Morgunblaðið - 02.12.1961, Page 16

Morgunblaðið - 02.12.1961, Page 16
16 VORGVNBLAÐIB Laugardagur 2. des. 1961 (---------' Margaret Summerton HÚSID ViD SJÚINN Skáldsaga tekur ekki nema mínútu, bjáninn þinn og svo geturðu gert hvað sem þú vilt. Þarna misstirðu hana! Og mikla, ljósa hárið féll niður og hálfhuldi kolsvart lítið höfuð. Hún þrýsti einhverju í hönd hans og hann rak upp vein, eins og verið væri að drepa hann og svo tók hann aftur að hamast og baða út öllum öngum. Ég hlýt að hafa gefið eitthvert hljóð frá mér, því að bæði litu upp og drengurinn notaði tæki- færið, pegar móðirin var að hugsa um annað og reif sig laus- an. Ég hélt. að hann ætlaði að hlaupa út úr forstofunni, en þess í stað kom hann hlaupandi upp stigann í einu hendingskasti. Þegar hann átti eftir eitt þrep til mín, þrýsti hann einhverju í hnéð á mér, leit eldsnöggt fram- an í mig og þaut síðan til baka án þess að Lísa næði í hann, og faldi sig svo bak við stigann með herópi miklu. Einhversstaðar skall í hurð og ýlfur í hundi heyrðist um leið. Ég laut niður til að taka upp þetta sem hann hafði ýtt að mér og fann, að það var rós, sem var ekki einu sinni útsprungin, en á löngum stöngli. sem allir þymar höfðu verið vandlaga tálgaðir af. Lísa, sem stóð nokkrum þrep- um fyrir neðan mig, sagði: Hún átti að fara til Edvinu. Það er ætlazt til, að hann færi henni rós á hverjum morgni. Ljósgula hárið á henni var allt úfið, á annarri kinninni var vara litarklessa en sietta af einhverju, sem virtist soðin hafragrjón framan á peysunni hennar. Yfir- leitt var hún eitthvað mann- eskjulegri og meir aðlaðandi en ég hafði kynnzt henni kvöldinu áður. Ég hló. Það er eins og þú hafir át' í ströngu að stríða, sagði ég. Svo þetta er þá Timmy litli. Já, Timmy, upp á sitt versta. Mér þykir fyrir því, að hann kynnti sig svona leiðinlega. Hann getur verið hreinasta plága, þeg- ar sá gállinn er á honum, en svo ágætur þess á milli. Þó að orðin væru kannske hálf-harðneskju- leg, var tónninn það ekki. Út úr honum skein bæði viðkvæmni og hreykni. Því miður hef ég orðið að fást við hann sjálf í morgun. Gretel, svissneska stúlkan sem passar hann, liggur með höfuð- verk. Ég vona bara, að ég lifi það af! Get ég ekki hjálpað þér? spurði ég. Þakka þér fyrir. en fyrst verð- urðu að fá eitthvað að borða. Ég er búin, en ég held, að Mark sé að borða núna og getur verið þér til skemmtunar. Hringdu bara, þá færir Ivy þér það, sem þú vilt. Hún gekk með mér niður stig- ann og benti yfir skákborðið í gólfinu. Þarna.. og svo aðrar dyr til hægri. Fyrirgefðu, en ég verð víst að fara út og gá að, hvað Timmy er að gera illt af sér. Hann er með hundskratta, Kelly og þegar þeir leggja saman, er ótrúlegt, hvað þeir geta gert á skömmum tíma. Ég sé þig aftur! Ég opnaði dyrnar á borðstof- unni og var enn brosandi að áflogunum, sem ég hafði nýskeð verið sjónarvottur að. Þá stóð Mark Halliweil úr sæti sínu við borðið, og samstundis þurrkuð- ust bæði Lísa, Glissing og Timmy út úr meðvitund minni. Nú vissi ég, hver hann var og hvar við höfðum hitzt áður! ra. Ég hef enga hugmynd um, hvernig það atvikaðist, en í sama vetfangi og ég gekk