Morgunblaðið - 08.04.1960, Blaðsíða 14

14
MORGVNfíLAÐIÐ
F’ðstudagur 8. apríl 1960
ÍJTGEFANDI: SAMBAND UNGRA SJÁLFSTÆÐLSMANNA
RITSTJÖRI: BJARNI BEINTEINSSON
Lendlie >9 ismálið
Tillaga Inga R. Helgasonar
á kappræðufundiiium
Á SÍÐUSTU æskulýðssíðu Þjóð-
viljans skoraði ritstjóri hennar á
mig að birta tillögu þá um land-
helgismálið, sem Ingi R. Helga-
son, héraðsdómslögmaður, flutti
á kappræðufundi Heimdallar og
Æskulýðsfylkingarinnar um dag
inn, en fundarstjóri kommúnista
ákvað, að hún skyldi ekki borin
þar undir atkvæði.
Ég mun verða við þessum eín-
dregnu tilmælum Þjóðviljans og
birta tillöguna hér sem dæmi um
hvernig tillögur í landhelgismál-
inu eiga ekki að vera að mínu
áliti, og þeim til viðvörunar, sem
hér eftir hyggist flytja slíkar til-
lögur á opinberum vettvangi.
Tillagan hljóðar svo:
„Sameiginlegur fundur Æsku-
lýðsfylkingarinnar og Heimdall-
ar, haldinn í Sjálfstæðishúsinu
þriðjudaginn 29. marz, fordæmir
harðlega þann opinbera fjand-
skap gagnvart íslenzku þjóðinni
og þann beina stuðning við ó-
dæðisverk Breta í íslenzkri land-
helgi, sem fólginn er í tillögu
Bandaríkjanna á yfirstandandi
sjóréttarráðstefnu Sameinuðu
þjóðanna, og skorar eindregið á
fulltrúa íslands á ráðstefnunni
að hvika hvergi frá núverandi
12 mílna fiskveiðilögsögu ís-
lands".
Ingi R. Helgason og ungkomm-
únistar virðast vera afskaplega
upp með sér af þessari tillögu,
þar sem hún hefur tvisvar birzt
í Þjóðviljanum. Hitt er mála
sanrrast að Ingi R. Helgason hef-
ur að minu áliti orðið sér til
hiimar mestu minnkunnar með
þessari tillögusmíð sinni, svo
fráleitt innleg sem hún er í bar-
áttu okkar íslendinga fyrir víð-
áttu meiri landhelgi.
Ingi virðist nefnilega eins og
margir aðrir þ. á m. flest ís-
lenzku dagblöðin hafa fallið í þá
gröf að halda, að ráðstefnan í
Genf snúíst eingöngu um Iand-
helgina við ísland. Hann virðist
telja, að allar tillögur, sem þar
eru fluttar, hljóti að eiga að vera
í samræmi við kröfu okkar um
tólf mílna landhelgi, ella sýni
tillöguflytjendur okkur íslend-
ingum fullan fjandskap og veiti
Bretum beinan stuðning í of-
beldisverkum þeirra innan ís-
lenzkrar landhelgi. Samkvæmt
þessu ættu þær þjóðir sem sækja
Genfarráðstefnuna alls ekki að
flytja tillögur í samræmi við
hagsmuni lands síns nema því
aðeins, að þeir fari saman við
hagsmuni okkar. Norðmenn hafa
t. d. verið í vafa um, hvort væri
þeim hagkvæmara, að fiskveiði-
landhelgin yrði almennt ákveðin
12 mílur eða þrengri. Ef þeir
kæmust að þeirri niðurstöðu, að
óhagkvæmt væri fyrir þá, að
landhelgin yrði 12 mílur þá ætti
það að áliti Inga R. Helgasonar
að túlkast sem fjandskapur við
okkur og beinn stuðningur við
ofbeldi Breta. Allir sjá hve frá-
leit slík skoðun er. Alveg það
sama gildir um afstöðu Banda-
ríkjamanna. Allir vita, að þeir
stunda miklar fiskveiðar við
strendur Kanada, Mexico og víð-
ar. Einmitt þess vegna leggja þeir
til, a ðþað, sem þeir aklla sögu-
legan rétt til fiskveiða, veiti
heimild til veiða innan tólf
mílna.
Sá heimskulegi misskilningur
á verkefnum Genfarráðstefnunn-
ar og á tillöguflutningi ýmissa
þjóða þar, sem íram kemur í til-
Iögu Inga R. Helgasonar ætti
aldrei að koma fram opinberlega
á Islandi. Slíkt er málstað okkar
beinlínis til tjóns og verður öðr-
um þjóðum aðalhlátursefni.
