Morgunblaðið - 18.01.1964, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
Laugardagur 18. jan. 1964
GAVIN HOLT:
34
ÍZKUSÝNING
— Hvað vildi hann ná í úr
skrifborðinu hennar í nótt sem
leið!
Ef hún ekki varð raunveru-
lega hissa, lék hún að minnsta
kosti vel. Hún hleypti þannig
brúnum, að mér fannst það
mjög sannfærandi. — Skrifborð-
inu hennar Linu? Ég veit ekki,
hvað þú ert að fara.
Ég var farinn að efast sjálfur,
en ég var kominn oflangt til
þess að geta snúið við. Ég sagði
því: — Það vildi svo til, að ég
var á staðnum í nótt sem leið.
Lina iánaði mér lykil.
— Hvað kemur það mér við?
— Ætlarðu að halda því fram,
að þú hafir ekki farið í skrif-
borðið hennar?
Hún roðnaði út undir eyru.
Ég hélt, að það væri af sektar-
kennd, þangað til ég horfði í
augu hennar, en þá vissi ég, að
þetta var glóandi reiði. Efa-
semdir mínar frusu og urðu að
meðvitund_ þess, að mér hafði
skjátlazt. Ég fékk svarið í augna
tilliti hennar og það var sann-
færandi, og einhvernveginn þótti
mér vænt um það. Mig hafði
alltaf langað til að sannfærast
um, að einhverjar aðrar rauð-
lakkaðar neglur en hennar hefði
verið að þreifa á þessum skjöl-
um á borðinu hennar Selinu.
Ég sagði: — Ættum við ekki
að hita okkur tesopa. Þú hefur
ekkert fengið að borða allan
daginn.
En hún var vond. Bálvond.
Þú. . .!! sagði hún, en komst
aldrei lengra, en það var nægi-
lega langt.
— Allt í lagi, sagði ég. — Þú
getur fengið afsökunarbón mína,
og eins margar og þú vilt. Ég
er að vinna verk, svo að þú skalt
vera róleg. Þú ert flækt í vand-
ræðamál og ég er að reyna að
losa þig úr því. Stundum getur
verið nauðsynlegt að segja hitt
og þetta, aðeins til að sjá áhrif-
in.
Mér fannst þetta sniðugt hjá
mér. Svona höguðu diplómatar
sér. Ef kallarnir í Whitehall
fréttu þetta, létu þeir mig velja
úr sendiherraembættum. Þá
mundi ég kjósa að fara til Was-
hington, en það er bara svo
mikill sumarhiti í Washington,
að gáfurnar mínar gætu haft
verra af því. Þær gætu bráðnað.
Hún sagði: — Ég ætti að reka
þig út. Sparka þér út. Mér finnst
þú vera sá ergilegasti þjösni,
sem ég hef nokkurntíma fyrir
hitt.
— Þú eyðir of miklum kröft-
um í þetta, sagði ég. — Ef þú
nennir ekki að hita te, skulum
við fara eitthvað út og fá okkur
að borða.
— Nei, æpti hún. Ég skal held
ur hita te. Ég vildi ekki láta sjá
mig dauða með þér.
— Það er nú einmitt það, sem
ég er að reyna að hindra, sagði
ég.
Hún stikaði út úr stofunni og
ég heyrði glamur utan úr eld-
húsinu, þar á meðal smell,
þegar hún kveikti á gasinu. Hún
þusaði eitthvað við sjálfa sig
og svipurinn var enn hörkuleg-
ur, þegar hún kom inn aftur, og
varirnar samanbitnar, _ eins og
ekkert gæti losað þær. Ég spurði
hana, hvað væri að, en hún vildi
sýnilega ekkert gefa út á það.
Hún greip handtöskuna sína og
tók upp ur henni buddu, rótaði
í henni. Ég heyrði glamra í pen-
ingum. Svo skellti hún töskunni
aftur og fleygði henni á legu-
bekkinn.
Ég horfði á hana í þessum
vandræðum sínum. Loksins beit
hún í sig reiðina og ýtti að mér
tveimur hálfshillingum.
— Láttu mig hafa heilan
shilling fyrir gasi, sagði hún.
Ég gerði það, en vildi ekki
taka við peningunum frá henni.
Hún fleygði þeim samt í mig
og þeir duttu á gólfið. Ég lét það
afskiptalaust, en fór að hugsa,
að líklega gæti hún orðið skoll-
an góð í kvikmyndum.
Meðan hún var að bjástra
frammi í eldhúsinu, fór ég að
líta kring' um mig. Húsgögnin
voru húsgögn og ekki annað.
Þetta voru húsgögn, sem hún
kunni vel við og þá kunni ég
líka vel við þau. Hún hafði
þarna eftirmyndir af Marquet
og Matisse á veggjunum og ég
sá, að hún keypti góðar bækur.
Ég greip eina þeirra til að skoða
hana, en opnaði hana ekki, af
því að rétt í sama vetfangi sló
nýrri hugmynd niður í mig, og
ég fór að hugsa um hana. Þessi
hugmynd stóð í sambandi við
Josette Lacoste, en var mjög
þokukennd ennþá. Mjög svo
uppi í skýjunum. En ég hélt
áfram að hugsa. Eitt af því, sem
ég hugsaði um, var þessi aðvör-
un Bennys til Sally. Ég reyndi
að rifja upp orðin, sem hann
hafði sagt: — Varaðu þig á henni
Josette Lacoste. Ef hana fer að
gruna eitthvað, hleypur hún með
það beint í Clibaud! Hún er
slæm, og kænni en flestar aðrar.
Benny var lítið um hana, og það
var ekki annað líklegra en henni
væri lítið um Benny. En hún
hafði hlaupið beina leið upp með
söguna um rifrildi þeirra Schluss
bergs og Selinu!
Jæja, hvað um það?
Sally var að setja bollana á
bakka. Líklega var hún að
ganga að matarskápnum og
aftur til baka. Að minnsta kosti
var hún á gangi og ég var far-
inn að hlusta á hælasmellina á
gólfdúknum.
Sannfæring mín hlaut stað-
festingu. Ef ég hefði fyrr fram-
ið þessa prófun á göngulaginu,
hefði ég sparað mér nýafstaðin
vandræði, því að þá hefði ég
vitað, að hún var ekki stúlkan,
sem kom inn í skrifstofuna um
nóttina.
Eins og allar aðrar stúlkur,
höfðu sýningarstúlkur, hver sitt
göngulag, og þar hafði æfing
þeirra í starfinu engin áhrif.
Höfum flutt
raftækjaverzlun
okkar að
laugavegi 172
Jfekla
3|Utvarpiö
Laugardaglnn 18. Janúar.
7:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp
lð:00 Óskalög sjúklinga (Kristín Ann«
Þórarinsdóttir).
14:30 í vikulokin (Jónas Jónasson),
Tónleikar — 15:00 Fréttir ^
Samtalsþættir — íþróttaspjall
Kynning á vikunni framundan,
16:00 Veðurfregnir Laugardagslög*
in.
16:30 Dans-kennsla (Hreiðar Ástvalds*
son).
17:00 Fréttir
t»etta vil ég heyra: Hjörtur HalU
dórsson menntaskólakennari vel
ur sér hljómplötur.
18:00 Útvarpssaga barnanna: „Dísa og
sagan af Svartskegg'4 eftir Kár*
Tryggvason; V. (Þorsteinn Ö,
Stephensen).
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur barna og ungl
inga (Jón Pálsson).
18:56 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Leikrit Þjóðleikhússins: „Dimmu
borgir“ eftir Sigurð Róbertsson,
Leikstjóri: Gunnar Eyjólfsson.
Persónur og leikendur:
Ögmundur Úlfdal .... Ævar R. Kvaran
Lára kona hans .... Kristbjörg Kjeld
Hallur .......... Rúrik Haraldsson
Hjördís ......... Sigríður Hagalín
Della skrifstofustúlka .... Bryndís Pét,
Guttormur........Valur Gíslason
Elín móðir Ögmundar. . Bríet Héðinsd,
Aðrir leikendur: Gísli Alfreðsson,
Brynja Benediktsdóttir, Bessi Bjarna-*
son, Stefán Thors, Sverrir Guðmunds*
son og Leifur ívarsson.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög. — 24:00 Dagskrárlok,
BLAÐBURÐAFÓLK
ÓSKAST
f þessi blaðahverfi vantar Morgunblaðið nú
þegrar ungiinga, röska krakka eða eidra fólk,
til þess að bera blaðið til kaupenda þess.

