Morgunblaðið - 05.09.1963, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 05.09.1963, Blaðsíða 20
20 MORGUNBLAÐIÐ Fimmíudagur 5. sept. 1963 William Drummond: MARTRÖÐ 23 tveim pillum stungið upp í munn inn á henni og svo kom vatnsglas, en hún spýtti öllu saman út úr sér. Og skozka röddin sagði: — Nú voruð þér óþægar, frú mín góð. Mjög óþægar. Og svo sagði hann eitthvað við hin tvö og hún tók að brjótast um og æpa. Hún sá, að Tony laut yfir hana og tók föstu taki um báða úlnliði hennar, en hrukkótt andlit Beu, líkast öldungsandliti, var alveg hjá henni og sagði: — Góða Katr- ín mín, hafðu engar áhyggjur, um leið og hún lagði höndina yf- ir munninn á Kit. Kit beit saman tönnunum. Hún fann höndina á Beu milli tann- anna og heyrði hana æpa upp af sársauka, fann blóðið í munni sér. En hún fann hinsvegar ekki þeg- ar sprautunálinni var stungið í hana, heldur aðeins greip hana einhver gleymska — og síðan vissi hún ekki af sér. 19. kafli. Kit var ringluð næsta morgun, þegar Tony kom til hennar með morgunverðarbakkann. — Hún mundi ekki fyrir víst, hvað gerzt hafði, en vildi ekki láta á því bera eða tala af sér. Tony laut niður og kyssti hana á ennið. — Hvernig líður þér, elskan? ■— Förum við ekki? sagði hún. •— f kvöld? Hann stakk hendi í vasann og dró upp flugfarmiða. — Það skal að minnsta kosti ekki vera mér að kenna ef ekki verður úr því! Hún leit nú á matarbakkann, greipaldinsafann, brennt brauðið, aldinmauk, en ekkert smjör. En hún gerði sér ekki almennilega ]jóst, að sér væri ætlað að borða þetta. — Hvað skeði í gærkvöldi? Ég man það ekki almennilega. Hann klappaði á höndina á henni. — Hafðu engar áhyggjur, Kisa. Þetta verður líklega allt í ]agi. — Hvað áttu við með líklega? — Við urðum að kalla á hann MacPherson í gærkvöldi. Þú varst talsvert slæm, eins og þú veizt. Hann kemur með einn stéttarbróður sinn með sér núna. Hún brauzt einhvernveginn gegnum þokuna af deyfilyfinu. — Ætlarðu nú að fara að fresta þessu enn? — Þetta er ósanngjarnt af þér. Þú verður að taka það aftur. Hún starði á matarbakkann. Hún fór að muna, að hún hafði 6treitzt á móti og spýtt út úr sér pillunum. Það var blettur á lak- inu. — Ég verð að fá svar áður en ég fer, sagði hann. Ég á heimt- ingu á því. Hún drakk safann í einum teyg og hann var hressandi og ís- kaldur og hressti hana við í bili. «— Ég er fegin, að þú skulir þurfa að fara í skrifstofuna. Þú hefur ill árif á mig. Mjög slæm, finnst mér. — Bea kemur klukkan tíu, sagði hann. — Þú treystir henni að minnsta kosti. Og Nora hringdi. Hún er orðin betri. Ég ætla ekki að fara fyrr en hún er komin. Ég vil, að einhver sé hjá þér allan tímann. Hún fann til þakklátssemi. — Þú átt við, að þú trúir mér? — Ég tel, að þú eigir ekki að vera ein, eins og nú er ásatt. Hann lofaði henni að neyta morgunverðarins, en kom svo upp á hverjum fimm mínútum til þess að vita, hvort allt væri í lagi. En hún sagði, að sér liði ekki vel. Hún var svo ringluð af lyfinu, að hún treysti sér alls ekki við morg unverðinn, þetta hræðilega rusl, sem hann hafði Búið út handa henni. Hún setti því bakkann á borðið og