Morgunblaðið - 06.04.1965, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðiudagur 6. apríi 1965
Ragaihildur Jónasdóttir
frá Fannardal — áttrœð
>ó nokkuð seint sé þó ætla ég
að senda þér nokkrar afmælis
Jínur, Ragnhildur. Ég ætla ekki
a'ð gerg neina tilraun til þess
að skrifa æfiágrip þitt, heldur
aðeins nokkrar minningar, sem
leita á hugann.
Á innsta bænum í Norðfirði
er gamalkunnugur bær, Fannar-
dalur, og hann er fjöllum girtur
á þrjá vegu og einu sinni ætluðu
tröllkonur að spyrna saman
Hólafjalli og Kallfelli og fylla
dalinn, en þær gátu það ekki
vegna þess að fiskur var rekinn
í fjarðarkjaft og þetta var kross
einn mikill, sem enn er varð-
veittur á Norðfirði, og sfðan heit-
ir fjaran krossfjara.
Tröllkonan á Hólafjalli ætlaði
að stökkva yfir dalinn til syst-
ur sinnar á Kallfellinu, en þá
missti hún annað lærið og það
féll niður rétt fyrir utan bæinn
í Fannardal. Ég hugsaði oft sem
drengur um þessa sögu og mik-
ið var ég feginn að þeim systr-
um skyldi ekki takast þetta, því
að þá hefði hann afi minn
kannski dáið, og þá hefðu þau
Jósef og Ragnhildur ekki getað
átt þar heima. En það var alltaf
hátíðisdgur hjá okkur systkin-
unum að fá að komast inn í
Fannardal.
Þó að sólin sæist ekki í Fann
ardal fyrr en komið var fram
í marz og mikið að gera hjá
>ér Ragnhildur, þá var alltaf
sólskin hjá þér og þú hafðir
slíkt aðdráttarafl fyrir barnssál-
ina að undrum sætti.
Ragnhildur, mikið var oft
gaman að heyra fallegu sögurnar
þínar um dýrin og blómin því
allt var svo lifandi og fallegt
hjá þér og svo áttir þú alltaf
svör við mínum barnslegu spurn
ingum. Ekki skemmdi það að
hlusta á kvæðin þín og söngur-
inn þinn var svo fagur að ennþá
finnst mér ég heyri hann og
þá mega okkar beztu söngkon-
ur vara sig á samanburðinum.
Ekki var heldur amalegt að
koma í eldihúsið til að fá ofur-
lítinn kaffisopa hjá þér og mola
með kamfóru í. Þá stundina var
ég orðinn að fullorðnum manni.
Ég veit það, Ragnhildur, að þú
manst það eins vel og ég, þegar
þú varst að gefa silungnum í
bæjarlæknum, sem fékk sinn
skammt um leið og þú sóttir
vatn í bæinn. Silungurinn þinn
var svo gæfur, að þáð mátti
strjúka hann og jafnvel taka
hann upp, en þú sagðir að ég
ætti að vera ósköp góður við
hann og ekki halda honum lengi
upp úr vatninu, því að þá gæti
hann dáið. Ég vissi að allt sem
þú sagðir var satt.
í eldlhúsinu þínu var gat á þil-
inu og einhverju sinni var ég að
sniglast kringum þig í eldhúsinu
sé ég allt í einu hvar rotta sting-
ur út trýninu og ég sem alltaf
hef verið me'ð því marki brend-
ur að ekki er fyrir hugrekkinu
að fara þegar rottur eru annars
vegar, rýk upp til handa og fóta
og segi: Ragnhildur sjáðu rott-
una þarna, á ég ekki að sækja
spýtu og negla fyrir gatið. En
þú brosir með þínu sólskinsbrosi
og sagðir: Nei, ertu nú komin
blessunin, ég hef verið svo upp-
tekin að tala við hann Svein,
að ég hef alveg gleymt aS gefa
þér og það er von að þú sért
orðin svöng.“
Síðan tókst þú fisk og brauð-
mola og settir fyrir framan gat-
ið á veggnum og að vörmu spori
kom rottan og borðaði róleg og
ánægð, en ég stóð sem fjærst og
ég gat, bæ'ði hræddur og undr-
andi.
