Morgunblaðið - 25.11.1959, Qupperneq 16

16
MOHCVlSBT.ATnÐ
Miðvikudagur 25. nóv. 1959
,Músagildran' í 15. sinn
Leikfélag Kópavogs sýnir „Músagildruna" í 15. sinn á fimrntu-
dagskvöld. — Aðsókn hefur verið ágæt, enda er leikurinn
mjög spennandi og hefur hfotið ágæta dóma. — Nú eru aðeins
eítir örfáar sýningar á leiknum. — Myndin er af Jóhanni
Pálssyni og Arnhildi Jónsdóttnr í hfutverkum sínum.
Hvít bók um Frí-
verzlunarsvæðið
HEATHCOAT-AMORY fjármála
ráðherra Breta flutti neðrimál-
stofu brezka þingsins í dag
skýrslu um stofnfund Fríverzl-
unarsvæðis Evrópu. Hann sagði
að' með stofnun þessara samtaka
hefði merkur áfangi náðst í við-
skiptaþróun Vestur-Evrópu. —
Hann rakti gang málsins og sagði
að fyrsti þáttur Fríverzlunar-
svæðisins myndi ganga í gildi 1.
júlí 1960., þegar til framkvæmd-
anna kæmi 20% tollalækkun.
Heathcoat-Amory sagði, að ráð
herrar hinna sjö þátttökuríkja
hefðu nú undirritað stofnskrá
Fríverzlunarsvæðisins til bráða-
birgða, en endanlega yrði hún
undirrituð næstu daga, þegar
lóggiltar þýðingar væru fyrir
hendi á tungumálum allra sjö
þátttökuþjóðanna. Síðar þurfa
þjóðþingin að staðfesta sáttmál-
ann og munu umræður um málið
þá verða í brezka þinginu. Áður
en þær umræður hefjast hyggst
brezka stjórnin gefa sáttmálann
út í heild í hvítrí bók.
f>á ræddi ráðherrann um þann
þátt samnirigsins sem fjallar um
freðfisk. Viðurkenndi hann, að
Bretar hefðu talið sér óhag-
kvæmt að fallast á það, að freð-
fiskur yrði fríverzlunarvara.
Teldu brezkir sjómenn nærri sér
höggvið með því. Hins bæri þá
jafnframt að geta, að nokkur
kvótatakmörkun hefði fengizt á
freðfisknum, svo að brezkum
sjávarútvegi ætti ekki að vera
mikil hætta búin.
Kongó heimtar
sjálfstæði
LEOPOLDVILLE,23. nóv. (NTB)
Tveir stærstu stjórnmálaflokkar
svertingja í belgíska Kongo til-
kynntu í dag, að þeir myndu
ekki taka þátt í bæjar- og sveit-
arstjórnar kosningum þeim, sem
fram eiga að fara í næsta mán-
uði.
Skýringin sem flokkarnir gefa
á þessú er sú, að belgiska stjórn
in gangi álltof skammt í aðgerð-
um til að veita Kongo sjálfstæði.
Vilja flokkarnir, að Kongo verði
án tafar veitt skilyrðislaust sjálf-
stæði. Þá mótmæla flokkarmr
því að þúsundir belgískra her-
maruia hafa verið fluttar til
Ruanda Urundi, vegna þess eins
að ibúarnir kröfðust aukinnar
sjálfstjórnar.
Tilkynning stjórnmálaflokk-
anna kemur daginn áður en ny.-
lendumálaráðherra Belga, de
Schryver ætlaði að hefja viðræð-
ur við áhrifamenn i Kongo um
st j órnmála viðhorf in.
Menn og listir ný bók rit
gerða Indriða Einarss.
Pólskt-ísl. félag
í Varsjá
PÓLSK dagblöð birtu nýlega eft-
irfarandi frétt um starfsemi
Pólsk-íslenzka félagsins í Varsjá:
20. nóv. sl. hélt Pólsk-íslenzka
félagið i Varsjá fund í skólai
pólsku utanríkisþjónustunnar. Á
fundinum sagði dr. Margaret
Schlaudh, prófessor við háskól-
ann í Varsjá, frá för sinni til ís-
iands nú i sumar og hélt fyrir-
lestur um isienzkar bókmenntir.
