Morgunblaðið - 22.07.1959, Síða 11

Miðvik’udagur 22. júlí 195P
MORCVIVBL AÐ1Ð
II
j
Horft á síldarvinnu:
1 þessum vagni er síldinni ekið eftir bryggjunni og hellt úr
honum í kerin sem stúlkurnar standa við. '
Biöja enn um kosningar
A Siglufirði
Stundum hrynur tunnustæðan og þá er að vara sig. Þessar tunnur eru geymdar inni í stóru mjöl-
skemmunni.
NÝJU DFXHI, 20. júlí — Leið-
togar kongressflokksins' í Kerala-
héraðinu hafa sent forseta Ind-
iands orðsendingu, þar sem skor-
að er á hann að skipa svo fyrir,
að efnt verði til nýrra kosninga í
Kerala.
Kommúnistar ráða nú í hérað-
inu og saka andstæðingar þeirra
þá um að beita valdi sínu til þess
eins að efla kommúnistaflokkinn
og aðstöðu hans en skeyta engu
um heill almennings og velferð-
armála hans. Hefur mikið verið
um óeirðir í héraðinu að undan-
förnu. Tugþúsundir manna hafa
tekið þátt í þeim bæði með verk-
föllum og aðför að kommúnistum
og stöðvum þeirra. Má nú heita,
að andkommúnistar í héraðinu
hafi risið upp sem einn maður
gegn kommúnistum og yfirráðum
þeirra.
Nehru forsætisráðherra, ræddi
í dag við forsetann um ástandið,
en Nehru er formaður kongress-
flokksins.
----------:---------- 7
AKRANESI, 20. júlí — Hér lönd-
Uðu þrír reknetjabátar síld í dag:
Guðbjörg H.F. 115 tunnum, Vík-
ingur Í.S. 42 tunnum og Fylkir
20 tunnum.
Goðafoss lestar frosinn fisk og
hvalkjöt hér í dag og Álesund er
að byrja að lesta hvalkjöt fyrir
Englandsmarkað. — Oddur.
VIÐ KOMUM til Siglufjarðar að-
faranótt laugardagsins um kl. 2
e.m. Allt var þá orðið tiltölu-
lega rólegt eftir strangan vinnu-
dað. Erill dagsins var liðinn hjá
og kyrrð næturinnar ríkti í stilli-
logni hinnar mildu sumarnætur.
Við ókum rólega um bæinn og
virtum hann fyrir okkur. Eng-
inn þarf að vera í vafa um það
hvað er einna mest einkennandi
fyrir Siglufjörð: það eru tunn-
urnar. Allsstaðar, það er næstum
sama hvert er litið, eru tunnur,
tunnur smáar og stórar, tunnur
nýjar og gamlar, tunnur fullar og
tómar. Og þar sem ekki eru
tunnur, þar eru tunnustafir og
girði, sem bíða þess að beykirinn
slái þær saman.
Ég kann ekki að nefna plönln
á Siglufirði, en þau eru líka
ótrúlega mörg. Hvar sem gengið
er meðfram höfninni eru plön,
stór og smá. En þarna um nótt-
ina ríkti þar sama kyrðin og
annarsstaðar í bænum, utan hvað
einn og einn maður á stangli var
eitthvað að bardúsa við tunnur.
Þó var á einstaka plani verið að
þvo öll tæki eftir dagsins önn.
Þar hafði söltun þá ekki lokið
fyrr en í seinna lagi. Og þegar
við förum fram hjá óásjálegum
,,bröggunum‘‘ þar sem síldar
stúlkur búa, þá hangir þar þvott
ur á snúrum til þerris. Og hjá
bröggunum sjáum við annað,
sem segja má að sé næststerk-
asta einkenni Siglufjarðar: síld-
arsvuntur. Þegar sleppir tunn-
unum taka svunturnar við. Fyrst
sér maður þær í búðargluggun-
um ofar í bænum. Þær hanga að
segja má í hverjum einasta
glugga — nema kannski glugg-
um kjötbúða og skartgripasala.
