Morgunblaðið - 06.09.1959, Síða 20

20
MORCUNBT AÐIÐ
Sunnudagur 6. ágúst 1959
„Já, ég sagði það. Ég hef feng-
ið mjög vanþakklátt verkefni.
Samt sem áður hef ég ráðið það
af, að heimsaekja yður“.
Vera hallaði sér aftur á bak.
Hvaða erindi átti þessi undarlega
kona við hana? Og hvað kom
Hermann henni við?
Zenta litaðist um.
„Ég á ekki vel vi?f heimili yð-
ar“, sagði hún. „Ekki lengur,
enda þótt ég sé frá heimili —
en það kemur ekki málinu við.
Þér skuluð fá að vita, við hverja
þér eigið saman að sælda í dag.
Ég er söngkona í vínkrá. Og þó
er það ekki nákvæmlega rétt. Ég
á næturklúbbinn „Perroquet",
sem þér hafið líklega heyrt get-
ið‘.
Veru flaug margt'í hug. „Perro
quet“. Það var næturklúbburinn
sem Anton hafði ekki viljað
fara með hana í. Hún minntist
ennþá orða hans: „Þér lifið í
paradís heimskingjanna", hafði
hann sagt. Var nú komið að því,
að hún yrði rekin úr paradís
heimskingjanna fyrir fullt og
allt?
„Perroquet ^er sams konar stað
ur og margir aðrir í Leopold-
ville“, hélt Zenta áfram. „Hvorki
betri né verri. Ég skammast mín
ekki fyrir að eiga hann. Ég hef
grætt mikið á veitingastaðnum.
í gullgrafaraborg eiga gullgraf-
arakrár við. Ég kom til-Leopold
ville, fif því að yfir í Evrópu .. “
Hún leit á Veru og þagnaði. „En
það kemur ekki heldur þessu
máli við, frú. Fólkið í Leopold-
ville er frábrugðið fólki í öðrum
foorgum að því leyti, að það á sér
allt sögu. Menn koma ekki hing
að, ef menn eiga sér enga sögu.
Jæja, ég á líka mina sögu. Ég
aetla ekki að þreyta yður með
henni“.
Vera sat nú aftur bein í stól sín
um. Það var aðeins lítið og lágt
teborð lagt svölum, mislitum
leirflísum á milli hennar og kon-
unnar með feikna-stóra hattinn.
„Ég hélt, að þér ætluðuð að
tala við mig, til þess að —“
Zenta kinkaði kolli.
„Til þess að segja yður nokk-
uð, sem yður ir ekki um að
heyra, frú“, sagði hún. Hún hló
lítið eitt. „Ég á erxitt með að
koma því út úr mér. Ekki af því
að ég sé óframfærin. Það er eig
andi „Perroquet“-vínstofunnar
ekki, heldur af því að það lætur
hlægilega í eyrun, eins og orð úr
úreltum, frönskum gamanleik.
Eða eins og orð úr aðalsmanna-
leik eftir Oskar Wilde“.
Þetta er kynleg kona, hugsaði
Vera. Söngkona í „Perroquet“-
vínstofunni, sem vitnar í Óskar
Wilde. Hún hlustaði með vaxandi
áhuga.
„í stuttu máli“, hélt Zenta
áfram, „ég var ástmey mannsins
yðar. Rekið þér mig ekki út
undir eins, frú. Það væri meiri
smekkleysa en gamanleikahöfund
ur aldamótanna hefði getað hugs
að upp“.
Hvað á ég að segja? hugsaði
Vera. Hún reyndi í vandræðum
sínum að taka ákvörðun. Væri
það ekki í rauninni hlægilegt, ef
hún stæði nú upp og léti hugar-
æsing sinn í ljós með marg-
þvældu orðalagi? En hún gat
ekki heldur látið aðkomukonuna
halda áfram að tala. Hún lyfti
upp hendinni.
Zenta gaf því ekki gaum.
