Morgunblaðið - 04.05.1961, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 4. maí 1961
MORGUNBLAÐIÐ
17

— Keflavík
Framhald af ols. 10.
inum sem dokar við og
segist ek.ki vera nein film-
stjarna, en spyr hverjir við
séum.
Við segjum honum það og
hann segist heita Ingólfur
Magnússon og vera úr Garð-
inum. Ég er kallaður Ingólf-
ur á BergL
Ég segi: — Sveinn Ijósmynd
arinn minn er líka ættaður úr
Garðinum. Ætli þið séuð ekki
frændur.
Nú lítur Ingólfur á Svein:
— Heyrðu þú en sonur hars
logga. Hann var oft hér á
Jerðinni í Keflavik, að kauoa
gotu. — Jú það passar. —
Ég man eftir honum. Við vor-
um líka einu sinni saman á
honum Gunnari Hámundar-
syni. Þá var ég strákur kom-
inn yfir fermingu.
— Hvernig fannst þér fiski-
ríið?
— Svona sæmilegt. Aflinn
er líklega um 400 kíló. Hvað
skyldi fást fyrri það? — lík-
lega eitthvað yfir 1000 krónur.
— Ég er annars bílstjóri,
en ier á færaveiðar á
vorin. Við Sveinn hnippum
hvor í annan og segjum að
það væri vænlegra að fá sér
trillu en vera í þessum blaða-
mennskubransa. Ingólfur seg-
ist fá aflann á Brúnunum.
Hann hefur verið í þessu
þennan mánuð.
Loks lyftir hann upp úr
rúminu einum risastórum
ufsa. — Jæja, þarna sjáið þið,
við veiðum ekki eintóman
smáufsa í Keflavík.
Nei viff erum ekki með mótorhjóladellu. Aðeins fiskidellu.
• f upplestrarfríi
Við höfum tekið eftir því,
að strákpatti einn hefur læðst
niður í bátinn hjá Ingólfi og
hjálpað honum við að kasta
fiskinum á land.
Það kemur í ljós, að þessi
piltungur, þrettán ára og
stuttur á velli er einn af
„stórútgerðarmönnum“ Kefla
víkur.
— Það er ég sem veiði smá-
ufsann hér í höfninni. í fyrra
dró ég fyrir hann o,g hafði
tvö tonn í land. Síðan ók ég
honum í hjólbörum í fiski-
mjölsverksmiðjuna.
„Stórútgerðarmaður“ þessi
kvaðst heita Ragnar Jón.
Hann á nú raunar að vera að
lesa undir próf í gagnfræða-
skólanum, en var „af ein-
liverri tilviljun" niður við
höfnina, þegar við komum
þangað.
Farðu nú strax heim Jón
Ragnar og lesta undir þitt
próf, sagði ég við hann. En
tíminn leið. Við blaðamenn-
irnir fórum upp í fiskvinnslu-
stöð og upp að harðfisktrön-
um og sáum það síðast til
Jóns Ragnars að hann sigldi
með Ingólfi frá bryggjunni til
að koma bátnum í lægi.
Og seinna um kvöldið, þeg-
ar bátarnir voru að koma og
við gengum um höfnina, var
Jón Ragnar þar enn á bryggj
unum og strákahópur í kring-
um hann.
■— Þú hefur náttúrlega ver-
ið að lesa lexíurnar þínar? —
Nei, það hafði hann nú ekki
gert enn. — Æ, hvernig fer
með ungdóminn í dag. — Ætli
■■- vt maður falli ekki bara, sagði
guttinn hinn rólegasti.
• Með fiskidellu
Hinir strákarnir sögðust
líka alltaf vera niðrá bryggju.
Þeir höfðu ekki áhuga fyrir
neinu öðru en sjónum og fiski
bátunum.
— Er enginn með mótor-
hjóladellu?
Nei, enginn var með mótor-
hjóladellu, ekki einu sinni
hjóladellu. Bara með fiski-
dellu. Þeir minntust þess enn
þegar þeir veiddu sem
mest af smáufsanum í höfn-
inni. Þá fengu þeir nóga pen-
inga í vasann. Það var Jón
Ragnar sem stjórnaði útveg-
inum. Svo réði hann okkur
og borgaði okkur kaup. Sjálf-
ur hirti hann náttúrlega all-
an gróðann.
Hvað gerðuð þið við pen-
ingana? Þið hafið auðvitað
keypt tómar karmellur og
brjóstsigg fyrir þá?
— Nei, þeir sögðust engan
áhuga hafa fyrir sælgæti.
Auðvitað höfðu þeir lagt pen-
ingana fyrir í banka.
Eftir þetta samtal við, strák
ana, ætluðum við aldrei að
losna við þá. Þeir flæktust
um allt með Okkur og voru að
spyrja: — Skrifar þú Jakob
blaðamann?
Þangað til ég sagði við þá:
— Farið upp á Vatnsnesið og
gáið hvort bátarnir fara ekki
að koma. Og strákastrollan
hljóp með góli og gargi upp á
Vatnsnesið. Við þekkjum
hvern einasta bát, — við
þekkjum þá á mastrinu, hróp-
uðu þeir. Og litlu síðar köll-
uðu þeir ofan af Vatnsnes-
inu:
— Þeir eru að koma, þeir
eru að koma.
Þ. Th.

Fundu glym-
skiuttunn
ú Lungubui
SÍÐDEGIS á fimmtudag komu
nokkrir útlendingar á lögreglu-
stöðina í Reykjavík og báðu lög-
regluna að hafa hendur í hári
unglinga, sem væru að spila á
glymskrattann þeirra inni á
Expressókaffi.
Útlendingar þessir komu með
Gullfossi hingað til lands í síð-
ustu ferð hans. Skömmu eftir að
þeir stigu hér á landi, var glym-
skrattanum þeirra stolið í and-
dyri Hótel Borgar.
Útlendingarnir voru í atvinnu-
leit hér og fengu brátt vinnu á
Álafossi, eins og margir útlend-
ingar. Þeir fréttu svo ekkert af
glymskrattanum um hríð. En á
laugardag, er þeir komu í bæ-
inn varð þeim gengið inn á Ex-
pressókaffi. Sáu þeir þá unglinga
hóp þar inni með glymskrattann
þeirra. Þeir brugðu fljótt við og
fengu lögregluna í lið með sér.
Þegar lögreglan og útlendingarn-
ir komu á Expressókaffi, voru
unglingarnir horfnir með glym-
skrattann. Eftir skamma leit fund
ust þeir þó aftur á Langabar, þar
sem þeir sátu umhverfis glym-
skrattann og hlustuðu á hljóðin.
Lögreglan fór með allan hóp-
inn, útlendingana, glymskrattann
þeirra og unglingana, sem vöru
5 eða 6 að tölu, strákar og stelp-
ur. Einn strákanna kvaðst vera
eigandi glymskrattans, enda
keypt hann af öðrum strák, sem
hafði keypt hann af enn öðrum
strák o. s. frv. Málið er í rann-
sókn.
Karimannaföt — Karimannaföt
-K

Yor og sumarföfin
koma fram þessa dagana
Fallegra og glæsilegra úrval
en nokkru sinni fyrr
Valin úrvals efni
Stakir jakkar
Slakar buxur
• •
VIL KLÆDDIR I FOTUM FRA
ANDERSEIV S EAUTH UF.
Vesturgötu 17 — Laugavegi 39.