Vitaskuld harma allir íslend-
ingar, að Bandaríkjamenn og
fjölmargar aðrar þjóðir geta ekki
fellt sig við óskoraða tólf mílna
fiskveiðilandhelgi. En það getur
aldrei orðið málstað okkar til
framdráttar, að lýsa þær allar
fjandmenn okkar og alls ills
maklegar vegna þess að hags-
munir þeirra fara að þeirra áliti
ekki saman við hagsmuni okkar.
Eins og nú er komið, þegar líkur
eru til að meirihluti þátttöku-
þjóðanna virðist vilja fallast á
einhvers konar málamiðlun á
miili tillagna Bandaríkjanna og
Kanada, þá hlýtur höfuðverk-
efni fulltrúa okkar í Genf að
vera að skýra sem rækilegast
hinar algeru sérstöðu okkar í
þessu máli og fá hana viður-
kennda, þannig að tvímælalaust
verði virtur réttur okkar einna til
veiða innan tólf mílna, en haldið
opinni leið til að friða landgrunn
ið allt ef þörf krefur.
Að lokum þetta: Furðuleg er
sú skoðun, sem virðist koma
fram í tillögu Inga R. Helgason-
ar, að Bandaríkjamenn eigi að
vera forsjármenn okkar í öllum
hlutum, en þegar þeim mistekst
sú forsjá, þá beri okkur að víta
þá fyrir alheimi, eins og reiðir
krakkar.
Vonandi á þessi skoðun sér
fylgjendur fáa hér á landi, og er
óskandi, að Ingi taki afstöðu sina
til endurskoðunar hið fyrsta.
B. B.
Óskar og Halldór Friðrikssynir
Brídgemót Heimdallar
FYRIR nokkru er lokið tvímenn-
ingskeppni í bridge, sem Heim-
dallur, F.U.S. gekkst fyrir. Stóð
keppnin í þrjú kvöld og tóku
14 pör þátt í keppninni.
Úrslit urðu þau, að bræðurnir
Óskar og Halldór Friðrikssynir
fóru með sigur af hólmi. Heildar
úrslit keppninnar urðu þessi:
Sjálfstæðiskvennafélagið
EDDA
KÓPAVOGI
heldur spilakvöld, miðvikudaginn
13. apríl kl. 21.00 í Valhöll við
Suðurgötu.
Stjóa-nin
1. Óskar og Halldór 84.0—89.5
—88.0 = 261.5.
Gunnlaugur og Jóhann 90.0—
83.5— 83.0 = 256.5.
3.—4. Hámundur og Jónas 72.5
—91.5—87.0 = 251.0.
3.—4. Bernharður og Torfi 74.0
—85.0—92.0 = 251.0.
5. Bjarnar og Þröstur 80.0—
90.0—79.0 = 249.0.
6. Ásgeir og Hreinn 87.5—86.0
—68.0 = 241.5.
7. Kristján og Friðjón 86.5—
71.0—84.0 = 241.5.
8. Magnús og Einar 68.0—82.0
—77.5 = 227.5.
9. Sigurður og Ólöf 86.0—71.0—
66.0 = 223.0.
10. Gunnar T. og Gunnar J.
80.5— 67.0—75.0 = 222.5.
11. Elías og Gunnar S. 73.0—
70.5— 76.5 = 220.0.
12. Ólafur og Grétar 77.0—65.0
—60.0 = 202.0.
13. Iris og Anna 7í.O—78.0—
78.0 = 229.0.
14. Skúli og Valur 60.0—62.0—
78.0 = 200.0.
II. KÖNGULÓARVEFURINN
WFDY og IUS eru ásamt heims-
friðarráðinu helztu framvarðasveit-
ir kommúnista. Þeim er ætlað að
plægja jarðveginn og ryðja áróðr-
inum braut. Þessi samtök leggja
alveg sérstaka áherzlu á að fá til
liðs við sig ýmist „ópólitískt“ fólk,
saklausa friðarsinna o. s. frv., og
kalla samtök sin „ópólitísk“. Á
þennan hátt hefur þeim tekizt að
blekkja furðu marga sakleysingja.
