Morgunblaðið - 23.01.1962, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 23. jan. 1962
MORGVTSBLAÐIÐ
11
Karl N.
verkstjóri
F. 31. ág. 1902. D. 12. jan. 1962.
STUNDUM, er ég staðnæmist í
önn dagsins og lít um farinn veg,
furða ég mig á því, hve skjótt
hin mjúka hönd gleymskunnar
breiðir yfir spor genginna sam-
ferðamanna. Horfnir kunningjar,
ættingjar og ástvinir, er voru
snar þáttur í lífi manns, eru ljúf-
lega sveipaðir móðu minning-
anna innan tíðar, einstaklingarn
ir sem slíkir verða óskýrir og
óraunverulegir J ímynd manns
á fám árum. aðeins einstakir at-
fcurðir, er þeir og við vorum
þátttakendur í eru enn Ijósir og
skýrir.
Aðeins einn eða kannski tveir
hinna gengnu eru enn gerend-
ur í hugsanalífi manns. þótt ára-
raðir skilji okkur að. Þessir ör-
fáu úr fjöldanum skáru sig að
einhverju úr um atgerfi eða fram
göngu. svo að þeir mörkuðu spor
í verund manns, þannig að hún
varð önnur og öðruvísi en áður;
þeir urðu hluti af manni, eða
öllu heldur: maður varð brot af
jþeim.
Því er það, að f dag gerist
kannski eitthvað, sem er í sjálfu
sér ekki neitt, en verður samt
manni sjálfum gott og minnis-
stætt, af því að gamall, horfinn
vinur átti hlutdeild í því með
manni. Kannski hefur maður í
ógáti sagt orð hans eða orð dreg-
in af hans, eða maður hefur
brugðist við einhverju á annan
hátt en venjulega, eins og hann
myndi hafa gert. Kannski hafði
hann ekki endilega talað eða
gert þetta betur eða fallegar, en
samt þannig að það hafði áhrif
á mann og breytti manni dálitið
og varð því partur af manni.
Eg held að hann Kalli hafi ver
ið svoleiðis maður. Maður sem
heldur áfram að lifa með manni,
því að hann var öðruvísi en fjöld
inn, ekki eins og ég og þú, —
stærri i sniðum. Hvar sem hann
Kalli fór skildi hann eftir spor
í samtiðina. Hann var hrjúfur,
hóvær og oft hæðinn og stund-
um galsafenginn, og alltaf tilbú-
inn í deilur og kappræður; oftast
ó öndverðum meiði við einhvern,
leiddist ætíð þeir til lengdar. er
voru honum sammála; hafði líka
sérlega gott lag á að gera menn
sér ósammála. Hann hafði
ókveðnar skoðanir á öllu, flest-
ar róttækar, sumar frumlegar,
og varði allar af kappi miklu.
Hann var ætíð lítilmagnans meg-
in. og gat borið hönd fyrii höf-
uð sér.
Þessi sérstæði persónuleiki var
í fátækt fæddur hinn 31. ágúst
árið 1902. Foreldrar hans voru
Guðbjörg Ásgrímsdóttir og Jón
Tómasson, bæði ' húsmennsku
hiá séra Brynjólfi á Stað í
Grindavík. Ólst Karl upp hjá
prestshjónunum á Stað til ferm-
ingaraldurs. Átti þá að koma
piltinum til mennta. en er hann
heyrði hvaða fag hann skyldi
nema, brást hann hart við og
hljóp til sjós. Notaði hann
6tundum síðan nokkuð sterk orð
um þá stétt manna, er hann svo
naumlega slapp við að blandast.
Karl stundaði síðan sjó-
mennsku, bæði á mótorbátum
og togurum fram eftir aldri, eða
þar til hann réðist til Vegagerð-
ar ríkisins í byrjun síðari heims-
styrjaldinnar, en hjá henni
gegndi hann verkstjórn, unz
heilsan bilaði. Síðustu árin, áður
en hann lét af störfum, gekk
hann eigi heill til skógar en
stundaði vinnu sína eigi að sið- .
ur af dærrafárri atorku, þrátt
fyrir lítt bærar þjáningar. Vakti
karlmennska hans og ósérhlífni
furðu og aðdáun allra er til
þekkta
Karl var tvíkvæntur. Fyrri
ikona hans var Unnur Guðmunds
dóttir, og eignuðust þau fjögur
börn; Helgu, Brynjólf, Guðtojart
og Guðmund. Síðari kona hans
var Jóhanna Oddsdóttir og eign-
uðust þau einn son barna, Rafn-
Jónsson
ar Karl. Öll eru börnin frá báð-
um hjónaböndum hin mannvæn-
legustu, gift og búsett í Reykja-
vík.
