Morgunblaðið - 21.11.1957, Qupperneq 16

18
MORGVTVBl AÐIÐ
Fimmtudagur 21. nóv. 1957
Sannleikurinn um
Eftir
GORGES
SIMENON
2.
(Bélé 2b<
onc^e
— Ég hef ekki séð hann, frú.
— Hann er áreiðanlega niðri
við lækinn, skaut Francois inn I.
Hann veiddi fisk í morgun og nú
getur hann ekki slitið sig þaðan.
— Ef hann bleytir sig í fæt-
nma, er hann vís til að fá kvef
og liggja í margar vjkur.
— Hér kemur Jacques, frú.
Gerið þið svo vel, maturinn er til.
Það var heitt. Loftið v r þungt
og þykkt eins og síróp og engi-
spretturnar hoppuðu hvarvetna í
grasinu.
Hvað ræddu þau undir borðum?
Fyrst og fremst um Jalibert
lækni, sem var að setja upp nýtt
einkasjúkrahús. Það var auðvitað
fr’i d’Onnerville, sem ieiddi talið
að honum, jafnframt því sem hún
gaf Bébé og Francois gætur í
Laumi.
Satt að segja hafði hún sterka
löngun til að segja við dóttur sína:
„Þú veizt líklega ekki hvað mað-
urinn þinn og hin fagra írú Jali-
bert. .. Allur bærinn talar um
það. Sumir fullyrða jafnvel að
læknirinn viti af því sjálfur, en
vilji allt þola til að vekja ekki
hneyksli“.
Bébé brá að minnsta kosti ekki
við nafnið. Hún borðaði með þokka
fullu látbragði. Hendur hennar
voru sannkölluð listaverk. Hlust-
aði hún? Hugsaði hún um eitthvað
sérstakt? Hið eina, sem hún sagði
við borðið var:
— Borðaðu fallega, Jacques!
Samstillt fjölskylda — tveir
bræður og tvær systur, sem örlög-
in höfðu tengt saman tvíþættum
böndum. 1 bænum sögðu menn:
„Donge-bræðurnir“, án þess að
íhuga nánar hvorn þeirra var átt
viö. Francois og Felix voru líkir,
næstum eins og tvfburar, en það
var þriggja ára aldursmunur á
þeim. Felix hafði skakka nefið úr
Donge-ættinni eins og bróðir hans
og var einnig lágvaxinn og þrek-
inn. Þeir klæddust eins, venjulega
gráum fötum, og hefðu auðveld-
lega getað gengið hvor í annars
fötum.
Þeir áttu ekki mörg ,ný umræðu
efni, þar eð þeir hittust á hverj-
um degi, unnu hjá sama fyrirtæki,
í sama húsi, umgengust sama fólk-
ið og höfðu sömu áhugamál.
Engum duldist þó að Francois
var fyrir þeim bræðrum — það
kom fram í hverju smáatriði.
Felix var ekki alveg eins ýtinn
og bróðir hans. Þó hafði hann sýnt
að töggur var í honum er hann
kvæntist hinni fögru Jeanne.
Strax eftir fyrsta réttinn kveikti
hún sér í sígarettu, þrátt fyrir
vanþóknunarsvip móður sinnar.
— Það er fallegt fordæmi, sem
þú gefur börnunum þínum.
— Þú heldur kannske að Bertr-
and reyki ekki í laumi. . . 1 gær
stóð ég hann að því að taka sígar-
ettu úr veskinu mínu.
— Hefði ég beðið um leyfi, þá
hefðirðu ékki gefið mér neinar,
mamma.
— Þama heyrirðu sjálf.
Frú d’Onnerville varp öndinni
mæðulega. Hún átti þó alténd ekk
ert sameiginlegt með Donge-bræðr
unum. Hún hafði lengst af dvalizt
í Konstantínópel, en þar hafði
maður hennar verið hafnarvörð-
ur. Hún haföi umgengizt fyrirfólk,
diplómata og tigna útlendinga.
