Morgunblaðið - 11.03.1965, Page 26

MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 11. marz 1965
2€

; , i
Vk , m

Olympíumyndin misheppnuð
en Japanir græða samt
milljónir dala
KVIKMYNDrN sem Japanir létu
gera af Olympíuleikunum er til-
búin til sýningar — og þó. Þeg-
ar hún var sýnd í þröngum hring
ráðherra og annarra ráðamanna
fékk hún mjög misjafna dóma,
og nú eru uppi háværar kröfur
um að gera aðra mynd. Það
heimta að minnsta kosti sumir
ráðherranna.
Sagt er að kvikmyndin sé eng-
in heimildarkvikmynd, heldur sé
hún samtíningur með frjáls-
íþróttafólki í aðalhlutverkum.
Sumir ráðherranna fussuðu og
sveiuðu að aflokinni sýningunni
og einn spurði: Stendur þessi
mynd í einhverju sambandi við
Oiympíuleikana?
Það voru teknar myndir sem
tók 70 klukkustundir að sýna og
störfuðu að myndatökunni 500
manns. Úr þessu -var klippt
mynd sem tekur rúma 2 tíma,
sýnd í litum á breiðtjaldi: Ichi-
kwa heitir sá er stjórnaði gerð
myndarinnar.
Ráðamenn heimta nú að önn-
Eyleifur.
Þórólfur.
Þórólfur fær ástabréf allt frá Mðltu
en Eyleifur aöeins póst af Skaganum
Fréttamaður IVIbl. heimsækir
Þórólf og Eyleif í einbýlis-
hús í Glasgow
ur mynd verði gerð og segja að
t.d. komi ekki fram nærri allir
þeir er sigur hlutu á Olympiu-
leikunum, ekki einu sinni í frjáls
um iþróttum. Það sé dundað við
listrænar myndatökur en aðalat
riðunum sleppt — margar mínút
ur taki að draga upp fána en
fjölda sigurvegara sé sleppt.
Stjórnandi myndarinnar segist
ekki taka þátt í annari gerð
myndar.
En verði úr að önnur mynd
verði gerð, verður þetta í fyrsta
sinn sem tvær myndir verða sýnd
ar frá sömu Olympíuleikum. Og
hvað sem verður tapa Japanir
ekki á myndinni. Þegar hafa 50
lönd samið við kvikmyndaféiag
ið TOHO um sýningarrétt og
tekjurnar af myndinni skipta
milljónum dala.
Terrell, Patter-
son og Chuvalo
saraa kvöldið
— Nei, ég hef alls ekki ver-
ið settur út úr liðinu. En ég
hef ekki verið með í leikjun-
um, sem Rangers hrfur leikið
í Evrópukeppninni, vegna þess
að ég er ekki búinn að vera
nógu lengi hjá félaginu til
þess að taka þátt í þeirri
keppni, sagði Þórólfur Beck,
er fréttamaður Mbl. hitti haim
í Glasgow á dögunum
Þórólfur sat í skrifstofu
Flugfélags Islands þar í borg-
inni og var að lesa síöasta
Morgunblaðið að heiman Og
þar var Eyleifur frá Akranesi
líka, þvi vel fer á með þei.m
fóstbræðrum.
Flugfélagsskrifstofan í Glas-
gow er annað heimili allra ís-
lendinga í borginni svo og ís_
lendinga, sem þarna eru á
ferð. Má félagið una vel því
-^orði, sem fer af starfsmönn-
um þess þar sem víða annars
staðar.
— Ég hef enga heimþrá, hef
aldrei haft neina heimþrá, seg
ir Þórólfur. Ég er í mjög nán-
um tengslum við tsíand hér
í Ssotlandi, sé alltaí blöðin
að heiman, hitti mikið af ís-
lendingum hér í skrifstofu
Flugfélagsins — Og íslending-
arnir, sem hér vinna, Ólafur
Jónsson forstjóri skrifstofunn-
ar, og Þorgils Kristmanns, eru
góðir kunningjar. Reyndar
leigjum við Þorgils saman ein-
býlishús úti í Paisley og Ey-
leifur býr þar hjá okkur. En
nú er Þorgils trúlofaður
skozkri svo að ég geri ekki
ráð fyrir að við leigjum sam-
an til eilífðar, segir Þórólfur.
