Morgunblaðið - 23.03.1960, Síða 11

Miðvikudae’W 23 marz 1960
MORCVISBLAÐIÐ
11
Skírnar ionturinn
Marteinstungukirkju
berast góðar gjafir
Frú Guðrún Blöndal
Siglufirði — minning
HAUSTIÐ 1955 hófst söfnuður
Marteinstungusóknar í Rangár-
vallaprófastsdaemi handa um all-
miklar endurbætur á kirkjunni
innanhúss og var verkinu lokið
snemma árs 1956. Nam kostnað-
ur við þessar framkvæmdir um
kr. 100.000,00 og má af því ráða,
að hér var um að ræða mikið
átak fyrir fámennan söfnuð.
Samt sem áður hafa safnaðar-
menn ekki látið hér staðar num-
ið, heldur gefið kirkju sinni
miklar gjafir og höfðinglegar.
Er þá fyrst að nefna, að Guð-
mundur Guðmundsson, bóndi frá
Þjóðóifshaga hafði ákveðið með
erfðaskrá, að allar eignir hans
skyldu renna til kirkjunnar, að
honum látnum, en þær námu kr.
155 þús., og skyldi vöxtunum af
fénu varið eftir 10 ár til eflingar
söngmálum safnaðarins. Guð-
mundur andaðist 21. nóv. 1957.
Var hann maður söngelskur og
einn af stofnendum kirkjukórs
Marteinstungukirkju og í stjórn
hans, meðan heilsan entist.
Nokkru eftir að endurbótum á
kirkjunni lauk gáfu hjón í sókn-
inni, sem ekki vilja láta nafns
síns getið, útidyrahurðir fyrir
kirkjuna, ásamt tilheyrandi dyra-
umbúnaði.
Haustið 1958, 27. sept., voru 90
ár liðin frá fæðingu Þorsteins
Einarssonar, óðalsbónda í Köldu-
kinn. Þann dag komu saman í
kirkjunni böm hans af fyrra og
síðara hjónabandi, .tengdabörn og
nokkrir vinir ásamt ekkju Þor-
steins, Guðrúnu Guðjónsdóttur.
Var kirkjunni í þessu tilefni gef
inn forkunnarfagur skírnarfont-
ur til minningar um hann. Var
Þorsteinn safnaðarfulltrúi um 35
ára skeið og lét sér mjög annt um
kirkjuna í hvívetna, sem m.a.
birtist í því, hve kirkjurækinn
hann var. Er skírnarfonturinn
gerður af hinum þjóðkunna hag-
leiksmanni, Ríkharði Jónssyni og
er hið mesta listaverk. Á fram-
hlið hans er mynd af Kristi og
móður með barn sitt, en á milli
þeirra er tré og efst í því situr
dúfa, sem er tákn heilags anda.
Á hliðum hans tveim er mynd af
opinni bók með ritningargrein-
um, er snerta skírnarboðið, en á
bakhlið skírnarfontsins er letrað
nafn Þorsteins og hverjir gefið
hafa ásamt ártali. Skírnarskálin
er'græn að Ht og gerð úr íslenzk-
um leir.
Þá hefur kirkjunni borizt að
gjöf rauður messuhökull, gerð-
ur af Andrési Andréssyni, klæð-
skerameistara, frá konum sókn-
arinnar. Ennfremur altarisklæði
sömu tegundar og hökullinn, gef-
inn af 6 systrum frá Hvammi 1
Holtum til minningar um for-
eldra þeirra, Guðna oónda Odds-
son og Guðfinnu Barðardóttur í
tilefni þess, að öld var liðin frá
fæðingu Guðna.
Einnig hafa kirkjunni borizt
að gjöf 10 sálmabækur, sem er
áheit frá formanni sóknarnefnd-
ar, Benedikt Guðjónssyni og
syni hans- Teiti Benediktssyni,
kennara.
í desember sl. bárust svo kirkj-
unni gjafir, sem lengi munu
prýða altari hennar. Er það alt-
ariskross úr málmi með siiíraðri
róðu og laufum, er skreyta arma
hans. Eru gefendur hjónin Gur.n-
ar Einarsson ðg Guðrún Kristjáns
dóttir, sem í 50 ár hafa búið á
kirkjustaðnum. Var krossinn af-
hentur á 70 ára afmæli frúarinn-
ar. Ennfremur voru kirkjunni
gefnir 4 kertastjakar sómu íeg-
undar og altariskrossinn. Eru
tveir þeirra gefnir af Ólafi Sig-
urðssyni frá Götu í Holtum og
börnum hans til minningar um
konu Ólafs, Sigríði Ármannsdótt-
ur, en hinir tveir gefnir af hjón-
unum Sigurði Ólafssyni og Gerði
Hammer, sem búa í Götu, til
minningar um móður Gerðar og
afa þau Elínu og Sigvarð Hamm-
er. Voru þessar síðasttöldu gjaf-
ir keyptar í einni merkustu
kirkjugripaverzlun í Evrópu.