Þennan sunnudag var hún líka
klædd eins og hún hefði gert ráð
fyrir að snæða miðdegisverð í ein-
hverju sendiráði.
— Martha! Yið drekkum kaffið
oc líkjörinn niðri í trjágarðinum.
— Eigum við ekki að spila tenn
is? spurði Bertrand. Kannt þú að
spila Jacques?
— Bíddu þangað til hann hefur
Skrífstofumaður
Ungur maður, sem er vanur vélritun og
reikningafærslu getur fengið atvinnu nú
þegar hjá stóru fyrirtæki hér í bænum.
Tilboð sendist afgreiðslu Morgunblaðs-
ins fyrir 25. þ.m. merkt:
Skrifstofumaður — 7886.
melt matinn. Þið getið fengið ykk-
ur göngutúr fyrst. Auk þess er
alltof heitt.
Körfustólarnir stóðu í skuggan-
um af appelsínugulri garðsólhlíf-
inni. Tígulsteinastígurinn skein
eldrauður við grasinu. Jeanne
kaus sér þægilegan legustól og
teygði makindalega úr sér. Hún
kveikti sér í annarri sígarettu og
blés reyknum upp mót heiðum
himninum.
— Gefðu mér svolítinn plómu-
líkjör, Felix.
Sætur líkjörsilmur var órjúfan-
lega tengdur minningum hennar
um sunnudagana á La Chatagner-
aie, því hún drakk alltaf tvö til
þrjú glös eftir matinn.
Bébé bar fram kaffið og rétti
hverjum sinn bolla.
— Viltu einn sykurmola,
mamma? Og þú Francois — tvo
mola? Vilt þú fá konjakk, Felix?
Þessi sunnudagur var öðrum lík
ur, með helgarkyrrð, flugnasuði og
léttu hjali. Bráðum myndi frú
d’Onnerville fara að tala um fjár-
málaáform sín.. .
— Hvar eru bömin? Martha!
Farðu og aðgættu hverju þau
finna upp á.
Innan stundar myndu Donge-
bræðumir fara yfir á tennisvöll-
inn, og þaðan heyrðist venjulega
daufur ómur af boltaslögum
fram yfir nón. Við og við skaut
upp höfði handan limgirðingarinn-
ar — þá var hjólreiðamaður á
ferð. Fótgangandi sáust ekki, það
heyrðist bara í þeim.
En þessi sunnudagur varð þó
ekki alveg eins og aðrir. Áður en
klukkustund var liðin stóð Fran-
cois á fætur og gekk í áttina til
hússins.
— Hvert ert þú að fara? spurði
Bébé án þess að líta við.
— Ég kem strax aftur.
Hann gekk hraðar og hraðar og
allt að því hljóp upp tröppurnar.
Hurðum var skellt og síðan heyrð-
ust einrcennileg hljóð úr baðher-
berginu.
— Hefur honum orðið illt í mag
anum? spurði frú d’Onnerville
sjálfa sig.
Ég veit það ekki. VenjulegaJ stóð upp og gekk órólega fram og
þolir hann hvað sem er. aftur í sólskininu.
— Mér fannst hann svo fölur — Ég skil ekkert í þeim — að
áðan. | þeir skuli ekki segja okkur neittl
— En hann hefur ekki borðað Og svo Bébé! Hvar er hún nú?
Hún kemur ekki hei !v" aftur.
— Taktu þessu rólega, mamma.
Þú æsir þig bara upp. Til hvers
er að æsa sig upp?
Baðherbcrgisdyrnar opnuðust
aftur. Læknirinn kom fram með
uppbrettar skyrtuermar, leit hvöss
rödd hans, g Felix spratt upp og um augum á Bébé, sem enn stóð í
halfrökkrinu a stigaþrepinu.
— Sendið mér heitt vatn hing-
að upp — eins mikið og hægt er.
Bébé fór niður í eldhúsið. Hún
var í 1 jósj. rænum taftkjól, sem
neitt'tormelt. .. .
