Tíminn - 20.06.1964, Side 23

MERKILEGT FRÆÐIRIT
Framhald al L3 siðu
sjálfstæðrar og heilbrigðrar hugs
unar og farsællar þátttöku í fé-
lagsstarfinu.
Vegna hins jákvæða viðhorfs,
sem ríkir í bókinni, vandaðrar
fræðimcnnsku og hlutleysis, er
þetta bók, sem allir flokkar og
félög gætu haft mikið gagn af
við fræðslustarfsemi sína, og ef
til þess kæmi að Kennaraskól-
in og Háskólinn tækju upp
kennslu í hagnýtum félagsmálum
eins og upeldismálaþing kennara
gerði ályktun um s.l. sumar og
fyllilega tímabært er, þá yrði FÉ
LAGSSIÖRF OG MÆLSKA, eft-
ir Hannes Jónsson, vafalítið
sjálfkjörin kennslúbók í þeirri
grein við þá skóla eins og hún
hefur verið í námsflokkum Fé-
lagsmálastofnunarinnar og
mælsku- og félagsmálanámskeið-
um ýmissa félaga, sem rekið
hafa fræðslustarfsemi í sam-
vinnu við hana. Þ.Þ.
MINNING
(Framhald af 14. síðu).
af var hjá foreldrum sínum, ann-
aðist um þau af aðdáunarverðri
umhyggju og nærgætni til hinztu
stundar, sem henni ber virðing
og þökk fyrir.
Með þeim Sveini og Eyrúnu, eru
horfin mæt hjón, sem örinuðu
miklu dagsverki. Þau voru eins og
traustir og óbifanlegir hornstein-
ar í byggðarlagi sínu, einn kjam-
inn í því trausta manndómsfólki,
er reisti sér byggð undir sjávar-
bakkunum í Vík, um aldamótin
síðustu. Þau munu hafa búið í
Vík lengst allra þeirra hjóna, er
þar hafa tekið sér bólfestu fram
á þennan dag, eða full 60 ár.
í kirikjugarðinum að Reyni, und
nýgrónu leiði, er vermist yl-
geislum hins blíðasta vors, hvíla
þau nú, hann Sveinn og hún Ey-
rún, í skjóli þess fagra umhverfis,
sem þau bundu ævilanga tryggð
við og trúlega mun að þeim hlúa
til efsta dags.
Blessuð sé minning þeirra.
Óskar Jónsson
MINNING
(Framhald af 14. síðu).
ur. Var með ólíkindum, hversu mik
ils fróðleiks og þekkingar honuen
tókst að afla sér, svo störfum hlað
inn sem hann var. En hann var
líka áhugasamur fræðari, sem lét
sér annt um að aðrir ættu einnig
kost að njóta þeirrar þekkingar
sem honum sjálfum hafði tekizt
að afla sér. Enda var hann orð-
lagður kennari.
Nokkurn áhuga mun Kristján
hafa haft á yngri árum til rit-
starfa, þótt aldrei yrði það snar
þáttur í ævistarfi hans. En all-
margar blaðagreinar skrifaði hann
um ýmis efni, þar á meðal langa
og merkilega grein, „Norðan af
nyrztu töngum“, sem birtist í
„Lögréttu" 1919, og vakti athygli
margra, sökum stíls og máls.
Kristján var raunsæismaður í
skoðunum og stillti þó vel í hóf, í
því sem öðru. Við ræddum margt
saman og fann ég glöggt, ef á
milli bar, vildi hann jafnan kanna
til hlítar hvað skoðanamun ylli,
áður en kappræða væri hafin. Því
ekki vorum við ævinlega á sama
máli, sem ekki var von, þar sem
um margt var rætt og skoðanir
fjarskyldar í sumu. En jafnan var
skilizt svo við hvert umræðuefni,
að áður lyki höfðum við skilið að
fullu eðlilega afstöðu hvor annars
til þess sem var rættum Og aldrc-i
gleymi ég mörgum tilsvörum
Kristjáns og hnitmiðuðum setn-
ingum, sem hittu oft snilldarlega
í mark, þegar við bárum saman hin
ar ólíkustu skoðanir.
