Morgunblaðið - 09.04.1964, Side 10

10
MORGUNBLABIÐ
r Fimmtudagur 9. apríl 1964

Hringsins
Jack Mayend á liáhjóli.
Það var nú ekkert sérstakt
framan af, en svo einu sinni,
kom eitt'hvað af öllum þessum
samansafnaða anda yfir mig
og síðan hefur þetta gengið
eins og í sögu ...“ (Og Gaston
getur víst trútt um talað, því
hann hefur verið hjá „Cirkus
Schumann" í 4 ár og það er
mjög sjaldgæft að sami lista-
maður sé þar ráðinn svo lengi
í senn).
Carlo Andrews heitir sá
sem fyrir hópnum er. Hann
hefur verið hér oft áður og
m.a. sýnt í Austurbæjarbíó
fyrir sjö eða átta árum. „Ég
á hér fjölda vina og kunningja
og þeir eru ekki svo fáir sem
‘koma að heimsækja mig í
Höfn.“ — Þið starfið ekki
saman allajafna?“ spurði ég.
„Nei, við komum hvert úr
sinni áttinni,“ sagði Carlo,
„við erum flest „free-lance“,
og flest líka alin upp við þetta
Pabbi var cirkus-maður og
sonur minn Bddie er með mér
hérna núna.“ „Bob Flynn
sagði mér reyndar áðan, að
þau hjónin vildu ekki að dótt-
ir þeirra færi í þetta“ sagði
ég, „Já, sagði Carlo, þetta
segjum við öll, svona til að
byrja með. En það er erfitt að
halda þeim frá cirkus eða
svona nokkru sem eiga eins'
skammt að sækja það og við
flest.“
Sd.
Barnaskemmtun
NÆSTKOMANDI laugardag, þ.
11. apríl, efnir Kvenfélagið Hring
urinn til barnaskemmtunar í Há
skólabíói til ágóða fyrir barna-
spítalasjóðinn.
Hringurinn hefur nú afhent
alls 8 milljónir króna til barna-
spítalans, og er sá árangur að
sjálfsögðu mikið að þakka vel-
vilja og skilningi borgarbúa á
þessu þarfa málefni. Nú er það
von og ósk félagskvenna, að þrátt
fyrir margar barnaskemmtanir
þessa dagana verði sem flestir til
þess að styrkja barnaspítalsjóð-
inn með því að sækja þessa
skemmtun Hfingsins, ásamt börn
um sínum.
Félagið áformar að gera slík-
ar barnaskemmtanir að föstum,
árlegum lið í starfsemi sinni, þótt
að þessu sinni verði haldin að-
Framh. á bls. 27
„Jimrny, láttu ekki svona.
Það heyrist ekki mannsins
mál fyrir 'þér. Vertu nú stillt-
ur“. En sjimpansinn Jimmy
lætur sér ekki segjast og félagi
hans í næsta búri tekur undir,
fullum hálsi. Þetta er eins og
að vera á æfingu hjá þeim
frægu „Beatles“.
Við erum stödd undir svið-
inu i Háskólabíó, skömmu fyr-
ir sjösýningu á Cirkus-kahar-
ett þeim sem Lúðrasveit
Reykjavíkur befur fengið
hingað, Félagar úr Lúðrasveit
inni spásséra þarna um í
skrautlegum einkennisbúning
um, listafólkið er að taka sig
til, tína upp fatnað og farða,
á miðju gólfi æfir Eddie sig
með kúreka-lasso, blöðrur og
skrautlegir vasaklútar liggja í
hrúgum á borðum . . . jú,
þetta er allt eins og það á að
vera.
Schnapps hinn austurríski
hastar á apana og þeir hætta
látunum, en líta okkur dhýru
auga fyrir bragðið. „Þeir láta
svona illa núna, apagreyin af
því að þeir vita að nú á þetta
að fara að byrja, rétt eins og
krakkar að óþekktast fyrir
jólaball," segir Schnapps og
kembir fallega, hvíta lokkana
á Mjöll litlu, þriggja ára gam-
alli „miniaturepoodle" og
mikilli dömu sem horfir upp
á okkur fallegu, brúnu aug-
unum sínum, og spyr. „Er ég
ekki fín?“ — Og.hún er ósköp
fín og við segjum henni það,
en Jimmy er ekkert hrifinn
og lætur til sín heyra á ný.
„Hann langar upp“, segir
Sohnapps, „þeim þykir það
svo gaman, greyjununi.
„Gaman?“ — „Já, þarna uppi
fá þeir að leika sér eins og þá
lystir, vinnan er þeirn leikur
— Schnapps hlær við — og
þessvegna finnst þeim miklu
meira gaman að vinna en að
eiga frí.“
— Hvað eru aparnir gamlir?
spyr ég. „Já, þessi yngsti,
hann Charlie þarna, er þriggja
ára, Jimmy er elztur. Hann er
átta ára. Hinir eru svona þar
á milli. — Hvað eru þeir lengi
hjá ykkur? — Þangað til þeir
eru 10 ára gamlir. Þá full-
orðnast þeir, verða of seinir
á sér, of latir líka og geta
jafnvel orðið hættulegir. Þá
eru þeir settir í Dýragarðinn
í Höfn.“
Uppi á sviðinu kynnir Bald-
ur Georgs fyrsta atriðið, það
eru 2 Eddies, sem leika ýmsar
kúrekalistir með lasso og
svipu með aðstoð hundsins
Whisky. Síðan tekur hvað við
af öðru. Oharleton-skopstæl-
ing Flynmhjónanna, galdrar
Samsons og diska-leikur Jacks
Mayend og Jeanette (sem m.a.
