Morgunblaðið - 17.02.1960, Blaðsíða 1

24 *»aður
Togaraháseti missti
handleggirm i slysi
Patreksfirði, 16. febrúar.
E IN N skipverja á togaran-
um Þorsteini þorskabít frá
Stykkishólmi, stórslasaöist
snemma í morgun. — Heitir
maðurinn Bergsteinn Þórar-
insson og er frá Vestmanna-
eyjum. Togarinn kom hingað
inn með manninn. Fór hér
fram mikil læknisaðgerð og
varð að taka annan handlegg
mannsins.
Togarinn hafði verið að veið-
um er slysið varð. Verið var að
taka vörpuna inn. Öryggiskeðjan
var komin á forhlerann, en Berg-
steinn var forhleramaður. Gerði
hann sig líklegan til að lása troll-
vírnum úr hleranum og var að
draga til sín slaka á vírnum er
slysið varð.
undir öxl, áður en tækist að
stöðva spilið. Var handleggur
Bergþórs mjög illa farinn.
★ LÆKNISAÐGERÐ
Héraðslæknirinn hér tók
strax við hinum slasaða manni,
er togarinn kom hér inn kiukkan
1 síðdegis í dag. Svo illa var
handleggurinn farinn, að óger-
legt var að koma honum saman.
Varð Hannes Finnbogason lækn-
ir því að taka handlegginn af
um miðjan upphandlegg. Taldi
læknirinn líðan Bergsteins í
kvöld vera eftir atvikum. Berg-
steinn er einhleypur maður, 26
ára.
Skipstjórinn á togaranum Þor-
steini þorskabít sagði um Berg-
stein, skömmu áður en hann lét
aftur úrhöfn til veiða, að Berg-
steinn væri úrvalsgóður sjómað-
ur. — T. A.
* SLASAÐIST ÍLLA
Af óskiljanlegum ástæðum
fór spilið sjálfkrafa af stað og
tók þegar að vinda upp á sig
vírinn. — Skipti engum tog-
um að Bergsteinn varð fastur
með handlegginn og dróst
hann með vírnum gegnum
topprúllu gálgans, allt upp
Viðurkenna þarf rétt
ríkja til efnahagslegs
strand-
öryggis
Merkilegur bæklingur Kanadastjórnar
um 6-:-6 milna tillögur hennar
Eisenhower
getur ekki
hjólpoð
Washington, 16. febr. (NTB).
BRÉFIN streyma nú þús-
undum saman til Hvíta húss
ins og til dómsmálaráðu-
neytisins með beiðnum um
að Caryl Chessman verði
náðaður. Færast bréfasend-
ingar þessar stöðugt í auk-
ana eftir þvi sem nálgast
meir aftökudaginn.
í flestum bréfanna er skor
að á Eisenhower að sýna
mannúð og stöðva aftöku
Chessmans á síðustu stundu.
En Eisenhower hefur ekkert
vald til íhlutunar vegna þess
að afbrot Chessmans falla
undir lögsögu Kaliforníu-rík
is. Það er því aðeins Ed-
mund Brown ríkisstjóri í
Kaliforníu, sem getur náðað
fangann.
KANADASTJÓRN hefur ný-
lega gefið út hækling, sem
hún nefnir „The Law of the
Sea — A Canadian ProposaP
(Réttarreglur á hafinu —
Kanadísk tillaga). í þessum
bæklingi, sem Kanadastjórn
mun senda víða um heim,
gerir hún ýtarlega grein fyr-
ir tillögu þeirri, sem hún beit-
Mynd þessi var tekin við komu Mikoyans til Ósló á sunnudag.
Einar Gerhardsen (t. h.) heilsar honum. Milli þeirra er Grib-
anov, sendiherra Rússa í Ósló.
Ekki með dýnamít í vösum
Mikoyan kveður Norðmenn
Osló, 16. febrúar (NTB) — f dag
lauk Noregsheimsókn Mikoyans.
Hann heimsótti eins og ráð hafði
verið fyrir gert skipasöfnin á
Bygdöy, Kon Tiki, Fram og Ose-
bergs-víkingaskipið.
Skömmu áður en hann steig
upp í flugvél sína á Fornebu flug
velli átti hann fund með blaða-
mönnum og svaraði hann mörg-
um og margs konar spurningum.
Eru kafbátarnir við Argentínu
strendur rússneskir, spurði einn.
— í hvert skipti sem ég heyri
minnzt á þessa ímynduðu kaf-
báta verður mér á að hugsa: En
hvað það er mikið af heimsku
fólki í heiminum. Haldið þið að
hið opna alþjóðlega haf sé ekki
nógu stórt?