fór að sofa aftur. Seinna vaknaði hún og sá þá, að Nora gægðist inn. — Fyrirgef- ið ef ég ónáða yður, frú, sagði hún. Hún hresstist talsvert við að sjá Noru gömlu. — Komdu inn, sagði hún. — Er hann farinn? — Eigið þér við hr. Newton, frú? Hann fór fyrir meira en klukkutíma, og sagði mér að vekja yður ekki. En vilduð þér ekki fá tebolla? — Jú, það þætti mér gott, sagði Kit. Þegar hún sá andlitið á Noru útslitið eins og - gamlan skinn- hanzka, varð hún glaðvakandi. — Fékkstu peningana? — Já, og guð blessi yður fyrir þá. Það er farið að sjóða á katl- inum. Ég kem strax með það. En það varð nú ekki alveg strax. Tíu mínútur liðu, áður en Nora kom upp með tvö soðin egg, fullan disk af smurðu brauði, eins og Kit vildi helzt hafa það, og sterkt te. Nora hafði líka kom- ið með bolla handa sjálfri sér og settist nú niður til að drekka úr h.onum. —■ Mig langar til að segja yður frá Malcolm, frú sagði hún. — Það var skrítið. Hann kom heim þarna um kvöldið fokvond- ur við hr. Newton. Alveg brjál- aður. Já, hann er nú svo stoltur, hann Malcolm. En svo er hann búinn að fá vinnu sem sölumað- ur. Ferðast um. Hann er með bætiefni . . . hvað sem það nú kann að vera. En hann hefur eig- in bíl. Og kann svo ágætlega við sig. Kit var nokkurnveginn sama, hvernig Malcolm kynni við eitt eða annað. En hún hresstist við það eitt að heyra Noru tala. Þeg- ar Bea kom, var hún í þann veg- inn að fara í bað. Segðu frú de Witt að bíða niðri og gefðu henni kaffi. Þegar Kit var komin í baðið, lét hún renna meira og meira af köldu vatni í kerið, þangað til loksins hún varð að fara upp úr því og þurrka sér. — Ertu nú viss um, að þú hafir gott af að fara á fætur, elskan? sagði Bea, þegar Kit kom niður. — Ég býst við, að læknarnir vildu heldur tala við þig í rúm- inu. — Það kann vel að vera, en er þetta sett á svið þeirra vegna eða mín? Hún var ennþá dálítið þoku kennd eftir deyfilyfin, en ekki lengur æst á taugum. í staðinn var kominn kaldur ásetningur hennar að sleppa burt frá Gros- vernortorginu strax í kvöld. Hún var sannfærð um, að annars kæmist hún þaðan aldrei nema þá í sjúkrabíl eða líkvagni. Skozka lækninum MacPherson þótti fyrir því að finna sjúkling sinn á fótum, af því að hann hafði fengið taugasérfræðing, sem hann kynnti sem dr. Garver, til að fara með sér í heimsókn, á þeirri forsendu, að sjúklingurinn mætti ekki hreyfa sig. — Ef ég hefði vitað, að þér voruð svona hress, sagði dr. Garver, — hefði ég beðið yður að koma heldur í stofuna til mín, af því ég hef svo mikið af ómeðfærilegum áhöld- um. — Ég verð þá að afsaka fyrir hönd mannsins míns, ef ég fer til þess á annað borð, sagði Kit. Garver varð hissa á svipinn. — Honúm mundi finnast betra ef eitthvað væri að mér. — Mér finnst þetta nú ekki sanngjarnt hjá þér, Katrín, sagði Bea frænka, sem hafði komið upp til þess að vera við rann- sóknina. — Fyrirgerðu, Bea, sagði Kit, sem var eins og nú fyrst að taka eftir nærveru hennar. — Ekki vildirðu nú víst bíða okkar niðri? — Velkomið, sagði Bea, dálítið snefsin. — Mér dytti ekki í hug að vera að troða mér að þar sem mér er ofaukið. Kit