Morgunblaðið - 22.10.1964, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ
FSmmtudagur 22. okt. 1964
lElífi Jónsdóttir - Minning
F. 24. júlí 1891. D. 1«. jan. 1964.
ELÍN var af skaftfellsku bergi
brotin að ætt og uppruna. Fædd
að Brunnum í Suðursveit, næst
yngst í hópi margra systkina.
Fluttist ung að árum austur í
Lón.
Hennar fyrsta umsvifamikla
starf mun vera húsmóðurstaða í
Krossaiandi og þó hún aldrei
giftist, þá mun hún upp frá því
hafa verið stoð og stytta fjöl-
skyldunar, ásamt Sigríðí systur
sinni.
Síðar fluttist fjölskyldan að
Höfn í Hornafirði og þar átti
Elín sitt lögheimili yfir 30 ára
skeið, þó hún vegna heilsubrests
yrði að dveljast langtímum fjar-
verandi, eins og nú skal að vikið.
Með fáeinum fátæklegum orð-
um langar mig að minnast
frænku minnar. sem einnig var
fóstra mín.
| Ég man vel alla hennar um-
hyggjusemi. Hún vildi mér
aldrei annað en gott og bar um-
hyggju fyrir öllum, sem hún vissi
að þurftu þess með og gat svo
margt gert öðrum til hjálpar,
framan á ævi meðan heilsan
leyfði það.
En heilsúleysið sótti hana heim
fyrir aldur fram og tók sér ból-
festu hjá henni æ síðan um
margra ára skeið.
GÆÐI
SKAPA
LT
]
* j n i
U ( ») ( J|f / 1 J
Það yrði of langt mál að rekja
alla þá þrálátnu sjúkdómssögu,
en það mætti kannski segja að
sú saga væri lærdómsrík, fyrir
þá sem kynntust henni.
Fyrst liðu vikur, mánuðir og
ár, síðan hélt tíminn áfram að
líða hátt í þrjá áratugi.
Heilsufarinu var að vísu mis-
jafnlega háttað, en batinn kom
ekki, hvernig sem vonað var,
leitað og beðið.
Hann vildi ekki koma, þrátt
fyrir alla viðleitni læknamáttar
vorra tíma.
Og því reikar sál mín nú um
lönd hins liðna og fram í hugann
streyma ótal myndir, en mynd
sjúklingsins er þó hæst.
Mér finnst ég hafa fengið ein-
hverja ríka reynslu af þessum
kynnum.
Erum vér mennirnir alltaf
nógu þakklátir guði fyrir góða
heilsu? Erum yér annars ekki
alltaf mörg of eigingjörn til að
kunna að meta og njóta hans
náðargjafa, sem streyma til vor
úr öllum áttum.
Það er stundum of seint, sem
vér tökum eftir öllu því sólskini,
sem vér erum umkringd af og
oft ekki fyrr en nóttin nálgast.
Ég átti þess kost oft er ég
heimsótti frænku mína á sjúkra-
húsinu, að sjá misjafnar hliðar
lífsins.
Samt fannst mér stemning
öll samstillt innan þeirra veggja.
Sjúklingarnir reyna eftir fremsta
megni að taka þátt í kjörum
hvers annars. gleði og þrautum.
Fórnfúsar hendur lækna og
hjúkrunarliðs er ætíð vakandi á
verðinum, ásamt hlýju brosi og
mildri framkomu, sem framkall-
ar birtu, til að breiða yfir húm-
ið, sem stundum er farið að
setjast að í þreyttum og vonlitl-
um sálum .
Það er vægast sagt háleitt
starfssvið, sem þetta fólk hefur
valið sér og vér erum svo mörg,
sem stöndum í mikilli þakkar-
skuld við það.
Nú á þessu síðsumars ágúst-
kveldi kemur þetta allt ósjálf-
rátt fram í huga mér.
Mér finiist einmitt nú áður en I
sumarið kveður og fltyur sólskin-
ið burt til suðlægari landa, að
ég hafi fulla ástæðu til að staldra
við og senda þessu góða fólki
kveðjur og þakkir fyrir veitta
hjálp og umhyggjusemi og dreng
skap í löngu veikindastríði Elín-
ar sálugu. Nú er þessu langa
stríði lokið og er ekki of mælt
að það var bæði háð með dreng-
skap og hetjudáð.
Hún kunni svo vel að meta
allt sem fyrir hana var gert. Þol-
gæðið var líka mikið að umbera
allar andvökunæturnar og
þrautastundirnar.
