Morgunblaðið - 19.04.1961, Blaðsíða 12

12
MORCVNntAÐIB
Miðvilíudagur 19. apríl 1961 '
JMtfjgaiiíMaMtfc
Utg.: H.f. Arvakur. Reykjavík.
Fraiukvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannesser.
Eyjólfur Konráð Jónsson
Lesbók: Arni Óla, sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalotræti 0.
Auglýsingar og afgieiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 45.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 3.00 eintakið.
' BARÁTTA GEGN RÉTTARRÍKI
Fkótt lýðræðið sé hið full- ®
komnasta stjómarform,
sem menn hafa búið við, þá
hefur það að sjálfsögðm sínar
veikleikahliðar. Leikreglur
þær, sem fara á eftir í rétt-
arríki, eru ýmist skráðar í
lögum eða óskráðar í réttar-
meðvitund fólksins. — Því
þroskaðra, sem lýðræðið
verður, þeim mun meira
réttaröryggi ríkir. Þetta vita
kommúnistar eins og aðrir.
| Það er þess vegna eitt af
meginboðorðum þeirra að
reyna að rýra traust manna
á dómstólum og réttarfari,
hvenær sém tækifæri gefst.
Því miður heppnast þetta
tíðum, vegna þess einfald-
lega, að oft er mikið álitamál
hvernig með úrlausnarefnin
skuli fara.
Slík vandræði eru hinsveg-
ar engin við að glíma í ein-
ræðisríkjum eða meðal
þeirra, sem aðhyllast of-
beldisskoðanir. Þar eru allir
dæmdir ærulausir, sem sýna
einhverja mótspyrnu við of-
beldið. Hinna eru „lögin og
rétturinn“.
1 „hótanabréfamálinu" svo-
nefnda þóttust kommúnistar
komast í feitt í þeirri iðju
sinni að reyna að gera stjórn
skipun íslenzka lýðveldisins
tortryggilega. Öll skrípalætin
í því máli voru blásin uppi í
Þjóðviljanum og ekki leyndi
sér sá tilgangur annars veg-
ar að reyna að gera lögregl-
una og sérstaklega lögreglu-
stjóra tortryggilegan og hins
vegar dómstólana, þar á
meðal sjálfan Hæstarétt. —
Vonandi er skrípalátunum
lokið í því máli, en sjálfsagt
munu kommúnistar finna ný
tilefni til árása á meginstoð-
ir lýðræðisins.
PERSÓNUÁRÁSIR
Dersónuárásir er ein hinna
* viðteknu reglna ofbeldis-
manna. Miða þær að því
annars vegar að brjóta á bak
aftur pólitíska andstæðinga,
en fyrst og fremst þó að því
að slæva andstöðu annarra.
Þannig á að sýna mönnum
það svo að ekki verði um
villzt, að öruggara sé að sýna
ofbeldismönnunum hlutleysi,
því að annars geti menn gert
ráð fyrir, að á þá verði ráð-
izt persónulega með upp-
lognum sökum.
^ Smá sýnikennsla hefur ver
ið viðhöfð í Þjoðviljanum
að undanförnu, þar sem ráð-
izt hefur verið á eistneska
flóttamanninn Eðvald Hin-
riksson og því beinlínis beint
að honum að hann ætti að
svipta sig lífi.
Fyrir þessum heiftarlegu
árásum standa þeir Magnús
Kjartansson, ritstjóri Þjóð-
viljans, og Árni nokkur Berg
mann, sem gistir nú Moskvu.
Þessir kumpánar eru sérstak-
ir sérfræðingar í þeirri iðju,
sem í Þýzkalandi Hitlers var
kennd við Göbbels.
Almenningur gerir sér ef
til vill ekki grein fyrir því
hve mikið þrek þarf til að
standa uppi undir slíkum
árásum. Hinsvegar vita áður-
nefndir sérfræðingar komm-
únista það, að með nægilega
endijrteknum svívirðingum
kunna þeir að geta eyðilagt
eina íslenzka fjölskyldu. Það
yrði þeirra kærkomna dæmi
um það, hve vald þeirra
næði langt, svo að betra væri
fyrir menn að standa ekki
gegn ofbeldinu. Því verður
þó að treysta að siðferði ís-
lendinga sé svo mikið að
samúðin verði með þeim,
sem á er ráðizt, en fordæm-
ingin lendi á þeim, sem
hana verðskulda, níðingun-
um í kommúnistaflokknum.
Þjóðviljinn boðar það í
gær, að hann ætli að birta
„gögn”, sem eigi að sanna
sekt flóttamannsins. En mikil
er trú þessara manna, ef þeir
halda að einhverjir íslending
ar taki mark á þeim „gögn-
um“, sem 20 ár hefur tekið
Rússa að búa til.
LÝÐRÆÐI Á
KÚBU ?
k Kúbu geisa nú bardagar
milli fylgjenda einræðis-
stjórnar Castros og þeirra
manna, sem vilja lýðræði í
heimalandi sínu. Enn er ekki
séð fyrir endann á þeim
átökum, en vonandi lyktar
þeim svo, að þessi þjóð fái
að búa við frjálsræði í fram-
tíðinni.
Þegar Castro og menn
hans kollvörpuðu hinni ill-
ræmdu stjórn Batista, von-
uðu menn að í kjölfar þeirra
átaka mundi koma frelsi til
handa þessari þjóð. Niður-
staðan varð sú, að ennþá
Bak við
í Hvíta
KONA er nefnd frú Lilian
Rogers Park, og hefir hún
um fjölda ára starfað sem
þjónustustúlka í Hvíta
húsinu í Washington, en
er nú setzt í helgan stein.
