Morgunblaðið - 15.01.1964, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 15. jan. 1964
Vinum mínum og ættingjum er heiðruðu mig með
heimsóknum, góðum gjöfum og hlýjum kveðjum á sex-
tugsafmæli mínu þann 6. þ.m. færi ég mínar hjartan-
legustu þakkir og óska þeim allra heilla.
Guðmundur Júl. Jónsson
Vörsabæ, Austur-Landeyjum.
Eiginkona mín
FINNFRÍÐUR JÓHANNA JÓHANNSDÓTTIR
sem andaðist 10. þ.m. verður jarðsungin frá Fríkirkjunni
föstudaginn 17. jan. kl. 10,30. — Athöfninni verður
útvarpað.
Benedikt Benjamínsson.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi
ÞORMÓÐUR SVEINSSON
andaðist á heimili sínu Kringlumýrarbletti 5, þann
ll.janúar.
Theódóra Stefánsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Maðurinn minn
EIRÍKUR EINARSSON
fyrrverandi verkstjóri,
Háteigsvegi 15,
andaðist 14. þ.m. í Borgarspítalanum. — Jarðarförin
auglýst síðar.
Sigríður Ólafsdóttir.
Hjartkær dóttir og stjupdóttir okkar,
ERNA GUÐMUNDSDÓTTIR
verður jarðsungin frá Grindavíkurkirkju fimmtudaginn
16. þ.m. kl. 2 e.h.
Bílferð verður frá Bifreiðastöð íslands kl. 12,45.
Guðrún Jónsdóttir og Árni Magnússon,
Tungu, Grindavík.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og tengdamóðir
ÞÓRUNN DAGBJÖRT SIGURÐARDÓTTIR
verður jarðsungin frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði,
fimmtudaginn 16. jan. kl. 2 e.h.
Þeim, sem vildu heiðra minningu hinnar látnu, er
bent á líknarstofnanir.
Sigurður Kr. Sigurðsson,
Hilmar Sigurðsson,
Sigþór J. Sigurðsson,
Þórður Sigurðsson,
Sigrún D. Sigurðardóttir,
Jónína Michaelsdóttir.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður og ömmu
ÞÓRUNNAR REYKDAL
Kristin og Hans Christjansscn,
Elisabet og Einar Halldórsson,
Ásdis og Hermann Sigurðsson,
Iðunn og Þórarinn Reykdal,
Jóna og Þórður Reykdal,
og barnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
ÞRUÐAR j. magnúsdóttur
Einar Magnússon, Ólafia Valdimarsdóttir.
Innilegt þakklæti til allra þeirra er auðsýndu samúð
og vinarhug við fráfall og jarðarför sonar míns, föður
okkar og bróður
ÞÓRÐAR EINARS SÍMONARSONAR
Simon Sveinsson,
Guðmundur Einarsson, Arnór Einarsson,
Grétar Einarsson, Ólafur Símonarson.
Innilegar þakkir fyrir samúð og vináttu við andlát
og jarðarför eiginmanns míns,
KRISTINS Á. SIGURÐSSONAR
Hringbraut 74, Keflavík.
Sérstakar þakkir flyt ég forstöðumönnum og starfs-
fólki Múlalundar og Teppi h.f.
Fyrir mína hönd, barna og tengdabarna og annarra
vandamanna.
Júliana Kristjánsdóttir.
Gunndóra Benjamíns-
dóttir —
F. 15 .júlí 1881. D. 7. jan. 1964
í DAG fer fram frá Fossvogs-
kapellu útför frú Gunndóru
Benjamínsdóttur frá Bárugötu 7
hér í bæ.
Hún var fædd 15. júlí 1881 að
Árholti í Axarfirði, býli sem stóð
upp með Jökulsá á Fjöllum. —
Foreldrar hennar voru hjónin
Benjamín Þorvaldsson og Signý
Jóhannsdóttir, bæði af þingeysk-
um ættum.
Er Gunndóra var 11 ára að
aldri missti hún föður sinn, sem
lézt frá konu og 5 börnum innan
fermingaraldurs. Leystist heim-
ili ekkjunnar þá upp og börnun-
um var komið til dvalar á heim-
ilum innan byggðarlagsins. Fór
Gunndóra að Skinnastað til hins
nafnkunna lærdóms- og fræði-
manns, séra Þorleifs Jónssonar og
konu hans frú Sesselju Þórðar-
dóttur. Dvaldi Gunndóra hjá þess
um mætu hjónum til 16 ára ald-
urs og minntist hún þeirra ávalt
með sérstökiun kærleika og virð-
ingu.