Aldrei vissi ég fyrir víst hvort
Kristján var trúmaður eða ekki,
því um þau efni var hann mjög
fáorður og vildi lítt um þau ræða.
En sálarþrek átti hann meira nn
líklegt gæti talizt að aðrir en tcú
aðir menn eigi- Það sýndi ham
bezt, er sonur hans fórst af
slysförum, næstum því við bæjav-
dyrnar og eins í langvinnum og
erfiðum banasjúkdómi konu hans.
Og eigi síður í sínum eigin sjúk
dómsraunum. Eitt hið seinasta ssm
hann sagði við mig v / þetta: ,,Þeg
ar ekki er hægt að starfa lengur,
er maður í rauninni ferðbúinn og
ekki eftir neinu að bíða. En —
meðan maður hefur heila skynjun,
liggur ekkert á!“
Og brosti við.
Hann liíði eftir heilræðinu
forna:
,,Glaðr ok reifr
skyli gumna hverr
unz sinn bíðr bana.“
Nú er hann horfinn af sjónnr
sviðinu, samferðamaðurinn glaði
og reifi. En hann skildi eftir hjú
okkur ógleymanlega minningu,
minningu um göfugan félaga og
bróður, — og við erum auðugri
eftir af þeim verðmætum, sem
mölur og ryð granda ekki.
Guð blessi þig, góði gamli vin-
ur!
Einar Einarsson.
ÞJÓÐARBÚSKÁPUR
Framhald af bls. 19.
vægasta, því að friðunaraðgerðir
eru eitt af höfuðviðfangsefnum
okkar til styrktar sjávarútvegin-
um og efnahagslífinu.
Friðun og fiskvernd.
Ræðumaður kvaðst sannfærður
um það, að sjávoiútvegur og fisk-
iðnaður eigi enn eftir að vera um
ófyrirsjáanlega framtíð aðalút-
flutningsatvinnugrein íslendinga,
þó að gera megi ráð fyrir, að
hundraðstala hans af heildarút-
flutningi muni e.t.v. minnka eitt-
hvað við tilkomu nýrrar útflutn-
ingsframleiðslu, þegar fram í sæk-
ir. Fiskimiðin hafa frá fyrstu tíð
og eru enn ein liin allra mikil-
vægasta auðlind landsmanna. Þau
ber því að- nýt* að því marki,
sem samrýmist vernd fiskistofn-
anna og öðrum þeim skilyrðum,
sem ætla má að ráði mestu um
framtíð fiskimiðanna. Fyrsta boð-
orðið á að vca að varast ofveiði,
því að hún Ieiðir til rányrkju. Þá
kvað ræðumaður kröfuna um yfir
ráð yfir öllu landgrunninu skipta
afar miklu máli fyrir framtíð ís-
lenzks sjávarútvegs og efnahags-
lega afkomu þjóðarinnar. Ræðu-
maður gerði nokkuð að umtals-
efni þann ótta, sem sumir bæru í
brjósti, við það að byggja efna-
hagslífiö um of á fiskveiðum, sem
hafi reynzt stopular og óárvissar
og stundum brugðizt með öllu ár
eftir ár á sumum sviðum. Kvað
hann þann ótta ekki með öllu
óeðlilegan, en ekki væri þó
ástæða til neinnar svartsýni um
framtíð íslenzks sjávarútvegs. Við
skulum vona, sagði Ingvar Gisla-
son, að þekking manna á eðli hafs
ins og öllu sjávarlífi eigi eftir að
aukast það mikið áður en langir
tímar líða, að möguleikar skapist
til beinnar fiskiræktar á sjálfum
heimshöfunum.
