Morgunblaðið - 23.03.1960, Qupperneq 14

14
/
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 23. marz 1960
MHKAÐURINN
Hafnarstræti 11.
Til sölu
Glæsileg íbúð í nýju húsi að Borgarholtsbraut 9,
Kópavogi. — íbúðin er um 130 ferm., 4 stofur, eld-
hús, bað, þvottahús og geymslur. — Allt á sömu
hæð. — Skipti á minni íbúð gegn milligjöf getur
komið til greina. — Uppl. á staðnum í dag og næstu
daga frá kl. 3—7 e.h.
DOMUR
Hinar margeftirspurðu
SKÍÐABUXUR
úr Helanca-elastic teyju efni
eru komnar..
Þýzkir JERSEY-KJÓLAR
BRÚÐARSLÖR o. fl.
Hjá BÁRU
Kristbjörn Kristjánsson
Þilplötur -
Veggspónn
Fyrirliggjandi:
Þakpappi, 2 teg.
Veggspónn, Z teg.
(ekta harðviður)
WISA — þilplötur.
(plasthúðaðar)
Plastplötur á borð
Kinangrunarkork 1“—l}/i“
Allt á gamla verðinu.
F. 15. nóv. 1886. D. 14. febr. 1960
SÁ maður er varla til í öllum
Borgarfirðinum, sem ekki þekkti
hann Bjössa í Eskiholti meira
eða minna, litla karlinn káta og
fjöruga, sem hljóp oft margar
bæjarleiðir í einni lotu á tveim-
ur jafnfljótum, með einn fer-
fættan sér við hlið, allt fram
undir síðasta árið, sem hann
gisti þennan heim.
Það var furðulegt þrekið hans
Bjössa og kjarkurinn óbilandi og
fyrir einu ári síðan hefði enginn,
sem þekkti hann, getað látið sér
til hugar koma, að burtkvaðning
hans úr þessum heimi væri jafn
skammt undan og raun varð á.
Hann var alltaf jafn ungur í anda
og fullur af björtum vonum um
framtíðina og lengi vel var hann
viss um að hann mundi sigrast
á banameini sínu, en þegar hann
að lokum vissi, að hann mundi
bíða ósigur fyrir dauðanum,
sýndi hann svo vel, hvern mann
hann hafði að geyma og þá sáu
eftirlifendur hans, hversu mikið
hraustmenni hann var: Ekki eitt
einasta æðruorð kom út fyrir
hans varir og þeir, sem stund-
uðu hann síðustu dagana, voru
undrandi yfir þeirri ró og still-
ingu, sem hann sýndi, þótt lík-
ami hans væri undirlagður af sár
ustu kvölum. Þótt margur mað-
urinn hafði tekið dauða sínum
með karlmennsku, fyrr eða síðar,
hafa þeir hinir sömu, ekki sýnt
meiri hugarró en Bjössi sýndi
á sinni banstund.
Við systkinin í Eskiholti eig-
um svo erfitt með að átta okkur
á því, að hann Bjössi skuli vera
farinn frá okkur. Skarðið, sem
hann skilur eftir í fjölskyldu
okkar, er svo stórt, að það verð-
ur aldrei fyllt að nýju.
Við eigum svo margar hugljúf-
ar minningar tengdar þessum
vini okkar, sem sá okkur öll al-
ast upp frá fyrsta degi lífs okk-
ar og ailtaf fagnaði hann komu
nýs meðlims í fjölskyldunni og
það var engu líkara en að hann
ætti í ckkur hvert bein og hvern
blóðdropa, svo mjög elskaði hann
okkur öll og tók ekkert eitt okk-
ar fram yfir annað, hann gat
ekki verið okkur betri, þótt hann
hefði verið faðir okkar og við
lærðum fljótt að elska hann og
virða og sú ást okkar og virð-
ing dvínaði aldrei með árunum
og lifir áfram í minningunni um
hinn góða og trygga vin okkar
Árið 1926 kom Bjössi fyrst að
Eskiholti og þá til að fara í
fjárleitir með heimamönnum
þar, enda var Bjössi mikill leit-
argarpur og stundaði þá iðju í
fjöldamörg ár við góðan orðs-
tir. Að mestu leyti upp frá því,
taldi Bjössi sig eiga heimili sitt
í Eskiholti, enda hafði hann ekki
lengi verið þar, er hann varð eins
og einn meðlimur fjölskyldu
okkar og betri og tryggari fjöl-
skyldumeðlim hefði enginn
getað valið.
