Morgunblaðið - 01.11.1961, Síða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 1. nóv. 1961
Dorothy Quentin:
Þögl aey
29
Skdldsaga
vegar mesta skaðræði, þegar for-
eldrar skipta sér af svona lög-
uðu. Hinsvegar veit ég vel. að
veslings Louise hefur gert það,
sem hún taldi dóttur sinni fyrir
beztu.
Skárri er það nú veslingurinn!
Frankie leit upp ögrandi og aug-
un skutu neistum.
Hún skildi aldrei ást föður
þíns, af því að hann lét ekki
eftir öll-m duttlungum hennar,
sagði séra Filippus rólega. Hún
lifði alltaf í augnablikinu og
hugsaði aldrei til morgundags-
ins. aÞð forðar manni kannske
við þjáningum, e_n það gerir líka
sálina fátækari. Ég get ekki ann-
an en vorkennt Louise.
Það er alveg óþarfi. Stúlkan
herpti varirnar. Hún er fullkom-
lega ánægð með Ted. Hún á tvö
skemmtileg börn. Hún er rík og
lifir einmitt því lífi- sem hún kýs
sér helzt. Og samt þurfti hún að
eyðileggja lífið fyrir mér.
O. seisei! í fyrsta sinn sýndi
séra Filippus af sér ofurlitla ó-
þolinmæði. Það er ekki svo auð-
gert að eyðileggja líf. André var
gramur þegar hann kom frá Am-
eríku og sagði mér, að þú værir
trúlofuð einhverjum man«i þar
— hann hafði ekki einu sinni
hitt þig sjálfa, en mamma þín
sýndi mynd af þér, þar sem þú
varst Ijómandi glöð á svif -in.
Það sagði hann mér sjálfur, en
hann talaði ekkert um. að sitt
líf væi'i eyðilagt... .hann tók til
við læknisstarfið sitt og leggur
sig allan fram við það. Hann tók
vonbrigðunum eins og karlmað-
ur og nú vinnur hann þrotlaust
fyrir aðra.
Og svo ætlar hann að giftast
Simone Fauvaux, sagði hún dauf
lega.
Gamli presturinn kinkaði kolli.
Já, ég á að lýsa með þeim í
fyrsta sinn 29. júní.
Hann elska. hana ekki! sagði
Frankie og röddin var hás.
Augu gamla prestsins voru allt
í einu nístandi og miskunnar-
laus. Þaö er ekki okkar að meta
eða dæma það Hann er heiðar-
legur maður og hefur gefið lof-
orð sitt. Hann mundi aldrei fara
að svíkja hana. Hann yrði alveg
frá sér, ef hann gerði það.
Hún sat á harða bakbeina stóln
um grafkyrr og þögul og eins og
hún hefði misst alla tilfinningu.
Hún skildi, að gamli þresturinn
var að ráða henni frá því að
reyna að vinna ást Andrés svona
á elleftu stundu. Regninu var nú
stytt upp. jafn snögglega og það
hafði skollið á og blikandi Ijós-
geisli skein inn í fátæklega her-
bergið, rétt eins og hann væri að
gera gys að sorg hennar.
Loks svaraði hún, blátt áfram:
Ég veit. Það er þessvegna, að ég
hef ekki sagt honum allt — um
bréfin.
Hann brosti til hennar, næst-
um ástúðlega. Það mundi gera
þrjár manneskjur óhamingju-
samar. ef nú væri farið að róta
upp í fortíðinni, en hversvegna
sagðirðu mér ekki, hversvegna
þú komst ekki heim þegar þú
varðst tuttugu og eins árs og um
leið myndug? Og þessi trúlofun
ykkar hr. Mayne? Var það örm-
ur uppfinning mömmu þinnar?
Hún sagði honum, hversvegna
hún hefði ekki komið heim fyrir
tveim árum. Hún sagði honum
líka frá Christopher Mayne. Þeg-
ar hún hafði lokið sögunni, kom
sorgarsvipur í augu hans.
Veslings Louise! sagði hann.
Mikið hefur hún á samvizkunni!
Þú varst orðin uppkomin fyrir
tveim árum og ekki lengur neitt
barn. Hún hefði vel getað sagt
honum- hvað þú hafðist að og
látið svo ykkur um framhaldið..
Já, það var svívirðilegt. Hann
hafði komið alla þessa leið,
gagngert til að hitta mig. Ég er
að reyna að hata hana ekki, en
það er meira en rétt að segja
það, að fyrirgefa annað eins og
þetta.
Gamli presturinn hristi höfuð-
ið. Það er ótrúlega auðvelt að
fyrirgefa. þegar maður veit hvað
að baki liggur. Ég held ekki að
tilgangur mömmu þinnar með
þessu hafi verið eigingjarn, held-
ur hafi hann fremur byggzt á
misskilningi. Svo bætti hann við,
þurrlega: En hvað sem öðru líð-
ur, verðum við að yrirgefa. Góð-
ur guð hefur svo margt að fyrir-
gefa hverju okkar. Ég skal biðja
fyrir henni.
