æv-|
arandi eign, síung og fögur,'
unz hún fyndi ástvini sina á
la’idi ódauðleikans.
Þegar hún kom á háisinn,
birti snögglega. Henni var,
litið við. Sjórinn blikaði eins|
og þegar hún flutti að Sjávar,
bakka. Hún starði hugfang-l
in á blikið. En móðan lagðist
vfir aftur. Dumbungurinn
var hinn sami og áður En
hugur Hallfríðar fylltist friði
og gleði, gleði. sem hún hafði
ekki fundið um lengri tíma.
Henni fannst sem guð segði
við sig: „Allt er eins og það
var, áður en þú komst að
Sjávarbakka: fegurðin, góð-
vildin og sakleysið. Ekkert er
misst. Eg er með þér, og ég
skal blessa þig og varðveita.
Vertu glöð í eisku þinni og
trú.“
Hallfr 3ur fórnaði höndum.
Lofgjörð og þakklæti fyllti
sál hennar. Með því hugar-
fari þokaðist hún í áttina
heim á prestssetrið, þar sem
heimili hennar stóð hin næstu
ár.
Laugardagur 26. ágúst:
8,00 Morgunútvarp.
12,OÓ Hádegisútvarp.
12.55 Óskalög sjúklinga (Bryndis Sig
urjónsdóttir).
14.30 f umferðinni (Gestur Þor-
grímsson).
14.40 Laugardagslögin.
16.30 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og
unglinga (Jón Pálsson).
18.55 Tilkynningar.
19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20,00 Tónleikar: Þættir úr óperunni
„Porgy og Bess“ eftir George
Gershwin. — Bandarískir lista
menn flytja.
20,25 Leikrit: „Ferðin mikia" eftir
Elmer Rice. Þýðandi: Sveinn
Skorri Höskuldsson magister.
Leikstjóri: Gunnar Eyjólfsson.
Leikendur: Helga Valtýsdóttir,
Erlingur Gíslason, Valur Gísla
son, Bryndís Pétu-rsdóttir, Jón
Aðils, Bessi Bjarnason og
Helgi Skúlason.
21.40 Tónleikar: Hollywood Bowl-sin-
fóníuhijómsveitin leikur verk
eftir Tjaikovski og Ponchielli.
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög.
24,00 Dagskrárlok.
Öldulengdir:
Miðbylgjur: 217 m (1440 Kr/
scc.).
FM-útvarp á metrabylgjum:
96 Mr. (Rás 30).
Laugardagur 26. ágúst.
20.00 Einkennislag afmælis-
útvarpsins.
Samgöngumál Reykjavíkur,
götur — flugmál. (Sveinn
Ásgeirsson).
20.20 Reykjavíkurkvæði Tómasar
borgarskálds.
20.40 Búðarþátturinn úr Pilti og
stúlku (Leikstjóri Ævar
Kvaran).
21.10 Kvöldvaka unga fólksins í
umsjá Hauks Haukssonar
(Sv Gests o fl. — útvarp-
að af svjði).
22.00 Dagskrárauki: Hljómsveit
Svavars Gests (af sviði).
Danslög.
RIRÍRUR
VÍÐFFÖRL!
Úlfurinn og
Fálkinn
29
— Ég skal segja þér, að kóngur
inn af Bústaðaléni er ekkert blá-
vatn, sagði Haugur illilega. — Eitt
orð af mínum vörum, Bersi jarl,
og hann mun ekki styðja þig. —
Ógnanir þínar koma of seint, sagði
Bryndís ofursætt, — ég skal segja
prinsinum, að þú sért njósnari, og
að ég hafi rétt í þessu komizt á
snoðir um samsærið. — Og hvað
um varúlfinn? Eða haukinn, eins
og þú kallar hann venjulega?
Hvað gerist, ef sú vera fær hug-
mynd um veru Ervins hér? Þá
gætu skeð hinir hræðilegustu hlut
ir. Bryndís hnykkti til höfðinu. —
Hinar barnalegu ógnanir ykkar
skelfa mig ekki, hrópaði hún fok-
ill svo stirðnuðu þau öll, þegar
skerandi öskur skar þögn myrkurs-
ins úti fyrir. — Þetta var úlfur,
hvíslaði Bersi hás. — Það þýðir
dauðann, — dauðann.