hefði getað sagt eitthvað til að milda hana. En hún gat ekki fyrirgefið, að minnsta kosti ekki í bili, þessi svik, sem fengu gömlu konuna til að trúa því, að hún væri að hafa uppi einhverjar ill- kvittnislegar blekkingar. Þegar frænka var farin, lagði Kit sig í líma að hrífa læknana tvo, og það tókst svo vel, að hálf- tíma síðar klappaði Garver lækn- ir henni á öxlina og sagði: — Má ég óska yður til hamingju, frú Newton. Þér eruð hraust á taug- unum, svo að ekki verður á betra kosið. Ef þér vilduð koma í stof- una til mín, get ég gert heila runu af öðrum tilraunum, sem geta eytt tíma fyrir yður og pen- ingum fyrir manninum yðar, til þess að segja yður það sama. En þó að það sé kannski ábati fyrir mig, sé ég ekki, að þér getið haft nokkurt gagn af því. — Það er þá ekkert því til fyr- irstöðu, að við getum farið til Feneyja í kvöld? — Ekki taugarnar, að minnsta kosti. En nú sneri Garver sér að MacPherson. — Ég veit ekki, hvort MacPherson læknir telur, að. . . . Þau sneru sér nú bæði að Skot- anum, sem hugsaði sig um andar- tak. — Þegar ég kom til yðar í gærkvöldi, frú Newton, voruð þér, ef ég mætti svo segja, í allt öðru tilfinningaástandi en nú. — Já, ég var æst, sagði Kit. — Það er í fyrsta skipli á ævinni, sem ég hef þotið svona upp. En auðvitað var það móðursýkiskast skal ég játa. — Hr. Newton og frænka yðar segja mér, að síðustu vikurnar hafið þér orðið fyrir einhverj- um.... — Já, það sem ég hef orðið fyr- ir, er ég sannfærð um, að er raun verulegt, en af einhverjum ástæð um halda þau hin, að það sé of- skynjun eða ímyndun. Með tals- verðri fyrirhöfn tókst Kit að stilla röddina í sér, svo að hún gat talað, án þesS að gremju yrði vart í henni. — Það er ekki nema satt. — Og þér trúið því, að ef þið farið til Feneyja, þá muni þessi ásókn hætta? — Ef hún gerir það ekki, skal ég fallast á, að Tony hafi rétt fyrir sér, sagði Kit. — Og ef svo reynist, skal ég verða manna fyrst til að leita mér lækninga. Hún leit á þá á víxl. — Ég veit ekki, hvort þið .herrarnir gerið ykkur ljóst, hvað ég hef orðið að þola. En það, sem olli þessum móðursýkiskasti mínu, var morð- hótun. Og svo trúðu þeir sem ég trúði helzt, því ekki að þetta væri neitt. Meðan Kit var að segja þetta, fann hún, að hún var að verða reið og brýndi röddina. Þetta hafði verið heimskulegt af henni að fara að útskýra þetta. Hún sá, að læknarnir litu hvor á annan. En Garver sagði: — Ég held, að þetta sé hyggilegt af yður, frú Newton. Setjum svo, að þér þarfn ist sálrænnar lækningar, eða bara rannsóknar — sem ég er þó alls ekki að gefa í skyn — þá væri það alveg árangurslaust, ef þér vilduð ekki hjálpa til sjálf. Hann sneri sér að MacPherson. — Það kann að vera, að Feneyjaferðin dugi við þessu. Og ef ekki það, þá er frúin fús til að leita sjálf til geðlæknis. MacPherson kinkaði kolli. — Það væri líklega það bezta. SllUtvarpiö Fimmtudagur 5. september 8.00 Morgunútvarp (Bæn — 80.5 Tón leikar — 8.30 Fréttir — 8.35 Tón leikar — 10.10 Veðurfregnir). 12.00 Hádeglsútvarp (Tónleikar — 12.25 Fréttir og tilkynningar). 13.00 ,,Á frívaktinni", sjómannaþátt- ur (Eydís Eyþórsdóttir). 