ÚT er komin bók, sem nefnist
Menn og listir, og er það rit-
gerðarsafn eftir Indriða heitinn
Einarsson. Útgefandi er Hlaðbúð,
en Hersteinn Pálsson ritstjóri bjó
bókina til prentunar og formála
skrifar Guðrún Indriðadóttir. —
Getur hún þar m. a. um ætt föður
síns og ýmislegt úr ævi hans.
Eru greinar þessar að heita
lá óþekktar og fjalla, eins og
nafn bókarinnar segir, um menn
og listir og þá auðvitað einkum
leikhúsið. Meðal þeirra manna,
sem segir frá í bókinni, mó
neína: Ástir Jónasar Hallgríms-
sonar, Matthías Jochumsson og
útilegumennirnir, Bólu-Hjálmar
og Skagfirðingar, Sveinbjöm
Sveinbjörnsson tónskáld, Bjöm
Jónsson ritstjóri, Stefanía Guð-
mundsdóttir leikkona, frú Elísa-
bet Sveinsdóttir og fleiri. Þá eru
ýmsar greinar, svo sem Leikarar
og leikrit í Reykjavík, Norður-
reið Skagfirðinga og uppreisn
leiguliðanna, og bókinni lýkur á
frásögu um jólahaldið í Skaga-
firði og tunglskinið þar.
Menn og listir er 222 bls. og
prýða hana fjöldi mynda, eins og
t. d. af öllum þeim mönnum, sem
skrifað er um.
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
in sem ég sá í bókinni.
— Litli kjáninn minn,
sagði mamma hans. —
Filar eru ekki röndóttir.
Við erum fallegust eins
og Við erum. Farðú nú út
og leiktu þér við vini
þína. Eg ætia að fá mér
miðdegisiúrinn.
Jumbo fór út og litlu
siðar heyrði hann rnömmu
sína hrjóta inni í húsinu.
Þið haldið nú auðvitað,
að Jumbo hafi verið þæg-
ur og góður á afmælis-
daginn sinn, en — mér
þykir leitt að verða að
segja það, hann var það
alls ekki. Hann sótti
myndabókina, sem hann
áttr ekki að vera með úti,
sparkaði í fínu bygginga-
kubbana, sem Kobbi
frændi gaf honum, og reif
faliega trefilinn frá
frænku. Hann ætlaði ein-
mitt að íara að setjast á
litblýantana, sem hann
hafði fengið frá ömmu
sinni, og brjóta þá, þegar
honum datt nokkuð i hug.
— Skröltormar! Skelli-
nöðrur!, hrópaði hann. —
Nú veit eg, hvað ég geri.
Eg mála á mig rendur.
Eg skal verða eins fínn og
hin dýrin.
En það voru ekki nógir
blýantar í pakkanum til
þess að mála rendur á
fil, ekki einu sinni lítinn
fílsunga eins og Jumbo.
Hann flýtti sér nú til
búðarinnar, en kaupmað-
urinn var búinn að loka
og farinn heim. Jumbó
gat þó ekki stillt sig um
að banka á dyrnar, ósköp
hægt og varlega að hon-
um fannst —, og hurðin
mölbrotnaði. —
Oh, en þau býsn af
málningardósum! Það var
rauð málning og græn
málning, blá, gul, brún,
hvít og svört — allir hugs
anlegir litir. Það var ekki
langrar stundar verk að
mála litinn fil. Með ran-
anum spraútaði hann álla
vega litum röndúm yfir
bakið, fætuma, snoðna
kollinn og litlu, fallegu
eyrnarsneplana. Að end-
ingu settist hann á gulu
dósina, til þess að rófu
stubburinn gæti orðið svo
heiðgulur, að það lýsti af
honum. Það var ekki mik-
ið eftir af málningu í búð-
inni, þegar öllu var lokið,
enda var Jumbó nú orð-
inn skrautlegur á að líta.
— Málningin verður
ekki lengi að þorna í sól-
skininu, hugsaði Jumbó
hinn ánægðasti, þegar
hann gekk inn í skóginn.
Fyrst mætti hann vini
sínum apanum, sem var
að sveifla sér í trjánum.
Þegar apinn sá Jumbo,
skrækti hann af hræðslu,
klifraði upp í hæsta tréð
og faldi sig.
— Skrítið, að apinn
skuli ekki vilja tala við
mig, hugsaði Jumbo og
þrammaði áfram.
Næst mætti hann nokkr
um giröffum. Ekki höfðu
þeir fyr séð hann, en þeir
tóku á sprett og forðuðu
| sér.