Bjössi átti alla tíð sína í Eski-
holti fáeinar kindur, sem hann
hafði algjörlega út af fyrir sig
og um þær hugsaði hann eins og
þær væru börnin hans, enda var
Bjössi einstakur dýravinur, ekki
síur en mann- og barnavinur.
Hann gat aldrei horft á það að-
gerðarlaus, ef illa var farið með
skpnur eða þeim misþyrmt á
einhvern hátt.
Margur hundurinn fylgdi
Bjössa eftir um dagana og eins
og allir vita, eru hundar tals-
vert skynugar skepnur og finna
það fljótt, hvort húsbóndi þeirra
er góður maður eða slæmur og
allir virtust hundarnir, sem
Bjössa fylgdu, vera ánægðir með
tilveruna og húsbónda sinn, það
var engu líkara en hundar keppt-
ust um að vera í nærveru hans
og fylgdu honum, einn eða fleiri,
hvert sem hann fór og treystu
honum í einu og öllu, fyrir lífi
sínu, hvað þá öðru, enda gátu
þeir ekki átt betri vin og félaga
í mann heimum og ef hundar
gætu talað, mundu menn vera
mun fróðari um alla þá hjarta-
gæzku og mannkærleik, sem
Bjössi bjó ætíð yfir, því að hann
átti svo margar stundir lífs síns
einn, með dýrunum sínum og í
sambúðinni við þau, lýsa menn
jafnan bezt hugarfari sínu,
þá segja þeir svo margt, sem þeir
láta aldrei uppskátt í, áheyrn
meðbræðra sinna í mannheim-
um.
Varla höfðum við krakkarnir
lært að tala, þegar Bjössi byrj-
aði að kenna okkur að stauta og
daga til stafs og þó of mikið
væri að segja að við yrðum flug-
læs eða skrifandi undir hans
handleiðslu, kom það, sem hann
kenndi okkur samt að miklum
notum síðar meir, er við hófum
skólagöngu okkar, hann hjálpaði
okkur yfir erfiðasta hjallann.
Sjálfur hafði Bjössi aldrei haft
aðstöðu eða tækifæri til að
Ikunni meira en margir langskóla
gengnir menn og reglusemi hans
var einstök í sinni röð, árveknin
frábær, dugurinn og seiglan ó-
drepandi og hugrekkið eftir því,
hann óttaðist ekki erfiðleika lífs-
ins.
Þegar við systkinin vorum lít-
il, heima í föðurgarði, biðum við
alltaf með óþreyju eftir því á
veturna, að Bjössi kæmi heim
frá fjárhúsunum á kvöldin. Þá
röðuðum við okkur öll, hringinn
í kringum hann og hlustuðum
með athygli á sögurnar, sem hann
sagði okkur. Hann leiddi okkur
inn í ókunn lönd ævintýranna og
sýndi okkur alla þá leyndardóma,
sem þau bjuggu yfir og hélt
athyglisgáfu okkar vakandi með
hverju orði sem hann sagði.
Þessar stundir okkar með Bjössa
voru ógleymanlegar, enda munu
þær geymastog varðveitast í hug
um okkar á meðan hjörtun slá
í brjótsum okkar.
Það var alveg sama hvað Bjössi
tók sér fyrir hendur, að öilu
gekk hann með jafnmiklum
áhuga og atorku og sérhlífni var
orð, sem ekki þekktist í hans
orðabók og þótt annar handlegg-
ur hans væri illa bæklaður, tutt-
ugu síðustu ár hans, þætti okkur
gaman að sjá þann mann, sem
hefði staðið honum á sporði við
slátt, með orfi og Ijá, slík ham-
hleypa er vandfundinn á landi
voru nú til dags.