Var alla ævi bjart yfir minn-
ingum hennar frá þessum ljúfu
æskudögum, í hinu laufgróna
héraði, þar sem „náttúran grípur
mann himin heið“ og iðan og
skógurinn „faðmast í skrúðgrænu
klæði.“ — Á þessum árum eign-
aðist Gunndóra vinkonur, sem
hún batt tryggð við alla ævi,
má þar meðal annara nefna þær
frú Kristveigu Björnsdóttur í
Skógum og prestsdæturnar frá
Skinnastað, frú Þóru Þorleifs-
dóttur Grönfeldt og frk. Svövu
Þorleifsdóttur, skólastýru. —
Það kom snemma í ljós að
Gunndóra var mjög vel greind,
verklægin og vandvirk við hvert
það starf er hún hafði með hönd-
um. Þegar á ungum aldri,
skömmu eftir fermingu, var hún
fengin til saumaskapar og hann-
yrða á ýms heimili í Axarfirði
sakir lagvirkni og smekkvísi sem
einkenndi störf hennar og hand-
bragð, allt frá æskudögum. —
Árið 1905 fór hún til Seyðisfjarð-
ar í þeim tilgangi fyrst og fremst
að læra fatasaum til hlítar. Vann
hún þar á saumaverkstæði Eyj-
ólfs Jónssonar og lauk þar því
„skreðaranámi“, sem krafizt var
á þeim árum.
Árið 1909 giftist hún Tryggva
Guðmundssyni frá Efra Seli í
Hreppum, gáfuðum og listhæf-
um hagleiksmanni, eins og hann
átti ætt til. Hann hafði þá um
nokkurt skeið rekið verzlun á
Seyðisfirði en hafði árið 1905
misst eiginkonu sína, Jónínu
Jónsdóttur frá Þórarinsstöðum
við Seyðisfjörð, er lézt frá 5
börnum á bernskualdri. Tók hin
unga húsfreyja því að sér mikið
og vandasamt hlutverk, að gegna
móðurskyldum við uppeldi
þriggja stjúpdætra sinna ásamt
stjóm á stóru og erilsömu kaup-
mannsheimili, þar sem risna og
fyrirgreiðsla við viðskiptamenn
og vini var í té látin eins og bezt
varð á kosið. •—
Vorið 1920 fluttust þau hjónin
með fjölskyldu sína hingað til
Reykjavíkur, þar sem Tryggvi
Guðmundsson tók að sér gjald-
kerastarf við Áfengisverzlun rík-
isins. Bjuggu þau hjónin fyrst á
Óðinsgötu 17 og síðar á Báru-
götu 7, þar sem þau eignuðust
einkar fagurt og myndarlegt
heimili. Hinir mörgu vinir, er
lögðu þangað leið sína munu
ljúka upp einum munni um það,
að heimilisbragur allur hjá þeim
hjónum hafi verið talandi vott-
ur um háttvísi, alúð og reglu-
semi og þá ljúfu glaðværð, er
þeir munu lengi minnast.
Þeim hjónum Tryggva og
Gunndóru varð 3ja barna auðið.
Eru það þau: Ólafur, úrsmíða-
meistari hér í bæ, kvæntur
Bimu Sigurbjörnsdóttur, Nína
Minning
Tryggva, listmálari, búsett í New
York, gift dr. Alfred Copley og
Viggó, lögfræðingur hér í bæ,
kvæntur Hrafnhildi Thoroddsen.
— Árið 1942 missti Gunndóra
eiginmann sinn. Dvaldi hún eftir
það til dánardægurs á heimili
sínu að Bárugötu 7, í skjóli sonar
síns og tengdadóttur, þar sem
hún átti fagurt og bjart ævikvöld
og naut ástríkis og umhyggju ást-
vina sinna og nánasta skylduliðs
fram að hinstu stund.
Eins og tekið var fram var
Gunndóra prýðilega greind kona
og ágætlega verki farin í hví-
vetna, eins og heimili hennar bar
vitni um bæði fyr og síðar. Þá
var hún sérstaklega ljóðelsk og
geymdi í minni sér alla ævi
kvæði og vísur er hún hafði num-
ið í æsku. Áttu vinir hennar með
henni margar ánægjustundir, er
hún rifjaði upp kveðskap frá
hinni glaðværu byggð bernsku-
áranna norður í Þingeyjarsýslu.
Hún var sjálf ágætlega hagmælsk
og kastaði fram snjöllum stök-
um og ljóðum við ýms tækifæri.
Gunndóra var fríð kona og glæsi-
leg og hélt sér einkar vel fram á
efri ár. Hún var trygglynd og
vinföst og áttu vinir hennar
ávalt traustan hauk í horni þar
sem hún var. Fyrir þremur ár-
um varð hún fyrir áfalli, sem
ekki fékkst bót við.
Hinn síðasta tíma, eftir að
heilsa hennar var þorrin, naut
hún sérstakrar umhyggju og að-
hlynningar hjá börnum sínum,
tengdabörnum og skylduliði,
sem reyndi á allan hátt að varpa
birtu yfir síðustu spor hennar.