Ræðumaður kvaðst að gefnu til
efni vilja gera þá leikmannsat-
hugasemd við sumt af því, sem
fram hefur komið opinberlega um
þetta atriði, að „aflaleysi" kann
að vera ærið afstætt hugtak, þegar
öllu er á botninn hvolft, þ.e. að
orsakir til aflaleysis geta verið
aðrar en þær, að fiskstofnar hafi
rýrnað. Þar kunna e.t.v. að ráða
eins miklu breyttar göngur eða
annað háttalag fisksins, hann
haldi sig m.a. á öðrum slóðum en
menn áður vöndust eða gíni ekki
við þeim gildrum og agni, sem
áður hafði reynzt veiðisælt. Þegar
um slíkt er að ræða, virðist mér
vel mega segja, að vanþekking á
hafinu og eðli sjávarlífsins og
skortur hæfra veiðitækja eigi sinn
þátt í aflaleysinu. Þá finnst mér
ástæða til þess að láta í ljós efa
um gildi íslenzkra annála og arf-
sagna sem fiskifræðilegra heim
ilda, án hliðsjónar af öðrum sögu !
legum gögnum, og þá fyrst og
fremst tiltækra heimilda um afla-
brögð útlendinga á íslandsmiðum ;
á sama tíma. „Sá grái er utar“,
sagði Einar Ben . .
Efling fiskiðiiaðar og markaðsleit.
Að lokum sagði ræðumaður, að
hann vildi leggja á það höfuð-
áherzlu, að mikilvægast og nauð-
synlegast af öllu, sem varðaði sjáv
arútveginn og uýlingu afla, væri
að efla fiskiðnaðinn og auka fjár
magn og tæknileiðbeiningu í
þeirri starfsemi. Væri efling fisk-
iðjunnar áreiðanlega meira virði
en aukning afla upp úr sjp og
stóraukin skipakaup. Samfara
aukningu fiskiðnaðar þarf að stór
auka markaðsleit- erlendis fyrir
sjávarafurðir og aðrar framleiðslu
vörur landsrpanna. Minntist hann
þess, að Framsóknarmenn hafa
hreyft þessum málum á Alþingi
og lægju nú fyrir þinginu tillögur
til þingsályktunar um eflingu
markaðsleitar og stofnun fiskiðn-
skóla.
mrn í fl
SMURT BRAUÐ
Framhaid af 24. síð'u.
og rækjurnar. Verðinu á braúðinu
er stillt í hóf — krónur 35.—, en
ein aksja nægir hverjum meðal-
manni í máltíð.
Af öðrum framleiðsluvörum
verksm-iðjunnar mó nefna fiskpyls
urnar, er komu á markaðinn í
vetur, og hafa líkað mjög vel.
Nokkurt magn af ál hefur veiðzt
og komið til vinnslu í verksmiðj-
unni, en lax- og silungsveiði hefur
verið treg og þess vegna ekki
hægt að reykja eins mikinn lax og
æskilegt hefði verið.
SÍLDIN
Fr'amhaid af 24. síðu.
mál. Flest þeirra böfðu verið að
veiðum á Héraðsflóa, og var veður
þar eins og bezt verður á kosið.
Á Raufarhöfn er held'ur facið
■að- rýmkast um al tur. þar eS .nokR i.FB-Reykjavík, 19. júní.
uð er um liðið siðan skip hafa Innrt
að þar, og því var búizt við að
skip kæmu þangp'ö inn með afia
s'inn í kvöld og nótt. Katla er
komin til Raufarkafnar með 15
þúsund lestir af salti, og síldarsaU
endur eru nú tiibúnir að hefja
söltun, hvenær sem er.
Síldarleitin á Seyðisfirði vissi
um 17 skip í kveld, sem fengið
höfðu 14—15 þúsund mál, aðallega
á Reyðarfjarðardýpi. Á flestim
stöðum fyrir austan var orðið erf
itt um vik með lóndun, og bjugg
ust menn þar við að skipin héldu
til Raufarhafnar með farm sim.