„Vanþakklátt vérk,- það var ég
búin að segja“, sagði hún. Hún
talaði fljótt. „Ég býst ekki við
neinu þakklæti, og þér þurfið
ekki að spyrja mig, hvers vegna
ég segi yður þetta. Ég segi yður
það óspurð. Ég geri það af
hefnd“. Augu hennar voru græn
eins og hafrót á undan þrumu-
veðri. „Það er ekki af neinni ann
arri ástæðu, frú. Mér er alveg
sama um yður, frú. Ég ætla
hvorki að bjarga heimilislífi yð-
ar né eyðileggja það. Ég er ekki
í hópi þeirra sviknu ástmeyja,
sem hlaupa til kvenna elskhuga
sinna og segja: „Ég geri það í yð-
ar þágu að opna augu yðar“. —
Þegar ég opna augu yðar, þá er
það vegna þess að ég — —“. Hún
hikaði við að nefna nafn Her-
manns. „Vegna þess að ég vil
gera bónda yðar lífið leitt1.
Hún sagði seinustu setninguna
eins og leikari, sem gleymir hlut-
verki sínu og grípur til sinna
eigin orða. Hennar eigin orð voru
hversdagsleg.
„Ég hygg, að ég sé nú búin að
heyra nóg“, sagði Vera. „Ég væri
yður þakklát, ef-----“
„Ef ég færi. Ég geri það undir
eins. Þér verðið að heyra aðeins
fáein orð enn. Ég ætlaði ekki að
taka manninn yðar frá yður“. —
Hún horfði á Veru. Það var eitt-
hvað í hinum grænu augum henn
ar, sem líktist aðdáun. „Ég hef
alltaf vitað, að þaj var ekki
hægt. Nú veit ég það enn betur.
En ég hef í raun og veru elskað
Herrrxann" — nú virtist henni
sama, þótt hún nefndi nafn hans.
„Ef til vill skiljið þér þ’að, ef til
vill ekki. Konur eins og þér
halda áfram að vera fyrirmynd-
ar eiginkonur, þótt þær elski
ekki menn sína. Ég þekki hann ef
til vill betur en þér. f Leopold-
ville kynnist maður fólki fljótt.
Ég hef aldrei dáðst að honum.
Ég hef alltaf vitað, að hann er
úrhrak“. Hún sat kyrr, þótt Vera
væri staðin upp. „Konur eins og
ég leita ekki að neinni hugsjón,
þar sem karlmennirnir þeirra
eru“.
„Nú verð ég að biðja yður að
fara“, sagði Vera.
Zenta stóð upp. Hún lagaði á
sér hattinn. Hún dró vinstri
hanzkann á hina löngu, fíngerðu
hönd sína.
Vera furðaði sig á höndum
hennar. Það voru ekki hendur
vínkráreiganda í Leopoldville.
Hún furðaði sig á sjálfri sér, að
hún gerði ekki annað en horfa
á hendur aðkomukonunnar.
„Konur eins og ég“, sagði Zenta
rólega, „eru ekki afbrýðissamar
gagnvart eiginkonum“. „Þá hefð
um við of mikið að gera“. — Hún
gekk kring um borðið. „En við
erum ekki vanar því, að Ónnur
ástmær skjóti okkur aftur fyrir
sig. Og allra sízt andstyggilegur
svertingj astelpu-krakki".
Vera greip til hjartans. Hún
hafði ætlað sér að ganga til dyra,
en fætur hennar voru allt í einu
orðnir rótfastir. Hún stóð graf-
kyrr í miðjum salnum. Það var
óþolandi heitt. Enginn vindblær
hreyfði tjöldin, sem dregin voru
fyrir.
„Maðurinn yðar hefur komið
með ástmey sína heim til yðar“,
sagði Zenta. „Hún heitir Lúlúa.
Ég veit líka, að hún er ekki leng
ur hérna. Hún er horfin. Lögregl
an leitar hennar árangurslaust,
en Hermann mun finna hana“. —
Hún nam staðar gegnt Veru og
nú var hún búin að láta á sig
hinn hanzkann. Rödd hennar
varð allt í einu hlýleg og alúðleg,
þegar hún mælti:
„Flýið þér frá Leopoldville,
frú. Það er ráð konu, sem þekkir
Kongó eins vel og sinn eigin næt-
urklúbb. Hjónaband er byggt á
tálvonum. Ég veit það, af því að
ég hef reynt það. í Kongó gufa
tálvonirnar upp í skini hitabeltis
sólarinnar. Flýið þér, ef þér vilj-
ið eiga eitthvað eftir af tálvonun-
um. Ég þekki Hermann, eins og
ég þekki Kongó. Menn eins og
hann eru glataðir hérna. Þetta er
ekkert land fyrir aukvisa".
