Morgunblaðið - 27.08.1964, Blaðsíða 12

12
MOHGUNBLAÐIO
Fimmtudagur 27. ágúst 1964
— Ó, það er svo fallegt
hérna, himininn svo heiður og
allt svo hreint og bjart.
Það er frúin sem talar,
dökkhærð, kvik og broshýr
— fædd í Texas eins og for-
setafrú Bandaríkjanna, sem
hún minnir á rétt í svip en
ekki lengur — heima er svo
mikið af verksmiðjum og svo
leiðis — þar sjást aldrei
svona ský, sjáið þessa hnoðra
þarna úti.... Ég vona að við
getum séð sem mest af land
inu áður en við förum aftur
.... ætli . það verði ekki á
föstudaginn, við ætlum nefni
lega að hitta hana dóttur okk
ar í New York áður en hún
fer til Evrópu, hún er að fara
til Parísar að læra við Sor-
bonne háskólann. Það er sú
elzta, Marta Eugenia, hún er
Ræðismaður Mexikó á íslandi, Einar Egilsson ásamt konu sinni, Margréti, Sra. Gene Galt
de Wiesley og David Wiesley, ræðismaður íslands í Mexikó.
Um Hernán Cortés, há-
karlalysi og heiöan himin
Viðtal við ræðismann Ísiands í Mexicó
18 ára, svo eigum við Marý
Elizaibefch, sem er 17 ára og
loks David Charles, dekur-
barnið í fjölskyldunni, ellefu
ára.
— Nei, ég er ekki fædd 1
Mexikó, við hjónin erum
bæði Bandaríkjamenn, en ég
hef verið þar meira en hálfa
ævina, yfir 20 ár — hún hlær
— ég fór suður að undirlagi
bræðra minna, til þess að
læra spænsku, þeir sögðu að
það væri svo aldeilis ágætt
að læra spænsku — nú og svo
fór ég suður og hitti David
og iþað varð harla lítið úr
því að ég tæki nein próf. Ég
hef ekkert vottorð upp á vas
ann annað en hjúskaparvott-
orðið mitt. Hún hlær aftur.
En ekki get ég verið að sýta
það. Ég á börnin mín þrjú
alheil og indæl og manninn
minn — og það er hverri
konu nóg. Hvað varðar mann
þá um prófskírteini?
Reyndar kemur seinna upp
úr kafinu, að ekki hefur Sra.
Gene Galt de Wiesley látið
öll áhugamál sín lönd og leið
fyrir fjölskylduna. „Haldið
þér að ég gæti dottið ofan á
eitthvað hérna um Hernán
Cortés, og um ferð hans vest-
ur og það *hald manna vestra
að hann væri guðinn góði sem
þangað kom endur fyrir
löngu og lofaði að koma aft-
ur einhvern tíma seinna? Ég
skal segja yður, mér þykir
þetta svo skemmtilegt, ég er
alltaf að reyna að lesa mér
eitfchvað meira til um þetta
en það er bara ekki úr nógu
miklu að moða í Mexíkó....
Svo tölum við dálítið meira
um Hernán Cortés og hitt og
þetta og allt í einu segir hún
— já, og svo voru það þjóð-
búningarnir, mig langar svo
til að koma upp peysufötum á
stúlkurnar mínar. Þær eru
svo oft beðnar að taka þátt
í skrúðgöngum og þesskonar
tilstandi, fjáröflun til góð-
gerðarstarfsemi, þér vitið
hvernig það er — og það væri
svo gaman ef þær ættu bún-
inginn. Það væri heldur ekki
ónýtt að hafa hann fyrir 17.
júní veizluna okkar árlegu
þá er nú gaman, skal ég segja
yður, þá fáum við gesti úr
öllum mögulegum löndum.
David Wiesley, Consul
General de Islandia í Mexíkó
er hægur maíjr og hýr, hef-
ur samið sig að háttum sunn-
an manna þó Bandaríkjamann
inum bregði fyrir endrum og
eins.
