Morgunblaðið - 22.02.1963, Blaðsíða 10

10
M OHCVISBI 4Ð1Ð
Föstudagur 22. febrúar '1963
Reykja-plpur
leysa vandann
50 ára reynsla
„MASTA“-pípan er af sérstakri gerð, sem engin önnur píputegund hefur. Gerð
„MASTA“ pípunnar er einföld en hún tryggir nauðsynlegt hreinlæti og útilokar
nikótin-hlaðið remmubragð í munni, sem orsakast af sósu, sem safnast í munn-
stykkin á venjulegum pípum. Raki er í öliu tóbaki en í „MASTA“ dregst þessi
raki gegnum rör inn í safnhólfið. Me5 þessu móti verður reykurinn þurr og
kaldur.
M A S T A er frábær píputegund
Se3d á hóflegu verði
Umboð: ÞÓRÐUR SVEINSSON & CO. h.f.
Fást í verzlunum víða um land.
Nýi vatnstnrbínusnigillinn
Pétur Aðalsteinsson, stöðvarstjóri. Með handfanginu til
hægri á myndinni getur hann tekið af allan straum.
Irafossstöðin
áukin um 15,500 kw.
Nú eru hafnar miklar fram
kvæmdir við vatnsaflsstöðina
í írafossi. Stöðin verður bráð-
lega stækkuð og orka hennar
aukin um 15.500 kw. Orka
hennar er nú 31 þús. kw
Fréttamaður og ljósmyndari
Mbl. brugðu sér austur í
heimsókn fyrir skömmu í tii-
efni af þessu.
★ ★ ★
— Ef ég sný þessu hand-
fangi, þá slökkna öll ljós í
Reykjavík og á öllu Reykja-
nesi.
Við erum staddir á efri hæð
stöðvarhússins á írafossi, og
það er stöðvarstjórinn, Pétur
Aðalsteinsson, sem mælir
þessi orð.
— Rofinn er þarna úti,
enda, svo að okkur fer ekki
að verða um sel.
— Ætlarðu með okkur í
heimsókn til þess gamla?
— Nei, ætli það nú, en 30
metra niður förum við.
Nú nemur lyftan loksins
staðar. Við stígum út, og kom-
um þá inn ,í geysistóran sal. í
enda hans fyrir framan lyft-
una eru 30 metrar til lofts. Við
göngum inn eftir salnum fram
hjá vélasamstæðunum tveim-
ur, sem fyrir eru, og komum
að djúpri, stórri gryfju í gólf-
inu fyrir enda sálarins, þar
sem hin þriðja verður. Niðri
í gryfjunni eru menn að störf
um. Þeir vinna að því að koma
fyrir túrbínu, sem vatninu
verður hleypt á, er allt verð-
ur til reiðu. Vatnsgöngin
liggja við hliðina á túrbínun-
um, en færanlegir flekar eru
á göngunum á þremur stöðum
og eru þeir notaðir, þegar vél-
arnar eru stöðvaðar.
— Hvenær verður vatninu
hleypt á nýju túrbínuna?
— Sennilega í desember.
Tólf menn vinna nú að því að
sjóða saman túrbínuna, en
mikið verk er eftir. Sumar
vélanna eru enn ókomnar til
landsins. Svo verður þessi
gryfja fyllt af steypu. Hún er
átta metra djúp.
— Hve mikla orku gefur
nýja samstæðan af sér?
— 15.500 kw, jafnstór og
hinar tvær. Orkan eykst því
um 50%, eða upp í 46,5 þús.
kw. Heildarorka Sogsvirkjan-
anna er nú 73 þús. kw., svo að
talsvert munar um aukning-
una.
— Hve margir vinna að
framkvæmdunum?
— Tólf menn, ■ þar af tveir
Svíar. Þetta eru aðallega suðu
menn.
★ ★ ★
— Hafið þið komið niður
og skoðað göngin? spyr Pétur.
— Niður? Er hægt að kom-
ast enn neðar?
— Já, við komumst 8 metr-
um dýþra ennþá, og þar renn-
ur Sogið í göngunum.
Við förum nú niður stein-
steyptar tröppur og sjáum
loks inn í stórt op á göngum,
sem sprengd' hafa verið í berg
ið, og liggja að aðalgöngun-
um. Yfirborðið er óslétt eins
og í helli, marglitt og úr loft-
inu falla vatnsdropar. Þetta
er eins og að ganga inn í
leyndardómsfullan og ógn-
vekjandi töfraheim, og eykur
þungur dynur árinnar enn á
ugg þann, sem að okkur setur.
Það hallar undan fæti og nú
sjáum við vatnsflauminn, sem
rennur um göngin í geysileg-
um straumi. Steyptur veggur
er milli okkar og árinnar, og
getum við gengið alveg fram
á hann og virt fyrir okkur
þetta feikna afl brjótast áfram
farveg sinn rétt við fætur
okkar.
★ ★ ★
Er við komum aftur upp á
yfirborð jarðar, spyrjum við
Pétur, hve margir starfi að
staðaldri við írafossvirkjun-
ina.
—1 Við erum _níu vélstjór-
arnir, en auk þess vinna hér
tveir verkamenn. Tveir vél-
stjórar eru á vakt í einu allan
sólarhringinn — einn uppi á
lofti og annar rúmum 30 m
neðar.
Framhald á bls. 17.
heldur Pétur áfram og bendir
út um gluggann á mannvirki,
sem þar eru. — Það var hann,
sem bilaði þegar rafmagns-
laust varð í 20 mínútur um
daginn.
Salurinn, sem við stöndum
í, er eins konar stjórnklefi
vatnsaflsstöðvarinnar. Þar eru
alls kyns rofar, mælar og ljós,
sem á kviknar ef ekki er allt
með felldu, enda er þarna vél-
stjóri á vakt allan sólarhring-
inn og hefur vakandi auga
með gangi stöðvarinnar.
— Það er rétt að við kom-
um niður og lítum á fram-
kvæmdirnar, segir Pétur.
Við förum í lyftu og ferðin
virðist aldrei ætla að taka