inn í borð- stofuna mundi ég hvar ég hafði hitt Mark Halliwell áður. Kann- ske sá ég hann eitthvað betur í sterkri morgunbirtunni. Líklegra er þó hitt, að þessi loka hafi ver- ið svona föst vegna þess að ég hafði viljað loka með henni fyrir leiðinlega endurminningu, og nú hrokkið upp. Hann dró fram stól handa mér, en áður en við fengj- um sagt orð, kom Ivy inn. Hvað viljið þér fá, ungfrú? spurði hún. Ég hef egg og flesk, og svo get ég steikt pylsu, ef þér viljið. Þegar Edvina var hvergi nærri, var stúlkan hvergi tauga- óstyrk. Ég sagðist vilja bara steikt brauð og kaffi. Þegar hún var farin út, leit ég ekki á hann. Þetta hefði verið auðveldara, ef hann hefði tekið til máls að fyrra bragði. Með því að þegja sjálf, ætlaði ég að reyna að þvinga hann til að tala, en ég hefði átt að vita það þá þegar, að Mark Halliwell lét ekki neyða sig til neins, sem hann vildi ekki sjálf- ur. En hvað vissi ég annars um hann? Aðeins það, að hann var vingjarnlegur. Nú leit ég á hann. Ég sá, að hann hafði verið að bíða eftir því. Bros hans var vin- gjarnlegt, og dró dálítið úr hörku svipnum á skarpleitu andlitinu, sem annars var fjarrænt jafnvel stolt. Jæja! Mikið var! sagði hann. Ivy kom inn með brauðið og kaffið, setti það fyrir mig og fór síðan út. Já, mikið var, eins og þú segir. í gærkvöldi gat ég ekki munað, hvar við höfðum hitzt. Hatarðu mig? Því skyldi ég gera það? Hann ýtti bollanum að mér. Drekktu nú kaffið þitt — ekki veitir af. Ég er búin að sofa mitt áfall úr mér. en þitt er rétt að byrja. Þú hefðir getað sagt mér þetta í gær, sagði ég dauflega. Það hefði ég getað, ef ég hefði ekki orðið svo þrumulostinn af að sjá stúlku, sem ég bjóst ekki við að líta augum framar í þessu lífi, koma skríðandi undan runna. Og jafnvel þá var ég ekki full- komlega viss. Þú varst sú sama, en þó eitthvað öðruvísi. Hann tók að smyrja sér brauð- sneið og laut ofurlítið höfði. En svo varð ég svo hissa þegar ég var kynntur þér sem Charlotte, af því ég þekkti þig undir nafn- inu Jane — hans Philip Lesters. Það er hitt nafnið mitt. Philip kunni ekki við Charlotte-nafnið. Hann svaraði þessu engu og í bili virtist ekkert vera ósagt. Ég drakk niður í miðjan boll- ann. Það er nú kannske seint að iðrast eftir dauðann, en ég bið þig samt fyrirgefningar, þótt seint sé. Á hverju? Hann leit á mig. Augun voru bjartari en áður, milli kolsvartra brúnanna, og honum virtist skemmt, hvort sem það var nú að mér eða einhverri eigin hugsun. Þú skilur, ég er helzt á því, að þú hafir enga hugmynd um hvað gerðist þarna um nóttina, að minnsta kosti ekki. hvað okkur snertir. Er það ekki rétt hjá mér? Ég man.... Ég kom ekki meiru upp og röddin dó út, skjálf andi. En þá sagði hann með furðan- legri viðkvæmni: Ætti ég ekki að segja þér það, sem ég get munað? Kannske gæti verið eitt- hvert gagn í því. Þegar ég svar- aði engu, hélt hann áfram: Þetta var fyrir eitthvað tveimur árum. Samkvæmi í Chelsea. Vinur minn tók mig með sér þangað. Þetta var einskonar „opið hús“. Það var eins og Mark Halli- well væri að opna dyr, sem hefðu staðið læstar í langan tíma. Ég beið eftir sársaukanum, en hann kom ekki — aðeins endurminn- ingin um hann. Jæja, hélt hann áfram,. .