Morgunblaðið - 22.10.1964, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmludagur 22. okt. 1964
r

JENNIFER AMES:
Hættuleg forvitni
v.
U
— Hræðilegt! Það fór hrollur
um Mildred. — En þegar þú
varst að tala um þetta heima
hjá piltunum áðan, var helzt á
þér að heyra að þeUa hefði verið
eintómt gaman. Ég held varla
að ég hefði getað haft gaman af
að lenda í þesskonar, enda er
ég miklu tilfinninganæmari en
þú ert. En vitanlega hefur þú
fengið tækifæri til að ljóma. . .
— Ljóma? hváði Gail. Hún
skildi ekki. . . .
— Ég á við, að láta dugnaðar-
ljómann skína af þér, og ganga
á milli sem engill mannúðar-
innar. Var enginn læknir þarna
í flugvélinni? Þú hefur svo að
segja stjórnað þessu öllu?
— Nei, það var flugstjórinn
12
sem . stjórnaði, vitanlega, sagði
. Gail. — En hann var mér þakk-
látur fyrir hjálpina.
—Ja, ég átti við það, sagði
Mildred. — Það er gaman,
þegar maður finnur að það sem
maður gerir er einhvers metið.
Ég varð hrærð í kvöld þegar
Grant sagði að hann hefði haft
gagn af mér.
— Já, það kom sér vel að þú
gazt hjálpað honum, sagði Gail.
— En nú fer ég inn í baðklef-
ann og hátta mig.
— Hvað er að heyra þetta —
ertu svona feimin? Ég hélt ekki
að hjúkrunarkonur væru feimn-
ar við að afklæða sig í viður-
vist annara. Þær eru svo vanar
að sjá fólk meira eða minna
nakið. Hversvegna þarft þú að
kynoka þér við að láta sjá þig
bera?
— Ja, það er nú ekki bein-
línis mitt fag, svaraði Gail stutt,
og Mildred fór að velta fyrir
sér hvort hún hefði reiðzt.
— Heyrðu, sagði hún. — Ef
við eigum að vera í sama her-
bergi er ekki vert að við séum
mjög tilfinninganæmar.
Loks komst Gail í rúmið. Þær
höfðu slökkt í herberginu, en
gult tunglið skein á himni inn-
an um tindrandi stjörnur. Hún
var komin til Hong Kong aftur
eftir öll þessi ár. . . . Sem betur
fór var Bobby alveg eins og
hann hefði verið áður, og mundi
eflaust alltaf verða sami glaði
og viðfeldni kunninginn. En
Mildred hafði breytzt og var orð
in sjálfstæðari en áður. í Eng-
landi hefði henni aldrei dottið
í hug að tala við Grant í þeim
tón, sem hún hafði gert í kvöld.
Og hún hafði meira að segja
sýnt honum ástleitni. Gail var
ekki heldur sama manneskjan.
Hún hafði þegið boð Grant um
að fara út með honum annað
kvöld, eins og það væri sjálf-
sagður hlutur, og hafði alls ekki
orðið uppvæg útaf þeim stór-
atburði. Fyrir sex mánuðum
hefði henni fundizt þetta óhugs-
andi.
— Svei mér ef ég held ekki að
ég sé farin að þroskast, hugsaði
hún með sér. — Það getur staf-
að af flugslysinu. . . . En hún
fann með sjálfri sér að ástæðan
var önnur líka. Það voru faðm-
lög Bretts sem höfðu þroskað
hana. í kvöld var hann í sömu
borg og hún, undir sama tungl-
inu. Ef til vill átti hann erfitt
með að sofna líka, vegna þess
að hann.var að hugsa um hana?
Hún hugsaði með sér að hún
yrði að síma til hans á morgun,
og loks sofnaði hún með sælu-
bros á vörunum.
Austurlandasjúkdómastofnun
Malcolms Henderson var í hvítri
stórbyggingu uppi í háskóla-
brekkunni og var jafn ópersónu-
leg og flestar aðrar opinberar
byggingar. Gail og Milred fóru
þangað í strætisvagni. Grant
var farinn að vinna að einhverri
tilraun þegar þær komu, en nú
lét hann Bobby taka við, og fór
að sýna Gail húsakynnin. Efst í
húsinu var veitingasalur, en
uppi á flötu þakinu ljómandi
fallegur hvíldarstaður með
ágætu útsýni.
— Þér hafið ekki séð yfir-
boðara okkar Kalavitch lækni
ennþá? Nú skal ég kynna yður
fyrir honum.
Kalavitch hafði margar stofur
á annari hæð. Þetta var langur
og grannur maður á fimmtugs-
aldri, og kom vel fyrir sjónir.
