Morgunblaðið - 13.10.1961, Blaðsíða 20

20
' MORCVNBLAÐIÐ
Föstudagur 13. okt. 1961
Dorothy Quentin:
Þftglaev
. Skáldsaga
Dálitla stund lá hún grafkyrr
og naut þessa hluta draums síns,
sem þegar hafði rætzt, og gerði
sitt bezta til að gleyma öllu hinu,
sem skéð hafði í gær, svo sem
þessum þurrlegu viðtökum And-
rés, sem voru rétt eins og hann
vseri henni reiður, annaðhvort
fyrir að vera svona lengi í burtu
eða þá að koma heim nú, —
hún vissi ekki hvort heldur var.
Og svo hvað henni hafði brugð
ið við að hitta Simone og þennan
gamla fjandskap Helenu.. Þau
litu öll á hana, rétt eins og það
væri henni að kenna, að Edvard
frændi hafði orðið gamall og veik
ur og vanrækt Laurier.. eins og
það væri henni að kenna, að
Louise hafði ekki getað unað sér
á eynni og hafði gift sig aftur
til þess að losna þaðan.
Hún mundi í hvaða stríði hún
hafði átt við móður sína um að
fara frá eynni, og það hafði tek-
ið svo á hana, að hún hafði verið
hálfgerður sjúklingur fyrsta vet
urinn í heimavistarskólanum.
Frankie gaf frá sér dálítið
hljóð af óþolinmæði og stökk
fram úr rúminu. Þetta var allt
vitleysislegt, hlægilegt og ósann
gjarnt, en nú ætlaði hún sér ekki
að lifa í fortíðinni lengur, Bráð
um fengi hún gesti og það var
mikið eftir ógert, þangað til
hægt væri að bjóða þeim inn í
húsið. Hún tók saman, skipulega,
allt sem gera þurfti í dag. Hún
var að leitast við að þurrka út
úr meðvitund sinni gærdaginn og
viðburði hans, en þó fyrst og
fremst rifrildi þeirra Andrés.
Hún gekk inn í gamla baðher-
bergið sem tilheyrði barnastof-
unni og blístraði lag úr „My
Fair Lady“, næstum ögrandi. Hit
inn var þegar tekinn að færast
í aukana og hún fékk einkeni-
lega náladofatilfinningu í hör-
undið. í Trinidad hafði hún ein
rnitt lent í hitabylgju, en það
gerði henni engin óþægindi þar
eem hún var fædd og uppalin
í hitabeltinu.
Hún togaði í bandið á frum-
stæða steypibaðsáhaldinu og
sieikti varirnar hlæjandi, þegar
uppsprettuvatnið gusaðist yfir
hana og niður eftir henni allri.
Víst mundu amerísku vinstúlk-
urnar hennar hlæja að henni, ef
þær sæju hana núna. Þetta var
eitthvað annað en fínu, flísa-
lögðu baðherbergin með inn-
byggðum skápum og gljáandi
málmkrönum.
En nú var hún heima og Ame
ríka var að smáhverfa inn
í draumaheim hennar. Þetta var
heimili hennar og nú ætlaði hún
að lífga það við aftur og gera
það að brosandi húsi. Hún mundi
ekki tíma að yfirgefa það aftur,
jafnvel þótt það lenti hjá André;
nei, hún ætlaði að setjast hér að
og sýna Tourville-fjölskyldunni,
að ein stúlka gæti rekið gamalt,
vanrækt hús og sykurekrur jafn
vel þó að André giftist annarri!
Hvað sem hún kynni að gera
við það síðar, ætlaði hún að
minnsta kosti að þrauka þessa
tilskildu þrjá mánuði og verða
löglegur eigandi að Laurier-eign
inni.
I gær... .•
Hún þurrkaði sér kröftuglega
rétt eins og hún væri að reyna
að þurrka af sér endurminning-
ar gærdagsins með handklæðinu.
Ekki samt allar, en nokkrar....
augnablikið þegar André hafði
ýtt henni frá sér hægt en ein-
beittlega, I káetunni hennar og
hafði horft á hana þessum dóm
araaugum, með hæðnisglampann
í grágrænu augunum, án þess að
þau augu byðu hana velkomna.