— Eg skil ekkert í að
gíráffarnir skuli ekki
vilja hitta mig í dag, hugs
aði Jumbó og hélt áfram.
Nokkru síðar mætti
hann frænku siuni. Þegar
hún sá Jumbó, lyfti hún
rananum, rak upp
hræðsluöskur, og faldi sig
á öruggum stað.-
— Af hverju hljóp
frænka í burtu án þess
að héilsa mér, hugsaði
Jumbó. Þetta var ekkert
gaman, svo að hann ákvað
að fara heim. Mamma
haris var að leita að hon-
um, og þegar hún sá hann,
trúði hún varla sínum
eigin augum. — Jumbó,
Jumbó, grét hún, —- hvað
hefur þú gert? Aldrei hefi
ég séð neitt svona hræði-
lega Ijótt. Snáfaðu strax
niður í ána og þvoðu þér,
og láttu mig ekki sjá þig
fyr en þú ert ofðinn
hreinn og finn eíns og al-
mennilegur fílh
Aumingja Jumbó. Eng-
inn kunni að meta allar
renndufnar, sem hann
hafði iriálað á sig. Eng-
um þótti hann íallegur.
Öll fyrirhöfn hans var til
einskis.
— Kannske er ég
fallegastur, þegar ég er
bara grár, eins og ég á
að mér að vera, hugsaði
hann, þegar harin mörg-
um timum seinna skreið
upp úr ánni hreinn og
þveginn.
— Eg hefi þó lært eitt
af þessu, bætti hann við.
— Það borgar sig ekki að
vera að þykjast annar en
maður er. Það er alltaf
bezt að vera sjálfum sér
líkur.
fjáuu mér
vængi
Ur Íyrsíu sogu
flugnins
3. Á dögum Leonardo
de Vinci réðu menn ekki
ýfir neinni annarri orku
til að knýja flugvél á-
fram, en afli mannsins.
En afl mannsins í hlut-
falli við þyngd hans,
er allt of lítið, til þess að
hann geti fiogið. Það er
miklu minna, en aflið í
vængjum fuglanna er í
hlutfalli við þyngd þeirra.
Kæra Lesbók!
Ég sendi þér hér skrítl-
ur, sem ég vona, að þér
líki. Þær eru svona:
Kennarinn (í sögutíma):
„Þegar orustan stóð sem
hæst og bardaginn var
mestur, gall skyndilega
við hróp úr miðjum hern-
um:
-----Einar, viltu gera
svo vel að hætta þessu
íikti."
★
Lögfræðingurínn (sem
Rúmum 100 árum eftir
dauða Leonardos fóru
ýmsir uppfinningamenn
að teikna loftskip, sem
gátu svifið frá jörðu, af
því að þau voru léttari
en loftið.
Hérna sjáið þið teikn-
jngu af einu þeirra.
Kúlurnar fjórar eru
•hylki úr þunnum kopar,
sem öllu lofti hefur verið
dælt úr. Uppfinningamað
urinn fékk aldrei tæki-
færi til að koma hug-
mynd sinni í framkvæmd
og byggja svong loftskip.
er kominn til að láta taka
lögtaki):
— Er pabbi þinn heima?
Páll; — Nei.
Lögfræðingurinn: — En
mamma þín, er hún
heima?
Páll (sem ekki hafði
fengið að vita, hvermg
hann ætti að svara þesu):
— Mamma, hún er líka
inni í fataskápnum.
Aðalsteinn Ingólfsson,
11 ára.
Bréfaskipti: Þóra Ein-
arsdóttir, Háholti 9, Akra-
nesi, og Lovísa Sigíús-
dóttir, Urðarvegi 4, Vest-
mannaeyjum, vilja skrif-
ast á við pilt eða stúiku
12 til 14 ára.
153
Skrítlur
Læknirinn, getið þér
gefið mér nokkuð við
svefnleysi?
— Eru nokkrar sérstak-
ar ástæður til þess, að þér
getið ekki sofið?
— Já, tvær.
— Hverjar?
— Tvíburar.
vr
Móðirin: Pétur, hvers
vegna seztu við píanóið,
með svona óhreinar hend-
ur!
Pétur: En mamma, það
gerir ekkert til. Ég ætla
bara að spila á svörtu
nóturnar!
★
Mamma, ég hugsa, að
ég vaxi ]íka upp fyrir hár
ið á mér, þegar ég verð
eins stór og Beggi frændi.