Eins og ég gat um í upphafi,
var Karl persónuleiki, er skar
sig úr f jöldanum, og fyrir margra
hluta sakir og fleiri en mér hefir
enzt rúm til að greina frá hér.
Mun mörgum samferðamönnum
hans sem mér, að minningin um
þennan góða dreng mun aldrei
fyrnast: hann mun halda áfram
að lifa með okkur.
Hvíl í friði.
Vinur.
HAUSTIÐ nálgaðist, litir þess
lögðu fölvan blæ sinn yfir um-
hverfið, lauf trjámna féllu til
jarðarinnar, vindurinn feykti
þeim eitthvað í burt, enginn
vissi hvert.
Það var á slíku hausti árið
1941 sem fundum okkar Karls
bar fyrst saman og örlögin hag-
ræddu því svo að kynni okkar
urðu nokkuð meiri. því næstum
því óslitið samstarf okkar síð-
an, er nú að ljúka eftir rösk
tuttugu ár.
Karl var fæddur í Grindavík á
Reykjanesi þann 31. júlí árið
1902, var því á sextugasta aídurs-
ári þegar hann lézt þann 12. jan.
s.l, Um ætt hans og æsku veit ég
raunar fátt. hann var ætíð fá-
máll um það, en mikla virðingu
og hlýleik bar hann til fóstru
sinnar var auðheyr' á tali hans
um hana að þar hafi hann átt
þá vernd og góða atlæti sem mun
aðarlausum dreng hafi verið
þörf á.
Eins og tíðgaðist í þá daga fór
Karl shemma að .vinna og
fimmtán ára fór hann til sjós,
varð léttadrengur á millilanda-
skipi og sigldi um tuttugu ár á
ýmsum skipum til margra landa
og álfa milli, um skeið var hann
á seglskipi og minntist oft á það,
jafnan var þá hann sá mynd af
seglskipi sem dvöl nans á slíku
fleyi væri honum ljóslifandi í
minni og næstum því sem honum
fyndist á slíkum stundum að
hann væri um borð, sæi öldurnar
rísa við kinnung og heyrði hvin
stormsms þá hann söng við rá
og reiða. Og einhvernveginn
finnst mér að Karl hafi þá verið
á réttum stað þar sem karl-
mennska hans, dugnaður og
skyldurækni nutu sín til fulls.
Það býr flest að fyrstu gerð,
þess varð eigi dulið að ómild æsku
kjör settu mark sitt á manninn,
hinn snarpi veruleiki mótaði ytri
formin og skildi eftir hrjúft yfir-
borð er oft huldi manninn sem
undir bjó, kulvindarnir skerptu
til viðbragða ómótað og bljúgt
geð unglingsins, ýfðu það til
mótstöðu og stældu það til varn-
ar, svo ómildur næðingurinn of-
kældi ekki yl barnssálarinnar,
særði ekki lífsmeiðinn og skilaði
honum alsettum djúpum örum
inní framtíð fullþroska manns,
sem verða mun táknrænt dæmi
óblíðra og kaldra kosta á fyrstu
áratugum æfinnar, er grálynd ör-
lög hrintu unglingnum þvert
um geð inná óæskilega hliðar-
stíga lífsbrautarinnar, sem þó að-
eins verður gengir, af einum
hverju sinni, aðeins þá og aldrei
meir.