Börnin hlupu fram hjá. Síðan
var þögn í nokkrar mínútur, en
þá heyrðist til Francois, sem kall-
aði á bróður sinn, án þess að sýna
sig.
Það var einkennilegur ákafi í
hljóp inn. Frú d’Onnerville fylgdi
honum með augunum.
— Ég skil ekki hvað þetta get-
ur verið.
— Hvað gæti þetta verið? taut- ... , ,
aði Jeanne úr djúpum legustóln- i for vo1, Vlð eikarljost harið.
h.in vírt.i fvrír sér! — CIo! Farðu upp i baðher-
bergið með heitt vatn.
um, um leið og hún virti fyrir sér l
sígarettureykinn, sem steig til
himins í léttum skýjum.
— Mér heyrist einhver vera að
hringja.
Hljóðið innan úr húsinu heyrð-
ist nú greinilega út. Það var eng-
inn efi, að einhver var að velja
númer. Síðan talaði Felix hárri
röddu.
— Halló. .. Já, fröken, ég veit
að það er lokað hjá ykkur, en þetta
er mjög áríðandi. Viljið þér gera
svo vel og gefa mér Ornaip númer
eitt. Já, Pinaud lækni. Haldið þér
að hann sé að veiða? Viljið þér
gera svo vel og hringja samt sem
áður. .. Falló! Er það hjá Pin-
aud lækni? Þetta er á La Chatag-
neraie. Jæja, er hann kominn aft-
ur? Biðjið hann að hraða sér hing
að. . . Þa^ skiptir engu máli. ..
Já, það er mjög aðkallandi. Nei,
alls ekki. Segið honum að koma
eins og hann er.
Konurnar þrjár litu hver á
aðra.
— Ætlarðu ekki að fara og
vita, hvað hefur komið fyrir?
spurði frú d’Onnerville.
— Þeir hafa lokað sig inni í bað
herberginu. Þeir mundu ekki
hleypa mér inn. Felix fullyrti auk
þess, að þetta væri ekki alvarlegt.
— En hvað er þetta þá?
— Ég veit það ekki.
Von bráðar kom læknirinn hjól-
andi, klæddur brúnu sportfötun-
um, sem hann var í við fiskveiðar.
Hann virtist mjög undrandi, er
hann sá konurnar þrjár sitja í ró
og næði undir garðsólhlífinni.
— Hefur orðið slys?
— Ég veit það ekki, læknir. —
Maðurinn minn er þarna uppi í
baðherberginu. Ég skal koma upp
með yður.
Baðherbergisdyrnar opnuðust
upp á gátt til að hleypa læknin-
um inn, en lokuðust fyrir fram-
an nefið á Bébé. Hún stóð kyrr á
stigaþrepinu. Frú d’Onnerville
| „Old English” DBI-BBITE
(frb. dræ-bræt)
F / / ót a n d i gljávax
— Léttir störfin! —
— Er mjög drjúgt! —
— Sparar dúkinn! —
Inniheldur undraefnið ,,Silicones“, sem
bæði hreinsar, gljáir og sparar — tíma,
erfiði, dúk og gólf.
Fæst alls staðar
M A R K U S Eftir Ed Dodd
On a fishing TR1P>
MARK TRAIL'S EM-
PLOYER, WHO IS
PUBUSHER OF
■WOOOS & WILDLIFE'
MAGAZINE, HAS
BECOME GREATLV
INTERESTED IN
CHERRY DAVIS
»• I HAO A TOUGH
TIME WITH VOUR
BOSS WHILE VOU
>■ WERE GONE, MARK...
HE'S GETTING SERIOUS...
AND, Boy, I MEAN
SERIOUS/
Ég sá lækninn koma. Er hús
bðndinn veikur?
— Ég veit það ekki, Clo. En
farðu upp með heitt vatn.
— Þarf mikið?
— Eins mikið og hægt er, sagði
læknirinn.
Eldabuskan fékk ekki heldur að
fara inn í baðherbergið, er hún
kcm upp með tvær könnur af heitu
vatni, en gegnum dyragættina gat
hún þó séð að einhver lá endilang-
ur á gólfinu — hún sá fætur og
fétleggi þess sem þar lá. Sú sýn
hafði enn sterkari áhrif á hana en
ef hún hefði séð lík.
