Morgunblaðið - 25.11.1959, Síða 15

Miðvikiidaeur 25. nóv. 1959
MOncrtNnr 4 fílÐ
15
Baratunynd með íslenzknm
skýringnm í Kópnvogsbíó
KÓPAVOGSBÍÓ hefur hafið
sýningar á barnamyndinni
„Skraddarinn hugprúði“, lit-
mynd frá kvikmyndafélaginu
DEFA, samin eftir Grimmsævin-
týrinú fræga „Sjö í einu höggi“,
sem allir krakkar og fullorðnir
kannast við. Sú nýjung var tek-
in upp í sambandi við þessa
barnasýningu, að frú Helga Val-
týsdóttir, leikkona, talaði skýr-
ingar á íslenzku inn á segul-
band, og eru þær spilaðar að
tjaldabaki og stillt í samræmi við
myndina, þannig að börn eiga
auðvelt með að átta sig á, hvað
fram fer á kvikmyndatjaldinu og
geta fylgzt með samtölum. Er
ekki að efa að þau njóta mynd-
arinnar mun betur og hafa meira
.gagn af henni.
Lítið hefur verið 'gert af því
að fá hingað til lands góðar
barnamyndir með íslenzkum
skýringum og má segja, að þarna
hafi Kópavogsbíó riðið á vaðið.
Það hefur þegar lagt drög að
því að fá fleiri barnamyndir á
næstunni, jólamynd barnanna í
ár verður „Syngjandi tréð“, og
fljótlega á eftir eru væntanleg
„Eldfærin" eftir H. C. Andersen,
„Nýju fötin keisarans“ og ýms-
ar fleiri smámyndir, og mun
fylgja þeim íslenzkt tal, sem
Helga Valtýsdóttir einnig annast.
Tíðindamanni blaðsins var
boðið á sunnudaginn að horfa á
eina sýningu Skraddarans hug-
prúða. í kvikmyndahúsinu var
mikið um að vera. Bílar komu
brunandi hver á fætur öðrum
upp að bíóhúsinu, löng biðröð
myndaðist fyrir utan miðasöluna,
enda seldist upp á hálftíma. —
Mátti greinilega heyra á klið
barnanna að þau hlökkuðu til,
enda létu þau hrifningu sína
óspart í ljós undir sýningunni, |
sem sannaði að þau skemmtu
sér konunglega yfir ævintýrum
skraddarans hugprúða og fylgd-
ust vel með. íslenzka upptakan
hefði samt getað verið betri og
heyrðist oft illa. Hefur sjálfsagt
margt farið ofangarðs og neðan
hjá yngstu áhorfendunum. Væri
t. d. rétt að athuga, hvort ekki
mætti fella niður þýzka talið,
sem truflaði töluvert íslenzku
skýringarnar. Framsögn Helgu
Valtýsdóttur var mjög góð, enda
þaulvön að tala tii barna, eins
og öllum er kunnugt, sem hlýtt
hafa á barnatíma hennar.
„Steinar, sendi-
boði keisarans44 -
bláa drengjabókin
STEINAR, sendiboði keisarans,
er „bláa“ drengjabók Bókfells-
útgáfunnar í ár. Höfundur henn-
ar er Harry Kullman ,en Her-
steinn Pálsson, ritstjóri hefur ís-
lenzkað hana.
Þessi bók fjallar um röskan
dreng, sem lendir í fjölmörgum
og spennandi ævintýrum eins og
söguhetjur hinna fyrri „bláu“
bóka. Er þetta 18. drengjabók-
in í þessum flokki. Vinsældir
bókanna má meðal annars marka
af því, að nú fást aðeins fimm
þeirra í bókaverzlunum auk
þeirrar nýjustu. Það er engum
vafa bundið að þeir verða marg
ir drengirnir, sem lenda í ævin-
týrum og svaðilförum með Stein j
ari, sendiboða keisarans, muna á
I næstunni. I
Fundur búiræðikandidata
Á LAUGARDAG og sunnudag sl.
var fundur haldinn í Félagi ís-
lenzkra búfræðikandidata í bað-
stofu iðnaðarmanna við Vonar-
stræti. Hófst fundurinn kl. 14 á
laugardaginn og stóð frameftir
sunnudegi.
Rætt var um skipulag og fram-
kvæmdaform jarðræktartilrauna
og hverjar breytingar og um-
bætur er nauðsynlegt að gera þar
á. Framsögumenn um þetta mál
voru tilraunastjórarnir Árni Jóns
son og Sigurður Elíasson.
Þá sagði Þorsteinn Þorsteins-
son kennari frá ferð til Banda-
ríkjanna, þar sem hann kynnti
sér hagnýtingu kjarnorku í land-
búnaði og Gísli Kristjá’nsson rit-
stjóri sagði frá landbúnaðarsýn-
ingunni í Osló sl. sumar. Einnig
var rætt um félagsmál á fundin-
um.
'Stjórn Félags íslenzkra bú-
fræðikandidata skipa nú: Ólafur
E. Stefánsson, nautgriparæktar-
ráðunautur Búnaðarfélags ís-
lands, formaður, Kristinn Jóns-
son, héraðsráðunautur á Selfossi,
ritari, og Magnús Óskarsson,
kennari á Hvanneyri, gjaldkeri.
