Morgunblaðið - 11.09.1959, Blaðsíða 16

16
MORCVIVBLAÐIÐ
PBstudagur 11. sept. 1959
Luvin beið þangað til hláturs
kastið var af staðið.
„Hvað finnst yður svo skrít-
ið við það?“ spurði hann loks.
Tungan drafaði í Anton.
„Mig yfirgefa tvær konur. —
Einn — - tveir“. Hann taldi á fingr
um s°r. „Og bróður minn eltir
kor.a til Briissel. Þér verðið að
játa, að það er hægt að hlæja sig
máttlausan út af því“.
„Nú hlægið þér yður ekki mátt
lausan, heldur komizt þér að því,
hvers vegna Zenta hefur flogið
til Briissel“.
„Hvers »egna ætti hún ekki að
fljúga til Brussel? Hún elskar
hinn dýrðlega herra Hermann
Wehr“.
„Vitleysa! Það eru engir ásta-
fundir. Slík og þvílík stefnumót
geta þau bæði átt hérna. Það er
alveg áreiðanlega í sambandi
við Sewe“. Hann lækkaði róm-
inn. „Undir eins og þau eru kom-
in aftur, verðið þér að komast
að því. Hafið þér skilið það?“
„Reiðubúinn til þjónustu",
sagði Anton. Það var ekki víst,
að hann hefði skilið fyrirmælin.
Luvin benti hinum syfjulega
þjóni að koma, og bað um kaffi.
„Hitt atriðið er varðandi mála-
ferlin“, sagði hann og sneri sér
að Anton. „Ég hef sagt yður það,
að við höfum á móti því, að það
sé höfðað mál gegn Sewe. Það
sem mest á ríður, er að Sewe
hverfi áður. Þá munum við koma
okkur saman um viðskiptin við
Delaporte“.
„Ég veit, ég veit“.
„Þér vitið ekkert".
Þjónnian setti tvo rjúkandi
kaffibolla á borðið fyrir fram-
an þá.
„Það er að segja, að það er
áformað, að málaferlin byrji í
næstu viku“, sagði Luvin. „Sam-
bönd Delaportes, þér skiljið".
„Ég skil“.
Hann skildi ekki. Hann hafði
ekki hugmynd um, hvaða erindi
Luvin átti við hann klukkan hálf
tvö að nóttu í hinni' hálftómu
„Perroquet“-vínstofu. Hann fór
aftur að hugsa um Veru. Hann
fór að hugsa um Lúlúu. En nú
gat hann aðgreint bæði andlitin
„Undir eins og málaferlin eru
afstaðin og Sewe er sigraður“,
hélt Luvin áfram, „verðum við
að sýna Delaporte í tvo heim-
ana“.
„Brrr-----“, heyrðist . Anton.
„Auðvitað ekki bókstaflega. En
við verðum að hitta Delaporte,
þar sem hann er veikastur fyrir“.
„Auðvitað þar sem hann er
veikastur. fyrir“, át Anton eftir
og skildi ekki neitt.
„Þessi viðkvæmi staður er
bróðir yðar“.
Anton fór að hlusta.
„Þegar málaferlin eru hjá liðin
og málið unnið, þá ætlum við að
fá Delaporte til þess að ganga í
félag við okkur“, sagði Luvin.
„Hann mun ekki gera það af
frjálsum vilja. Þér eruð maður-
inn, sem getur hjálpað okkur til
þess“.
„Biðjið um eitt viskýglas handa
mér í viðbót, og ég skal gefa fyr-
irskipanir".
Luvin pantaði ekki viský. Hann
mælti:
„Viðkvæmi blefturinn á Dela-
porte er bróðir yðar. Þér hafið
einu sinni sagt mér, að hann væri
afbrotamaður".
Anton hló.
„Bróðir minn er heiðursmaður.
Mesti heiðursmaðurinn í allri
Leopoldville“.
„Vitið þér nokkrar ákveðnar
sakir gegn honum?“
Anton varð myrkur á svipinn.
Hann hrukkaði ennið. Örið á
hinu háa enni hans hvarf í hrukk
urnar.
„Nokkuð ákveðið?" sagði hann.
„Ekki annað en það, að hann dró
undan eigur föður míns og varð
Keflavík —
Afgreiðslusfúlka
óskast nú þegar.
Upplýsingar í síma 730 og 669.
Stúlka óskast
helzt nú þegar
STÓRHOLTSBÚÐIN, Stórholti 16.
valdur að dauða móður minnar“.
„Getið þér sannað það?“
„Ég get svarið það“.
„Það er ekki nóg. Við getum
ekki látið yður vinna eið við öll
tækifæri. Hafið þér ekki einhver
skjöl, sem styðja fullyrðingu yð-
ar“.
Nú hvarf þokan frá augum
hans.
„Luvin", sagði Anton, „þér
komið hingað til þess að spyrja
mig spjörunum úr. Hvenær hef
ég gefið ykkur minnstu vitneskju
ókeypis? Og hvernig vitið þið yf-
irleitt, að ég ætli að vera á ykk-
ar bandi. Ef til vill ætla ég að
verða aðalframkvæmdastjóri hjá
Delaporte. Ég hef hæfileika til
þess“.