þarna var að minnsta kosti múgur manns saman kominn og ég þekkti varla nokkra sálu nema þennan kunningja minn, sem hafði tekið mig með sér. En rétt þegar mér fór að finnast, að ég hefði fengið nóg, sá ég þig á bekk úti við gluggann, sitjandi þar milli luggatjalds og einhverr ar fáránlegrar hitabeltisjurtar. Þú varst með stórt vermútglas í hendinni og hélzt um það, eins og það væri fullt af eitri. Ég man mér sýndist þú einna líkust einhverri dís, sem hefði villzt á þennan stað úr öðrum heimi, og værir í vandræðum með sjálfa þig. Annaðhvort það, eða þú værir eitthvað dálítið biluð. Ég gaf frá mér eitthvert hljóð og hann sagði: Hvað? Ég hristi höfuðið. Haltu áfram. Þú varst mér alveg ráðgáta. Því spurði ég einhvern hver þú værir og hann svaraði: Stúlkan hans Philips.. Jane Elliot. Og ég sagði: Áttu við, að þau séu trú- lofuð? Og hann hló og sagði: Ég býst nú varla við að konan hans tæki því vel. Einhver setti plötuspilara í gang og fólk var eitthvað farið að dansa. Ég skaut mér til hliðar og ætlaði út, en áður en ég vissi af, var ég setztur hjá þér. Ég kynnti mig og svo tókst með okkur þetta alvanalega skraf. Þú brostir kurteislega til mín og hlustaðir sýnilega ekki á orð af því, sem ég sagði. Það eina, sem nokkuð vakti áhuga þinn, var hvað klukkan væri. Það spurð- irðu um tvisvar á tveim mínút- um. Yfirleitt fannst mér þú hálf óhugnanleg. Þegar ég tók af þér glasið var höndin kyrr, þó að hún héldi ekki lengur á neinu. Loksins bauð ég þér upp í dans. Ég hafði ákafa löngun til að sjá þig lifna við. Þú afþakk- aðir og sagðist verða að bíða til klukkan átta og fara þá heim. Eða var það átta, sem þú sagðir? Loksins reif ég þig bókstaflega á fætur. Við dönsuðum svo eitt- hvað ofurlítið, en þá var eins og þú vaknaðir snögglega af draumi og sagðir: Hversvegna ertu að reyna að vera vingjarnlegur? Ég þekki þig alls ekki — eða er það? Ég sagði, að svo væri ekki, en það gerði ekkert til. Ég væri alls ekki að vera vingjamlegur, held- ur bara að skemmta sjálfum mér, og svo vildi nú til, að það var ekki nema satt. Þú hafðir geysi- mikil áhrif á mig. Nú leit hann á mig, glettnislega og forvitinn. Já, þú varst falleg þetta kvöld, Dularfull, áberandi, sorgmædd. Já. víst varstu sorgmædd, þangaS til þú fórst að þiðna upp, smátt og smátt og eftir nokkra hringi á gólfinu þarna, hafði ég taiiS þig á að koma að borða með mér. Hann kinkaði kolli. Þú hefur sjálfsagt ekki vitað það, en þetta var ákveðið loforð. Þú fórst tii að þakka fyrir þig og kveðja, eins og góð stúlka. en siðan ætl- aðirðu að ná í kápuna þína og hitta mig svo niðri. hjá lyftunni, eftir fimm mínútur. Þú lézt mig bíða, en ég tók mér það ekkert nærri. Þú skilur, þú varst alveg búin að setja mig úr öllu jafnvoogi. Ég var að kasta mér út í hárómantiskt ævintýrii og var að hugsa um, hvert ég ætti að fara með þig. og matinn, sem ég ætlaði að gæða þér á, og svo hvert við ættum að fara saman daginn eftir, sem var laugardagur. En svo þegar þú komst út úr lyftunni við arra annars manns, þá leiztu beint á mig, en hafðir bersýnilega aldrei séð mig áður. Þú fórst svo út