Augun lágu djúpt en voru tví-
mælalaust gáfuleg. En Gail
sýndist fljótt, að hann horfði
aldrei á þann sem hann talaði
við. Hún myndaði sér þá skoðun
að hann væri einþykkur, hugs-
aði lítið um þá, sem hann átti
að umgangast, en mikið um
starf sitt og sjálfan sig. Það var
auðskilið að Grant ætti ekki auð
velt með að starfa með honum.
En að einhverju leyti voru þeir
talsvert svipaðir. Grant var líka
mjög þrálátur, að minnsta kostir
hafði hann verið það í London.
í gær hafði hún séð nýja hlið
á honum, og var að velta fyrir
sér, hvort austurlandaumhverfið
hefði haft svona mikil áhrif á
hann. Kalavitch heilsaði mjög
formlega og lofaði að vera hjálp-
legur, ef hann gæti komið þeim
að einhverjum liði, en hún gat
ekki betur fundið en að hann
tæki alls ekkert eftir að hún var'
þarna. Hafði hann andúð á henni
eða var honum alveg sama um
allt annað fólk en sjálfan sig?
Ef til vill var hann allur 1 vís-
indunum og tilraunum sínum.
Hún gat ekki neitað því, að hann
vakti forvitni hjá henni, og hún
renndi grun í að það mundi ekki
vera gaman, að eiga hann að
óvini. Hann gat eflaust verið
hrottalegur og vægðarlaus, og
mundi ekki skeyta meir um til-
finningar annara, en um kvik-
indin, sem hann notaði við til-
raunir sínar.
Sólin skein inn í rúmgóðar
stofurnar, en samt fannst Gail
vera hrollur í sér, og hún var
fegin þegar þessari heimsókn
var lokið.
— Jæja, hvernig lízt yður á
húsbóndann? spurði Grant for-
vitinn. Það var auðséð að hann
lagði ^mikið uppúr áliti hennar.
— Ég held að það mundi ekki
vera gaman að eiga hann fyrir
óvin, sagði Gail.
— Ég er sammála yður um
það, sagði Grant. — Ég hef reynt
að varast árekstra við hann,
þennan tíma sem ég hef verið
hér, en ég geri ráð fyrir að þér
hafið þegar séð, að það er ekki
auðvelt að eiga að hafa sam-
vinnu við hann. Hann verður
alltaf önugur, ef maður getur
ekki lagt fram mikilvægan ár-
angur af því sem maður er að
fást við. Og ef ég geri það, þá
finnst mér hann öfunda mig
þetta er satt, þó það kunni að
þykja skritið.
— Hvernig getur staðið á þvi,
að hann var skipaður forstöðu-
maður hérna? spurði GaiL
Grant yppti öxlum.
— Hann hafði ágæt vottorð og
prófskírteini bæði frá Þýzka-
landi og Frakklandi, og enda frá
Englandi líka. En ég óska þess
innilega að mér gæti fallið betur
við hann, þá yæri miklu auðveld
ara að vinna undir stjórn hans.
— Mig grunar að þið séuð of
líkir til þess að samvinna ykkar
geti orðið lipur, sagði Gail. Rae-
burn varð svo hissa að hann
glennti upp augun og dálítil
stund leið þangað til hann sagðij
— Er yður alvara að ég sé
líkur honum, systir Gail?
IMokkur atriði úr Warren-skýrslunni
Tilgátur: Það er sennilegt, að
Oswald hafi fyrr haft samband
við sovézka njósnara, áður en
hann fór til Rússlands, árið
1959, því að umsókn hans um
vgeabréfsáritun var athuguð og
samþykkt jafnskjótt sem hún
var lögð fram.
Nefndin: Engin vitneskja hef-
ur fram komið um það, að Os-
wald hafi verið í nokkru sam-
bandi við rússneska njósnara,
áður en hann fór til Rússlands.
Tíminn sem það tók hann að
fá áritun í Helsinki, áður en
hann færi inn í Rússland var að
vísu talsvert styttri en í meðal-
lagi, en alls ekki neitt óvenju-
legur um slíkar áritanir. Hefði
Oswald verið ráðinn njósnari
fyrir Rússa, meðan hann var enn
í landgöngusveitunum, er sér-
lega ólíklegt að hann hefði verið
fenginn til að gerast liðhlaupi.
Hann var rússnesku leyniþjón-
ustunni meira virði sem radar-
starfsmaður í flotanum heldur
en sem liðhlaupi.
Tilgátur: Grunsemdir Sovét-
manna um Oswald sjást af því,
að hann var sendur til vinnu
í útvarpsstöð í Minsk, sem ólærð
ur starfsmaður og á lægstu
launum, enda þótt hann væri
útlærður radar og rafmagns-
tæknimaður.