„Við bjóðum yður meira en
Delaporte".
„Með hvaða skilyrðum?“
„Að þér vitnið fyrst gegn
Sewe og fáið svo bróður yðar á
okkar mál“.
Anton lagði hendur sínar aftur
á axlir Luvins. í þetta skipti leit
ekki svo út, að hinn prúðbúni,
ungi maður gæti sloppið undan
þessum tökum.
„Þér Mjótið að halda, að ég sé
fullkominn' lubbi, Luvin“, sagði
hann og gretti sig, svo að skein
í tennurnar.
„Stingið þér upp á endurgjald
inu“, svaraði Luvin og reyndi
árangurslaust að losa sig undan
taki Antons.
„Eftir málsóknina. Þá getum
við haldið uppboð. Við höldum
uppboð á æru minni. Sá, sem býð
ur hærra, fær hana“. Hann fann,
að þokan kom aftur og lagðist
um hann. Honum fannst hún
koma upp frá gólfinu í kránni.
Hann starði á Luvin, eins og hon-
um dytti skyndilega eitthvað í
hug, sem hann hefði gleymt síð-
ustu mínúturnar.
„Sögðuð þér, að bróðir minn
væri með Zentu í Brússel?"
Það kom ekki til þess, að Lu-
vin svaraði spurningunni. Þjónn-
inn kom að borðinu og beygði sig
að eyra Antons.
„Það er maður úti, herra An-
tóníó, sem vill tala við yður“.
Anton sleppti Luvin.
„Látið hann koma inn“, sagði
hann við þjóninn.
„Hann vill ekki koma inn“.
„Segið honum þá, að hann megi
fara til fjandans“.
Þjónninn brosti og Anton virt
ist brosið ósvífið. Hann mælti:
„Sá maður fer áreiðanlega
ekki til fjandans, herra Antóníó!"
„Þekkið þér hann?“
„Já“.
„Rekið þér hann burt".
„Þann mann er ekki hægt áð
reka burt“.
Anton fann til einhvers, sem
líktist hræðslu. Það var mjög
largt síðan hann hafði fundið til
nokkurrar hræðslu. Hann mundi
varla, hvernig hún var.
„Er hann frá lögreglunni?"
spurði hann.
„Nei“.
„Er það morðingi?"
Nú brosti þjónninn greinilega
háðslega.
„Nei, áreiðanlega enginn morð-
ingi, herra Antóníó".
„Ekki frá lögreglunni og ekki
morðingi. Það er ekki hæf c í þvi“.
Hann stóð upp. Hann slagaði
dáiítið og hélt sér í þjóninn.
Hann vissi, að hann varð að
fara til dyra. Óákveðin tilfinn-
ing, sem var öflugri en vilji hans,
rak hann til dyra. Luvin horfði
hissa á eftir honum.
Hann opnaði dyrnar. Loftið var
svalt, eins og nætur-loftið er allt-
af í Leó. Anton hallaði sér að
veggnum. Honum fannst ekki
loftið þægilegt. Það var þvert á
móti, eins og loftið hefði gefið
honum duglegan löðrung.
Þá kom maðurinn fram úr
skugganum afm úrnum. Hann
kom fram í gul-bláa neonljósið
frá glerpáfagauknum.
Það var enginn lögregluþjónn
og engin.i morðingi.
Það var Adam Sewe.
„Hvað eruð þér að gera hérna,
herra prestur?" spurði Anton.
Hann kallaði Sewe annars ekki
„herra prest“. Það var illkvitnis-
íeg löngun, sem kom honum til
að kalla manninn, sem var í dyr-
unum á Perroquet-vínstofunni,
„prest“.
„Vitið þér, hvar Lúlúa er?“
spurði Sewe.
Hann var mikilfenglegur, þar
sem hann stóð fyrir framan An-
ton. Honum fannst hann vera
eins og standmynd, sem væri
stigin niður af fótstalli sínum.
„Ég hef ekki hugmynd um
það“, sagði hann.
„Við verðum að finna hana“,
sagði presturinn. „Hún er horf-
in“.
„Horfin?“ tók Anton upp eftir
honum.
Hann var allt í einu orðinn al-
gáður.
Það var þriðjudagur 10. júní,
klukkan sex að kvöldi. Anton
stóð við einn gluggann í íbúð
sinni í „Hótel Memling“, við
Avenue G. Moularet, sem hann
hafði flutt í fyrir tveimur dög-
um.
Gluggarnir í stofunni hans
sneru út að hinni breiðu götu.
Framan við hlið gistihússins,
sem var með tveimur risastórum,
10% afsláttur
Gefum 10% afslátt af öllum skólapeysum,
þennan mánuð.
Prjónastofan Hlín hf.