Markaðstorg og heildsala þeirra á
þessum áróðri eru Festivölin, sem
þeir halda í seinni tíð undir yfir-
skini friðar og vináttu, en raun-
verulega eru mótin lævísleg að-
ferð til þess að lauma skoðunum
þeirra inn hjá þátttakendum, þ. e.
friðarvilja Sovétríkjanna, og ágæti
og yfirburðum hins austræna þjóð-
skipulags. Það er vegna biturar
reynslu, að þeir hafa gefizt upp á
því að telja fólki trú um þessa
furðulegu hluti umbúðalaust. Á-
róður slæms málstaðar þekkir að-
eins bakdyrnar.
Kommúnistar hafa reynt að halda
því fram að Festival væri eingöngu
ópólitískt æskulýðsmót fyrir friði
o. s. frv. Ég mun síðar í greinum
þessum rekja áróður þeirra á Vín-
armótinu, en þó er rétt áður en
lengra er haldið að hafa í huga
hina frægu tilvitnun úr Trybuna
Ludu, málgagni pólska kommún-
istaflokksins, sem birtist 28. maí
1955, rétt fyrir Festivalið í Varsjá:
„Fólk verður að gera sér ljóst,
að Festival er ekki eingöngu til
þess að syngja og skemmta sér,
heldur er það fyrst og fremst
heimspólitískur viðburður . . .
Vegna hinnar miklu alþjóðlegu
þýðingar Festivalsins, ættu æsku
lýðssamtökin ekki að vera ein
um undirbúninginn, heldur einn
ig Flokkurinn . . . Það verður
að afhjúpa óvinina í hinum
kapitalistisku löndum. Það á að
benda æskulýðnum á erkióvin-
inn, kenna honum að hata hann
og berjast við hann“.
Þetta var það vegarnesti, sem
pólskir kommúnistar gáfu æskulýð
sínum á samkomu, sem þeir geng-
ust fyrir og kommúnistar hérlendis
tjáðu öllum fáfróðum, að væri ó-
pólitísk og meira að segja fyrir
friði og vináttu. Og hverjir skyldu
svo vera fremur til frásagnar um
tilgang mótsins, þeir sem héldu
það eða þær rytjulegu friðardúfur
héðan af Fróni, sem sneru innfjálg-
ar heim og vitnuðu hástemmt í
Þjóðviljanum: Enginn áróður, ó-
pólitískt, friður, vinátta, glaumur
og gleði, tralala.
Sumt þetta fóík hefur ef til vill
snætt pillurnar, hjúpaðar súkkulaði
falsks friðaráróðurs, það hefur að-
eins fundið sætan keiminn og áð-
ur en varði hefur lyfið svifið á
heilann, þá þylur það langar roll-
ur um ágæti ráðstjórnar og friðar-
vilja, án þess að vita eiginlega
hvers vegna. Þannig er Festival-
áróður.
Þrenns konar fórnarlömb
Kommúnistar skipta Festivalþátt-
takendum í þrjá flokka eftir stjórn-
arfari í heimalöndum, og haga á-
róðri sínum gagnvart hverjum og
einum með hliðsjón af því. Flokkar
þessir eru:
I. VESTRÆNA ÆSKAN, þ. e. frá
lýðræðislöndum Evrópu og N-Ame-
ríku.
II. NÝLENDUÆSKAN og æsku-
fólk frá vanþróuðum löndum, en
með því eiga þeir við Asíu, Afríku
og Suður- og Mið-Aineríku.
III. ÆSKULÝÐUR KOMMÚN-
ISTARÍKJANNA.
Nýlenduæskunni hampa þeir á all
an handa máta, þeir bjóða ung-
mennum þaðan í stórhópum, end-
urgjaldslaust á Festivölin. Þar er
þeim tjáð beint eða óbeint, allt
eftir aðstæðum, að Sovétríkin og
önnur ráðstjórnarríki séu eina skjól
þeirra og vörn, hins vegar séu sum-
ir, sem séu vondir o. s. frv.
Fyrir æsku ráðstjórnarlanda eru
Festivöl eins konar loftventill. Þar
geta kommúnistar leyft innibyrgð-
um æskulýð landa sinna að svala
útþránni undir ströngu eftirliti. —
Austrænum ungkommúnistum get-
ur líka stundum orðið mál að tala,
þótt í hófi sé. Auk þess hafa þeir
tryggt sér, að fólk það, sem æska
þeirra ræðir við, sé að mestu leyti
kommúnistar, fólk, sem ævinlega
reynir að berja sér við hvert tæki-
færi, vegna þröngra lífskjara og
takmarkaðs frelsis hér vestan
tjalds. Þá snýr austanæskan rólegri
heim og hugsar: Ja, það er allténd
slæmt fyrir vestan líka.