Hún andaðist þann 7. þ. m.
Ástvinirnir, stjúpdætur hennar,
venzlafólk og hinir mörgu vinir
hennar kveðja hana með kær-
leika og þökk fyrir vináttu henn-
ar og tryggð og ljúfar samveru-
stundir. — Ég kveð þessa látnu
vinkonu mína með kæru þakk-
læti fyrir einlæga vináttu henn-
ar og hlýhug í minn garð og f jöl-
skyldu minnar, frá fyrstu kynn-
um. —
Friður Guðs og handleiðsla
fylgi henni til ljóssins heima,
þar sem lífið er sigur og eilíf
náð.
Þorsteinn Jóhannesson.
Elín Jóhannesdóttir
Minning
Fædd 7. 6. 1863, — dáin 9. 1. 1964
í DAG verður til moldar bor-
in ekkjan Blín Jóhannesdóttir,
Mávahldð 38, sem andaðist á
Landakotsspítla, 9. þessa mánað-
ar 100 ára gömlu. Hún fæddist
að Bæ í Súgandafirði 7. júní
1863, foreldrar hennar voru
hjó'nin Helga Guðmundsdóttir og
Jóhannes Guðbrandsson, sem
þar voru í húmennsku. Nýfædd
var hún tekin í fóstur af ljós-
móðurinni Sigríði Hafliðadóttur
og manni hennar Þorkeli Sigfús-
syni, sem þá bjuggu að Skálavík
við ísafjarðardjúp og þar ólst
hún upp. Síðar var hún við
vinnu á ýmsum bæjum í Ön-
undairfirði og Dýrafifði. Systkin
'hennar voru þrjú, sem öll eru
látin á undan henni. Á Sauirum
í Dýrfafirði kynntist hún góðum
og efnilegum manni, Jóni Björns
syni ættuðum úr Vestur-Húna-
vatnssýslu og giftu þau sig árið
1890, þá tiil heimilis á Saurum.
Hjónaband þeirra var gott en
frekar stutt, því hún missti
mann sinn 1907, þá til heimilis
í Dalshúsum í Önundarfirði. Þau
eignuðusf þrjú börn og þau eru:
Sigríður Jónsdóttir ekikja búsett
i Reykjavík, Helgi Jónsson, stýri-
maður og Björn Jónsson, efnis-
piltur, sem drukiknaði ungur og
var sárt saknað af móður og
systkinum. Af þessu má sjá að
hún hefur ekki farið varhluta af
sorginni í sínu lifi fremur en
aðrir.
Eftir lát manns síns um 1908
fluttist hún til Guðrúnar Þórðar-
dóttur á Suðureyri við Súganda-
fjörð, sem seinna varð tengda-
móðir sonar hennar, Helga. í
Súgandafirði var hún í tólf ár
við ýms störf mest sem ráðskona
'hjá sjómönnium. Árið 1920 flutt-
ist hún til Reykjavíkur til sonar
síns Helga, sem var farinn þang-
að árið áður. Hjá honum hefur
hún búið ávalt síðan. Fyrst með
fyrri konu Helga, Þorbjörgu
| Kristjánsdóttir frá Suðureyri við
Súgandafjörð en á efri árum
með seinni konu hans Kristinu
Lárusdóttur frá Hvammi við
Dýrafjörð. Hjá þeim hefur hún
átt rólegt ævikvöld. Barnabörn
hennar urðu sex en barnabarna-
börn hennar urðu fjórtán. í
þeirra hópi á hún litla nöfnu á
öðru ári, sem er að byrja sitt
æviskeið.
Hún amma var mikil trúkona
þegar ég, sem þetta rita og syst-
kin mín vorum börn. Þá kenndi
hún okkur „faðirvorið“ og marg-
ar bænir og vers. Ávalt sá hún
um að við færum með það áður
en við færum að sofa á kvöldin.
Árið 1920 gekk hún í söfnuð
Aðventista í Reykjavík og starf-
aði mikið með systrafélaginu
Alfa, sem er kven- og líknar-
félag innan safnaðarins. Fór
hún á samkomur og prjónaði
meðan henni entust kraftar til.
Hún var í þeim söfnuði til dauða
dags. Við amma vorum ekki á
sama máli um framhaldslífið
eftir dauðan, en ég veit að hún
er komin á fund ástvina sinna,
sem farnir voru á undan henni
til fegurri og betri heima. Að
lokum vildi ég votta henni
Ömmu þakklæti mitt fyrir allt
gott ,sem hún gerði fyrir mig
og systkini min, þegar við vor-
um börn og alla tíð.
Blessua sé minning hennar.
Elín Helgadóttir.