— Er það rétt að Sovétstjórnin
hafi stungið upp á því, að Nikita
Krúsjeff fái friðarverðlaun Nó-
bels?
— Ég hef ekki minnstu hug-
mynd um það. — Hitt veit ég,
að enginn stjórnmálamaður á
fremur skilið en Nikita að hljóta
þessi verðlaun. Allir vita að hann
berst fyrir friði.
— Hvað voruð þér að gera til
Havana á Kúbu?
— Ég fór ekki til Havana með
dýnamít í buxnavösunum eins og
amerískir blaðamenn óttuðust.
Ég fór þangað í venjulegum
ferðafötum, hjartahreinn og full-
ur af góðvilja í garð Kúbubúa.
ir sér fyrir í landhelgismál-
unum um 6-J-6 mílna land-
helgi og fiskveiðisvæði. Þá er
gerð sérstök grein fyrir því,
hvað skilur að tillögur Kan-
adamanna og Bandaríkja-
manna. En það eru hin svo-
kölluðu „venjuréttindi“, sem
Bandaríkjamenn vilja viður-
kenna, en Kanadamenn
leggja áherzlu á að ung ríki,
sem skammt eru á veg komin
°g hyggja á fiskveiðar í fram-
tíðinni, geti ekki sætt sig við
þau.
Tillaga Kanada er svohljóðandi:
1. Ríki hefur rétt til að ákveða
sjálft breidd lögsöguland-
helgi sinnar allt upp að sex
sjómílum út frá grunnlinu
er draga má í samræmi við
4. gr. og 5. gr.
2. Ríki á fiskveiðisvæði í
beinu framhaldi af lögsögu-
landhelginni, sem nær allt
út að tólf mílna takmörkum
mælt frá sömu grunnlínu og
lögsögulandhelgin og á
þessu fiskveiðisvæði skal
ríkið hafa öll sömu réttindi
yfir fiskveiðum og vinnslu
lífrænna auðæva hafsins,
eins og það hefur i lögsögu-
landhelgi sinni.
Ekki töfralyf en von
Meginmál bæklingsins hefst
síðan á tilvitnun í ræðu George
Drew aðalfulltrúa Kanada á síð-
ustu Genfarráðstefnu. Þar sagði
hann: „Er við leggjum fram
kanadísku tillöguna, gerum við
það ekki, vegna þess, að við telj-
um okkur hafa fundið töfralyf,
heldur aðeins í þeirri von, að
hún megi bjóða möguleika á sam
komulagi milli hinna gerólíku
sjónarmiða, sem hér hafa komiðf
fram.“ Framh. á bls. 23.
Myndin var tekin á togara-
bryggjunni í gær hjá fær-
eyskum togara, sem þar lá.
Fimm Færeyingar gengu
saman á land, þeir fóru upp
í bæ í verzlunarerindum.
Það er sennilega ekki al-
gengt, að erlendir sjómenn í
höfn hér heri á skipsfjöl þá
vöru, sem Færeyingarnir
sóttu í land. — En þarna eru
þeir við skipshlið, fyrir
miðju er talsmaður þeirra,
matsveinninn. — Sjá nánar
á bls. 10.
(Ljósm.: Ól. K. M.)
Njassa
menn
— komu ekki
ÞAÐ átti að verða stór dagur
hjá blaðamönnum í Reykjavík
í gær. Allmargir þeirra voru
mættir úti á flugvelli um hálf-
fimm leytið, því blaðafulltrúi
Fiíugfélags íslands, Sveinn
Sæmundsson, hafði tilkynnt
blöðunum að sendinefnd frá
Njassalandi væri væntanleg
frá London. Hafði sendinefnd-
in áður tilkynnt, að hún
myndi biðja íslendinga að
kæra Breta fyrir Mannrétt-
indanefnd S.þ., vegna þess að
þeir höfðu hneppt foringja
þeirra í þjóðfrelsishreyfing-
unni, dr. Banda, í fangelsi.
Eins og skýrt er frá annars
staðar í blaðinu, voru Hans G.
Andersen, sendiherra, og hinn
nýskipaði sendiherra Dana á
íslandi og frú meðal farþega,
en ekki bólaði á Afríku-mönn
unum. Meðan beðið var eftir
að þeir gengu út úr flugvél-
inni, voru teknar myndir af
sendiherrunum. En hvernig
stóð á þessu? Afríkumennim-
ir létu hvergi sjá sig. Hvar
ætli þeir séu? spurði einn
blaðamaðurinn — Að tala við
flugfreyjurnar, svaraði annar,
— og sá þriðji bætti við: —
Ekki getur verið að þeir hafi
Framhald á bls. 2.
*»