Erfiðasti hópurinn er vestræna
æskan svonefnda. Þó að sendinefnd
ir þaðan séu að meirihluta blindir
kommúnistar eða sakleysingjar á
þeirra bandi, þá er þetta þó tiltölu-
lega upplýst fólk, sem lætur sér
ekki allt lynda. Það býr t.d. við
frjálsa fréttaþjónustu, sem hinir
geta ekki kvartað undan.
Vegna slærarar reynslu af fyrri
Festivölum hafa kommúnistar þvi
að mestu gefið hóp þennan á bát-
inn. Þeir eru þar sem statistar til
þess að setja alþjóðasvip á mótin.
Það er þó aðeins reynt að kákla
varfærnislega í sendinefndirnar,
kommúnistar bjóða þeim til sak-
lausra vináttufunda, þar sem þeir
gefa hressilega í staupinu, brosa
gleitt og leysa síðan út með gjöfum.
Þá snúa boðsgestirnir glaðir heim
og segja hverjum sem heyra vill:
Ósköp var þetta vingjarnlegt fólk,
ekki get ég trúað, að það eða þeirra
aðstandendur hafi staðið að glæpa-
verkum í Tékkóslóvakíu eða Ung-
verjalandi, auk þess var það ánægt
með stjórnarfarið heima fyrir. En
það var aldrei minnst á pólitík,
aldrei. Þetta er Festival áróður,
hunang í munni en hægðalyf í
maga.
Kommúnistar hafa orðið
Ég hef haldið því fram, að mótin
hafi pólitískan tilgang, að sendi-
nefndir járntjaldsríkjanna á mót-
unum séu valið, þjálfað lið til þess
að auglýsa kosti kommúnistiskra
þjóðfélagshátta. Að mótunum sé
ætlað að styrkja kommúnista í hin
um ýmsu löndum (Þeir eru ævin-
lega nefndír „lýðræðissinnar"). Og
að mótin séu til þess að hressa upp
á WFDY og IUS, alheimsæskulýðs-
samtök kommúnista, sem eru að
falla að fótum fram.
Um þessi atriði segir N. Mesyat-
sev, ritari miðstjórnar Komsomol,
æskulýðsfylkingar Sovétríkjanna í
grein í málgagni fylkingarinnar
„Komsomolskaya Pravda“ 14. ágúst
1958:
„Sendinefnd okkar á Vínarmót
inu verður að vera eins og lifandi
sannfæring um þá sögulegu
sigra, sem Sovétþjóðirnar hafa
unnið um allan heiminn undir
forystu Kommúnistaflokksins.
Festivölin eru orðin merk venja.
Þessi mót eru framlag til sam-
einingar lýðræðissinnaðra krafta
æskulýðs í kapítalistiskum lönd-
um og nýlendum háðum þeim.
Á hverju Festivali streyma
ferskar milljónir æskumanna og
kvenna frá öllum meginlöndum
jarðarinnar inn í raðir WFDY
og IUS“.
Að Vínarmótinu loknu, voru
kommúnistar enn á sömu skoðun
um pólitíska tilganginn. Hinn 9.
sept sl. ritar Popov, varaforseti
rússnesku æskulýðssamtakanna í
tímaritið Molodoi Kommúnist. (bls.
86) um Vínarmótið.
„Maður gat varla haldið ró
sinni vegna hinnar djúpu og
einlægu virðingar, sem unga
fólkið frá hinum ýmsu löndum
sýndi V. I. LENIN, stofnanda
flokks okkar og ríkis. Það var
mjög algengt, að Festivalþátt-
takendur kysstu merki með
vangamynd LENINS, sem þeir
höfðu þegið að gjöf frá Sovíet-
þjóðunum, og báru það síðan í
barmi sér, eins og helgan dóm.
Óvinir Vínarmótsins gátu ekki
rægt hinar kommúnistísku kenn
ingar“.
Ég spyr því enn, hverjir skyldu
vera sannlegri heimild um tilgang
og eðli mótanna, þeir sem skipu-
leggja þau (sjá tilvitnanir) eða hér-
Iendir kommúnistar, sem reyna að
smala fólki í ferðir þessar, undir
ýmsu yfirskini, til þess að reyna
að efla fylgi sitt hér heima fyrir,
til þess að hala út fé og til þess að
geta grobbað af styrkleik sínum og
mannafla við hina austrænu hús-
bændur?
J. R.