Vera þurfti nú ekki að fara til
dyranna. Gostur hennar virtist
hugsa sig ‘ snöggvast um, hvört
hún ætti að rétta Veru höndina,
en hún brosti aðeins dálítið háðs
lega, eins og hún væri viss um
það, hvort sem var, að Vera
myndi ekki rétta henni hönd
sína. Hún sagði: „Au revoir,
madame", og gekk út.
Vera horfði á eftir henni. And-
stæðar tilfinningar höfðu hana á
valdi sínu, áður en þær voru orðn
ar að ljósum hugsunum. Her-
mann og svarta stúlkan, sem
hafði reynt að drepa Anton nótt
ina góðu. Anton! Hann hafði
sagt henni sannleikann. Það var
sannleikurinn aftur. Hún fylltist
þrá eftir Anton, sem líktist líkam
legum sársauka. Hann var fær
um allt nema að ljúga. Tólf ár
hafði hún trúað manni, sem virt
ist heiðarlegur í öllum sínum at-
höfnum, en laug þó hverju orði.
Hafði hann í raun og veru komið
með ástmey sína heim til sín?
Og var þessi fallega, svarta
stúlka líka ástmær Antons. Hafði
Hermann ætlað að hefna sín á
Anton með því að tæla Lúlúu til
ótryggðar — og ætlaði Anton að
hefna sín á Hermanni, með því að
látast hafa ást á konu Hermanns?
Loksins hafði hún afl á að
hreyfa sig. Hún gekk að hæginda
stólnum, sem hún hafði setið í.
í sömu svipan kvað við óp í
húsinu.
„Frú! Frú“.
Vera vissi þegar í stað að eitt-
hvað hræðilegt hafði komið fyrir.
PFAFF-saumavél
Ný — óupptekin PFAFF-heimilissaumavél í tösku
er til sölu. Vélin er af fullkojrmustu gerð. Uppl.
í síma 15471.
fT 1) — Ég hugsa, að skjórinn
cigi hreiðut einhvers staðar í
grennd við gamla kofann þarna,
Ríkharður.
2) — Hvers vegna hætturðu
þessu ekki, Markús — við erum
búnir að leita í klukkutlma. z
— Bíddu hægur — sérðu þeesa
3) Þó að gimsteinarnir væru
í hreiðrinu, gætir þú alveg eins
hafa sett þá þar sjálfur, Markús.
sprekahrúgu þarna?
SHUtvarpiö
Sunnudagur 6. september
9.30 Fréttir og morguntónleikar: —»
(10.10 Veðurfregnir).
a) Alma Musica sextettinn leikur
þrjú gömul tónverk:
1) Ricercar a tre voic eftir
Adrien Willaert.
2) Sonata con tre violini eftir
Giovanni Gabrieli.
3) Concerto 1 g-moll op. 10 nr.
2 ,,La notte" eftir Vivaldi.
b) Kór dómkirkjunnar í Trevise
syngur mótettur frá 1«. öld.
Giovanni d’Alessi stjórnar.
c) Licia Albanese syngur ítölsk
lög.
d) Ungversk fantasía fyrir píanó
og hljómsveit eftir Liszt. Ung-
verski píanóleikarinn György
Cziffra leikur með hljómsveit
tónlistarskólans í París undir
stjórn Pierre Dervaux.
11.00 Messa í Dómkirkjunni í Reykja*
vík. (Prestur: Séra Jón Auðuns
dómprófastur. Organleikari: Dr.
Páll ísólfsson).
12.15—13.15 Hádegisútvarp.