Mér verður Karl minnisstæð-
astur ekki hvað sist vegna and-
stæðnanna í fari hans. hann bar
ytri hrjúfleika, en innri maður-
inn, léttlyndið. greiðasemin og
góðvildin, skópu honum vinsæld
ir er hann ávann sér manna með-
al og enntust honum til hins síð-
asta og munu endast honum með-
an nokkur man hann, en þeir eru
orðnir nokkuð margir starfs-
mennirnir sem muna Karl, ef til
vill eru þeir flestir sem komu
ungir að árum, stigu sín fyrstu
spor útí atvinnulífið og nutu þá
leiðbeiningar Karls í fyrstu,
margir af þeim eru nú meðal
best. menntaðra manna þjóðar-
innar, háskólaborgarar sem vissu
lega geta talið Karl meðal sinna
lærifeðra, þó sú kennsla færi
ekki fram á skólabekkjum há-
reistra menntasetra.
Best munu innri eiginleikar
Karls hafa komið í ljós gagnvart
þeim smáu og minnimáttar, hann
var barngóður svo af bar, og svo
mikill dýravinur að hann gat
ekki hugsað sér heimili sitt án
þess að þar væri eitthvert hús-
dýr, og nú sér eitt slíkt vini á
bak, kannski væru kveðjuorð
þess best nú ef það fengi að
mæla.
Verkmaður var Karl með ágæt
um, jafnan í fremstu röð þeirra
manna er bestir þóttu, kunni
verk sitt vel, hagsýnn og úrræða-
góður. Verkstofnyn sú sem hann
vann hjá (Vegagerð ríkissjóðs)
á að baki að sjá góðum starfs-
manni, er vann henni af dugn-
aði og skyldurækni.
Fyrir um það bil 15 árum tók
Karl sjúkdóm þann er þjáði
hann æ síðan svo hann gekk
aldrei heill til skógar, en óbil-
•andi kjarkur karlmennska og
stæld skapgerð, báru hann yfir
verstu þrautastundirnar, en svo
fór að sjúkdómurinn varð yfir-
sterkari, en þó ekki fyrr en eftir
þrotlausa baráttu á sjúkrahúsi í
samfellt ellefu mánuði, þá gekk
Karl á fund feðra sinna jafn
hugrakkur sem fyrr.
Eitt af því sem Karl sagði við
mig þegar ég kom til hans í
síðasta sinn, „Eg verð að fara
út að vinna, mér batnar aldrei
með því að liggja svona“, fimm
dögum seinna var hann farinn,
kannski út að vinna. en fölvuð
lauf trjánna falla til jarðarinnar
vindurinn feykir þeim eitt'hvað í
burt, enginn veit hvert.
Adolf Petersen.
Frá Skattsloíu Reykjavíkur
Allir þeir, sem fengið hafa eyðublöð undir launa-
uppgjöf eða hluthaíaskrár, eru áminntir um að gera
skil nú þegar. — Áríðandi er, að fá öll eyðublöð
til baka, hvort sem eitthvað er út að fylla eða ekki.
Fresturinn til að skila skattframtölum rennur út 31.
janúar n.k. Dragið ekki til síðasta dags að skila
framtölum yðar.
Skattstjórinn
Sendisveinn óskast
á ritstjórnarskrifstofur blaðsins.
Vinnutími kl. 10—12 og 1—6.

3/o hérb. íbúðir
til sölu í sambýlishúsi við Álftamýri. Stærð 80 til
85 ferm. Seljast með fullgerðri miðstöð, sem er kom-
in nú þegar, með tvöföldu glen, sameign múrhúð-
aðri að innan og handrið á stiga eða tilbúnar und-
ir tréverk. llián kr. 50 þúsund iil 5 ára. Gott fyrir-
komulag. Verðið er sérstaklega hagstætt.
ÁRNI STFFÁNSSON, hrl.
Málflutningur — Fasteignasala
Suðurgöta 4 — Símar: 14314 og 34231.
Horðplast ó borð og lím
Hvítt — Grátt — Gult — Hvítt með
gyltum kornum og fleiri litir.
PLÖTUSTÆRÐ 2,44 cm x 1,22 cm.
n ý k o m i ð
Þ. Þorcgrímsson & Co.
Borgartúni 7 — Sími 22235
Sendisveinn
Röskan sendisvein vantar okkur strax.
Vinnutími kl. 9—6 e.h.
Afgreiðslan — Sími 22480.
Nýtt...
í Málaranum
með skermi
VERÐ AÐEINS KR. 2690,—
3 stærðir 30”, 36“, 42“
3 litir: hvítt — kopar — silfur