Síðan sér maður svunturnar við
íbúðarhúsin. Og ef farið er um
bæinn að næturlagi hanga þær
við hvert einasta hús, — að ég
held undantekningarlaust. Og þá
er ekki minnst af þessum gulu
kjörgripum við bragga síldar-
stúlknanna. Á snögum og nögl-
um allt um kring braggana
hanga þær, misjafnlega sterk-
gular, en vel þvegnar og hreinar.
Á tröppum húsanna og tröppum
bragganna standa svo í skipu-
legum röðum vaðstígvél stór og
smá. íbúar og aðkomufólk Siglu-
fjarðarkaupstaðar er starfsamt
og starfsdagur þess iðulega lang-
ur.
Ungir menn hafa þann starfa að bera saltið að stúlkunum og
þá er sennilega .eins gott að þær þurfi ekki að bíða eftir þvL
Ég gæti trúað að þá snögghvessti hjá þeim.
var söltunin eftir því. Saltað í
yfir 14. þús. tunnur.
Þegar ég spurði hann um hvar
vænlegast væri að fara til þess
að fá góðar myndir var hann
fljótur til svars: — Það er svo
til sama hvar er. Að vísu er ekki
mikið um að vera í dag, aðeins
saltað lítilsháttar á fáeinum
plönum. En það er sama. Það er
þá verið að gera eitthvað ahnað.
Það þarf að loka tunnunum og
koma þeim á sinn stað inni eða
úti. Og hérna fyrir framan okk-
ur er verið að vinna við síldar-
nætur; bæta þær, mæla upp eða
þvo þær og lita. Hingað kom
norskt skip og bað um að fá
nótina þvegna. Það varð að fá
leyfi ríkisstjórnarinnar til þess
Daginn fyrir þessa kyrru nótt
hafði verið saltað í rúmlega 14
þús. tunnur.
Það voru sárafá skip í höfn-
inni. Þarna var Tungufoss og
Skjaldbreið renndi upp að kæj-
anum meðan við stóðum þar við.
Þrír fjórir síldarbátar lágu við
löndunarbryggjur með vélar í
gangi, rétt við ,það að leggja af
stað á miðin aftur.
Daginn eftir hitti ég Guðjón
Jónsson verkstjóra hjá Síldar-
verksmiðjum ríkissins og frétta-
ritara Morgunblaðsins á Siglu-
firði um árabil.
— Þú hefir betur komið hing-
að í gærmorgun, karl minn, sagði
hann. Þá var síldarlegt á Siglu-
firði. Þá voru milli 90 og 100
skip í höfninni og gauragangur-
inn rétt eins og hér áður fyrr
þegar eitthvað var af síld. Allir
hrópandi og öskrandi, þennan
vantaði þetta en hinn hitt. Enda
Og þarna standa stúlkurnar við að salta í tunnurnar. Þær eru furðulega handfljótar, þó virðast
hinar eldri og þá sjálfsagt vanari, vera nokkru fljótari en hinar sem yngri eru. Aldraður maður,
sem mokaði salti í fötur, sagði mér, að vön stúlka gæti lagt niður í tunnu á 18 mínútum. Þær geta
því haft sæmilegt kaup þegar þær fá 25 kr. fyrir tunnuna.
— og það fékkst. Byrjaðu bara
að mynda á innsta planinu og
gakktu síðan í áttina hingað og
vittu til, þú sérð áreiðanlega sitt
hvað skemmtilegt.
Þetta reyndist rétt hjá Guðjóni.
Sitthvað skemmtilegt sé ég og
tók myndir af. Að vísu var ekki
um mikla söltun að ræða þenn-
an laugardag, en þó var verið
að salta á nokkrum stöðum og
það var gaman að sjá fólkið
að starfi. Meðfylgjandi myndir
voru teknað á leiðinni fram með I
höfninni, byrjað á innsta planL ’
sem Haraldur Böðvarsson hefur
og endað í mjölgeymslunni
miklu, sem áður var mikið um
talað og margir nefndu Ákavíti
í höfuðið á Áka Jakobssyni, sem
var ráðherra, þegar skemman
var byggð. (