13.00 Vígsluathöfn á Hólum. Biskup
íslands vígir séra Sigurð Stefáns*
son prófast á Möðruvöllum vígslu
biskup yfir Hólabiskupsdœmi hið
forna. (Hljóðritað á Hólum sunnu
/ daginn 30. ágúst).
15.30 Miðdegistónleikar:
I>ættir úr Sálumessu („Requiem")
eftir Verdi. Herva Nelli, Fedora
Barbieri, Giuseppe di Stefano og
Cesare Siepi flytja Ssamt Robert
Shaw-kórnum og NBC-sinfóníu«
hljómsveitinni undir stjórn Art-*
uro Toscaninis.
16.15 Kaffitíminn: Frönsk dægurlög
sungin og leikin.
16.45 Útvarp frá Laugardalsvellinum I
Reykjavík:
Síðasti leikur íslandsmótsins 1
knattspyrnu 1959 milli K.R. og
Akurnesinga. Síðari hálfleikur.
(Sigurður Sigurðsson lýsir).
17.40 Sunnudagslögin.
18.30 Barnatími (Anna Snorradóttir) f
a) Þáttur af Pálínu.
b) Kalla-saga (Steindór Hjörleiía
son leikari).
c) ,,Rauðgrani“, ævintýri í leik-
formi; I. hluti.
d) Framhaldssagan: „Gullhellir-
inn“; X. lestur.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tónleikar: A'rthur Rubinstein
leikur píanóverk.
19.45 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.20 Raddir skálda: Vilhjálmur frá
Skáholti.
a) Flosi Ólafsson og höfundur
sjálfur.
b) Matthías Johannessen flytur
blaðaviðtal við Vilhjálm frá
Skáholti.
21.00 Tónleikar: Atriði úr söngleikn*
um ,,Leðurblakan“ eftir Jóhann
Strauss. Elisabeth Schwarzkopf,
Rita Streich, Nicolai Gedda og
fleiri syngja með kór og hljóm*
sveit undir stjórn Herberts von
Karajan.
21.30 Úr ýmsum áttum (Sveinn Skorrl
Höskuldsson).
22.00 Fréttir.
22.10 Danslög. — 23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 7. september
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. —; 8.40
Tónleikar. 10.10 Veðurfregnir).
12.00—12.50 Hádegisútvarp. ■— (12.25
Fréttir, tilkynningar). **
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir
tilkynningar). — 16.30 Veðurfr.
19.00 Tónleikar. — 19.25 Veðurfregnir).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Einsöngur: Hilde Gtiden syngur
óperettulög.
20.50 Um daginn og veginn (Frú Val-
borg Bentsdóttir).
21.10 Tónleikar: „Gamansamir tréblás-
arar“ — mansöngur í sex þátt-
um eftir Wolfgang Schumann,
Útvarpshljómsveitin í Leipzig
leikur. Gunther Schubert stjórn-
ar.
21.30 Útvarpssagan: Garman og Worse
eftir Alexander Kielland. VIÍ.
lestur (Séra Sigurður Einarssonl.
22.00 Fréttir, síldveiðiskýrsla og veð-
urfregnir.
22.25 Búnaðarþáttur: Búnaðarháskól-
inn á Ási í Noregi 100 ára (Hauk-
ur Jörundsson, fulltrúi).
22.40 Kammertónlist frá austur-þýzka
útvarpinu:
24 tilbrigði eftir Beethoven um
lag Righinis „Vieni amore". Wil-
helm Gennarmann leikur á píanó.
23.10 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 8. september
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Tónleikar. — 8,30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fiéttir
og tilk.). — 16.30 Veðurfregnir.
19.00 Tónleikar. (19.25 Veðuifr).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Skiptapi fyrir Hvarfi
(Helgi Hjöfvar rithöfundur).
21.00 Einleikur á fiðlu: Nathan Mil-
stein leikur verk eftir Smetana,
Wieniawsky, Chopin og fleiri.
21.30 íþróttir (Sigurður Sigurðsson).
21.45 Tónleikar: Hljómsveit Francks
Chacksfield leikur verk eftir Ge-
orge Gershwin.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Lög unga fólksins.
1 23.05 Dagskrárlok.