Morgunblaðið - 06.04.1965, Side 3

Þriðjudagur 6. apríl 1965
MORGUNBLAÐIÐ
3
Frá æflngu vélh|óladei!dar
Á KRINGLUMÝRAR-
BRAUT rétt sunnan Miklu
brautar hafa undanfarna
morgna farið fram æfing-
ar lögreglumanna á vél-
hjólum. Alls taka þátt í æf-
ingunum 14 lögregluþjón-
ar, og stjórnar Sigurður
Ágústsson, varðstjóri í um-
ferðardeild lögreglunnar,
æfingunum.
Er fréttamaður og ljós-
myndari blaðsins komu á
Kringlumýrarbraut í gær-
morgun á níunda tímanum,
voru þar 7 lögregluþjónar að
æfingum í glampandi sólskini
á nýmalbikuðum veginum.
Þar var komið fyrir gulum
blikkdunkum og óku lög-
regluþjónarnir á milli þeirra
eftir braut, sem myndaði 8.
Ýmsir kynnu að halda, að
þetta væri lítill vandi, en svo
er hins vegar ekki. Allur hóp-
urinn varð að gæta þess, að
ekki yrði árekstur, þar sem
þeir mættust í miðri braut-
inni, og sagði Sigurður Ágústs
son okkur, að með þessu
fengju lögregluþ j ónarnir á-
gæta æfingu i að taka krappa
beygju, bíða þess að brautin
fyrir framan þá yrði auð og
halda síðan áfram á fullri
ferð, á réttu augnabliki, alveg
eins og þeir væru t.d. að koma
að gatnamótum, þar sem gult
Ijós logaði og grænt væri að
koma. Þetta veitti þeim einn-
ig ágæta þjálfun í að sýna
öðrum í umferðinni tillits-
semi, vera gætnir, en þó á-
kveðnir.
Að þessari æfingu lokinni
var gulu dunkunum raðað eft-
ir endilangri götunni með um
það bil 10 metra millibili. Óku
lögregluþjónarnir í fyrstu í
einni röð hægt eftir götunni
og á milli gulu merkjanna,
svipað og þeir væru í svigi á
skíðum. Beygjurnar voru
mjög krappar og aðalvandinn
sá, að halda jafnvæginu. Síð-
an var hraðinn aukinn að
mun og þá var auðvitað miklu
erfiðara að komast hjá því að
velta merkjunum um.
Sigurður sagði okkur, að
einn liður í æfingunum væri
það, að vélhjólunum væri ek-
ið í fylkingu með jöfnum
hraða, og skipt væri um ein-
falda, tvöfalda eða þrefalda
röð öðru hverju, og gengju
skiptingarnar ágætléga fyrir
sig. Þá hefðu lögreglumenn
einnig farið út fyrir bæinn og
allt að því farið í fjallgöngu á
vélhjólunum. Hefðu þeir haft
af því mikið gagn.
Sigurður Ágústsson sagði
okkur, að umferðardeildin
hefði tekið til starfa sem sér-
stök deild innan lögreglunnar
vorið 1960. Síðan hefðu 7 til 8
vélhjól verið í notkun. Ekki
hefði verið unnið á kvöld-
vöktum á vélhjólunum, en
full ástæða væri þó til þess.
Það hefði háð starfi umferð-
arlögreglunnar mikið, að ekki
hefði verið auðvelt að fá
menn til að starfa í lögregl-
unni. Með batnandi launum
væri þó horfur á, að úr þessu
mundi rætast á næstunni.
Þegar við spurðum Sigurð
að því, hversu gamla menn
væri heppilegast að fá á vél-
hjólin, svaraði hann því til, að
ekki væri unnt að dæma um
það eftir aldri eingöngu. Að
öðru jöfnu væri þó heppileg-
ast, að ungir menn réðust til
starfa hjá lögreglunni. Yæri
þá æskilegast, að fyrstu eitt
til tvö árin væru þeir í götu-
lögreglunni. Að þeirri reynslu
fenginni yrðu þeir í vélhjóla-
deildinni um tveggja til
þriggja ára skeið. Lögreglu-
þjónn á_ vélhjóli yrði á eigin
spýtur að ráða fram úr marg-
víslegum vandamálum í starfi
sínu á hverjum degi. Þetta
væri svo góður skóli fyrir
unga lögregluþjóna, að þeir
yrðu að honum loknum full-
komlega færir til að gegna
hvers konar öðrum störfum
í þágu lögreglúnnar.
Þýðingarmest af öllu væri
þó það, að þeir sem gengju í
vélhjóladeild væru menn,
sem hefðu áhuga á sínu starfi,
afköst þeirra yrðu alltaf
mest. Þessum mönnum yrði
að veita góða þjálfun, þeir
duglegir og ákveðnir, gætnir
og hafa gott vald á tæki sínu.
Afköst hvers einstaks manns
og dugnaður skipti miklu máli
fyrir embættið, ekki sízt
vegna þess að vélhjólin eru
rándýr. Nú kostaði nýtt vél-
hjól með talstöð nær fjórð-
ungi milljónar króna.