Skólavörðustíg 18
Gættu að hvort þú getur ekki Reyndu bara ekki að komast und-! yfir þér verður settur á morg-
hreinsað ofninn, Ríkharður, ég an, Markús. Mundu að rétturinn un. Sparaðu þér glósuruar, bang-
setla að höggva dálítinn við.
a ðtil, Ríkharður. Ég er þegar
búinn að fá nóg af þér.
svörtum marmarasúlum sitt
hvoru megin, iðaði kvöldlífið í
Leopoldville. Amerískur strætis-
vagn ók upp að hótelinu. Hvít-
klæddu blökkuþjónarnir báru
dýrar leðurtöskur inn í forsalinn.
Tveir ungir menn, klæddir eins
og evrópskir tízkuherrar, löbb-
uðu fram hjá. Gulur almennings-
vagn rann eftir malbikaðri göt-
unni. Hvítir menn og svartir
komu hver á eftir öðrum út úr
„Libraire de Carrefour", sem
var rétt hjá hótelinu, og voru
niðursokknir í nýjustu blöðin,
„Le Courrier d’Afrique“ og
„L’Avenir".
Blöðin voru fróðleg þennan 10.
júní. Með stórum fyrirsögnum og
feitu letri sögðu þau nákvæmlega
frá málaferlunum, sem áttu að
hefjast um klukkan tíu morgun-
inn eftir.
Námufélagið „Delaporte & Co“
höfðaði málið gegn „Adam-Sewe
félaginu“, sem annaðist góðgerða
starfsemi. Fyrirtækið Delaporte
hélt því fram, að fyrir nokkrum
árum, þegar enn var hægt að fá
lóðir og lendur í belgiska Kongó
í frjálsri samkeppni samkeppni,
hefði góðgerðafélagið haft af sér
þau svæði, þar sem þorp „vel-
gerða-mannsins“ Adams Sewe
stóðu nú. Stjórnin haföi látið
„Adam-Sewe-félagið“ fá þessi
svæði á síðustu stundu. Fyrirtæk
ið Delaporte ætlaði nú að sanna
að það hefði verið óréttmætt að
„góðgerða“-félagið hefði hlotið
svæðin í Kwangó og það hefði
fengið þau á röngum forsendum.
í raun og veru hefði félagið vit-
að það þá þegar, að úran var í
landareignunum kringum byggð-
irnar Ngidinga, Kimwula og
Popkabaka. „Fyrirmyndar þorp“
Adams Sewe, fullyrtu ákærend-
urnir, hefðu aðeins verið „dular-
gervi“. — „Adam-Sewe-félagið“
hefði það á prjónunum, að nýta
sjálft úranið fyrir austan árnar
Luguya og Mf’di-Mosi. Fyrirtæk
ið Delaporte krafðist þess, að
þessar „staðreyndir“ kæmu í
ljós. Þegar það hefði verið sann-
að, þá yrði svæðið tekið af
„Adam-Sev/e-félaginu“ og aug-
lýst að nýju.
SUÍlivarpiö
Föstudagur 11. september
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Tónleikar. —- 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. 10.10 Veðurfregnir).
12.00—12 50 Hádegisútvarp. — (12.25
Fréttir, tilkynningar).
13.15 Lesin dagskra næstu viku.
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir
tilkynningar). — 16.30 Veðurfr.
19.00 Tónleikar. — 19.25 Veðurfregnir).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir
20.30 Erindi: Kristófer Kólumbus (Jón
R. Hjálmarsson skólastjóri).
21.00 Tónleikar: Kór og hljómsveit út-
varpsins í Bæjaralandi flytja
verk eftir Smetana og Wagner.
21.20 Afrek og ævintýr: Með Einarl
Michelsen í landi gullleitarmanna
(Vilhjálmur S. Vilhjálmsson rit*
höfundur).
21.45 Tónleikar : „Capriccio italien“ op.
45 eftir Tsjaikovsky. Sinfóníu*
hljómsveitin í Lundúnum leikur.
Anthony Collins stjórnar.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: Úr „Vetrarævintýr-
um“ eftir Karen Blixen (Arn-
heiður Sigurðardóttir).
22.30 Á léttum strengjum:
a) Laurie London syngur.
b) Gerald Wiggins-tríóið leikur
lög úr kvikmyndinni „Kring-
um löróina á 8U dögu n *
23.00 Dagskrárlok.
Laugardagur 12. september
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Tónleikar. — 8,30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir),
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.00 Óskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir.
14.15 „Laugardagslögin" — (16.00 Frétt
ir og tilkynningar).
16.30 Veðurfregnir.
18.15 Skákþáttur (Baldur Möller).
19.00 Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jón Pálsson).
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tónleikar: Þjóðlög frá Vestur-
heimi. Roger Wagnerkórinn syng-
ur.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Smásaga: „Vetrarkápan'* eftir
Maríu Dabrowsku í þýðingu Inga
Jóhannessonar. (Þýðandi les).
20.45 Tónaregn: Svavar Gests kynnir
lög eftir Leroy Anderson.
21.25 Leíkrit: „Heima vil ég vera“ eftir
Roger Avermaete i þýðingu £»or-
steins Ö. Stephensens. (Leikst.jóri:
Lárus Pálsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög. — 24.00 Dagskrárlok.