Morgunblaðið - 11.06.1965, Blaðsíða 17

Föstudagur 11. maí 1965
MORGU N BLAÐIÐ
17
Vilborg Bjarnadottir
Minning
í DAG verður til moldar borin
Vilborg Bjarnadóttir, ekkja Guð-
mundar heitins Gestssonar, sem
um tvo áratugi til 1940 var portn-
er í Menntaskólanum.
Vilborg var fædd 13. sept. 1876
í Þykkvabæ í Landbroti, og voru
þau systkini 16. Sex ára missti
hún föður sinn og fluttist hún
þá með móður sinni að Kirkju-
foæjarklaustri á heimili Sigúrðar
Ólafssonar sýslum'anns og ólst
þar upp fram yfir ferrningu. Og
síðar var hún um skeið hjá þeim
sýslumánnshjónum í Kaldaðar-
nesi. Taldi Vilborg sig hafa lært
margt á því höfðingsheimili. Um
aldamótin fluttist hún til Reykja-
víkur, og þar giftust þau Vil-
borg og Guðmundur árið 1905.
Var hjónaband þeirra mjög far-
sælt og þau hjón ákaflega sam-
týmd og samhent. Guðmundur
var Borgfirðingur og stundaði
verkamannavinnu, en Vilborg
hafði um nokkur ár brauðútsölu
á heimili þeirra á Grundarstíg
15. En 1921 varð hann portner
í Menntaskólanum og gegndi því
erfiða og erilsama starfi fram yf-
ir sjötugt. í sínum fáu og stopulu
frístundum starfaði Guðmundur
að söðlasmíði í hinu stóra eldhúsi
í skólanum, en Vilborg hafði
matsölu á heimili þeirra. Var þar
því oft margt manna og glatt á
hjalla. Eftir að þau fluttust úr
skólanum héldu þau þessum
störfum áfram meðan heilsan
leyfði. Guðmundur dó 1953,
tæpra 83 ára,- Þau eignuðust tvær
dætur, Guðrúnu, gifta Einari Ást-
ráðssyni lækni, og Halldóru, sem
er gift Sigurði Magnússyni skip-
stjóra frá Eskifirði. Afkomendur
þeirra Vilborgar og Guðmundar
eru nú margir orðnir, og voru
allir mjög elskir að ömmu sinni
og lángömmu. Vilborg andaðist 8.
júní sl., á 89. árinu.
Fundum okkar Vilborgar
bar fyrst saman haustið 1911,
þegar ég, feiminn og uppburðar-
lítill sveitadrengur, var sendur
til að kaupa hjá henni brauð.
Enn er mér minnisstætt hið glaða
viðmót hennar, er ég kom í skúr-
innganginn, þar sem brauðin
voru geymd í skáp. Og oft vék
hún að mér vínarbrauðsenda. —
Svo fluttist ég af Grundarstígn-
um og fullorðnaðist. En 1922, þeg
ar ég fór að kenna í Menntaskól-
anum, hittumst við aftur, og í
frímínútunum fór ég fljótlega að
venja komur mínar í eldhúsið til
Vilborgar og Guðmundar, þegar
mér leiddust lærðar umræður á
kennarastofunni. Þar skíðlogaði
í stóru eldavélinni, sem sett var
upp fyrir konungskomuna 1907.
Alltaf var heitt á könnunni hjá
Vilborgu og fullar skálar af heit-
um kleinum, og við Guðumndur
tókum í nefið. — En það voru
fleiri en ég, sem komu í eldhúsið.
Nemendurnir gengu þar í gegn
ýmissa erinda eða erindislaust og
voru alltaf velkomnir. Og það
voru fleiri en ég, sem fengu klein
ur og annað góðgæti í eldhúsinu
hennar Vilborgar, svo að stund-
um hafði hún ekki við að baka.
Margir nemendur voru í fæði
hjá henni og fengu gjaldfrest, ef
þess þurfti. Og það eru ekki fáir
bitarnir og soparnir, sem hún Vil-
borg átti í miðaldra mennta-
Bændur — Ryðverjið
Látið ekki landbúnaðartækin verða ryðinu að bráð.
Ryðverjið með undraefninu TECTYL.
Fæst á útsölustöðum B. F. um land allt.
Ryðvörn
mönnum þessa lands. En þeir ’
fengu fleira en þetta, þeir fengu
hlýtt og glatt viðmót höfðings- ;
hjóna, sem sinntu hvers konar
relli, jafnt barnanna í 1. bekk og <
herranna og damanna í 6. bekk.