Og svo stundina þegar Helena
hafði kynnt henni Simone sem
unnustu hans. Og stundina í
gærkvöldi, þegar hann hafði stik
að út úr húsinu, reiður við hana,
af því að hún hafði slett nafni
Mendoza beint framan í hann.
Nú óskaði hún þess heitast, að
hún hefði aldrei nefnt Mendoza
á nafn. En í gær hafði hún verið
svo miður sín eftir að hafa hrak
izt milli mestu gleði annarsvegar
og svo vonbrigðanna hinvegar,
og eins hafði þessi ráðsmennska
hans með eignir hennar og fram
tíð farið ósegjanlega í taugarnar
á henni og æst hana upp.
Þó höfðu þarna líka verið fá
einar gleðistundir, nugsaði hún
með sér. Þegar hún hafði litið
við og séð André standa í dyrun-
um á káetunni hennar. ... Þegar
hann hafði hengt blómfestina um
hálsinn á henni, svo blíðlega og
Claudette faðmaði hana að sér.
Einkennilegt var það samt, að
þrátt fyrir meðvitundina um að
hafa misst André fyrir fullt og
allt, voru gleðistundirnar samt
hinum yfirsterkari. Hvernig gæti
hún annars haft það á tilfinning
unni, að hún var komin heim og
að þrátt fyrir þessa hlægilegu
rifrildissennu þeirra Andrés út
af Mendoza, þóttist hún einhvern
veginn viss um, að þau mundu
einhverntíma finna hvort annað
aftur....?
En ekki á neinn rómantískan
hátt, minnti hún sjálfa sig á. Það
hafði alltsaman verið barnalegur
draumur þegar hún var lítil, og
útlæg stúlka, og nú tilheyrði
hann Simone. Hún gat ekki ann
að en grett sig þegar hún minnt
ist Simone. Úr því að hún gat
ekki sjálf fengið André, hefði
hún að minnsta kosti óskað hon
um einhvers annars og betra en
þessarar frönsku stúlku. En
kannske hafði Helena valið hana
handa honum.. hún var að vona
það, en varð samt fljótlega að
gefa þá von frá sér aftur. André
de Tourville var síðasti maður-
inn, sem léti móður sína velja
sér konu! Nei, þetta var mjög svo
dularfullt, nema ef svo væri ,að
hann elskaði hana. En það hafði
hvorki verið ást né ástríða á
ferðinni, þegar hann heilsaði
unnustunni í gær ‘— aðeins vel
vild og svo kurteisin, sem hann
var að sýna þessu flagði, henni
móður sinni.
Hvað veizt þú um, hvernig
André myndi sýna ást sína? Þú
sem þekktir hann aðeins sem
ungling? spurði hún sjálfa sig
fyrir framan spegilinn í snyrtiher
berginu sínu. Það var lítill speg
ill — alveg mátulegur litlu stúlk
unni, sem hafði notað hann fyrir
mörgum árum.
En André var enginn krakki
þegar þú kvaddir hann, minnti
hin persónan hennar hana á.
Hann var tvítugur maður og elsk
aði þig af öllu hjarta..’.
Bjáni! sagði hún við sjálfa sig
í speglinum.
Hann hafði elskað hana allt
frá vöggunni, sem leikfélaga og
lítinn vin. Þau höfðu lítið gælt
hvort við annað — eiginlega ekki
neitt; hann hafði hugsað sér
hana þá sem krakka, og hugsaði
þannig enn — kannske dálítið
fullorðnari, en alls ekki alveg
fullorðna. Að hún færi að elska
hann eins og uppkomin stúlka
væri í hans augum heimskulegt
— og hún roðnaði við tilhugsun
ina. Frakkar voru hreint ekki
eins rómantískir og þeir voru
sagðir, og þegar þeir giftu sig
voru þeir fyrst og fremst hag
sýnir.
Hvað sem það þyrfti að kosta
mátti hún alls ekki gefa honum
til kynna, að hún hefði elskað
hann öll þessi ár, né heldur til-
finningar sínar þegar hún var í
návist hans. Hún varð að koma
fram við hann vingjarnlega og
með kæti, alveg eins og hann
kom fram við hana.... og hún
varð að ala á hugmyndinni, sem
móðir hans hafði um hana, að
hún væri bara rík, amerísk
stúlka, með hálfan hugann í
Ameríku.