Eins og áður er sagt, eru allar
þessar gjafir forkunnarfagrar og
vandaðar, og bera gefendum fag
urt vitni um þann höfðingsskap
og ræktarsemi, sem að baki býr
til hinnar gömlu sóknarkirkju.
Hefur sóknarnefnd og söfnuður
beðið mig að færa gefendum inni-
legustu þakkir fyrir þetta allt,
og er mér það bæði ljúft og skylt,
sem sóknarpresti Marteinstungu-
kirkju.
Hannes Guðmundsson.
HÚN lézt að heimili sínu hér i
bæ, Lækjargötu 5 hinn 13. feb:
sl. Bar andlát hennar fremur
snöggt að, eins og oft vill vera.
Hafði hún, þrátt fyrir háan ald-
ur, búið við ákjósanlega heilsu,
og sinnt að miklu leyti sínum
venjulegu húsmóðurstörfum. En
það óhapp henti hana 13. febr
síðastliðinn að rasa til í herberg-
inu sínu og lær-brotna. Skipti
þá svo fljótt um, að fjórum dög-
um síðar bar andlát hennar að.
Frú Guðrún Guðmundsdót's*
Blöndal var fædd að Hóli í
Lundareykjadal í Borgarfirði 31
júlí 1880, og skorti því röska 5
mánuði á áttrætt.
Foreldrar hennar, Sigríður
Friðriksdóttir og Guðmundur
Guðmundsson voru af borgfirzku
bændafólki komin. Frá Hóli
fluttu þau hjónin búferlum til
Akraness. Eftir fárra ára dvöl
þar, andaðist Guðmundur. Eftir
lát heimilisföðurins, vann ekkjan
fyrir börnum sínum, sem voru
fjögur, þar til þau náðu tvítugs
aldri en þá fluttist hún með þau
til Reykjavíkur.
Frú Guðrún var þríburi, syst-
ir hennar hét Margrét, fór til
Ameríku, en bróðirinn er Einar
Rísberg, málarameistari, búsett-
ur í Reykjavík. Auk nefndra þrí-
bura eignuðust þau eina dóttur,
Rannveigu að nafni, er dó um
tvítugt.
í Reykjavík aflaði frú Guðrún
sér ýmsrar kvenlegrar menntun-
ar, þó efni væru lítil og ekki
greið gata fyrir ungar stúlkur að
menntast í þá daga.
I Reykjavík kynntist hún eftir-
lifandi eiginmanni sínum, Jósef
L. Blöndal frá Kornsá í Vatns-
dal í Húnaþingi. Þau gengu í
hjónaband árið 1908 og fluttu
sama ár til Siglufjarðar, en hér
tók maður hennar við póstaf-
greiðslu og síma. Frú Guðrún og
Jósef eignuðust 10 börn, er kom-
ust öll til fullorðins ára, nema
ein dóttir, sem dó á öðru aldurs-
ári.
Barnahópurinn óx og dafnaði við
blíðuatlot og umsjón ástríkrar
móður og umhyggjusams föður.
Gleðin, fölskvalaus og saklaus
ríkti á heimilinu.Þá barði að dyr-
um hin óboðni og óvelkomni gest
ur, sorgin, er tvær systurnar
mannvænlegar og glæsilegar
sem framtíðin, fögur og heillandi
blasti við, voru, um tvítugt,
kvaddar burt úr systkinahópnum
á annað tilveru-stig. Það var á-
kaflega erfitt, að sætta sig við þá
ráðstöfun forsjónarinnar, og ó-
bærilegur harmur kveðinn að
heimilinu og þá sérstaklega móð-
urinni. En með æðruleysi og þol-
inmæði var þetta mikla áfall bor-
ið meðan tíminn, hinn mikli
læknir var að græða sárin. Frú
Guðrún sýndi þá, að hún bjó
yfir miklu þreki og glöggum
skilningi á fallvaltleika hins
mannlega lífs.
_ Börnin, sem á lífi eru: Lárus,
ÓU, Bryndís og Anna, sem hafa
búsetu hér í bæ og rekið og starf-
að að verzluninni „Aðalbúðin".
og svo bræðurnir þrír, Guðmund
ur, Halldór og Haraldur, allir
búsettir í Reykjavík. Þessi börp.
eru myndarleg, geðþekk og góðir
þjóðfélagsþegnar.