En þrátt fyrir það var Vilborg
ákaflega ströng og reglusöm og
mátti ekkert út af bera um regl-
ur skólans. Allir nemendur urðu
líka vinir þeirra. Á hverju vori
færðu-6. bekkingar. þeim hjón-
um bekkjarmyndir, sem Vilborg
lét setja í ramma og prýddi með
þeim veggi hins hlýlega heimilis
þeirra hjóna, líka eftir að þau
hjón fóru úr skólanum, og þar
voru þær til dauðadags Vilborg-
ar. Munu fáir hafa átt jafn
stórt safn slíkra mynda. Og þegar
þau hjón hurfu úr skólanum
leystu nemendur þau út með góð-
um gjöfum.
Þessir tveir áratugir, sem þau
hjón voru í skólanum munu hafa
verið hamingjusamasti kafli ævi
þeirra, þrátt fyrir mikið strit og
mikinn eril. Minningarnar um
hin mörgu hjartahlýju ungmenni,
sem alltaf áttu þar kærleika að
mæta yljuðu þeim til æviloka.
Alltaf barst talið að skólanum,
og um hann var spurt. Og skól-
inn stendur enn í þakkarskuld
við þau hjón. Þau áttu sinn ríka
og ekki minnsta þátt í að við-
halda þeim anda fornra menn-
ingarerfða, sem þrátt fyrir allar
umbyltingar svífur þó enn yfir
öldnum þiljum hins gamla skóla.
Báðum var þeim inngróin forn
menning bókhneigðrar íslenzkrar
alþýðu og eðlileg framkoma, svo
að þau sómdu sér hvar sem var,
og voru því skólanum hvarvetna
til só.ma.
Vilborg var kona fríð sýnum
og fyrirmannleg, kvik í hreyf-
ingum, glaðleg og síglöð, orðvör
og umtalsgóð, en þó hispurs-
laus og leit björtum augum á líf-
ið þó að hún eins og aðrir ættu
við sitt að stríða. Með myndar-
skap sínum, reglusemi og hjarta-
hlýju tókst henni hvarvetna að
skapa hlýlegt' heimili, þar sem
gott var að vera og gott var að
koma, jafnt fyrir unga sem aldna.
Það leið öllum vel í návist henn-
ar, enda var alla tíð gestkvæmt
hjá henni, bæði af skyldum og
vandalausum. Hún bar sinn háa
aldur ákaflega vel, hafði fóta-
vist, hélt sjón og heyrn, hafðl
óbrigðult minni og óskerta and-
lega krafta og áhuga fyrir líf-
inu. Og reglusemin brást henni
ekki til hinstu stundar, svo að
kvöldið áður en hún dó skrifaði
hún nöfn sinna síðustu gesta I
gestabókina sína. Og að morgni
næsta dags leið hún út af eins og
ljós.
Og nú er hún farin, sú kona,
mér óvandabundin, sem mér hef-
ur þótt vænzt um og á svo margt
að þakka. Við hjónin þökkum
henni meir en hálfrar aldar vin-
áttu og tryggð og vottum vanda-
mönnum hennar samúð okkar.
E. M.
HÚN Vilborg amma er dáin.
Nú verður ekki lengur til henn
ar gengið að sækja okkur styrk
í amstri dagsins og börnin mín
koma ekki framar með sólskin 1
augunum sínum frá þessari elsku-
legu konu.
Hún var ein bezt gerða kona,
sem ég hef kynnzt. Alltaf glað-
lynd á hverju sem gekk með
glettnina sívakandi í augnkrók-
unum. Stöðugt afsakandi öll
asnaspörk mannkindarinnar með
skilningsríku umburðarlyndi. Það
eru fleiri en krakkarnir mínir
og ég, sem vildu líkjast henni og
eldast sem hún.
Vilborg amma var af 'sama toga
og amma fræga mannsins, sem
setur saman bækur, og innræ’tti
honum að gera engri skepnu
mein, hafa það efst í huga, að
þeir sem minnstir væru fyrir sér
og snauðir, ættu skilið alúð, ást
og virðingu góðs drengs umfram
aðra menn.
Um árabil var hún sem móðir
öllum verðandi menntamönnum í
Reykjavík, meðan þau hjónin
Guðmundur Gestsson, sem látinn
; er fyrir tæpum hálfum öðrum
áratug, gættu húsa í gamla, góða
; skólanum við Lækjargötu. Það
segja mér eldri menn en ég er,
, að hugur þeirra hjóna hafi átt
; Framhald af bls. 21.
INTERNATIONAL
Nygen striginn í Generol
hfólbörðunum losur yður
við efftirlurandi óþægindi
Krosssprungur af
miklum höggum
Sprungur af völdum
mikils hita
Aðeins GENERAL hiólbarðcar
eru byggðir með NYGEN striga
INTERNATIONAL
hjólbarðinn hf.
ÍAUGAVEG 178 SÍMI 35260