Morgunblaðið - 19.03.1965, Qupperneq 23

Fðstudagwr f§. marz 1965
MORGUNBLAÐIÐ
23
Skrifstofuherbergi
2 skrifstofuherbergi ásamt 80 ferm. geymsluplássi
í kjallara til leigu í nýja verzlunar- og iðnaðar-
svæðinu fyrir ofan Suðurlandsbraut. Góð aðkeyrsla.
Tilboð sendist afgr. Mbl. fyrir þriðjudagskvöld, —
merkt: „Hagkvæmt — 1931“.
Önnumst allar myndatökur,
hvar og hvenaer
sem óskað er.

u
D
LJÓSMYNDASTOFA PÓRIS
LAUGAVEG 20 B . SÍMI 15-6-0-2
LJÓSMVNDASTOFAN
LOFTUR hf.
Ingolísstræti 6.
Pantið tima í sima 1-47-72
Aðstoðarverkstjóri
Vélfróður maður, vanur síldarverksmiðjustörfum
og sem gæti tekið að sér að vera aðstoðarverk-
stjóri óskast.
Síldar- og fiskimjölsverksmiðjan h.f.
Hafnarhvoli.

OilUSIGTI
BÍLABÚÐ
ARMULA
Ymsir
smáréttir
á boðstólum.
Sæti
fyrir 40 manns.
Opið frá
kl. 8,30—11,30.
BRAUÐHUSIÐ
SNACK BAR
■ - ' l "
í FERMINGARVEIZLUNA
Smurt brauð, snittur og brauðtertur.
Pantið tímanlega. — Fjölbreytt álegg.
Sími 24-6-31. — (Geymið auglýsinguna).
4
LESBÓK BARNANNA
Hector Malot:
Remi og vinir
32. En ekki leið á löngu
þar til Arthur var niður-
sokkinn við að horfa á
bát, sem átti leið fram-
hjá, og hafði þá alveg
gleymt bókinni.
„Nú verður mamma
þín reið við þig,“ sagði
ég.
„Já, en ég vil ekki
læra þessa sögu,“ kvart-
aði hann, „hún er allt of
erfið.“
„Hún er ekkert þung,“
saigði ég, enda kunni ég
soguna þegar utan að.
„l>ú skalt bara reyna að
sjá fyrir þér, það sem
skeður í sögnuni, í stað
þess að þylja upp orðin.“
Strax og Arthur fór að
reyna að læra þannig, gat
hann á skammri stundu
lært söguna utan bókar.
Mamma hans varð
mjög ánægð yfir þessu og
samdi við mig um, að ég
hjálpaði Arthur á hverj-
um degi. í staðinn lofaði
hún að kenna mér ensku.
Þannig varð éig félagi
Arthurs og ekki leið á
löngu, þar til við vorum
orðnir vinir. Við áttum
margar ánægjulegar
stundir saman.
23. Okkur leið vel og
tíminn var allt of fljótur
að líða. Bráðlega ýrði ég
að kveðja Arthur og
mömfflu hans. Ég sagði
þeim það, en þau spurðu.
hvort ég vildi ekki vera
áfram hjá þeim.
„Nei, því miður,“ sagði
ég- ,>Ég verð að mæta við
fangelsið til að taka á
móti hr. Vitalis þegar
hann verður látinn laus.
í>ví var ég búinn að lofa
honum.“
„>ú hefur rétt fyrir
þér, drengur minn,“ sagði
frú Beanmont, „en við
skulum sigla með þig
þangað. I>á getur hr.
Vitalis komið um borð
og talað við okkur.“
Við Arthur grétum báð
ir, þegar skilnáðardagur-
inn rann upp. Dýrin og
óg fórum hrygg í huga
frá skipinu, sem hafði
hýst okkur í þrjá mán-
uði.
Ráðningar:
Fjöllin þrjú: 1. Mount
Everest, 2. Eldfjallið Fúsi
jama, 3. Matterhorn.
9- árg. Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson 19. mari 1961
Eva Fors:
Drengurinn og stormurinn
EINU sinni var drengur,
sem vildi allt vita. Hann
spurði og spurði frá
morgni til kvölds. Dag
nokkurn spurði hann
mömmu sína: „Hvaðan
kemur vindurinn?“ En
hún var orðin svo óskap-
lega þreytt á öllum hans
spurningum, að hún lét
við það sitja að sagja:
„Farðu sjálfur út og gáðu
að ,því!“
Drengurinn fór í bláu
treýjuna - sína, fékk sér
stóra, gula appelsínu og
fór út. Á tröppunum
mætti hann kettinum.
Drengurinn hinkraði við
og spurði köttinn: „Veizt
þú, hvaðan vindurinn
kemur?“ „Já og nei,“
svaraði kötturinn. „ég
veit það kannski ekki al-
veg nákvæmlega, en
ann kemur þó áreiðan-
lega þarna haridan y.fir
skógarásinn.“ f>á lagði
drengurinn af stað út í
skóginn. Vindurinn þaut
í trjátoppunum og hvirfl-
aðist um stokka og steina.
En hvernig, sem drengur
inn horfði og horfði, gat
hann alls ekki séð, hvað-
i n vindurinn kom. Hann
svipaðist um í skóginum
og allt í einu gekk hann
fram á héra, sem faldi sig
dauðhræddur á bak við
stein.
„Veist þú, hvaðan vind
urinn kemur?“ spurði
drengurinn. „Eiiginlega
ekki,“ svaraði hérinn, „en
hann blæs samt áreiðan-
lega neðan frá sléttunni
þarna.“
Drengurinn gekk niður
á sléttuna. Þar var enn-
þá hvassara, en í skógin-
um. Vindhviðurnar
skullu á honum og setl-