Um kvöldið býður Þórólfur
okkur heim til sín til þess að
horfa á sjónvarp með þeim
Eyleifi, „því það er það eina,
sem við stundum á kvöldin —
en við stundum það líka vel“,
segir Þórólfur og hlær. Ólafur
Jónsson ekur okkur út í
Paisley, útborg Glasgow,
nær hálftíma akstur. Þórólfur
býður hópnum í kjúkling í
karry á veitingastað i Paisley
og það fer ekki fram hjá okk-
ur að pilturinn er vei þekktur
þar um slóðir. Eyleifur segir
að jafnvel gamlar konur biðji
Þórólf um eiginhandaráritun
— hvað þá ungu stúlkurnar.
Kjúklingurinn er góður og
við ætlum að endurgjalda gest
risnina með því að bjóða upp
á eina ölkrús, en það er ekki
þegið.
— Ég má ekki láta sjá mig
á ölstofum né bragða svo mik-
ið sem öl hér um slóðir. Það
þykir ekki góð latína, þegar
knattspyrnumenn eiga í hlut.
Þá sjaldán ég lendi í selskap
bið ég um mjólk — og hér
nærist maður meira á mjólk
en öllu öðru, segir Þórólfur.
En á leiðinni heim til hans
bendir hann okkur á eina og
eina ölstofu, sem hinir og þess
ir af eigendum St. Mirren eða
Rangers reka.
— Já, þetta eru' stórhlut-
hafar í „klúbbunum“ (knatt-
spyrnuliðunum), því hér er
knattspyrnulið rekið eins og
hvert annað fyrirtæki, sem
menn græða á. Strákarnir,
sem leika með mér í Rangers
líta líka á þetta sem hverja
aðra vinnu — vel borgaða
vinnu, sem mikið verður að
leggja 4 sig fyrir. Ég lít ekki
enn á þetta sem atvinnú,
miklu fremur sem ánægjulega
íþrótt — annars væri ég sjálf-
sagt ekki að þessu.
En Þórólfur neitar því ekki
að hann hafi líka ágætar tekj-
ur upp úr íþróttinni og það er
ekki svo lítið atriði, þegar öllu
er á botninn hvolft. En þegar
við stígum upp í leigubíl
spyrjum við hann hvort hann
ætli ekki að fá sér bíl.
— Nei, ég hef ekkert að
gera með bíl. Ég hef gott af
að ganga, ég færi að fitna,
ef ég fengi mér bíl. Þá yrði
líka hættara við að maður
færi að drolla á kvöldin hjá
kunningjum, en bíllaus nennir
maður ekki að þvælast úti á
kvöldin.
Húsið þeirra er í útjaðri
Paisley, nýlegt einbýlishús úr
steini — og þar fer vel um
þremenningana. Þorgils var
heima á íslandi, þegar við
komum í heimsókn svo að
Morgunblaðinu var úthlutað
hans sæti framan við sjón-
varpið.
— Við æfum tvo tíma á
dag, á morgnana, segir Þór-
ólfur. Leikum á laugardögum
og eigum frí á sunnudögum.
Eyleifur æfir með mér, hann
er í þriðja liðinu, unglingalið-
inu. Við erum saman svo að
segja allan sólarhringinn.
Og Eyleifur kann því vel.
Hann segist vera búinn að æfa
þarna í mánuð, Verður e.t.v.
tvo mánuði til viðbótar.
— Nei, ég hefði ekki áhuga
á að setjast hérna að og ger-
ast atvinnumaður, segir Ey-
leifur. Ég get ekki tilgreint
neina aðalástæðu, ég held að
ég kynni ekki Við mig til
lengdar.
— Kannt betur við þig á
Skaganum?
— Já, en þar hefur maður
auðvitað ekki sömu aðstöð-
una til að iðka knattspyrnu.
Ég veit ekki hvað ég tek mér
fyrir hendur, þegar ég kem
heim. Var byrjaður að læra
að mála hjá Rikka, en það eru
allt of margir málarar á
Skaganum, hafa ekkert að
gera. Jafnvel betra að vera í
Glasgow. Ég hef spilað einu
sinni með þriðja liðinu, spila
vonandi bráðlega aftur.
Þórólfur er á annarri bylgju
lengd, því hann hefur ekkert
á móti því að ílengjast í at-
vinnumennskunni og hann hef
ur greinilega hug á því að
kiífa brattann.
— Það var stórt stökk að
fara að heiman og til St.
Mirren, segir hann. En ég tók
langt um stærra stökk, þegar
ég fór frá St. Mirren til Rang-
erts. Hér á Skotlandi — og
reyndar víðar — á Bangers
geysimiklum vinsældum að
fagna og tuttugu til þrjátíu
þúsund áhorfendur fylgja fé-
laginu alltaf hvar sem það
spilar á Skotlandi, jú, mæta
á hverjum laugardegi. Þetta
er geysilega spennandi, ekki
sízt fyrir ungan mann, sem
hefur látið sig dreyma þetta
líf frá því hann var smápatti.
