Morgunblaðið - 19.12.1964, Síða 28

Morgunblaðið - 19.12.1964, Síða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ Laugardagur 19. des. 1964 SVARTAR RAFPERiUR EFTIR PHYLLIS A. WHITNEY — HlustaSu nú á mig, Aruna- bel, sagði Tracy. — Reyndu að stilla þig og segja mér, hvað gengur að þér. — Það er svarta raifperlan einu sinni enn. Hún kom upp í gær og þá veit ég, að öllu er lokið. Leyndiarmálið er geymit hjá Sultan Valide — mundu það ef þú kemur. Og láttu engan vita, að þú sért systir mín. Ef þau vita það ekiki, gera þau sér ekkert. Bolla, ég er hrædd .... ég vil ekki deyja! Rolla ..... Hún þagnaði en bætti síðan við, hvíslandi: — í>að er ein- hver að k|oma upp stigann! Svo varð löng þögn. Tracy hélt niðri í sér andanum og reyndi eftir því sem hún gat að heyra, hvað væri að gerast þarna í Istanbul, mörg hundr- uð mílur í burtu. .En svo hafði skeð nokkuð sem henni fainnst hræðilegt. Annabeil hafði blístr að lágt í símainn glefeu úr gömlu krakkalagi: „Lundúnabrú er að detta niður, detta niður, detta niður ...“. Þessi glefea úr laginu hafði minnt Tracy á atvik frá bam- æsku hennar. Þá höfðu þær not að annan lagstúf til að tákna, að aillt væri í lagi, en þetta -lag þýddi, að nú væri voði á ferð um. Þenoan dag hafði Annabel hringt í þessu dauðans ofboði frá Istanbul og beðið um hjáip og svo lagt frá sér símann í miðju saimtalinu. Tracy reyndi tafarlaust að ihringja aftur til Istanbul. Það hafði tekið óratíma að ná sam- bandi og þegar loks einhver hafði svarað, sem talaði ensiku, var bara sagt, að Annabel gæti ekki komið í símann. Tracy spurði þá um Miles, en henni var sagt, að hann væri efcki heima. Loks hafði hún gefizt upp á þessu, án þess að seigja til sín. Svo hafði hún huggað sig við það, að þetta vœri bara ein af þessum tiktúrum, sem Annabel var svo oft með, og hafði gaman af. 8 Næsta dag var andlát Anna- bei í blöðunum, sjáilfeagt vegna þess, að MiLes var svo þefcktur listamaður. Tracy tók þegar að gera til- raunir til að komast til Istan- bul. Hún varð eittbvað að haf- ast að í sambandi við lát systur sinnar, rétt ofan í þetita æðis- gengna símtal. En aldrei þessu vant gerðu orð Annabei hana varkára. Hún vissi aiveg upp á hár, að ef hún færi svona strax og kynnti sig sem systur Anna- bel, mundi hún ekfci fá svar 'við neinni spuminigu. Tilkynning Bankarnir í Reykjavík munu taka við fé til innleggs eða geymslu laugardagskvöld, 19. desember, kl. 22,30 — 24.00 og miðvikudagskvöld, 23. desember, kl. 0,30 — 2.00 e. miðnætti, á neðangreindum stöð- um: L a n d s b a n k a n u m : Austurbæjarútibúi, Laugavegi 77 Vegamótaútbúi, Laugavegi 15 Búnaðarbankanum : Austurbæjarútibúi, Laugavegi 114 Miðbæjarútibúi, Laugavegi 3 Útvegsbankanum: Aðalbankanum við Lækjartorg Útibúi, Laugavegi 105 Iðnaðarbankanum: Lækjargötu 10 b Verzlunarbanknum: Aðalbankanum, Bankastræti 5 Samvinnubankanum: Bankastræti 7. Þegar sv«o Hom-wright bauð henni þetta óvænta tæfcifæri, var hún flljót að grípa það. Sem hálfsystir Annabel gat hún komið þama fram undir réttu nafni, án þess að gefa tái kynna að hún væri sfcyljd henni, þar eða þær áttu sitt ættarnafn ið hvor. Svo liengi sem það stæði, væri henni óhætt fyrir þeim hættuim, sem Annabel hafði verið að gefa í sfcyn, að biðu bemnar. Tracy háfði við fátt að styðj ast í eftirgremnjSlan sdnni: Æs- ing