Meðal hjúkrunarfólksins eign-
aðist hún vini sem aldrei brugð-
ust henni. Hún brást heldur
aldrei neinum sjálf, var bæði
traust, orðheldín, og trygglynd,
svo gagnkvæmt vinátta batzt með
henni og sumum af þeím konum,
sem með henni lágu. Það sýna
bezt góð og elskuleg bréf, sem
móta þáttaskil á milli áfanga ým-
ist heima eða á sjúkrahúsum,
eftir hvernig tíminn skiptist milli
þeirra staða.
Síðustu æviárin dvaldi Elín á
hressingarhælinu að Vífilsstöðum
og þar andaðist hún 10. jan. sl.
Naut hún þar sem annars staðar
góðrar hjúkrunar og er mér ljúft
að færa yfirlækninum þar, Helga
Ingvarssyni, alveg sérstakar
þakkir fyrir einlægt traust og (
hjálp henni veitta. Enda fann
hún sig í öruggu skjóli í hans
umsjá, sem bezt kom í ljós, þeg-
ar mest á reyndi.
Fjarlægðin gerði það að verk-
um að ég gat allt of sjaldan heim-
sótt frænku mína. En þrátt fyrir
þessa strjálu endurfundi í seinni
tíð, hafði hún ajltaf jafn ná-
kvæman skilning á hlutunum og
var jafnan fyrri til að kveðja
svo ég missti ekki af vagnin-
um hennar vegna.
Svona var tillitssemin ætið rík
til annarra.
Ég man er hún fylgdi mér síð-
ast út á gangstíginn til að kveðja
mig. Leið mín lá í bæinn en leið
Elínar að nýju í sjúkrahúsið.
Vagninn rann af stað. Ég leit
enn einu sinni til baka og sá
hvernig septembersólin sveipaði
hraunið. Svo rann upp nýr dag-
ur. Ég steig upp í flugvél, og
fékk enn á ný glögga svipmynd
af þinni ört vaxandi höfuðborg
með sitt glaða og heilbrigða líf,
en einnig hið gagnstæða.
Bilið breikkaði og fjarlægðin
jókst. Nú lifðu aðeins eftir í hug-
anum myndir.
Ég sá hvernig tíminn leið á-
fram í sjúkrahúsunum. — Fastir
liðir eins og venjulega dag hvern.
Tilbreýtingin næsta lítil. Hjá
sumum alger einangrun frá um-
heiminum.
Langir dagar og ennþá lengri
nætur, oft vikur þar til næsta
heimsókn kom.
Svona leið tíminn, en sólin hélt
áfram að krýna hraunið geislum
sínum og ávallt eru það ein-
hverjir sólargeislár, sem brjót-
ast alla leið inn að hjörtum
hinna hrjáðu.
Naésta heimsókn mín til Elín-;
ar var svo aftur á jólunum og
var mér þá þegar ljóst, að hún
myndi jafnframt vera sú síðasta.
Þessi kona, sem svo lengi var
búin að líða, var nú að ferð-
búast.
Nýtt ár rann upp með hækk-
andi sól. Hún kvaddi skammdeg-
ið hér á jörð og fluttist með því
inn á land hiris ókomna, sem
allra bíður að leiðarlokum.
Já, nú að leiðarlokum er svo
margs að minnast, sem ekki verð-
ur rakið hér.
Hins vegar veit ég að það
væri samkvæmt vilja þínum sem
var, að senda þakkir til sam-
ferðafólksins og þá sér í lagi
þeirra, sem heimsóttu þig í veik-
indunurri, svo og þeirra, sem
aldrei gleymdu þér á jólunum.
Það voru einlægif vinir, sem
glöddu þig þá, svo oft að ár-
um skipti.
Nú er þetta allt liðið og vér
vinir þínir samfögnum þér af
heilum huga á landinu helga og
ég þakka þér, elsku Elín mín
allt, sem þú varst mér og minni
fjölskyldu.
Hvíl í guðs eilífa friði.
Blessuð sé þín minning.
Höfn í Hornafirði,
27. ágúst 1964.
Jónína Brunnan.
að auglýsing
í útbreiddasta blaðlnu
borgar sig bezt.
Málflutningsskrifstoia
JON N. SIGURÐiSSON
Sími 14934 — Laugavegj 10
Önnuírist a^llar myndatölcur, --j
hvar og hvenær rií
sem óslcad er.
UÓSMYNDASTOFA' ÞÓRIS
LAUCAVK. 70 B SlMi 15
RAGNAR JUNSSON
hæ jgmauur
Hverfisgata 14 — Sími 17752
Logíræðistön
og eignaumsysia
GUSTAF A. SVEINSSON
hæstaréttarlögmaður
Þórshamri við Templarasund
Sími 1-11-71