og steigst upp í bíl með honum og síðan sá ég þig ekki aftur fyrr en þú skauzt út undan runnanum rétt við fæturna á mér, seinnipartinn f gær. Hann yppti öxlum. Finnst þér það nú svo skrítið, að ég skyldi ekki strax fara að rifja UPP gamlar endurminningar um fyrsta skiptið. sem við hittumst? Auk þess þóttist ég nú alveg hárviss um, að þú myndir alls ekki eftir neinu. Á ég að segja þér minn hluta af sögunni? Já, gerðu það, svaraði hann. Seinna komst ég að ýmsu um Philip Lester..., Það var hann, sem þú hljópst burt með, var það ekki? En ég hefði gaman af að heyra hvað skeði á eftir. Það var þetta kvöld, sem þvl var öllu lokið hjá okkur, sagði ég. Philip hafði lofað mér að hitta mig f þessu samkvæmi —. þessvegna fór ég þangað. Hann sagðist verða kominn þanga'ð klukkan sex og hefði nokkuð að segja mér. Við höfðum verið ást- fangin í meira en ár..., Hann var búinn að vera giftur f se* ár, en hann og Elinor höfðu ver- ið skilin að borði og sæng næst- um allan þann tíma. Oft voru þau ekki einu sinni í sama land- inu, en hún vildi aldrei gefa eftir fullan skilnað. SPtltvarpiö Laugardagur 2. desember 8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Morg unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —. 8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleikar. — 9:10 Veðurfregnir. -—9:20 Tón« leikar. — 10:00 Veðurfregnir). 12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. 12:25 Fréttir og tilk.). 12:55 Óskalög sjúklinga (Bryndfs Sig» urjónsdóttir). 14:30 Laugardagslögin. — (15:00 Frétt* ir og tilkynningar). 15:20 Skákþáttur (Guðmundur Arn» laugsson). 16:00 Veðurfregnlr. — Bridgepáttur (Stefán Guðjohnsen). 16:30 Danskennsla (Heiðar Ástvalda* son). 17:00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra: Páll H. Jónsson frá Laugum vel» ur sér hljómplötur. 17:40 Vikan framundan: Kynning á dagskrárefni útvarpsins. 18:00 Útvarpssaga barnanna: ,,Bakka- Knútur" eftir séra Jón Kr. ísfeld; II. (Höfundur les). 18:20 Veðurfregnir. 18:30 Tómstundaþáttur bama og ung- linga (Jón Pálsson). 18:55 Söngvar í léttum tón. 19:10 Tilkynningar. 19:30 Fréttir. 20:00 Skógar og veiðimenn: í»ýzkir söngvarar og hljóðfæraleikarar flytja lagasyrpu. 20:20 Leikrit. „Mennirnir mínir þrír** (Strange Interlude) eftir Eugene O’Neill; fyrri hluti. — Þýðandi: Árni Guðnason magister. — Leik stjóri: Gísli Halldórsson. Leik-* endur: Herdís I>orvaldsdóttir# Indriði Waage, Þorsteinn Ö. Stephensen, Hóbert Arnfinnsson,. Helga Valtýsdóttir og Rúrik Har- aldsson. 22:00 Fréttir og veðurfregnir. 22:10 Danslög. 24:00 Ðagskrárlok. — Bless lilli minn, en varaðu þig nú á ljónunum, tígris- dýrunum, krókodílunum, slöngunum og blóðsugunum. Xr X- X- GEISLI GEIMFARI Xr Xr Xr — Jæja, ungfrú Fox, vilduð þér gjöra svo vel að skrifa spurningu varðandi þennan unga gest okkar, hann frænda yðar? — Sjálfsagt: „Hvar er frændi minn, Roger Fox, fæddur?“ (En undir þessu dulnefni gengur Geisli geimfari meðan hann dvelst á Met- húsálem. — Mér líkar þetta ekki. Ég kann ekki við að spurning, sem ekki er unnt að svara, sé lögð fyrir raf- eindaheila.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.