Annabel gegn Miles, sem var nú engin ný bóla, var þó ofsafengnari en áður. Umtalið um „svörtu raflpenluna“ og ein- hvem, sem hét Sultan Valide, sem lá á einhverju „leyndar- máli“. Fljótt á litið var allt þetta hé!dur litills virði. En Annabel hafði verið dauð&kelfd. Og Annabel var dáin. Hve mik il þurfti örvænting hennar að vera til þess að reka hana út í sjálfsmorð? Og hverjum var að kenna? Bara hún hefði einbvem, sem hún gæti leitað til með fullu trúnaðartrausti. Nú er hún sat í herberginu, sem Annaibel hafði einu sinni haft, datt henni í hug Fazilet. Stúlfcan virtist vin- veitt Tracy og vissulega var hún engin vinur Miles Rad- burns. En hversu langt hún gæti gengið að treysita henni, vissi Tracy ekki, og hún mátti ekki leggja neitt í hættu. Það var bersýnilega einhver spenna og óvild milli dr. Erim og Miles Radbum. Og eins milli Murat Erim og miágfc(onn hans, sem var voldugri persóna þarna á heimilinu, en þeim systkinun- um fannst hún eiga að vera. Það voru jafnmargir tmdir- straumar þarna á heimilinu, og í Bosporus, þar sem Annabal hafði lokið ævi sinni. Tracy sneri sér við þegar ein- hver barði að dyrum. Þetta var Halide, litla þjónustustúlkan, sem kom og bar dálitla bóka- hrúgu. Hún setti bækurnar á borðið og brosti ofurlítið til Tracy, og fór síðan út jafn hljóð- laust og hún hafði komið inn. Tracy leit á bækurnar mieð nokhurri forvitni. Þær voru fjór ar, alilar um Tyrfclaind og efltir nafninu að dæma, sem stóð á saurblöðunum, voru þær allar eign Miles Radbum. Var þetta afsökunarbeiðni toans fyrir að haifia sleppt sér við hana? Rétt sem snöggvast mýktist hún ofuulítið í hans garð, en brosti síðan meinfýsni- lega að sjálfri sér. <Hún mátti aildred gieyma, hversu glæsileg- ur þessi maður hafði verið í aug um Anmabel í fyrstunni, og hve mjög Annabel hafði villzt á honurn. Það væri öruggara að hafa óbeit á honum, muna hann sem einfcennilega fráhrindandi manm, eins og hann líka hafði verið þegar þau sáust fyrst. Snögglega fannst henni hún ekfci geta setið kyrr inni í þessu herbergi stundinni lengur. Hún varð að komast út og reyma að ganga af sér þennan fcvíða, sem vildi aldrei láta hana í friði. Það var enginn maður í efri sailnum. Tracy hljóp niður stig ann og komst að útidyrunum landmegin í húsiinu. Hún srueri — Húrra! Ég hef ennþá eitt svart hár. af hellulögðu brautinni og gekk eftir stíignum fram með hlíðinni íyrir ofan Bosporus, þangað til hann endaði við lítið hilið á múrveggnum, sem uminkti lóð- iina. Hliðið var ólæst og hún gekk út um það. Áður en hún hafði lamgt geng ið, kom hún að stóru jámhliði iþar sem grindin hékk sköfck á biluðum hjörunum. Hún smeygði sér gegn um rifu á hlið inu. Þarna var framundan henni það sem einu sinni hafði verið fall egur garður en var nú í fullkom inni órækt. Beint fyrir framam hana lágu lágar tröppur niður í sjóinn í Bosporus. Heljarstórt hús var til vinstri við hana og enda þótt það væri orðið hrör legt, bar það enn merki t>ms auðvaids og skrauts. Á einum stað hafði þakið hruinið niður af eflstu hæðinni og mestaKur veggurinn sjávarmegin var hrun inn niður í Bosporus. TöLuvert var samt af honum uppistand- andi og Tracy gekk upp mar- maraþrep, sem lágu að dyragat inu á fyrstu hæð. Tréhurðin hafði dottið inn í dymar, sökum fúa við hjarim ar. Inni í húsinu vom leifar af skraiutlegum