— Ég er ættaður frá Kans-
as City, en kom til Mexikó
sex ára gamall með foreldr-
um mínum. Pabbi var fast-
eignasali. Ég gekk á herskóla
fyrir norðan og lauk svo há-
skólanámi við háskólann í
Missouri, ég er verkfræðing-
ur, vélaverkfræðingur, segir
konsúllinn. — Að loknu prófi
kom ég suður aftur og setti
á stofn verzlunarfyrirtæki,
sem annaðist einkum umboðs
sölu á ýmiskonar byggingar-
vöru. Seinna stofnaði ég ann-
að fyrirtæki ásamt Martin-
Marietta verksmiðjunum í
Cleveland, Ohio, sem fram-
leiða ýmisskonar styrktarefni
fyrir steinsteypu. Þriðja fyrir
tækið, sem ég átti minn þátt
í að stofna var svo bankinn,
Banoo del Valle de Mexico.
— Það var gáfuleg hug-
mynd, að stofna sinn eigin
banka.
Konsúllinn brosir — já, það
er ekki svo vitlaust. Og bank
anum hefur vegnað vel. Við
höfum nú 8 útibú um alla
Mexikóborg — það eru 15 ár
síðan hann var stofnaður bæt
ir hann við aðspurður.
— Hvernig á því stóð, að
ég varð íslenzkur konsúll?
Ja, það var nú eiginlega fyrir
tilstilli vina minna.... alveg
upp á íslenzku. Ég kynntist
Thor Thors í Washington og
það var vinur okkar beggja,
sem stakk upp á því að ég
tæki þetta að mér. Ég fór svo
norður 1956 og það var afráð
ið að ég yrði íslenzkur kon-
súll í Mexikó.
Annars höfðu ísland og
Mexikó ekki formlegt stjórn-
málasamband sín á milli fyrr
en nú fyrir skemmstu. Það
var fyrir milligöngu Manuels
Tello, sem gekk í málið f.h.
ríkisstjórnar Mexikó, að lönd
in skiptust á sendiherrum.
Það var afskaplega ánægju
legt, þegar Thor Thors kom
suður í maí sl. að afhenda
Don Adolfo López Mateos skil
ríki sín. Ég fór með honum —
konsúllinn brosir við — og
það var verulega gaman að
því, hve forsetanum brá
skemmtilega við þegar sendi
herrann ávarpaði hann á
spænsku. Það er ekki algengt
að sendiherrar sitji á tali við
forsetann þegar þeir afhenda
honum skilríki sín, en þeir
tóku þarna tal saman Thor
Thors og Don Adolfo og það
var á orði haft.
í ferðinni átti Thor Thors
einnig viðræður við innan-
ríkisráðherrann Raúl Eche-
varria um það hvað hægt væri
að gera til að auðvelda ferða
mönnum heimsóknir til land-
anna beggja og sá varð árang
ur viðræð^anna, að Mexikó
og ísland sættust á að heim-
ila ferðalöngum hvors annars
90 dag- dvöl í löndunum gegn
3 dölum og fimmtíu centum
í stað 11 dala áður auk 800
dala tryggingar eins og er um
lönd þau sem Mexíkó hefur
ekki stjórnmálasairjband við
(og jafnvel mörg þeirra líka).
Ekkert land nýtur meiri forr-
réttinda á þessi sviði og má
það teljast harla mikinn ár-
angur. Ég myndi þakka það
þeim hlýhug sem Thor Thors
og frú Ágústa kona hans hafa
aflað sér og landi sínu meðal
ráðamanna í Mexikó. Það er
sjaldgæft, að erlendum sendi-
mönnum sé svo sýnt um að
afla sér vinsælda í Mexíkó.
Blöðin heima gátu því líka lof
samlega og óvenju ítarlega,
er löndin tóku upp stjórn-
málasamband og það gerði
mikla lukku meðal blaða-
manna er sendiherrann svar-
aði spurningum þeirra við
komuna á spænsku.
— Svo er líka það, segir
David Wiesley, að fjöldi mexí
kana er nú farinn að ferðast
með Loftleiðum, og margir
sem ekki hefðu eytt ellefu
dölum í viðdvöl hér, kannske
skamma, horfa ekki í 3.50 til
hins sama. Ég er handviss
um að það á eftir að draga
dilk á eftir sqr og ég vona að
hann verði vænn. Ég hef líka
sýnt dálítið af myndum, sem
ég hef fengið hjá sendiráðinu
í Washington, í Lions-klúbb-
um og Rotary-blúbbum og
haldið smá fyrirlestra um fs-
land — það hefur verið mjög
vinsælt.