— Nei, þetta er enn ekki
orðið eins og hvert annað
starf fyrir mér. Við fáum viku
kaup, fast kaup, en síðan fá-
um við aukagreiðslu, ef við
gerum jafntefli — og helmingi
hærri aukagreiðslu fyrir unn-
in leik. Ég neita því ekki að
vitundin * um stærri hagnað
rekur svolítið á eftir manni
úti á vellinum — og, þegar
mikið er í húfi fyrir félagið
og stjórn þess hefur ák-veðið
að hækka aukagreiðsluna enn,
ef við sigrum — ja, þá er bar-
izt upp á líf og dauða. Samt
sem áður finnst mér þetta
fyrst og fremst skemmtun, ég
nýt þess að hafa boltann á
tánum.
Húsið, sem þeir leigja, er á
tveimur hæðum. Niðri eru
tvær samliggjandi stofur og
lítið herbergi ásamt rúmgóðu
eldhúsi þar sem þeir mat-
reiða á kvöldin — og þeir
hafa sjálfsagt kóngafæði. Uppi
eru tvö stór svefnherbergi og
bað. Húsið leigja þeir með
húsgögnum, sem raðað er
framan við sjónvarpið.
— Það er sárasjaldan að við |
sjáum eitthvað frá íslandi,
mætti vera meira, segir Þór-
ólfur. Hann er ekki að hugsa
um að bæta það upp og koma
heim á næstunni. Hann er að
hugsa um að fara til Spánar
í sumar, vera þar 3—4 vikur,
en samt ekki útilokað, að
hann skreppi heim.
Það skoppaði upp úr Ey-
leifi, að mýsnar væru farnar
úr eldhúsinu, en Þórólfur
sussaði á hann. Hann sagðist
ekki kæra sig um að lesa í
Morgunblaðinu, að hann hefði
haft mýs í eldhúsinu. Sann-
leikurinn væri samt sá, að
íþeir væru enn ekki búnir að
finna út hvernig mýsnar
hefðu komizt inn og út. Þeir
hefðu gefið mýslunum ost og
þær hefðu greinilega kunnað
Framhald á bls. 27.
Terrell, Patter-
son og Chuvalo
saraa hvöldið
CASSIUS Clay boðaði til
blaðamannafundar í Miami í
gær og sagðist þar vera reiðu-
búinn til að mæta Ernie Terr
ell — hinum nýskipaða heims |
meistara í þungavigt. „En, —
sagði hann við blaðamenn —
ég vil mæta honum, Floyd I
Patterson og George Chuvalo
öllum sama kvöldið og ég skal
lofa ykkur því að ég stíg úr
hrnignum óskaddaður“.
Clay sagði við blaðamenn,
að þeir yrðu að hjálpa honum
til að koma slíkri keppni á j
þegar hann hefði unnið „stóra
björninn“ (Sonny Liston).
„Slík keppni“ hélt Clay á-
fram, „ýrði að vera 10 lotu
leikir við hvern mann og það '
er bezt að George Chuvalo
verði síðastur í röðinni — þá
geta þeir hvítu lifað sem
’lengst í voninni um sigur“ —
sagði sá svarti.
Noregsferð reyk-
vískra skíSa-
raanna
SKÍÐARÁÐI Reykjavíkur hefur
verið boðið að senda‘keppendur
á skíðamót, sem að þessu sinni
verður haldið í Voss. Þátttakend.
ur eru frá Bergen, Odda, Voss,
Skotlandi og Reykjavík. Síðastlið
in 2 ár hafa reykviskir skiða-
menn tekið þátt í bæjakeppni,
Bergen—Rey kj a vík—Glasgow,
og munu einnig gera það í ár. —•
Laugardaginn 20. marz verður
haldið stórsvigsmót, og sunnudag
inn 21. marz verður keppt í svigi.
— Reykvískir skíðamenn leggja
af stað héðan föstudaginn 12.
marz og dvelja í vikutíma við
æfingar áður en mótið hefst.
Aðalfimdur
skemtifundur Iijá
skíðamönnum
AÐALFUNDUR Skíðadeildar ÍR
verður haldinn í Tjarnarkaffi
(uppi) sunnudaginn 14. marz kl.
8 síðd. Strax að fundinum lokn-
um eða um kl. 9, verður skemmti
fundur hjá deildinni og væntir
stjórnin þess að félagar fjöl-
menm.