Frú Guðrún var í meðallagi á
vöxt snotur í vexti og sómdi séi
vel á velli. Andlit hennar var-
sérlega frítt og fagurlega byggt,
augun bláleit og hýr, en yfir
þeim var hreinn, festulegur og
góðmannlegur svipur. Skapgerð-
in gat verið dálítið ör, ef svo bar
undir, en að jafnaði var hún létt,
sundurgerðarlaus og róleg. Hún
var ein þeirra, sem vaxa við
frekari kynni.
Hún var mikil húsmóðir, ein
af heimakæru húsmæðrunum er
lítinn sem engan þátt taka í fé-
lags og dægurþrasalífi líðandi
stundar. Heimilið var hennar
ríki. Þar var hún hin ókrýnda
drottning, og stjórnaði sínu heim-
ili með myndugleik og umhyggju.
Hún átti þar, innan vébanda síns
ríkis margar ánægjustundir með
ágætum eiginmanni, en sambúð
þeirra var alla tíð til fyrirmynd-
ar, og með gjörvulega barna-
hópnum, þó mjög væru hand-
tökin og erilsamt þeiarra vegna.
En frú Guðrún var búin hreinni
innugleði og ríkri þjónustulund
og því voru heimilSstörf létt og
ljúf í hennar höndum. Auk þess
vann hún mikið að alls konar
hannyrðum og þótti listfeng í
þeim efnum. Hefir verkefni í
höndum fram á síðustu daga.
Frú Guðrún var mjög bók-
hneigð og fróðleiksfús. Hún hafði
ánægju af lestri góðra bóka og
las mikið, þegar tóm gafst.Minr.i
hennar var ákaflega trútt alveg
fram til hins síðasta. Hún kunni
mikið af alls konar sögum og
sögnum, og átti lisræna frásagn-
argáfu. Hún var mjög söngelsk
og söngvin, hafði laglega söng-
rödd og kunni fjölda af fallegum
lögum og Ijóðum. Þessum list-
rænu hæfileikum sínum hreyfði
hún aldrei, nema innan vébanda
síns ágæta heimilii.
Sú venja var oft höfð á heim-
ilinu, að húsmóðir settist með
verk í höndum í ljósaskiptun-
um, með barnahóp.inn í kringum
sig, og sagði þeim fallegar sög-
ur eða raulaði ómþýð, falleg lög.
Börnin hlustuðu hugfangin. Og
ánægja móðurinnar náði hámarki
sínu þegar hún heyrði börnm
taka undir með sínum barnslega
raddblæ. Þetta voru unaðsstund-
ir heimilisins, hljóðar, sem ekk-
ert óviðkomandi setti röskun á,
helgar stundiir þegar móðirin
og börnin urðu sem ein sál.
Frú Guðrún bjó manni sínum
og börnum aðlaðandi heimili, og
að því studdu börnin, þegar þau
uxu upp, að gera heimilið að einu
híbýlaprúðasta heimili hér í
bæ. Samheldni fjölskyldunnar,
eining og heimilisfriður réði
ríkjum undir traustri stjórn frú
Guðrúnar.
Nú hefir þessa mæta og merka
kona lokið sínu hlutverki. Hún
hefur kvatt sinn góða lífsföru-
naut, börnin sín og barnabörnin,
sem hún hafði mikla ánægju af.
Samferðafólkið hugsar til hennar
með virðingu, hlýhug og þakk-
læti.
Hugstæðust verður hún eigin-
manni sínum, sem háaldraður
hefur verið sviptur ást-vinu sinni
og ágæta lífsförunaut, en við von
umst eftir þeirri ráðstöfun, að
lengi þurfi ekki að bíða endur-
funda.
Frá börnum hennar, sem á lífi
eru, liggja hlýir straumar virð-
ingar og þakklætis fyrir ánægju
stundirnar mörgu og fölskva-
lausa móðurást og umhyggju. Nú
hafa óskir frú Guðrúnar rætzt,
er hún hefur náð endurfundum
elskulegu dætra sinna, sem áð-
ur voru farnar yfir landamærin.
Blessuð sé minning þessarar
góðu konu.
Siglufirði 15. marz ’60.
Fáll Einarsson.
Skrifstofustúlka
getur fengið vinnu strax. Tilboð merkt „Vélritarl—
9932“, sendist afgr. Mbl.
I önaðarhúsnœði
Kitt til tvö hundruð ferm. húsnæði óskast fyrir mjðg
hreinlegan iðnað.
Tilboð merkt: „4326“, sendist afgr. Mbl. fyrir föstu-
dagskvöld.
Kjötiðnaðarmaður
ó s k a s t
4»
Egilskjör h.f.
Laugavegi 116
Vélbátur til sölu
28 tonna vélbátur, eikarbyggður með Caterpillar
dieselvél, 115 ha. er til sölu nú þegar.
Upplýsingar gefur-
FYKIRGREIÐSLU SKRIFSTOF AN,
Fasteignasala
Austurstræti 14. 3. hæð. — Sími 12469.