Þá sagði Sigurður okkur, að
árangur æfinganna hefði ver-
ið mjög góður. Meðal þátttak-
enda væru þrír menn, sem
enga reynslu hefðu haft, og
hefðu þeir staðið sig með
prýði. Þjálfun lögreglumann-
anna væri alger undirstaða
þess, að þeir gætu rækt starf
sitt vel, og hefði lögreglan
hingað til verið mjög heppin
með þá menn, sem á vélhjól-
unum hafa starfað.
Ekki væri þó einhlítt að
þjálfa lögreglumennina í því
að vera duglegir í að starfa
fyrir lögregluna. Það yrði
einnig að gæta þess, að þeirra
eigið öryggi væri sem mest í
umferðinni. Einn þýðingar-
mesti hluti þeirra æfinga, sem
nú standa yfir væri einmitt
það, að lögreglumönnum væri
kennt að aka þannig í hinni
Framhald á bls. 8.
Þeir æfa sig reglulega á bifhjólunum til að vera viðbúnir hverskonar vandamálum umferö-
arinnar.
STAKSTÍIIVAR
Á flótta fiá
saimleikanum
ÞAÐ hefur ekki farið fram hjá
neinum, að Framsóknarmenn
hafa Xítt ákveðna stefnu í helztú
málum, sem leysa þarf á næst-
unni. Xil að -breiða yfir stefnu-
leysið grípur Tíminn til hreinna
falsana um stefnu Sjálfstæöis-
manna í stóriðjumálinu. 1 rit-
stjórnargrein blaðsins sl. sunnu-
dag segir svo:
„f sambandi við hið svonefnda
alúmínmál hefur verið rekinn
furðulegur áróður af hálfu mál-
gagna kommúnista og Sjálf-
stæðismana. Blöð kommúnista
hafa látið eins og allt myndi hér
farast og aðrir atvinnuvegir
falla í rúst, ef hér væri byggð
alúmínverksmiðja, er veitti 300-
500 manns atvinnu. Málgögn
Sjálfstæðisflokksins hafa hins
vegar látið eins og allur vandi
íslenzkra atvinnumála yrði leyst-
ur, og þjóðin ætti greiða og auð-
velda göngu framundan, ef um-
rædd verksmiðja yrði byggð hér.
Hvorttveggja eru þetta hin
mestu falsrök. Þjóðinni þarf
ekki að stafa nein hætta af
300-500 manna alúmínverksmiðju
ef tryggilega verður frá samn-
ingum gengið við hið erlenda
fyrirtæki og framkvæmd samn-
ingsins verður í Iagi. Jafn mikil
firra er svo það, að bygging
slíkrar verksmiðju sé einhver
lausn á íslenzkum fjármálum og
atvinnumálum, og því þurfi
minna að hyggja að uppbygg-
ingu annars iðnaðar og atvinnu-
greina. Vinnufæru fólki fjölgar
um mörgum sinnum 300-500
manns á allra næstu árum, svo
að ekki sé lengra horft“.
Hér er auðvitað um hreinar
falsanir að ræða. Sjálfstæðis-
menn og málgögnn þeirra hafa
einmitt lagt á það ríka áherzlu,
að ekki væri aðeins nauðsynlegt
að koma upp stóriðju hér á
landi, heldur jafnframt að kapp-
kosta að efla þá atvinnuvegi,
sem fyrir eru í landinu. Tilgang-
ur Framsóknarmanna með þess-
um málflutningi liggur í augum
uppi: Þeir eru að breiða yfir þá
ömurlegu staðreynd, að sjálfir
þora þeir ekki að hafa ákveðna
skoðun í þessu stórmáli, heldur
reyna að láta líta svo út, sem
þeir séu þeir einu, sem tryggt
geti íslenzka hagsmuni í málinu
með einhverri orðagjálfurs-
lognmollu, sem enginn skilur,
ekki einu sinni þeir sjálfir.
Þessi hegðun er auðvitað ekkert
nýmæli; Framsóknarmenn hafa
aldrei haft kjark til þess að
taka afstöðu í neinu stórmáli,
sem deilt er um í landinu, vegna
þess að þeir vilja alltaf bera
kápuna á báðum öxlum til þess
að styggja ekki þá sundurleitu
hópa meiri og minni hálfkomm-
únista, sem að flokknum standa.
Framkvæmdir
á Vestfjörðum
Fyrir skömmu skýrði ríkis-
stjórnin frá því, að Fram-
kvæmdabankinn ynni nú að
undirbúningi fimm ára áætlun-
ar um framkvæmdir á Vest-
fjörðum. í ritstjórnargrein Al-
þýðublaðsins um þetta mál sl.
sunnudag segir svo:
„Það er merkur viðb.urður í
íslenzkri athafnasögu, að gerð
skuli í fyrsta sinn heildaráætlun
um framkvæmdir í heilum lands-
hluta. Tilgangur áætlunarinnar
er að efla byggð á Vestfjöröum
ög reyna að snúa við þeim brott-
flutningi fólks, sem þaðan hefur
verið. Er talið nauðsynlegt að
byrja á að bæta stórkostlega
samgöngur milli fjarðanna, þann-
ig að þeir verði ein held með
tveim höfuðbyggðum, á ísa-
firði og Patreksfirði. Mun marg-
víslegt gagn hljótast af bættum
samgöngum, enda eru þær æða-
kerfi þjóðarlíkamans“.