— Um viðskipti landanna
er það að segja m.a., að Mexí-
kó flytur _inn mikið af þorska
lýsi frá fslandi, en nú hafa
tollar og aðflutningsgjöld
hækkað svo gífurlega, frá 10
centavos upp í 40 pesos á
kílóið að erfitt er við að eiga.
Við höfum gengið í málið,
konsúll Mexíkó hér Einar Eg
ilsson og ég ,til þess að reyna
að fá lækkað tollana niður
í það sem áður var og gerum
allt sem í okkar valdi stend-
ur til að halda fram málstað
íslands. Keppinautar okkar
eru þeir sem veiða hákarl og
vinna úr honum lýsi, en hár
karlalýsi er ekki nærri eins
góður vítamíngjpfi og þorska
lýsi og mexíkanskir verk-
smiðjueigendur vilja ekkert
með hákarlalýsið hafa. Við
erum nú að safna saman
skýrslum um vítamínauðgi
þorskalýsisins íslenzka og við
skulum vona að þetta fari allt
sem bezt.
— Svo er annað, að Mexikó
flytur inn skreið frá Noregi og
Svíþjóð fyrir um það bil
600.000 dali með vöruskipta-
samningum. Ef fsland vildi
eiga einhverja aðild að slikum
vöruskiptum, þá getur Mexíkó
boðið í staðinn sykur og kaffi,
bómull, ananassafa og ýmis-
konar niðursuðuvöru, ávexti
og grænmeti. Ég myndi með
mestu ánægju gerast milli-
göngumaður um slík vöru
skipti.
— Eruð þér að fara? Æ,
það var leiðinlegt, ég vona að
ég sjái yður sem fyrst fyrir
vestan. Frú Gene Galt de
Wiesley brosir. — íslendingar
eru okkur kærkomnir gestir.
Mi casa es su casa.
— Kannske þér komið með
fyrsta ferðamannahópinn vest
ur, segir konsúllinn. Það væri
gaman.
Jú, víst væri það gaman.
íslendingar í Mexíkó eiga
áreiðanlega í gott hús að
venda þar sem er heimili
W iesley h j ónanna.

I
BRIDGE
ÞAÐ eru ekki margir spilarar,
sem hefðu komið auga á vinn-
ingsleiðina í eftirfarandi spili,
þótt hún sé mjög einföld, en samt
snjölL
♦ 10 7 6
V G 10 8 5 4
♦ 6 4
♦ G 8 3
0. 9 5 2 *4
♦ 7 6 ¥ 9 3 2
♦ K G 9 3 ♦10 75
♦ K 10 7 2 ♦ Á D 9 6
5 4
♦ ÁKDG83
¥ ÁKD
♦ Á D 8 2
♦ —
Suður var sagnhafi í 6 spöðum
og Vestur lét í byrjun út spaða
2. Sagnhafi drap í borðinu með
spaða 6 og lét út tigul, drap heima
með drottningu, en Vestur fékk
slaginn á kónginn. Vestur lét enn
út tromp, sagnhafi drap heima
bg sá nú að hann varð að reyna
hjartað og spilaði því hjarta
þrisvar í von um að Vestur hefði
þrjú hjörtu. Þar sem Vestur
trompaði þriðja hjartað tapaðist
spilið.
Eins og áður segir er hægt að
vinna spilið á einfaldan hátt, en
þó þannig að fáir koma auga á
vinningsleiðina, sem er þannig:
Safnhafi drepur í byrjun í
borði og lætur út lauf og kastar
í heima hjarta-drottningu. Nú er
sama hvað andstæðingarnir gera.
Næst þegar sagnhafi kemst inn,
tekur hann ás og kóng í hjarta,
cíðan tekur hann trompin af
andstæðingunum og er síðast inni
í borði á spaða 10. Næst tekur I og kastar 3 tiglum í heima og
hann þrjá slagi á hjartað í borði 1 síðan á hann afganginn.
Stúlku vantar á