Hann er þér ekkert annað en
stór bróðir, sagði hún við sjálfa
sig og bar á sig varalitinn. Bláu
augun hennar hæddust að henni
Ef hún bara gæti fengið André
til að halda, að hún væri eins
mikill leikari og Sol taldi hana
vera....
Góðan daginn, mademoiselle!
Claudette kom inn brosandi með
morgunmatinn á bakka. Kaffiilm
urinn kom vatninu fram í munn
inn á Frankie. Þær litu hvor á
aðra í speglinum og brostu. Æ,
hvað ég er fegin, að þú skulir
vera komin aftur! sagði gamla
konan brosandi. Þegar hún hafði
sett frá sér bakkann gekk hún
nær og greip eins og ósjálfrátt
hárburstann og bjóst til að bursta
síða hárið, sem nú var ekki leng
ur til. Þær hlóu báðar og Claud
ette strauk einu sinni eða tvisv
ar yfir hrokkna hárið, sem vildi
rísa.
Til hvers ertu að láta klippa
þig eins og strákur? spurði hún
og andvarpaði. Einu sinni gaztu
setið á hárinu á þér og þá glitr-
aði það eins og sólargeisli.
Ég hef verið að vinna fyrir
mér og þá er síða hárið bara
fyrir rnanni, sagði Frankie. Réttu
mér þarna hvíta kjólinn, sem er
lengst burtu, þá ertu væn.
Claudette sem stóð fyrir fram
an fataskápinn yppti breiðu öxl
unum. Eru þetta vinnuföt? Þá
hljóta þeir að borga hátt kaup
þarna í Ameríku.
Já, það gera þeir. Og þeir vilja
láta þá, sem vinna hjá þeim,
vera almennilega til fara.
En mér finnst þessi föt vera
eins og á kvikmyndastjörnu.
Gamla konan renndi grófu vinnu
hendinni yfir kjólana eins og
hún vildi gæla við þá. Frúin hélt
mikið upp á fallega kjóla. Líður
ekki -frúnni vel?
Frankie fullvissaði hana um,
að frúin væri við beztu heilsu.
Hún reyndi að fara að segja
henni eitthvað um lífið, þarna
hjá Sanders, en aðeins lýsingar
hennar á hálfsystkinum sínum
virtust vekja áhuga gömlu kon
unnar. Claudette þótti vænt um
öll börn, á hvaða aldri og af
hvaða lit sem vera skyldi. Ég
vildi, að hún gæti orðið fóstra
barnanna minna, hugsaði Frank
ie og hana tók í hjartaræturar.
Nú yrði ekki um nein börn að
ræða.
Þekkir þú nokkuð inn á klæðn
að kvikmyndastjarnanna, fóstra?
spurði hún og reyndi að beina
huganum í aðra átt.
Eg hef séð fínt fólk, svaraði
Claudette með virðuleik. Stund-
um fer ég til Kingston eða Port
of Spain með frænku minni,
þegar ég á frí. Eftir að herra
Edvard dó, gaf herra André mér
peninga til að ferðast fyrir.. það
lá svo illa á mér, þegar ég heyrði
að þú mundir ekki koma heim
næstu sjö mánuðina.
Kemur enn! hugsaði hún
gremjulega og festi á sig beltið,
svo að small í lásnum.
Herra André hefði átt að segfa
þér, að ég gæti ekki losnað fyrr,
til þess að fara heim, sagði hún
önuglega. í mínu starfi höfum
við nokkuð, sem kallað er samn
ingur, fóstra, og minn samning-
ur var ekki útrunninn fyrr en
fyrir þremur vikum. Og úr því
að við minnumst á það: hvers
vegna skrifaðirðu mér aldrei eft
ir að ég fór héðan?
Gamla konan leit á hana, vand
ræðalega. Það var eins og hún
vissi ekki, hverju svara skyldi.
Ég er nú ekki dugleg að skrifa,
tautaði hún loksins,.... og svo
sagði Edvard frændi þinn mér,
að það væri ekki vert að vera
að því.
Edvard frændi hlaut að hafa
verið miklu eldri og veikari en
nokkru þeirra hafði dottið í hug,
hugsaði hún og kyssti Claudette
með iðrandi huga. Það gerir ekk
ert til, sagði hún, nú er ég kom
in heim og verð heima, sagði hún
einbeitlega, og þú átt að kalla
mig Frankie eins og fólkið gerði
í Ameríku.