15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk. — Tónleikar — T6 30 Veðurfr. — Tónleikar — 17.00 Fréttir — Tónleikar). 18.30 Danshljómsveitir ieika — 18.50 Tilkynningar — 19.20 Veðufr. 19.30 Fréttir. 20.00 Sinfónía nr. 85 í B-dúr eftir Haydn. La Suisse Romande hljóm sveitin leikur. Ernest Anserment stjórnar. 20.25 Erindi: „Spartacus*4 (Jón R. Hjálmarsson skólastjóri). 20.45 Irmgard Seefried og Dietrich Fischer-Diskau, Pierette Alarie og Leopold Simoneau syngja ást ardúetta úr óperum. 21.15 Raddir skálda: Úr verkum Kára Tryggvasonar, og Páls H. Jón6- sonar. (Ingólfur Kristjánsson rit höf. sér um þáttinn). 22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.10 Kvöldsagan: „Dularilmur'* eftir Kelley Roos; XI (Halldóra Gunn arsdóttir). 22.30 Djassþáttur (Jón Múli Árnason), 23.00 Dagskrárlok. Föstudagur 6. september. 8.00 Morgunútvarp (Bæn — 80.5 Tón leikar — 8.30 Fréttir — 8.35 Tón leikar — 10.10 Veðurfregnir). 12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar — 12.25 Fréttir og tilkynningar). 13.15 Lesin dagskrá næstu viku. 13.25 „Við vinnuna": Tónleikar. 15.00 Síðdegisútvarp (Fréttii og tilk. — Tónleikar — 10.30 Veðurfr. — Tónleikar — 17.00 Fréttir — Endurtekið tónlistarefni). 18.30 Harmonikulög — 18.50 Tilkynn- ingar — 19.20 Veðurfregnir. 19.30 Fréttir. 20.00 Efst á baugi (Björgvin Guðmunds son og Tomas Karjsson). 20.30 Monique Haas leikur á píahó pre lúdíur eftir Debussy 20.50 Erindi: Um innflutmng plantna og fræöflun (Hákon Bjarnason skógræktarst j óri). 21.10 Frá tónlistarhátiðinni 1 Schwetz- ingen i mai sl.: Divertimento fyrir strengjasveit eftir Josef Starzer. — Kammerhljómsveitin í Munchen leikur. Stjórnandi; Hans Stadlmair. 21:30 Utvarpssagan: „Herfjötur" eftir Dagmar Edquist X (Guðjón Guð jónsson). 22.00 Frettir og veðurfregnii. 22.10 Kvöldsagan: „Duianlmur" eftir Kelley Ross; XII (Halidóra Gunnarsdóttir). 22.30 Menn og músik: X þáttur. Mendelssohn. (Olafur Ragnar KALLI KÚREKI —~*~ Teiknari; FRED HARMAN Grímsson). 23.15 Dagskrárlok. 5cED, I'r\ GO|N3'OVER.TO muleshoe FOR. TH’ LICErtSE f IF I &ET IT IM TOMO, TH' BOYS'LL 5TAKT MAK.IN5’ SM ART eemak<s--‘ao’ firstt.hia'&you I'LL &IT |s! A FI&HT/ j / NOW YOU’EE USIN' YOUR. ^ HEAD' YOUGOOMTOMULESrtOE A AN' l'LL &OTO PA&OSA SPEII0&5/ ( HE'S ACTUALLY HAPPY ABOUT TH' WHOLE.1 \ THIMS-/ THAT WIDOW’S EITHER. &OT HíM 1 HYPMOTIZED oe SHES BEEM FEEDIM' aiM i LOCO WEED.* 1 S-OTTA FIS-uRE SOME WAY / Lt'&£T HIM OUTATHIS BUT HOW?.* ./ — Kalli, ég ætla að fara að Minni- borg og ná í leyfið. Ef ég tek ]^ð út í bænum verða strákarnir strax með einhver spaugsyrði . . . og áður en þú veizt af verð ég lentur í slags- málum. — Loksins segir þú eitthvað af viti. Þú ferð að Minniborg og ég fer á meðan í bæinn til að undirbúa klerkinn. — Svei mér ef hann er ekki ánægð ur með alian gang malanna. Þessi ekkja- hefur annaðhvort dáleitt hann eða gefið honum inn eitthvert töfra- lyf. Ég þarf að finna einhverja leið til að losa hann úr klípunni, en hvernig? inningari i vinnur að meðaUaM a io _IrónUTt

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.