Frankie svaraði þreytulega.
Ég verð líklega að gera slíkt hið
sama. Gallinn á henni er sá, að
hún verður aldrei fullorðin. Hún
er hálffin.mtug. en samt meiri
krakki en nokkurntíma ég....
Hún reis hægt úr sætinu og
gamli maðurinn opnaði dyrnar
fyrir henni, og hún dokaði við í
dyrunum. Viltu líka biðja fyrir
mér, faðir? Ég efast ekki um, að
þú segir það satt, að ég á líka
verk að vinna — en eins og er.
finn&t mér bara ég vera svo inn-
antóm.... það er rétt eins og
morgundagurinn sé alveg þýð-
ingarlaus fyrir mig, nú orðið!
Hann snerti enni hennar og
blessaði hana og rétt sem nöggv-
a.st uppljómaðist gamla, hrukk-
ótta andlitið af kærleika. Ég
skal alltaf biðja fyrir þér, barnið
mitt, að þú getir haldið áfram
að lifa og elska. Kærleikurinn
fer aldrei til ónýtis. jafnvel þótt
hann hljóti ekkert endurgjald í
þessu lífi.
Það getur nú verið gott fyrir
þig og hinar frómu systur, svar-
aði hún vesældarlega. Þið gefið
frá ykkur jarðneska ást og gæði
lífsins af eigin frjálsum vilja.
Ykkar kærleikur getur verið
upphafinn, en fyrir mér er þessu
öðruvísi varið: ég hef verið
neydd til að færa mína fórn, —
afsala mér öllu því, sem mér var
kærast. Eru þá ekki öll þessi ár.
sem ég hef elskað André og lifað
fyrir þennan dag, þegar ég gæti
komið heim — er ekki þetta altt
til ónýtis?
Nei, alls ekki. Hann hristi höf-
uðið eins og hann væri að tala
við elskulegan en heimskan
krakka. Ertu hætt að elska hann,
af því að þetta fór allt út um
þúfur og hann ætlar að fara að
giftast annarri? Þú getur sannað
ást þína með því að valda ekki
meiri þjáningum. Heldur ættirðu
að fara burt en gera það.
Hún horfði á hann með hryggð
arsvip. Fara burt? Yfirgefa
André og heimili mitt, þar sem
ég er fædd?
Auðvitað. Séra Filuppus sagði
þetta lágt og eins og við sjálfan
sig. Það eitt geturðu gert. ef ekki
á að verða úr þessu sorgarleikur
með hryggilegum endi. Þú hefur
nóg hugrekki, barnið mitt, og þú
getur enn látið líf þitt bera ár-
angur af því að þú skilur bæði
ástina og starfið þitt. Og þó
einkum vegna þess að þú elskar
guð. Engar þjáningar þínar
verða árangurslausar, get ég full
vissað þig um.
Biddu þá guð um að gefa mér
kjark til að fara bráðum héðan!
hvíslaði hún og gekk. eins og
blindandi út um dyrnar og að
bílnum sínum. En þegar hún ók
hægt eftir. strandveginum, fann
hún loks einhvern óegjanlegan
frið hið innra með sér — af því
að hún hafði tekið ákvörðun sína.
XIV.
Simone kom hljóðlausum skref
um upp þrepin og yfir svalirnar
í Laurier og gekk inn í salinn,
án þess að berja að dyrum.
Hún læðist eins og köttur,
hugsaði Frankie — eins og kött-
ur, sem á hér heima.... og það
getur nú líka orðið. þegar André
er orðinn eigandi að Laurier.
Hver veit nema hún fái hann til
að setjast hér að. Henni þætti
víst ekki mikið að því að vera
„hallarfrú" í Laurier.
Frankie lá á legubekk og var
að lesa. Simone gekk beint að
skápnum, þar sem hún geymdi
nú saumana sína að staðaldri,
og þóttist verða hissa á að finna
hina heima við.
* * *
GEISLI GEIMFARI
.— Geisli, við höfum handtekið
ungfrú Prillwitz! Hvar eru Ardala o£
Maddi?
— Þau komust undan í geimskipi
mínu númer 245. Sendið flugsveit til
að ná þeim strax. Og sendir svo skip
hingað til Föbe til að sækja okkur
3ur Eveht as eucK rap/os h/s msssass,
/LLEK /CANE AHP AEPALA ST/CEA/C
uy/CTJ 'S SfíACÆ..
En á meðan Geisli sendir skilaboð
sín, þjóta Ardala og Maddi hratt
um geiminn.