Aðalveiðisvæðið var frá Reyðar-
fjarðardýpi norður í Héraðsflóa< 20
til 40 rndur undan landi.
Síldarverksmiðjur ríkisins á
Siglufirði eru nú búnar að taka
á móti 33.000 málum síldar, en
höfðu aðeins tekið á móti S.hOO
málum á sama líma i fyrra. Rauðka
er búin að taka á móti 22.780 mál-
um, en hafði í fyrra fengið 1400
mál.
STJAS-Vorsabæ, 18. júní. ‘
Sláttur er nú hafinn á nokkrum
bæjum í Flóanum, en útlit er fyr-
ir, að almennt hefjist hann ekki
fyrr en um mánaðamótin. í síð-
ustu viku kom góð rigning hér og
varð til þess að kippur kom í gras-
vöxtinn, en áður höfðu mörg tún
verið komin í töluverða hættu
vegna þurrkanna.
Fyrir helgina hófst síðan sláttur
á nokkrum bíV-jum í Stokkseyrar-
hreppi og Hraungerðishreppi, en
7 sækja um
Umsóknarfresti um embætti
landsbókavarðar lauk 15. þ. m.
Umsækjenduy era þessir:
Asgeir Hjartar-or_,
bókavörður,
dr. Björn Sigfússon,
háskólabókavöi ður,
Eiríkur Hreinn Finnbogason,
lektor,
dr. Finnbogi Guðmundsson,
dósent,
Geir Jónasson, bókavörður,
Halldór Þorsteinsson, bókavörður
Lárus H- Blönda! bókavörður
Menntamálaraðuneytið, 19. júní
1964.
almennt er ekki búizt við að slátt-
ur hefjist hér fyrr en um mán-
aðamótin.
Hofsjökull til
Bojuogavíkur
KRJÚL-Bolungavík, 18. júní.
Hofsjökull hið nýja skip Jök-á
h. f. kom hingað til Bolungavíkur
laust eftir miðnætti 17. júní Er
þetta stærsta skip, sem lagzt heíur
hér að hafnargrrðinum.
Aðspurður sagði II. stýritní.ð
ur, að aðbúnaður skipshafnar væri
með því bezta, sem gerðist í ís-
lenzka farskipafiotanum. Hins veg
ar kvað hann það sem fram hefur
komið í fréttum. að þetta vaeri
fyrsta og eina slapið, sem héfði
sjónVarp til afnota handa áhöfn
ekki alveg rétt. Meðan hann
dvaldist á Vatnajökli hafði þar
einnig verið sjónvarp, sem skips-
höfnin átti, en um borð í Hoís-
jökli væru 3 sjónvarpstæki, sem
útgerðin leggði til, og værú þau
staðsett i borðsöium skipsins, setu
stofu yfirmanns og farþega. Mun
það vera nýmali. að útgecðm
leggði til slík tæki til afnota.
Borgarskrifstofur
loka á laugardögum
Ákveðið hefur verið að skrif stcf
ur borgarinnar verði lokaðar á
laugardögum frarn til 1. október n.
k., að því undanskildu, að sknf-
stofur bæjarútgerðarinnar, Reykja
víkurhafnar og innheimtudeildar
Rafmagnsveitunnar í Hafnarh,ús-
inu verða opnar cins og venjulega,
og sinna venjulegum afgreiðsúa-
störfum sínum á laugardögum
Blaðið hefur áður skýrt frá þv:
að samkvæmt annarri grein dóms
kjaradóms frá þyí í fyrra sé hemi-
ilt með samkoi.iulagi forstöða-
manna hlutaðeigandi stofnana og
starfsmanna þeirra, að fella nið-
ur vinnu á laugardögum, enda leng
ist dagvinnutími aðra daga vikunn
ar, svo að full vinnuvi,ka náist á
fimm dögum, og gildir þetta
ákvæði um tímabilið frá 1. júlí
til 30. septembei.