Einhverju sinni þurftir þú að
fara út í Neskaupstað og ég átti
að vera hjá Jósef á meðan, og
þá var Freyja þín nýbúin að
eignast hvolpa og Jósef ætlaði
sér að kasta hvolpunum þá um
daginn og þú baðst mig að bjarga
einum hvolpinum því að Freyju
þætti svo undur vænt um þá, og
ég var svo hreykinn af þessu
trúnaðartrausti, sem þú sýndir
mér. En hvernig átti ég að fara
áð því að bjarga einum hvolp-
inum stóð ég í alveg stökustu
vandræðum með. Ég var upp-
tekinn af því að hlusta á Jósef
um daginn. Hann var mjög
bamgóður, fróður og skemmti-
legur og ég lifði mig inní sög-
urnar, sem hann var að segja
mér. Æsir, guðir Rómverja og
Grikkja urðu Ijóslifandi á hans
góða og þróttmikla máli, sem
fáir hafa talað betur, sem ég
hef kynnzt. Ekki vantaði heldur
spennuna í frásögn hans. Þegar
hann var í Ameríska hernum og
var að berjast við Indíánana og
þegar þeir króuðu hann og liðs-
menn hans af og hann komst
einn undan af því að hann var
afburða góður sundmaður og gat
synt yfir fljót, en það var eina
undankomuleiðin. Allir dagar
eiga kvöld og allt í einu segir
Jósef við mig að ég skuli telja
hvolpana, því að nú sé þeirra
örlagastund upp runninn. Hvolp-
arnir voru fimm en ég taldi og
sagði að þeir væru fjórir. Nokkru
síðar kom Jósef með poka og
bað mig að láta hvolpana ofan
í hann og ég tók hvern hvolpinn
á fætur öðrum, en ég sá hinsveg-
ar að Jósef myndi þykja það
harla einkennilegt, ef Freyja
myndi ekki rísa upp, svo að mér
hugkvæmdist það snjallræði að
stinga einum hvolpinum í vasa
minn. Síðan var Freyja lokuð
inni og ég fór með Jósef að
ganga frá hvolpunum, sem hann
gerði á hreinlegan hátt. Ég var
alltaf með hendina í vasanum
á meðan á þessu stóð og hugsaði
stöðugt um þáð hvað ég ætti
að gera, ef Jósef skyldi nú heyra
ýlfrið í hvolpinum og á heim-
leiðinni lagði ég aldrei aftur
munninn. Freyju var nú sleppt
út og skömmu síðar sá ég tæki-
færi til þess að lauma hvolpin-
um út í skemmu og mikið var
nú Freyja sæl, þegar hún fékk
hvolpinn sinn aftur og vafði sig
utanum hann og gaf honum að
sjúga. Ég fór mína leið og lokaði
skemmunni. Nokkru sfðar sakn-
aði Jósef Freyju og við fórum út
til þess að kalla á hana, en
Freyja var greind því að hún
svaraði okkur ekki, en mér
fannst nú samt hálf leiðinlegt að
geta ekki sagt Jósef frá þessu
leyndarmáli því að hann var
mjög áhyggjufullur út af Freyju.
En svo komst þú heim og Jósef
spurði þig strax hvort þú hefðir
orðið var við Freyju, en þú sagð-
ir nei við því, en sagðist strax
skyldir fara út að kalla á hana
og um leið horfðir þú til mín
og ég gat sagt þér hvar Freyju
væri að finna. Þú fórst út og
sóttir mæðginin, og þegar þú
komst inn aftur með þau, sagð-
ir: „Sjáðu Jósef minn, hún
Freyja okkar hefur eignast einn
hvolp í viðbót.“
Jósef lét sér þessa skýringu
vel líka og á meðan að þú varst
að mjólka kúna sagði ég þér frá
því hvernig ég gat bjargað hvolp
inum, og þegar þú komst inn úr
fjósinu þá sagðir þú Jósef frá
því að þú hefðir ákveðið að
láta hvolpinn heita Vasa og
Jósef spurði, hvers vegna, og þú
sagðist hafa verið að hugsa um
Gústaf Vasa Svíakonung, en ég
þóttist vita betur.