Claudette var fljót að láta
huggast. Það er af því að þú ert
klippt eins og strákur, sagði hún
hlæjandi. Síðan tifaði hún um
stóra herbergið meðan Frankie
gerði morgunmatnum sínum skil.
Ég hef tekið upp allt dótið þitt
nema þetta eina kofort. Þú lézt
mig aldrei fá lykil af því. —■
Settu það inn í fataskápinn,
fóstra. Ég þarf ekki að taka upp
úr því ennþá, svaraði stúlkan
eftir augnabliks hik. Hún fór að
hugsa um, hvort nokkurntíma
yrði tilefni til að taka upp úr
því. Líklega myndi hún finna
það þarna á gólfinu í fataskápn
um, þegar hún væri orðin gömul
kona og innihaldið allt mölétið
og skemmt. ... Hún brosti dapur
lega við þá tilhugsun.
Þó að Claudette væri spennt
var henni samt um og ó í sam-
bandi við þessa væntanlegu gesta
komu til Laurier á morgun. Eins
og aðrir Vestur-Indíabúar elsk-
aði hún sterka liti og líf og
fjör, gesti og veizluhöld, en hún
vissi líka um sykurpeningana og
blettasýkina. Þegar Frankie tók
að telja upp allt sem þær þyrftu
að kaupa í Bellefleur, minnkaði
spenningurinn hjá henni og kvíð
inn kom í staðinn.
sHUtvarpiö
Föstu^agur 13. okt.
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir — 8:35 Tón
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilkynningar).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. — (Fréttir. —-
15:05 Tónleikar. — 16:00 Fréttir
og tilk. — 16:00 Tónleikar — 16:30
Veðurfregnir).
18:30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Konsert í G-dúr fyrir
víólu og strengjasveit eftir Tele
mann (Heinz Kirchner og Kamm
erhljómsveitin í Stuttgart leika;
Karl Múnchinger stjórnar).
20:15 Efst á baugi (Tómas Karlsson
og Björgvin Guðmundsson).
20:45 Tónleikar: Lög eftir Will Meisel
úr óperettum og kvikmyndum.
(Þýzkir liatamenn syngja og
leika).
21:00 Upplestur: Karl Halldórsson toll
vörður les frumort kvæði.
21:10 Píanómúsík eftir Mendelssohn;
Cor de Groot leikur Andante og
Rondo Capriccioso í E-dúr op.
14 og varations sérieuses í
moll op. 54.
21:30 Utvarpssagan: .Gyðjan og uxinn*
eftir Kristmann Guðmundsson;
XVIII. (Höf. les).
22:00 Fréttir og veðurfregnir,
22:10 í>jóðsögur úr Sléttuhreppi (Einar
Guðmundsson kennari hefur fært
í letur og flytur þærj.
22:30 Islenzkir dægurlagasöngvarar: —
Helena Eyjólfsdóttir og Oðinn
V aldimarsson.
23:00 Dagskrárlok.
Laugardagur 14. október
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir — 8:35 Tóa
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin, — (Fréttir kl.
15:00 og 16:00).
16:30 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur bama og ungl
inga (Jón Pálsson).
18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Einleikur á hörpu: Nicanor Zaba
leta leikur lög eftir de Huete,
Coelho, Nadermann og Labarre.
20:15 Leikrit Leikfélags Reykjavíkufr:
„Pókók“, gamanleikur eftlr Jök
ul Jakobsson, með músík eftir
Jón Asgeirsson. — Leikstjóri:
Helgi Skúlason. Leikendur: Arnt
Tryggvason, Guðmundur Pálsson,
Porsteinn O. Stephensen, Guðrún
Stephensen, Brynjólfur Jóhann-
esson, Reynir Oddsson. Aróra
Halldórsdóttir, Karl Sigurðsson,
Valdimar Lárusson o.fl.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög. — 24:00 Dagskrárlok.
— Sætar stelpur, segirðu! Hvar eru þær nú?
— Guði sé lof, glerbrotini komast héðan fljótt! Hitinn og I nei! Það er kviknað í stig-
leystu vandann! .... Ég verð að reykurinn eru kæfandi. .. Ó, anum! Ég er innilokuð!