Vísir - 21.12.1957, Blaðsíða 31

JÓLABLAÐ VÍSIS
31
Nýr
brjóstahaidari
Biðjið um
8252
Dýra-Steinþór var fæddur og uppalinn á Ströndum.
Hann festi snemma hug sinn við karlmennsku, og varð
afrendur maður að afli og atgerfi.
Dýra-Steinþór varð einkum frægur fyrir viðureign við
bjarndýr. Sagt er að hann hafi alls drepið 18 eða tuttugu.
Af því var dregið kenningarnafn hans.
Steinþór bjó sig að fornum hætti. Gekk löngum við at-
geirsstaf gildan og bitran. Hann lét líf sitt með þeim hætti,
að hann mætti bjarndýri í fjallaskarði, þar sem leið hans
lá. Dýrið var uppi á skarðsbrúninni og renndi ótrautt að
manninum, sem var fyrir neðan skarðsbrekkuna. Steinþór
bar fyrir sig atgeirsstafinn, studdan við brjóst sér, og beið
bangsa alls óhræddur. Áhlaup dýrsins var svo hart, að
stafurinn gekk á hol dýrinu og einnig í brjóst Steinþóri.
Lét bangsi þegar líf sitt, en Steinþór skrönglaðist til bæja,
og andaðist litlu síðar af sárum þessum.
í kvæðinu er rakin heimsókn Steinþórs að Dröngum.
Þaðan höfðu' engar fregnir borizt um skeið. Hafísar lágu
við land. Aðkoman var köld. Sex bjarndýr höfðu gengið
á land að Dröngum, og eytt öllu kviku. Mun Steinþóri hafa
verið hefnd í hug, er hann sá aðkomuna, og lagði þegar
til bardaga við bjarndýrin og drap þau öll.
Dýra-Steinþór glímdi líka við tröll og forynjur, og var
héraðshetja á Ströndum, meðan hann lifði.
Þungan liaföi Þorri andaö,
puliö marga bragi kalda,
Is aö ströndum lengi landaö;
Rafmatjns- ♦
. i r . ♦
♦
af öllum ♦
tegundum ♦
♦
♦
HÚFUM VIÐ
Á VALLT Á LA GEH
V
♦
♦
EVEREST TRADING COMPANY
Garðastrtcti 4 — Stnti 10060

lamiö á flúöum bólgin alda.
Herjaö um sveitir hríöarbylur,
húsin flúiö birta og ylur.
Maraöi byggö í klaka kafi,
hvergi sást á tó né rinda;
Foldin ísa fannatrafi
faldaöi grundir, dali og tinda.
Hní'pti þjóö við arineldinn
ömurlegu vetrarkveldin.
Þá var fátt um feröir granna,
fréttir bárust seinagangi.
Kreppti aö búum kotunganna;
knappt var miölaö smáu fangi.
Fyrir dyrum fellivetur
fári’ og nauöum hótaö getur.
Lúöi stál á steini sléttum,
styrkum mundum aflinn knúöi,
Steinþór, höggum heldur þéttum,
heitur gneisti margur flúöi.
Myndaöi atgeir höndum högum,
hristist gólf af þungum slögum.
Heröabreiöur halur þótti,
hœöin ei aö sama skapi.
Lýstu vöövar líkamsþrótti,
leikfang myndi ei sá knapi;
seintekinn aö seggja dómi,
sagnafár og kaldur í rómi.
TJndir hvössum ennisskörum 1
augun tindra snör og bitur.
Ei sást brosi bregöa aö vörum$
bleikur og gullinn hárdlitur.
Karlmennska og kulda róin
hvíldi föst, í svipinn gróin.
Enginn vissi afl hans gjörla,
einrœnn fór hann leiöa sinna.