Eitt af því sem við eigum
lengst eru bernskuminningar og
þær eru venjulegast það síðasta,
sem er tekið frá okkur. Ég tel
þáð mikið lán fyrir mig að hafa
eignast vináttu þína og vinátta
þín hefur oft hjálpað mér yfir
erfiða hjalla í Jífsbraut minni,
því áð mörg hvatningar og leið-
beiningarbréf frá þér hafa mark
að spor í sálarfylgsni mínu.
f fyrra kom út bókin þín „Und
ir Fönn“, sem Jónas Árnason
rithöfundur skrásetti. Þegar ég
heyrði talað fyrst um þessa bók
hélt ég að það væri venjuleg æfi
saga þar sem sagt væri frá
mönnum og málefnum, en þú
gazt ekki valið betur, en að
segja frá samvistum þínum við
dýrin, — þar lýsir þú bezt sjálfri
þér.
Si*tinn Guðmundsson. f
VÉLABOLTAR
BORÐABOLTAR
BILABOLTAR
FR. SKRÚFUR
RÆR — SKÍFUR
MÚRBOLTAR
BODDÍSKRUFÚR
Heildsala — Smásala
Vald. Poulsen hf.
Klapparstíg 29. Sími 13024.
Viftureimar
Bremsuborðar
Kristinn Guðnason hf.
Klapparstíg 25-27. Sími 12314.
LAUGAVEGI 59..slmi 18478
■
Innilegar þakkir til allra vina og vandamanna, sem
glöddu mig sextugan. — Guð launi fyrir mig.
Hjálmar Jónsson.
Innilegar þakkir færi ég öllum þeim er sýndu mér
vinarhug á sjötugsafmæli mínu þann 1. apríl.
Einar Angantýsson.
EIRÍKUR KRISTJÁNSSON
fyrrv. kaupmaður á Akureyrí,
andaðist að heimili sínu 5. þessa mánaðar.
María Þorvarðardóttir og synir.
Eiginmaður minn og faðir okkar
ÞORVALDUR ELLERT ÁSMUNDSSON
útgerðarmaður, Akranesi,
andaðist sunnudaginn 4. apríl.
Aðalbjörg Bjarnadóttir og börn.
Sonur minn og bróðir okkar,
EINAR FRIÐRIKSSON
frá Bakka, Bakkafirði,
andaðist 3. apríl í Fjórðungssjúkrahúsi Akureyrar.
Guðrún Vigfúsdóttir og systkinin.
KRISTÍN SVEINSDÓTTIR
Bólstaðarhlíð 14,
lézt í Landsspítalanum mánudaginn 5. apríl. — Jarðar-
förin verður auglýst sýðar.
Aðstandendur.
Móðir okkar,
UNA GÍSLADÓTTIR
Hverfisgötu 106, Reykjavík,
andaðist að Sjúkrahúsinu Sólvangi, Hafnarfirði, að
kvöldi 3. apríl 1965.
Börnin.
Móðir mín,
HERDÍS EINARSDÓTTIR
sem andaðist 30. marz, verður jarðsungin frá Álfta-
neskirkju fimmtudaginn 8. apríl kl. 2 e.h.
Einar Sigmundsson.
Móðir okkar,
SIGURRÓS KRISTJÁNSDÓTTIR
verður jarðsungin frá Þjóðkirkjunni, Hafnarfirði,
fimmtudaginn 8. apríl kl. 2 e.h.
Börn hinnar látnu.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarð-
arför mannsins míns, föður, bróður, tengdaföður og afa
JÓNS SIGURÐSSONAR
frá Drangsnesi og
SIGURÐAR JÓNSSONAR
frá Litla Búrfelli.
Klara Sigurðsson, börn, systkini
tengdaböm og barnabörn.
einaK oq
plÖtUK