Milli Bankastrætis og Vatnsstígs
Karlagata
Gjörið svo vel að tala við afgrciðslu blaðsins
eða skrifstofu.

V
Á,
SIMI 2 24 8 0
JÚMBÓ og SPORI

iK-
Teiknari: J. MORA
„Loksins", stundi galdramaðurinn,
„nú víkkar gangurinn dálítið, svo ég
þarf ekki lengur að skreiðast á fjór-
vm fótum.......en hvað er nú þetta?
Ég sé ljós framundan. Væri ég ekki
sjálfur sæmilega göldróttur, myndi
mér hreint ekki lítast á blikuna... “
„Hvað er þér á höndum og hvaðan
kemur þú eiginlega?" spurði agnar-
srnár hermaður. „Ég hef skreiðzt
gegnum gömul jarðgöng til þess að
heimsækja ykkur“, svaraði galdra-
maðurinn, „og nú vildi ég biðjast leyf
?s áð mega tala við drottningu ykk-
ar.“
„Talaðu, Inki, ég hlýði á mál þitt",
sagði mjóróma rödd og lág. „Mér
veist tunga um tönn, sagði galdra-
maðurinn, „mér verður svo mikið um
að standa nú augliti til auglitist við
c'rottningu Amazon-mauranna, leið-
toga hinnar göfugu hemaðarþjóðar.“
KALLI KUREKI

->f'

Teiknari; FRED HARMAN
COULOVE SWOEE I SAW A FIE£
OVEETHlSWAV-'&UESSMV
MlMD'S PLAVIM’ TRICKS * I
CAM'T Ö0 ANOTHER ST£P ! j
Hér hefur ekki verið vatn svo vik-
um skiptir! Nú á ég aðeins eina von ..
... að ég finni vatn áður en dagar,
eða týnast ella.
Klukkustundum saman staulast
Gamli áfram í náttmyrkrinu.
Ég er handviss um að ég sé eld
emhvers staðar hérna ... en ég er
kannske farinn að sjá ofsjónum....
ég kemst bara ekki fetinu framar!