Greiðvikinn var Bjössi með af-
brigðum. Ef bændurnir á bæjun-
um kringum Eskiholt, báðu hann
að hjálpa sér við eitt og annað,
í einn dag eða í eina viku, var
Bjössi alltaf reiðubúinn að rétta
þeim hjálparhönd, svo framar-
lega, sem hann gat komið því við
og skiptu þá launin litlu. Eng-
inn skaðaðist á því að hafa Bjössa
í vinnu, því að vinnugleði hans
og áhuginn fyrir starfinu, var
meiri en venjulegt er meðal
manna. Hann vann allt með jafn
mikilli eljusemi, hvort sem hann
vann fyrir sjálfan sig eða aðra.
Bjössi var enginn skartmaður
í klæðaburði og fötin, sem hann
klæddist, voru ekki alltaf eftir
nýjustu tízku, hann reyndi aldrei
að sýnast annað en hann var,
hann lifði alltaf hófsömu og heil-
brigðu lífi og var sannkallað nátt
úrubarn, sem þreifst bezt í skjóli
íslenzku heiðanna og fjallanna.
Ekki var hægt að segja að
Bjössi hafi verið neinn hagleiks-
smiður, en samt liggja eftir hann
mörg sannkölluð listaverk, sem
hann skar með vasahníf sínum
út úr birkilurkum, sem hann
fann úti á víðavangi á ferðum
sínum og hafði með sér heim.
Voru það helzt dýra- og manna-
myndir, sem hann bjó til úr þess-
um lurkum sínum.
Enginn maður, sem ekki þekkti
Bjössa, hefði getað trúað því
fyrir einu ári síðan að maður-
inn væri kominn á áttræðis-
aldur, jafn léttur sem hann var
í öllum sínum hreyfingum og við
brögðum, jafnvel þá hefði hann
ekki vilað fyrir sér að skokka
þingmannaleið án þess að finna
til nokkurra óþæginda af völd-
um þreytu og stirðleika.
Héðan í frá mun andinn hans
Bjössa skokka við hlið okkar
systkinanna léttari á sér en
nokkru sinni fyrr. Við munum
ekki sjá hann með augum okk-
ar, en við munum oft finna til
nærveru hans og hann mun sjá
okkur og rétta okkur hjálpar-
hönd, þegar honum finnst það
við þurfa og hann mun vaka yfir
velferð okkar og styrkja okkur
á rauna- og þrautastundum.
Með þessum fáu línum fylgir
hinzta kveðja frá okkur syst-
kinunum í Eskilholti: Helgu,
Stjána, Gunnu, Svövu, Sveini,
Rósu og Ásu. til Bjössa vinar
okkar og félaga og við biðjum
góðan guð að blessa hina göfugu
sál hans og varðveita um alla
eilífð.
Sjálf munum við í hugum okk-
ar varðveita minninguna um sam
verutsundirnar sem hann átti
:með okkur i þessu lífi.
Systkinin Eskiholti.
sem við söknum svo heitt og sækja skólanám, nema í skóla
innilega. lífsins, en samt vissi hann og
2ja-3ja herb. íbúð
óskast til kaups milliliðalaust.
Tilboð er greini stærð, stað, verð og greiðsluskilmála
sendist afgr. Mbl. merkt: „Örugg greiðsla—9936“,.
SAVA - Hvað er það?
S A V A er skammstofun á
Sameinaða Verksmiðjuafgreiðslan Bræðraborgarstíg 7
SAVA hefur söluumboð fyrir 7 verksmiðjur,
Þar á meðal verksmiðjuna ÍRIS, sem framleiðir AFRODITE og
ÍRIS kvenundirfatnað, náttkjól a, peysur. LÍSU telpnaundir-
fatnað, telpnablússur. Barna: plastsmekki, plastbuxur,
gammósíbuxuir, galla og peysur. Dömu og herra hálsklútar.
íþróttabúningar karla og drengja.
ÍRIS