Ýmsar ríkisstofnanir, eins og ti!
dæmis tryggingastofnunin, Áfengis
og lyfjaverzlunin og stjórnarráð-
ið hafa ákveðið að hafa lolkað á
laugardögum og uú hafa skrifscGf
ur borgarinnar, að undanskildum
þremur áðurgreiudum stofnunum
ákveðið að loka einnig.
LÉZT AF VÖLDUM
MEIÐÐSLA
KJ— Reykjavík 19. júní
Óskar Halldórsson 24 ára gamall
Akurnesingur lézt af völdum
meiðsla er hann hlaut í bílslysi í
Leirársveit á sunnudaginn. Óskar
var fluttur á sjúkrahúsið á Akra-
nesi og var þá meðvitundarlaus.
Hann komst aldrei að fullu til
meðvitundar og lézt á sjúkrahús
inu á miðvikudaginn. Tildrög
þessa siyss voru þau að ölvaður
ökumaður ók á brúarstöpul við
Skarðsholt í Leirársveit á sunnu-
dagsmorguninn. Sjálfur slapp öku-
maðurinn að mestu ómeiddur, én
piltarnir tveir sem í bílnum voru
með honum slösuðust mikið og
lézt Óskar af völdum meiðsla
sinna.
17. júní á Hvolsvelli og í Kópavogi
PE-Hvolsvelli, 19. júní.
Tuttugu ára afmælis lýðveldis-
ins var minnzt með hátíðahöldum
á Hvolsvelli. Hófust þau með
skrúð’göngu fra kauptúninu að
kirkjunni, þar sem séra Sváfnir
Sveinbjarnarson, prestur á Breiða-
bólsstað, messaði. Að messu lok-
inni var útisamkoma á barnaleik
vellinum, sem Grétar Björnsson
stjórnaði. Ræðu dagsins hélt
Björn Fr. Björnsson sýslumaður.
frú Dagný Her'mannsdóttir kom
fram á skautbúnngi í gervi fjall-
konunnar og flutti hátíðaljóð
Tómasar Guðmundssonar. Þá fóru
fram áskautbúningi í gervi fjall-
mans Kristiansen skólastjóra, en á
milli atriða var fjöldasöngur.
Hreppsbúar kómu svo saman um
kvöldið í samkomuhúsinu Hvoli
þar sem voru skemmtiatriði og
dans fram til miðnættis. Hátíða-
höldin voru mjög ánægjuleg og
þóttu takast hið bezta.
Þjóðhátíðarhöldin í Kópvogi
hófust við Félagsheimilið kl. 13.30.
Þar var safnazt saman og gengið í
skrúðgöngu á hátíðarsvæðið í
Hlíðargarði. Bæjarstjórinn Hjálm-
ar Ólafsson setti hátíðina með
ræðu, Avarp fjallkonunnar flutti
frú Guðrún Þór, ljóðið orti Böðvar
Guðlaugsson. Ræðu dagsins flutti
Kjartan Jóhannsson, héraðslæknir.
Þá var barnagaman, og skátar
skemmtu. ^úðrasveit Kópavogs
tók undir stj. Stefáns Stephensen.
Kl. 16.00 hófst svo íþróttakeppni
á íþróttavellinum við Vallargerði.
Austurbær og Vesturbær kepptu í
knattspyrnu og stúlkur úr Kópa-
vogi kepptu í handknattleik við
stúlkur úr F.H. Kl. 21.00 um kvöld
ið hófust hátíðahöld við Félags-
heimilið. Savannatríóið skemmti.
Þórður Kristinsson song gamanvís
ur við undirleik Kjartans Sigur-
jónssonar. Sigurður Jóhannes-
son og Auður Jónsdóttir, fluttu
leikþátt og leikararnir Ómar Ragn-
arsson, Árni Tryggvason og Bessi
Bjamason skemmtu.
Kl. 22.30 hófst dans á palli við
Félagsheimilið og einnig var dans-
að í efri sal bíósins.
T í M I N N, laugardaglnn 20, júní 1964 —
23