bogum, sem höfðu varið í gluggunum, og voru með fallegum útskurði. Ormar og skorkvikindi höfðu hjálpað fúanum til að skemma gólfið í miðisalnum á blettum, svo að hún þorði efcki annað en fara sér varlega. Aftantil virtist húsið tMtölu- lega lítið sfcemmt og fieiri sal ir vom þama fram undian, huid ir myrkri. Nú var komið sólar- Lag og rökkrið féli yfir fijótar en Tracy hafði búizt við. Hún stanzaði á þröskuldinum að öðr um sad, og hana greip einlhver einkennileig óró og iöngun til að flýja út úr þessu hrörlega og óh-ugnaiega húsi, en þegar hún ætlaði að snúa við, fann hún eitthvað mjúkt undir fæt- inum. Það var sil-kisdæða. Kvenn- slæða. Hún stakk henni í kápu- vasa sinn og giekfc áfiram. Við homið á skuggalegium salnum, þar sem stigi lá upp á loft stanzaði hún snöigglega. Hatfði hún heyrt eitthvað? Var KALLI KUREKI — >f— —K — ~~ ■>f- Teiknari: J. MORA 1. Hann er skarpur. Hann veit að við erum að elta hann. En hvers vegna reynir hann þá ekki að fela slóð sína. Hann fer beinustu leið. 2. Hann tók ekki meira vatn með sér en við. Hann verður að komast að vatni áður en hann reynir að hrista okkur af sér. I>að er gott að hann þekkir landið? Við mundum aldrei finna vatn, ef hann vísaði okkur ekki á það. 3. Jæja við komumst hingað. Við úum hér. Ef ég reyni að reka þig lengva áfram í kvöld, fellur þú sam an. einhver annar á ferðinni í þessu dr-augabæii? Kannski ko-na, seim hafði týnt slæðunni? Meðan hún stóð þama og hite aði, bars-t einihver hvísiandi rödd að eyrum hennar. Og svo heyrð ust háværar raddir. Einhver tai aði og var reiður. Tnacy htopaði á hæl, hrædd. Hún gat aðeins gert sér ljóst, að þama voru karl og kona á ferð og voru að hnakkrífiast. Þau hlutu að vera sem svar aði tveim stofubreiddum frá henni og Tra-cy sneri við og gekk þreytulega til baka sömú leið og hún baflði komið. En Þegar 'hún kom á þröskudinn að stóra salnum, neflndi karl- maðuri-n-n nafn, og brýndi raiust ina. — H-u-bbard, sagði hann, og óð svo áfram á tyrknesku, en kringum nafnið hennar vorú orð, sem voru sögð með óg-n- andi tón. Hún varð hrædd að heyra nafn ið sitt nefnt svona í reiði og j sambandi við eitthvert samsæri. Allar aðvaranirnar í bréfinu frá Anna-bel komu í hug hennair, Nú 1-angaði Tracy til ein-skis anmars en sleppa burt og æddi út á gólfið, án þess að sjá fót- um sínum forráð, og gleymdi ailveg fúna gólfin-u, sem þarna var. Og þegar hún steig fast á gólíið, lét fjöl un-dan, svo að hún datt snöggt á hné. Hún fiann, að flís-airnar úr brotinrú fjölinni rá-kust í fótlegginn á (henni og hana verkjaði s-árt und an. Reyðarfjörður KRISTINN Magnússon, kaupmaður á Reyðarfirði, er umboðsmaður Morgunblaðs- ins þar í kauptúninu. Að- komumönnum skal á það bent að hjá Kristni er blað- ið einnig selt í lausasölu. Eskifjörður í BÓKSÖLUNNI á Eskifirði er umboð Morgunblaðsins á Eskifirði. Seyðisfjörður UMBOÐ Morgunblaðsins í Seyðisfjarðarbæ er í Verzl. Dvergasteinn. Blaðið er þar einnig í lausasölu fram til kl. 11,30 á kvöldin. „Bar- inn“, veitingastofa, hefur blaðið í lausasölu. Fáskrúðsfjörður F R Ú Þórunn Pálsdóttir er umboðsmaður Morgunblaðs- ins á Fáskrúðsfirði og hefur með höndum þjónustu við kaupendur blaðsins í bæn- um. í söluturni hjá Marteini Þorsteinssyni er blaðið selt í lausasölu.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.