MEÐFYLGJANDI mynd var
tekin, þegar frú Nanna Egils
Björnsson, óperusöngkona,
söng í sjónvarpinu í Hamborg
fyrir nokkru og lék hún sjálf
undir á hörpu. Áður en söng-
urinn hófst, var vifftal viff
frúna og sagffi hún m. a. frá
íslenzku hljómlistarlífi.
Frú Nanna hefur veriff ráff-
in til að syngja hlutverk
Díönu í „Orfeus í undirheim-
um“ eftir Offenbach í „Aper-
ettehaus“ í Hamborg. J
4
LESBÓK BARNANNA
Njálsbrenna og hefnd Kára
67. Þorgeir skorrageir
lileypur þar að, sem fyrir var
Þorkell Sigfússon. í þessu
hljóp maður að baki honum,
og fyrr en hann gæti unnið
Þorgeiri nokkurn geig, þá
reiddi Þorgeir öxina Rimmu-
gýgi tveim höndum og rak í
höfuð þeim öxarhamarinn, er
að baki honum stóð, svo að
hausinn brotnaði í smá mola.
Féll sá þegar dauður niður. En
er hann reiddi fram öxina,
hjó hann á öxl Þorkatli og
klauf frá ofan alla höndina.
68. í móti Kára réð Mörður
Sigfússon og Sigurður Lamba-
son og Lambi Sigurðsson. —
Hann hljóp að baki Kára og
lagði til hans spjóti. Kári
fékk séð hann og hljóp upp
við lagið og brá í sundur
við fótunum. Kom lagið í völl-
inn, en Kári lilóp á spjótskaft-
ið og braut í sundur. Hann
hafði spjótið í annarri hendi,
en í annarri sverð, en engan
skjöid.
69. Hann lagði hinni hægri
hendi til Sigurðar Lambason-
ar. Kom lagið í brjóstið, og
gekk spjótið út um herðarnar.
Féll hann þá og var þegar
dauður. Hinni vinstri hendi
bjó hann tii Marðar Sigfús-
ionar, og kom á mjöðmina,
og tók hana í sundur og svo
krygginn. Féll hann áfram og
var þegar dauður. Eftir það
snérist hann á hæli svo sem
skaftkringla og að Lamba Sig-
urðarsyni, en hann fékk það
eitt fangaráðið, að hann tók
á rás undan.
70. Nú snéri Þorgeir á móti
Leiðólfi sterka, og hjó hvor
til annars jafnsnemma, og
varðvarð svo mikið högg Leið-
, ólfs, að allt tók af skildinum,
það er á kom. Þorgeir hafði
böggvið tveim höndum með
öxinni Rimmugýgi, og kom
hin efri hyrnan í skjöldinn
og klofnaði hann í sundur, en
hin fremri hyrnar tók við-
beinið og í sundur og reist oi-
an í brjóstið á liol. Féll I.eið-
ólfur þá og var þegar dauður.
22
3. árg. Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson 25. nóv. 1959.
Litli fíllinn,
sem vildi verðo röndóttur
ÞETTA var fyrsti af-
mælisdagurinn hans Jum
bo litla og hann var ákaf-
lega hnugginn. Það var
annars einkennilegt, því
hann hafði hingað til allt-
af verið glaður og kátur
eins og litlir fílar eiga
að vera. Pabbi hans og
mamma höfðu aldrei séð
hann öðruvísi en í góðu
skapi. — Þið vitið það
kannske ekki, en fílar
halda upp á afmælisdag-
inn sinn rétt eins og þið
sjálf, og Jumbo hafði í
fyrstunni skemmt sér á-
gætlega. Hann fékk fjöld
ann allan af gjöfum, og
það sem honum fannst
allra mest gaman að, var
falleg myndabók, sem
Emma frænka gaf hon-
um. Mamma hans sýndi
honum myndirnar.
Fyrsta myndin var af
zebrahesti.
— Hvað er þetta?, —
spurði Jumbo.
— Zebrahestur, svaraði
mamma hans. — Hann
er hvítur með svörtum
röndum. Finnst þér hann
ekki fallegur?
— Jú, svaraði Jumbo.
Næsta mynd var af tígrís-
dýri.
— En hvað er þetta?,
spurði Jumbo.
— Það er tígrísdýr. —
Gult með svörtum rönd-
um. Laglegt, finnst þér
það ekki?
— Jú. sagði Jumbo. —
Næsta myndin var af
greifingja.
— Hvaða dýr er þetta?,
spurði Jumbo.
— Greifingi, sagði
mamma hans. Hann er
líka ljómandi fallega rönd
óttur.
— Uhu, hu, sagði Jum-
bo og fór að gráta.
— Hvað er að, væni
minn, sagði móðir hans,
þykir þér ekki gaman að
fallegum myndum? Eða
er þér kannski illt í mag-
anum. Eg sagði þér líka,
að þú mættir ekki borða
svona mikið af banönum.
— Eg vil líka vera rönd-
óttur, snöggti Jumbo. Ég
vil líka vera fallegur, fínn
og sætur eins og hin dýr-