hafa komið fram í „The Ed
Sullivan Show“ í bandaríska
sjónvarpinu). Það fer þytur
um salinn þegar diskurinn
sem trónar þarna uppi í há-
löftunum ofan á sjö til tíu
trépinnum riðar til og undir-
staðan sveigist hérumbil yfir
allt sviðið. Hundarnir sjö
þeirra Schnappshjónanna
koma næstir og leika ýmsar
listir. Þá koma línudansarar
og ganga upp stiga á línunni
ofl. og Eddie Andrews leikur
það meira að segja að fara
eftir línunni í tunnu. Léó
Gaston leggur niður minnstu
munnhörpu í heimi og spilar
„O sole mio“ á fína, bláa
blöðru. Svo býr hann til tvo
hunda og einn gíraffa fyrir
lukkulega krakka á fyreta
befck.
Síðast kemur Lára upp á
sviðið til hans og hún var
orðin níu ára og allt of mikil
dama, sagði Gaston, til þess að
leika sér með svona smábarna
dót, og þessvegna fékk Lára
hatf, svo fínan og stóran að
hann sást hérumbil ofan af
efsta bekk.
— Hvað ætlarðu að gera við
fína hattinn, Lára? spurði ég.
— Fara með hann heim,
sagði Lára og fannst þetta vist
ósköp heimskuleg spurning.
— Hvernig þá — í strætó?
— Nej, ég verð keyrð,
— Og heldurðu að hatturinn
komist inn í bílinn?
— Ja-á, ætli það ekki.
— Ekkert lízt mér á það,
sagði ég. Hvernig bíll er þetta
sem þú ætlar í?
— Volkswagen.
— Ég held varla, að hattur
inn þinn komist inn í Volks-
wagen sagði ég. Hvað gerirðu
þá?
Það runnu tvær grímur á
Lóru undir fína hattinum, en
svo brosti hún og sagði: „Þá
fer ég bara labbandi."
í þessu komu Jack og
Jeanette aftur inn á sviðið og
léku nú ýmsar listir á háhjóli.
— „Og nú ætlar Samson að
búa til blómagarð" sagði Bald
ur — og mikið rétt, Samson
kom inn í síðkápu einni mik-
illi og stráði um sig marglit-
um vasaklútum og tíndi til
blóm og borð og blóm og borð
og meiri blóm og meiri borð
og dálítið meira af vasaklút-
um og enn meiri blóm — „Ó
pabbi," sagði pínulítil hnáta
við hliðina á mér, „þetta er
svo fallegt."
Baldur og Konni spjölluðu
saman meðan verið var að
undirbúa næsta og síðasta at-
riðið. — „Nú koma aparnir“
sagði strákurinn fyrir aftan
mig við systur sína. Og aparn-
ir komu og léku listir sínar,
fóru um sviðið á hjólum og
hlaupum og stökkum, klifruðu
upp háa stöng og stóðu á
,Og þú getur verið viss um það, að engin dama í Reykjavík
á svona fínan hatt“, segir Léo Gaston við Láru.
Þarna hjóla Jimmy og Charlie um sviðið þvert og endilangt
og skemmta sér konunglega.
Þarna stendur Bob Flynn á
höfðinu á konunni sinni.
halda niðri í sér andanum og
svoleiðis.“ — Ég kinka kolli
— „Nú og svo, þegar ég kunni
að anda eftir öllum kúnstar-
innar reglum og var semsagt,
orðinn verulega andríkur,"
segir Gaston og hlær, „þá fór
ég að nota þennan mikla anda
til þess að blása í blöðrur.
höndum, spásséruðu sig, með
sólhlíf' og viðeigandi tilburð-
um eftir línu og spiluðu meira
að segja á hljóðfæri. „Mér
finnst nú mest gaman að öpun
um“ sögðu systkinin fyrir aft-
an þegar ég spurði þau. „En
heyrðu, hverju skrifarðu
þetta allt saman niður?“ „Af
því að það á að koma í Morg-
unblaðið“ sagði ég. „Á morg-
un?“ spurði strákur og var
spenntur. „Nei, á hinn daginn“
sagði ég.
Við töluðum aðeins við
blöðrumeistarann Gaston eft-
ir sýninguna. Hann sagði að
það væri alltaf gaman að leika
við krakika — og það gerði
ekkert til þó hann talaði
dönsku, því „þau skilja mig
samt. Krakkar og kvenfólk
veit alltaf hvað maður er að
fara, hvort sem maður segir
nokkuð eða ekki“. „Tók ekki
langan tíma að æfa þetta
blöðru-stúss allt saman?“
spurði ég. „Jú, mikil ósköp,
tíma tók það“ sagði Gaston.
„Vitið þér hvernig stóð annars
á því að ég byrjaði á þessu?
— Það var nefnilega þannig
að fyrst spilaði ég á munn-
hörpu og til þess þarf maður
að læra að anda rétt og að
Cirkus suður á Melum