Frú Park hefir nú hins
vegar gerzt rithöfundur á
efri árum sínum — og í
minningum sínum ljóstr-
ar hún upp um ýmiss smá
„leyndarmál“ fyrrverandi
forsetahjóna, — en bókin
fjallar um tímabilið frá
1923 og fram á síðasta
embættistímabil Eisenhow
ers, er frúin hætti störf-
um í Hvíta húsinu.
* HEFÐI MÁTT KYRRT
LIGGJA
Myndir þær, sem frú Park
er bregður upp af forsetunum
og forsetafrúnum, eru ekki all
ar sem glæsilegastar — og
þykir víst sumum sem hún
hefði vel getað látið satt kyrrt
liggja í ýmsum tilfellum — ef
hún þá skýrir rétt frá. —
Þannig fær t.d. Roosevelt, sem
réðst gegn kreppuástandinu í
verri ofbeldisstjórn tók völd-
in. —
Auðvitað styður hið ís-
lenzka málgagn heimskomm-
únismans ofbeldisstjórn
Castros og þegar Kúbumenn
snúast gegn henni, þá er
sagt að það séu Bandaríkja-
menn, sem gert hafi innrás í
landið. Sú afstaða er skiljan-
leg, Moskva heldur því fram.,

Bandaríkjunum á árunum
milli 1930 og ’40 með því m.a.
að auka fjáreyðslu ríkisins.
Þann dóm, að hann hafi verið
hálfgerður nirfill heima fyrir,
er velt hafi fyrir sér hverjum
eyri áður en hann lét hann af
hendi. Hún bætir þó við, að
Roosevelt hafi að öðru leyti
verið hinn viðkunnanlegasti
maður, er jafnan hafi sýnt
ríka viðleitni til þess að skilja
vandamál annarra og ráða bót
á þeim.
Fyrirrennari Roosevelts í
forsetastóli, Herbert Hoover,
hafði lítið dálæti á þjónustu-
fólki sínu, segir frú Parker,
— og eiginlega virtist hann
alls ekki þola að hafa þjónana
fyrir augunum, enda reyndu
þeir ávallt að forða sér, ef
þeir heyrðu í forsetanum.
stöðugum ótta við það, að
hann fengi alvarlegt reiðikast
þegar verst gegndi, svo sem
er forsetahjónin voru gestgjaf-
ar erlendra þjóðhöfðingja.
— ★ —
Frú Hoover er þannig lýst,
að hún hafi verið ákaflega óá-
kveðin og aldrei virzt vita,
Eisenhower — skapofsi?
hvað hún raunverulega vildi,
og hafi það gert þjónustufólk-
ið taugaóstyrkt og valdið því
margvíslegum erfiðleikum í
starfi. — Þá skýtur frú Parker
því inn í á einum stað, að
kona nokkur ókunn hafi eitt
sinn komið blaðskellandi til
Hvíta hússins og borið það
upp á hinn sextuga forseta
(Hoover), áð hann værj faðir
barns, er hún gengi með.
★ ORÐRÓMUR HRAKINN
Frú Roosevelt var oft æði
fljót til að reka þjónustufólk,
ef henni líkaði ekki við það á
einhvern hátt, — en aftur á
móti sagði frú Eisenhower
aldrei neinum upp starfi, þótt
hún hefði mjög þungt og brátt
skap og skammaði þjónustu-
liðið oft blóðugum skömmun-
um, segir frú Parks. Hún harð
neitar því hins vegar, að sá
orðrómur eigi við nokkur rök
að styðjast, að Mamie Eisen-
★ COOLIDGE OG
EISENHOWER
Þá lýsir hún „gestrisni"
Calvin Coolidge, sem tók við
forsetaembættinu árið 1924,
þannig, að bæði þjónum hans
og gestum hafi liðið illa í ná-
vist hans vegna þess, að hann
hafi ótvírætt látið í það skína,
hvar og hvenær sem var, að
sér hundleiddust allar heim-
sóknir. Þetta kemur reyndar
ekki svo mjög á óvart, því að
Coolidge var kunnur að því að
vera sérlega fámálugur —
enda gengur hann enn undir
aunefninu „þögli Cal“.
Þeir Roosevelt og Truman
gerðu sér mjög far um að
þekkja allt þjónustufólk Hvíta
hússins með nöfnum, segir frú
Parker, — en Eisenhower var
ekkert að hafa fyrir því. Tel-
ur hún, að hann hafi aðeins
þekkt örfáa af þjónustuliði
sínu nema rétt í sjón, eftir
átta ára setu í forsetastóli. Þá
segir hún að Eisenhower hafi
verið svo skapbráður alla jafn-
an, að forsetafrúin hafi lifað í
Fyrrverandi þjón-
ustustúlka í Hvita
húsinu skrifar mis-
jafnar minningar
um ýmis forseta-
hjón
hower hafi verið drykkfelld
meira en góðu hófi gegndi.
Kveðst hún aldrei hafa vitað
til þess, að forsetafrúin væri
undir áhrifum áfengis, en aft-
ur á móti hafi hún stundum
reikað í spori, sem orsakazt
hafi af einhverjum kvilla í
innra eyranu, er ruglaði jafn-
vægisskyn hennar. Hafi þetta
sennilega orðið uppspretta
sögusagnanna um drykkju-
skap hennar.
Framh. á bls. 17.