Ó..! Ég hélt þú værir ekkl
heima. Frankie! Þú ert næstum
alltaf úti seinnipartinn — þó ég
skilji nú aldrei, hvernig þú get-
ur gengið um í svona hita. Hún
gaf frá sér ofurlítinn hlátur og
dró fram tedúkinn, sem hún var
að sauma í, út úr skápnum.
Ónáða ég þig nokkuð, ef ég sit
þarna við gluggan og þegi eins
og mús? spurði hún mjúklega.
Nei. vitanlega ekki. Það er
fallega gert af þér að gera allan
þennan útsaum fyrir Laurier.
Frankie svaraði dálítið sneggra
en hún hefði viljað. Eftir hálfan
mánuð yrði lýst með þeim
André, og eftir sex vikur stæði
brúðkaup þeirra. Frankie átti
bágt með at horfa á þessa stúlku,
sem öll þessi gæfa átti að falla
í skaut. Þá stund sem Simone
var laus við þorpið og arnaraugu
greifafrúarinnar, hafði hún eins
og lifnað við, ekki sízt þegar
hún talaði við kvikmyndafólkið.
en samt talaði hún nú alltaf með
þessari sömu, lágu, auðmjúku
rödd og var alltaf með þetta
friðsæla Maríuandlit þegar hún
laut fram yfir saumana sína.
Hún var — að minnsta kosti á
ytra borðinu — ákjósanlegasta
lagskona; fámál, róleg og iðin.
Hún var rétt eins og persóna úr
Bronté-skáldsögu og alls ekki frá
tuttugustu öldinni. Og þó....
það var þessi ljómi. sem kom I
augun á henni, hvenær sem hún
sá falleg föt, og hvenær sem
minnzt var á peninga. Hún hefur
mikinn áhuga á peningum — auð
æfum — hugsaði Frankie, og
ekki í fyrsta sinn, og hún fór
að gera sér hugmynd um. hvern-
ig henni mundi verða við, þegar
hún kæmist að því, hve óbreyttu
lífi André Ifði, þrátt fyrir alla
tignina og völdin þarna á eynni,
þar eð hve afgangsaur mundi
ganga til sjúkrahússins og ráða-
gerða hans. eyjarbúum til fram-
fara og bóta.
Hún bætti við, letilega: Og ég
geng aldrei. Annað hvort er ég
ríðandi eða þá nota ég bílinn.
Það ert þú, sem ert svo dugleg,
Simone — að ganga löngu braut-
ina hingað í þessum steikjandi
hita. Ég var annars búin að segja
þér að hringja bara og þá gæti
Joseph sótt þig hvenær sem
væri.
sflíltvarpið
Miðvikudagur 1. nóvember.
8:00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Ósk«
ar J. Þorláksson. — 8:05 Morgun
leikfimi: Valdimar Örnólfsson
stjórnar og Magnús Pétursson
leikur undir, — 8:15 Tónleikar,
— 8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleik-
ar. — 9:10 Veðurfregnir. — 9:20
Tónleikar).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilkynningar),
13:00 „Við vinnuna“: Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk,
»» Tónleikar — 16:00 Veðurfr,
— Tónleikar — V7:00 Fréttir).
17:40 Framburðarkennsla 1 dönsku og
ensku.
18:00 Útvarpssaga barnanna: „Á leið
til Akra“ eftir Aimée Sommer*
felt; IV. (Sigurlaug Björnsdótt*
ir).
18:20 Veðurfregnir. — 18:30 Þingfrétt*
ir — Tónleikair.
18:50 Tilkynningar — 19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Bill Snyder leikur
dægurlög á píanó.
20:20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Eiríks saga
rauða; I. (Dr. Kristján Eld*
járn þjóðminjavörður),
b) Þjóðleikhúskórinn syngur inn
lend lög; dr. Hallgrímur Helga
son stjórnar.
c) Alexander Einarsson rifjar
upp gamlar sagnir úr ísa«
fjarðardjúpi.
d) Úr þjóðsögum Jóns Árnason
ar! I. (Jóhannes úr Kötlum).
21:45 íslenzkt mál (Dr. Jakob Bene*
diktsson).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Draumleir" saga
eftir William Lindsay Gresham;
fyrri hluti (Þórarinn Guðnason
læknir þýðir og les).
22:35 Um náttmálabil: Tónleikar Sin«
fóníuhljómsveitar íslands í Há*
skólabíói 26. okt. Stjórnandi:
Jindrich Rohan.
a) „Myndir frá Ungverjalandi**
eftir Béla Bartók.
b) Sinfónískt skerzó eftir Svatop
luk Havelka.
c) „Eldfuglinn“, »víta eftir Igor
Stravinsky.
d) „Frá skógum Bæheims og
sveitum“ eftir Smetana.
e) Forleikirnir op. 97 eftir Lizt,
23:50 Dagskrárlok.