Nefndin: Sovétstjórnin hefur
sennilega haft Oswald grunað-
an, eins og hvern annan Banda-
ríkjamann, sem léti sér skjóta
upp í Moskvu og þættist vilja
eiga heima í Sovétríkjunum. Og
eins og á stóð var ekki nema
von, að hann væri settur í starf,
sem ekki gæti orðið hættulegt
öryggi landsins. Auk þess hafði
Oswald verið radarmaður en
ekki tæknimaður í landgöngu-
sveitunum. Heildartekjur hans í
11
Sovétríkjunum voru hærri en
gerðist, vegna þess, að hann
hafði aukagreiðslur í um það bil
eitt ár frá Rauða Krossi Sovét-
ríkjanna, sem er ríkisstofnun
þar. Oswald trúði því, að þessar
greiðslur kæmu raunverulega
MVD. Það er stefna Sovétstjórn-
arinnar að styrkja strokumenn
frá vestrænum löndum, svo að
þeir hafi ekki mikið minna að
lifa á en heima hjá sér.
Tilgátur: Oswald var upp-
fræddur af Rússum í sérstökum
morðingjaskóla í Minsk.
Nefndin: Rannsóknir nefndar-
innar hafa ekkert fundið til að
styðja þessa fullyrðingu, að til
hafi verið slíkur skóli í Minsk,
meðan Oswald dvaldi þar. Os-
wald var í veiðiklúbb í nágrenni
Minsk, en ekkert hefur komið
fram, sem bendi til þess, að sá
félagsskapur hafi verið neitt
annað en venjulegur veiðiklúbb-
ur.
Tilgátur: Faðir Marinu Os-
wald var háttsettur maður í
njósnakerfi Sovétríkjanna.
Nefndin: Faðir Marinu Os-
wald dó meðan hún var enn
ungbarn. Þetta á sennilega við
föðurbróður hennar, Ilya Prusa-
kov, sem var framkvæmdastjóri
í timburiðnaðinum, en sú staða
hafði með sér tign varaofursta
eða ofursta í Innanríkisráðu-
neytinu (MVD). Síðan 1953 hef-
i^r MVD ekki haft á hendi nein
störf fyrir ríkisöryggið eða neina
aðra lögreglustarfsemi.
Tiigátur: Það var mjög ein-
kennilegt, að Öswald skyldi
fá að fara með konu sína og
barn út úr Sovétríkjunum með
sér.
Nefndin: Það er engin ástæða
til að halda, að Oswaldhjónin
hafi notið neinna forréttinda, þó
KALLI KÍJREKI
í

Teiknari; J. MORA
r 1. Ég vildi óska að þú hefðir séð Óhó, maginn í mér er að springa inn.
þetta sjálfur, Kalli. Þegar þú steigst af öllum þessum hlátri. 3. Hvað þá. Er þetta ekki alveg
í ístaðið og hnakkurinn snerist. __ 2. Komdu aðeins nær Frikki karl- drepfyndið’
að þeim væri leyft eða hjálpaS
til að yfirgefa Sovétríkin. Aðrir
amerískir borgarar hafa fengið
að fara með rússneskar konur
sínar út úr Sovétríkjunum, bæði
fyrr og síðar en Oswald.
Tilgátur: Oswald hefði aldrei
verið leyft að fara aftur til
Bandaríkjanna, ef sovézka leyni
þjónustan hefði ekki ætlað sér
að nota hann á einhvern hátt
gegn Bandaríkjunum.
Nefndin: Ekkert hefur komið
fram til að styðja þá fullyrð-
ingu, að Oswald hafi staðið i
hokkru starfssambandi við so-
vétstjórnina eða njósnakerfi
hennar. Rússar hafa leyft fleiri
liðhlaupum að snúa heim tii
Bandaríkjanna.
Tilgátur: Úr því að brottfar-
aráritun Marinu Oswald fékkst
svona greiðlega, hljóta sovézk
yfirvöld að hafa viljað láta hana
fylgja eiginmanni sínum.
Nefndin: Umsókn Marinu Os-
wald • um brottfarar-uppáskrift
var ekki afgreidd _með neinum
óvenjulegum hraða. Það leið að
minfista kosti hálfur sjötti mán-
uður áður en þeim var tilkynnt
leyfið, í desember 1961. Mörg
dæmi eru þess, að uppáskriftir
voru veittar miklu fyrr sovézk.
um eiginkonum amerískra borg-
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í
Kópavogi er að Hlíðarvegi 61,
sími 4<t"48.
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsins 1
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vífilsstaðaveg, sími
51247.
Hafnarfjörður

Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, sími
50374.
Keflavík |
Af greiðsla Morgunblaðsins t
fyrir Keflavíkurbæ er að |
Hafnargötu 48.