Klukkan var þrjú. Börr.ín, sem
grunaði ekki r.eitt, höfðu lagt und-
i. sig tennisvöllinn. Jacques sagði
við Jeanne litlu frænku sína:
— Þú getur vist ekki heldur
spilað tennis. Þú ert of lítil.
Jeanne, sem var ekki nema sex
ára, fór auðvitað að gráta og
hljóp klagandi til mömmu sinnar,
en fékk hið venjulega svar:
— Sjáðu um þig sjálf. Ég hef
annað að gera.
Frú d’Onnerville stóð og horfði
upp í gluggann á annarri hæð-
inni.
— Viltu gera svo vel og rétta
mér sígaretturnar, mamma?
Að öðru jöfnu hefði frú d’Onner
ville fyllzt vandlætingu, ef dóttir
hennar hefði beðið hana að rétta
sér eitthvað eingöngu af því að
hún nennti ekki að standa upp
sjálf. En nú tók hún sígarettu-
Markús og Sirrí hafa farið í
▼eiðiferð með húsbónda Markús-
ar, sem er Vermundur útgefandi
Náttúrufræðitímaritsins. Ver-
mundur hefur orðinn allhrifinn
aí Sirrí í þessari ferð.
1) Ég átti í ströngu að stríða
með Vermund meðan þú varst í
burtu. Þetta fer að verða alvar-
legt
2) — Bað hann þig um að gift-
ast sér?
— Nei, en hann myndi hafa gert
það, ef ég hefði ekki stöðugt
reynt að leiða hug hani að öðru.
3) — Viltu að ég segi honum
frá því að við séum trúlofuð?
— Nei, ég held ekki, ég reyni
að finna einhverja heppilegri leið.
3B|lItvarpiö
Fímmludagur 21. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni", sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). 18,30 Fornsögulestur fyr-
ir börn (Helgi Hjörvar). 18,50
Framburðarkennsla í frönsku. —
19,05 Þingfréttir. — Tónleikar.
20.30 Tónleikar (plötur). — 20,45
„1 lundi nýrra skóga“, — 50 ára
minning skógræktarlaganna. Er-
indi flytja Hákon Bjarnason skóg
ræktarstjóri, Einar Sæmundsson
skógfræðingur og Páll Sveinsson
sandgræðslustjóri. 21,30 Tónleikar
(plötur). 21,45 Islenzkt mál (Dr.
Jakob Benediktsson). 22,10 „Söngs
in' unaðsmál“: Baldur Andrésson
kand. theol. talar um Bellman, og
flutt verða sönglög eftir hann. —
23,00 Dagskrárlok.
FÖ8tudagur 22. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Börnin fara í heimsókn til
merkra manna (Leiðsögumaður:
Guðmundur M. Þorláksson kenn-
ari). 18,55 Framburðarkennsla í
esperanto. 19,05 Þingfréttir. Tón-
leikar. 20,30 Daglegt mál (Árni
Böðvarsson kand. mag.). — 20,35
E'iendir gestir á öldinni, sem
leið- IV. erindi: Vinur Baldvins
Einarssonar (Þróður Björnsson
lögfræðingur). 20,55 íslenzk tón-
listarkynning: Lög eftir Skúla
Halldórsson. — Söngvarar: Guð-
mundur Jónsson, Kristinn Halls-
son og Sigurður Ólafsson. Fritz
Weisshappel leikur undir og býr
þennan dagskrárlið til flutnings.
21,25 Minnzt fræðslulaganna frá
1907: Helgi Elíasson fræðslumála
stjóri og Stefán Jónsson náms-
stjóri tala. 22,10 Erindi: Fræleit
j í Brezku Columbíu (Baldur Þor-
steinsson skógfræðingur). 22,25
jFrægar hljómsveitir (plöiur). —
j 23,00 Dagskrárlok.